Ooit al het gevoel gehad dat je hier niet thuis hoort?
Ik wel. Mijn hele leven heb ik gevochten, mijn hele leven heb ik een muur rondom mij heen gebouwd. Ik lach met mensen, ga weg met mensen, spring voor mensen, enz.
Wanneer iets of iemand mij belangrijk word doe ik er alles voor, echt ALLES, maar die muur gaat niet zomaar weg. Ik hou de muur rondom mij en keer op keer wordt ik gekwetst. Met gevolg dat mijn muur groter en groter wordt.
Mijn hele leven heb ik voor alles moeten vechten.
- Vechten om naar school blijven te gaan, terwijl het verplicht is.
- Vechten om vrienden te hebben, terwijl je moet vechten om je vrienden bij je te houden, niet om ze te krijgen.
- Vechten om niet mijn gevoelens te tonen, al dat pesten, als je dan je gevoelens toont wordt het erger.
- Vechten om een jongen te kunnen krijgen, wat moeilijk is als iedereen je als speelgoed ziet om te pesten.
- Vechten voor liefde thuis, want ja 2 zussen die altijd samenspannen waardoor het 2 tegen 1 is en dan ouders die meerderheid geloven.
- Vechten voor de moed te vinden om buiten te komen, want ja ook daar werd altijd van alles naar me toe gegooid, woorden, ballen,
handen,...
- Vechten om ergens mee te mogen doen, want je was niet goed genoeg, niet sterk genoeg, niet mooi genoeg, niet populair genoeg,...
- Vechten tegen mijn eigen om het niet op te geven
- Vechten tegen veel gevoelens die je gewoon niet wilt hebben omdat je er niks aan kan doen, je kunt mensen niet controleren, je durft
niet jezelf zijn, je durft niet alles te geven wat je hebt en je weet gewoon dat je nooit goed genoeg bent
Ik heb voor veel gevochten en ben nu nog aan het vechten
Ik ben mijn relatie al een keer kwijtgespeeld, heb ze terug gevonden en nu ben ik ze weer kwijt aan het spelen. Waarom? Omdat ik een vriendje heb die weet wat ik heb meegemaakt, maar niet weet wat ik voel (dat kan niemand). Een vriendje die weet wat ik nodig heb en het wilt geven, maar het besef niet heeft HOE hij het moet geven. Een vriendje die niet door heeft dat hij mij op de laatste plaats zet, terwijl hij alle moeite van de wereld doet om mij op 1 te zetten.
Ik weet dat hij het goed bedoelt, ik weet dat hij het niet expres doe. Ik weet het, maar hij doet het toch. En daardoor voel ik me nog steeds slecht want hoeveel moeite hij ook doet, hij beseft niet dat hij het blijft doen en ik ben diegene die het wel ziet en er nog steeds door gekwetst word.
Wat moet ik doen? Ik weet hoe goed hij het bedoelt, maar hij doet het niet of kan het niet..
Ik wil HEM, maar ik heb nood aan iemand die alles op alles zet om mij te laten zien, dat ik niet meer voor alles moet vechten. Dat iemand me echt kan zien voor mij. Ik heb iemand nodig die alles op alles zet om die muur weg te breken. Die mijn op 1 zet en doorheeft wanneer mijn muur weg begint te gaan en das pas om andere geeft. Iemand die tegen anderen durft te zeggen, "Ik ga jullie een hele tijd niet zien maar ik laat jullie niet vallen, jullie kunnen smsen en bellen wanneer jullie willen en wanneer het echt niet gaat kom ik eraan. Maar op dit moment heeft mijn vriendin me nodig en dat kan nog een hele tijd duren. Maar weet dat jullie me niet verliezen ik ben er no matter what." En die dan alle tijd en mij geeft tot mijn muur weg is of toch deels. Tot ik eerlijk kan zeggen 'Ja je doet alles voor mij'. Tot ik kan zeggen op een moment 'Ga naar u vrienden, ze hebben u lang genoeg niet gezien'. Iemand nodig die continu zin heeft om mij te zien. Iemand waarvan zijn hoofd en hart zegt "doe zo snel mogelijk dat ik haar eindelijk kan zien, dat ik eindelijk bij haar kan zijn'. Iemand die mij en mijn liefde evenveel nodig heeft als ik die van hun. EN IK HOOP MET HEEL MIJN HART DAT HIJ HET IS. Maar dat zal de tijd zich uitwijzen.
Ik hou van je, ook al ben jij het niet! Ik hoop van wel en ik zal altijd van je houden. Je bent de enige in heel mijn leven waar ik me echt gelukkig voelde. Dus ik hoop dat jij het bent. (Ik weet dat je dit gaat lezen: LOVE YOU! FOREVER WAS AND IS STILL A PROMISE!)
