Sinds de grote ruzie met mijn vriend heb ik het gevoel dat we alleen maar achteruit gaan.
Voor de ruzie: Hij betaalde het meeste omdat hij werkt, kwam elke woensdag langs, bleef slapen zolang het kon bij elkaar,....
Na de ruzie: Ieder ging zijn eigen eten betalen zodat ik kon sparen voor als we opstap gingen, blijft alleen weekend bij me slapen ook al heeft hij een vrije dag en ook komt hij niet meer op woensdag en ik weet dat ik hem verstikte door hem continu te sturen dus doe het alleen maar wanneer hij me eerst stuurt.
Nu is het al 2 weken geleden dat we de felle ruzie hebben gehad. We zitten nog steeds in een grote dip. Het ergste is dat hij de dag na onze ruzie geslagen werd door een van zijn vriendinnen en dit vergeeft hij haar onmiddellijk. Ik heb het gevoel dat ik op de 2de plaats sta en zijn vrienden op de 1ste. Dat meisje heeft hij onmiddellijk vergeven en mij ook, maar tegen haar doet ze normaal en tegen mij niet. Ik heb hem niet eens aangeraakt. Het weekend was perfect. Ik had hem wel gevraagd dat als ik in het weekend moest werken dat we terug op woensdag gingen afspreken en hij zei dat het ok was. Ja hij moet altijd komen, maar ik heb hem gezegd van zodra ik mijn echte rijbewijs heb ga ik meer rijden zodat we het inhalen. Het was heel jammer dat hij zondag niet is blijven slapen omdat hij maandag de auto wou poetsen, fietsen en zijn kamer opruimen (op zijn vrije dag). Dus weer krijg ik het gevoel dat dat belangrijker is als mij. Hij heeft me toen gevraagd om woensdag of donderdag te komen, maar ik heb gezegd dat hij het voor zijn eigen moet doen en niet voor mij alleen. Ja hij moet ook aan mij denken, maar hij moet het niet tegen zijn zin doen. Dinsdag ging goed en woensdag had ik mijn proefdag. Hier kreeg ik te horen dat ik in het weekend moest werken. Maakt niet uit hij heeft om 13 of 14 uur gedaan de woensdag maar wou zijn papierwerk doen zodat hij 's avonds met een vriendin kon afspreken. Weer geeft hij mij het gevoel dat ik niet belangrijk genoeg ben. Hij MAG ZEKER met zijn vriendin afspreken, maar alweer krijg ik hem niet te zien ondanks alles. Hij kon ook 's middags naar mij komen en dan 's avonds naar die vriendin want ze hadden sowieso 's avonds laat pas afgesproken. Ik heb hem verteld hoe ik me voelde maar hij viel steeds in de aanval. Hij zegt wel dat hij zijn best doet, maar zo voelt het voor mij niet.
Ik heb het gevoel dat hij eerst alles voor mij deed en ik niet kon voldoen aan hem, maar sinds die ruzie is het precies omgedraaid. Hij doet het misschien niet bewust, dat weet ik niet, maar ik krijg het gevoel dat ik nu alle moeite van de wereld doe om alles goed te maken en hij het gewoon tegenwerkt. Dat hij het precies gewoon niet meer wilt.
Ik wil nu gewoon met hem praten. Zeggen wat op mijn lever ligt en dat hij zegt hoe hij er nu over denkt. Hoe hij er WERKELIJK over denkt! Ik wil dat we de ruzie niet gaan vergeten, maar er niet meer continu aan gaan denken en dat we vanaf nu en dit moment allebei terug de moeite gaan doen om dit te laten werken. Dat we allebei naar elkaar luisteren EN dat er toegevingen gedaan gaan worden. Hij zegt nu continu dat hij me alle tijd geeft via skype en smsen terwijl dat ik me daar juist op probeer in te houden om hem niet te verstikken. Het gaat niet werken als we 2 tegenovergestelde dingen bij elkaar gaan doen.
IK HOOP DAT HET GAAT LUKKEN!! Ik wil echt niet stoppen, ik wil eruit komen, laten zien dat we sterk zijn samen en dat het moet werken!
