Ik heb redelijk veel nagedacht en ik realiseer me altijd dat ik vrij snel zeg dat een relatie stopt. Misschien heb ik wel gelijk, omdat ik heel veel analyseer in een relatie en snel iets door heb. Maar misschien geef ik het ook geen tijd genoeg voor de ander om zich te kunnen aanpassen, om kans te geven te veranderen,....
Ik zeg vrij snel 'dag' in een relatie en ik denk dat het vooral is om mezelf te beschermen. Ik zie iets slecht, iets waar ik echt niet mee kan leven, iets wat me enorm pijn doen en regelmatig terugkomt. Daar wil ik me van beschermen zodat het niet erger wordt.
Morgen voor de laatste keer met de kinderen weg. 12-16 jaar en naar de zee. Nog een keertje fijn ontspannen! Vrijdag naar de psychiater. Er is zoveel gebeurd, ik heb echt geen idee waar ik over moet beginnen. Een uurtje is weinig om over alles te praten. Zaterdag een intakegesprek in het jongerencentrum. Ben benieuwd wat het gaat geven! En dan volgende week beginnen met werken. misschien komt het toch allemaal op zijn pootjes terecht?
Ruzie toch maar uitgepraat thuis, 'beste vriendin' negeert me compleet en met het (ex)vriendje heb ik nog geen idee hoe het zit.
Ik ga me nu gewoon focussen op het werken, sparen en alleen gaan wonen! Even de rust in mezelf vinden!
