Ik heb altijd al slecht contact met mijn vader kunnen hebben. Hij woonde te ver, en toch stonden er dingen tussen ons in. (mijn verleden) Hij wist er niet mee om te gaan.
Vanaf 2006 ging het wat beter, tot hij hoorde in 2008 dat ik zwanger was. Kreeg te horen dat ik wel wat jong ben. (was 19). Hij kwam een maand na de geboorte in april 2009, en daarna zag ik hem op mijn neefje zijn verjaardag. (mei 2009), sinds dien laat hij het afweten, geen interesse naar Riley toe of wat dan ook.
In December 2009 nam hij spontaan contact op, sporadisch per msn praatte we af en toe. Maar geen woord over Riley. Ik heb hem gevraagd te komen op Riley's verjaardag, ruim van te voren (begin februari al!), Riley is over 6 dagen jarig, hij word dan 1 jaar. Maar zijn excuus was dat zijn auto kapot was, hij zou kijken wat te doen.
Mijn zus is op 23 februari bevallen van een dochter, ik heb hem uit vrije wil medegedeeld dat hij een 4e kleinkind er bij heeft. Kreeg weinig respons.. maar so be it. Heb het verteld omdat me zus te zwak was daarvoor, ze was net bevallen binnen 1,5 uur en wist het even niet te bevatten. In 2003 stond in zijn msn 'Hoera ik heb een kleinzoon!', mijn neefje was geboren. Zo stond dit er ook in 2005, dat hij een kleindochter er bij heeft! Afgelopen 2009 had hij dit er niet staan, en nu ineens zijn 4e kleinkind geboren is wél.
In de afgelopen 2 jaar, wilden zijn ex vrouw mij duidelijk maken dat ik niet gewenst was, mijn vader ontkende dit in alle talen, ik ben altijd een gewenste baby geweest.
Nou ja, ik hoorde paar dagen terug dat hij naar mijn zus ging vandaag, vond het maar vaag, hij had geen auto toch? die is kapot! Hij komt niet op de verjaardag van Riley, omdat die auto kapot is.. maar hij leent wél een auto om zijn kleindochter te bewonderen. Mijn mening was dat hij deze 6 dagen er na ook wel kon lenen.. Ik had dus geen zin hem tegen te komen, met mijn zus afgesproken ik kom 's ochtends, hij smiddags.
Maar ik kom daar aan, is hij er al! heel onverwachts . Hij negeerden mij in alle talen, en ook negeerde hij Riley. Hij heeft geen woord gewisseld, tot hij weg ging zei hij in het luchtledige doei. Mijn broer was er bij die vroeg 'Is dit het enige wat je zegt tegen je dochter?', mijn vader antwoord hier op ' dat hij doei had gezegd!'.. Mijn broer vroeg meteen hier op 'Is dat het enige wat je zegt tegen haar?!'. Geeft hij antwoord 'Ik weet niet wat ik haar te zeggen heb', geeft mijn zus een kus, mijn neefje, mijn nichtjes en gaat er van door. Riley word overgeslagen, ik word overgeslagen en hij loopt weg!
Ik heb hem nu gemaild, met waar op dit slaat, hij had me kunnen feliciteren met zijn verjaardag alvast.. Hoe het gaat of wat dan ook? Maar dit doet hij dus niet, en heb hem meteen gezegd dat zijn ex misschien gelijk had, dat ik de dochter ben die nooit gewenst was geweest, en dat als dit zo is, hij dat moet zeggen, ik hem met rust zal laten, en dat ik Riley ook niet de dupe laat worden, hem dan niet zal vertellen dat hij zijn opa is.
Ik ben erg verdrietig, heb hem de keuze gegeven nu normaal te doen, contact op te nemen, of het zo te laten.. dan is het helemaal klaar en hoeft het helemaal niet meer.
Voor de grap haal ik de loopkar van Riley zijn kamer.
Interesse heeft hij niet, hij slaapt s'nachts niet goed, en snapt niet dat hij om 3 uur s'nachts niet mag spelen.
Zielig staat hij in zijn bed, te gillen om aandacht, hij wilt overduidelijk niet meer slapen, maar toegeven is niet slim.
Het zakt af, 's nachts word hij niet zo vaak meer wakker, R. en ik doen hem nu maar rond 19.00/19.30uur in bed, In plaats van de gebruikelijke half 7.
Wonderlijk, meneer word niet wakker om 5 uur, en 6 uur tikt ook gewoon voorbij. Tussen kwart over 7 en 8 uur hoor je hem over de baby foon, druk pratend tegen zijn knuffels.
Gister viel Riley's loop wagen ineens bij hem op. Ik zette hem er achter en hij liep een klein stukje. Hij heeft dit 1x eerder gedaan, met wankele pasjes. En toen stopte hij er mee, nooit meer zal hij wel gedacht hebben.
Ik ging verder met de was opvouwen, en ik hoor het gepiep van omhoog komende nijntje en het vriendje. Kijk en daar staat Riley, lopend naar voren.. wandelend door de huiskamer, en niet eens wankel!
Plat met zijn voetjes op de grond, loopt hij met stevige handjes geklemt.
Het mannetje gaat vliegensvlug, en dan denk ik bij mezelf, waarom huilden hij snachts zo?
Denk dat hij gewoon toe was, aan later naar bed, uitslapen en nieuwe ontwikkelingen..
