Voor de grap haal ik de loopkar van Riley zijn kamer.
Interesse heeft hij niet, hij slaapt s'nachts niet goed, en snapt niet dat hij om 3 uur s'nachts niet mag spelen.
Zielig staat hij in zijn bed, te gillen om aandacht, hij wilt overduidelijk niet meer slapen, maar toegeven is niet slim.
Het zakt af, 's nachts word hij niet zo vaak meer wakker, R. en ik doen hem nu maar rond 19.00/19.30uur in bed, In plaats van de gebruikelijke half 7.
Wonderlijk, meneer word niet wakker om 5 uur, en 6 uur tikt ook gewoon voorbij. Tussen kwart over 7 en 8 uur hoor je hem over de baby foon, druk pratend tegen zijn knuffels.
Gister viel Riley's loop wagen ineens bij hem op. Ik zette hem er achter en hij liep een klein stukje. Hij heeft dit 1x eerder gedaan, met wankele pasjes. En toen stopte hij er mee, nooit meer zal hij wel gedacht hebben.
Ik ging verder met de was opvouwen, en ik hoor het gepiep van omhoog komende nijntje en het vriendje. Kijk en daar staat Riley, lopend naar voren.. wandelend door de huiskamer, en niet eens wankel!
Plat met zijn voetjes op de grond, loopt hij met stevige handjes geklemt.
Het mannetje gaat vliegensvlug, en dan denk ik bij mezelf, waarom huilden hij snachts zo?
Denk dat hij gewoon toe was, aan later naar bed, uitslapen en nieuwe ontwikkelingen..
Na jaren lang misbruik, en het weg stoppen, kwam het er uit.
Psychiater gaf me anti depressiva, maar ik werd daarna zwanger . (wel bewust.) dus stoppen was noodzakelijk, en afwachten of ik opnieuw anti depressiva moest slikken, dan die wel in een zwangerschap geslikt mag worden, dit wilden ik niet omdat het dan Prozac zou zijn die verslavend werkt..
Ik ben ook best 'Depressief' in mijn zwangerschap geweest, genoot met volle teugen van het jochie in mijn buik, maar de rest was ik onbereikbaar.
Helemaal nadat ik opgenomen was met weeën (vroegtijdig).
Na me zwangerschap kwam ik (in lijnen te spreken) op de bovenste lijn, gelukkig en verblind van liefde voor Riley, langzaam is deze gezakt steeds lager, en nu is het al op de Onder de gemiddelde lijn, dus niet op de onder lijn zeg maar, maar wel er dicht tegen aan.
Dus bijv zo
- bovenste lijn
- Middenlijn
---- ik zit hier.
- onderlijn
Er net niet tegen aan. Ik heb mezelf teveel geforceerd, aan de kant geschoven, niet praten over mijn verleden en gevoel. geen hulp van de psychische kant willen, gesloten zijn.
Ondertussen is het zo erg dat ik woede aanvallen heb, geirriteerd ben, kapot van vermoeidheid omdat ik lig te malen in bed.
Woede aanvallen is overigens niet op Riley gericht of waar hij bij is.
Maar het gaat dus niet goed, ik probeer dingen te verwerken, op te lossen..
En dat gaat niet omdat ik het weg stop, nu ga ik met Anti depressiva starten om mijn emoties de boze emoties uit te schakelen, rust te krijgen in mijn hoofd, want slaap medicatie werkt op deze manier niet.
Ik zou eigenlijk afgelopen vrijdag al mogen beginnen, maar ik heb morgen en over-morgen afspraak in verband met mijn werkzaamheden en aan gezien de bijwerkingen vrij heftig zijn (weet dus van de vorige keer) zoals misselijk, maar ook gevoel als of ik stoned ben heb ik bewust besloten nog niet te starten er mee.. tot ik de gesprekken achter de rug heb.
Ik geef het wel aan dat ik ga starten..
Ik trek het anders niet meer, ik wil niet dat Riley op een gegeven moment de dupe word van mijn irritaties dat ik tegen hem ga uitvallen (niet met slaan ofzo, maar met stem - verheffingen).
Ik ga daarna met therapie (praten) starten en vervolgens EMDR (www.emdr.nl) . Dit is een proces ongeveer van een jaar bij elkaar ( aangezien wacht rijen zijn voor EMDR, anders had het 6 maanden geweest), ook mag ik stoppen als het beter gaat, en zo merkt Riley niets er van.
Er is overigens Post traumatische stress stoornis vastgesteld, het klinkt erg zwaar, gek en vaag.. maar het is niet vreemd met mijn verleden.
