Ik ben Sandra
Ik ben een vrouw en woon in Den-Haag (Netherlands) en mijn beroep is wao-er.
Ik ben geboren op 25/12/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer;televisie kijken; fotograferen(en bewerken); yoga; oefenen in warm water;dagboek schrijven;hyven,lachen.
zie www ataxie.nl
Ik weet het; het is mijn eigen schuld; maar gisteren ben ik van de trap gevallen met de scootmobiel in de kerk.
Het was een mooie,zomerse dag! Ik en mijn vriend zouden een dagje naar Delft gaan. Eerst reden we langs diverse kraampjes, waar veel kunst en antiek lag uitgestald. We wilden ook binnen in een kerk fotograferen. Tot mijn grote verbazing moesten we betalen! Nadat we dat hadden gedaan, gingen we naar binnen. We maakten mooie foto's. Opeens was daar die trap! Drie treden; een z.g. "luie trap". Ik zag hem niet; dacht dat alles gelijkvloers was.
Een grote klap. Daar lag ik dan met de scootmobiel over mijn voet. (Gelukkig had ik mijn orthopedische schoenen aan; die hebben mijn voeten beschermd!)
Ik heb geborft: een dik,blauw oog; een erg pijnlijke linker arm en een lichte pijn in ijn hoofd. Meer niet; zelfs het fototoestel is onbeschadigd!
((Een vrouw was van de trap gevallen met de scootmobiel (wel meet treden!) en die is toen overleden Zij kreeg de hele scootmboel bover op haar lichaam)
Ik wilde ook een andere Blog. Blog2Blog. Alles gedaan en nu kan ik niet meer veder; geen berichten sschrjven, geen foto's plaatsen enz. Ik laat julliew weten als ik alles heb gevonden!
Gisteren zijn we naar de "Keukenhof" geweest! In de ochtend zag het weer er niet goed uit; bewolkt en zelfs regen maar,gelukkig,om een uur of elf begon het langzaaam warmer te worden. Wolken verdwenen en de zon kwam te voorschijn! Jassen werden uit getrokken en de zonnebrillen werden opgezet en mijn armen smeerde ik in met zonnebrandcreme (heb last van zonnenalergie!). Het was een hele mooie dag;alleen jammer dat een hoop bloemen al uitgebloeid waren. Volgend jaar gaan we dus iets eerder!
Tijdens het televiseprogramma van Witteman en Pauw zag ik minister Pechtold in gesprek. Volgens hem moeten we flink bezuinigen! We moeten een rollator zien als iets wat bij het leven hoort. Een fiets of een brommer moeten we ook zelf betalen. Hij vergeet dat een rollator gebruiken geen vrije keus is en een fiets of een brommer wel.
Wie is er gehandicapt, jij of ik? Jij kunt mij niet goed verstaan, Bang om met mij om te gaan. Maar ik ben een mens, precies zoals jij, Alleen is er lichamelijk iets aan de hand met mij.
Ik kan niet praten, wel naar je kijken. Ik kan niet lopen, lachen kan ik wel. ik spreek mijn taal, kun jij die volgen? Als je 't eens zou proberen, mijn spel?
Jij geeft me zorg, ik geef je vriendschap. jij geeft me aandacht, ik geef mijn hart. Jij geeft me handen, ik geef voldoening. Jij geeft mij benen, ik geef een start.
Om te gaan kijken met andere ogen, Om te gaan voelen wat ik voel. Om je te leren dat ik een mens ben, Je in te leven in wat ik bedoel.
Woensdagavond ga ik altijd naar yoga. Daar tegenover staat een katholieke kerk. s ' Avonds is hij heel mooi verlicht. Daar wilde ik een foto van maken! Eerst probeerde ik een "gewone" fototoestel, maar dat lukte niet. Een week later nam ik mijn spiegelreflexcamera mee. Binnen stelde ik diverse instellingen in. Daar was genoeg licht en ik kreeg niet van die koude handen. Vol twijfels ging ik naar buiten en maakte enkele foto's. En.... het lukte. Ik heb ze meteen naar enkele mensen gestuurd en een poster laten maken; die ik dan vol trots aan de muur ga hangen.
Er zijn nog veel hulpvaardige mensen; een vrouw zag ons stilstaan, maar zag niet het fototoestel. Ze bood haar hulp aan om te bellen. Ze had haar G.S.M. al gepakt.
Vrijdagmiddag, na de hydrotherapie, gaan ik en Leen naar de schootmobielclub. Na een urrtje of twee,(ong.15 uur) gaan we naar het winkelcentrum "de Boogaard" in Rijswijk (Zuid-Holland). Opeens zag ik mensen naar boven kijken en enkele fotografen. Ik keek ook. En, ja hoor! Brand!! Waarschijnlijk kortsluiting! Een vrouw kreeg nog bijna een brandend voorwerp in haar nek, maar gelukkig was ze snel weg. De brandweer was snel ter plekke en viel de schade mee. Gelukkig gebeurde het niet 's nachts,want dan was het erger geweest.
Vandaag zijn we weer naar de buurtkamer geweest en hebben Bingo gespeeld. Het is daar altijd wel gezellig en zo heb je contakt met de buren. Iemand was jarig geweest en dat werd gevierd met appeltaart . Verder waren er lekkere hapjes en drankjes..
Al heel wat jaren woon ik in een Fokus woning. Zij bieden een zelfstandige woning met 24 uur A.D.L. (Algemene Dagelijkse Levensverichtingen). Al jaren is nagels knippen al een heet issue. De assistenten zeggen dat het niet verplicht is of vinden het vies of eng.Ik heb een email gestuurd naar het hoofdbuureau en antwoord gekregen. Het is verplicht met uitzondering van Diabetisch, minder gevoel in voeten of erge kalknagels. Ik heb geen van drie; dus verplicht. Volgende keer kan ik ze de email laten lezen. (1--0 voor mij).
Per vergissing heb ik de (personelijke) blog van mijn oudste zus gelezen! Ik zocht naar artikelen over nieuw-Guinea omdat ik daar geboren ben en die middag sprak ik erover met een kennis (die zou ook op internet kijken). Ik zocht eerst met "Google" naar Nieuw-Guinea, maar kreeg alleen foto's van papoeas te zien en artikelen. Ik zocht dus verder en vulde in;" met de Zuiderkruis van Nieuw-Guinea naar Nederland." Daar kreeg ik een aantal opties te zien en een artikel van een persoon die op die boot gezeten had en in 1962 ook naar Nederland was gekomen. Ik klikte erop en boven het artikel was een foto te zien. Daar stonden twee vrouwen op; een zittende en de ander stond ernaast. Die foto heb ik ook. Mijn oma zittend en haar zus ernaast. Ik schreef dus enthousiast een berichtje. Op die blog stonden ook foto's en andere aangelegenheden. De stijl van die foto's herkende ik en ging verder "neuzen". Ja, het was mijn zus!
Ik pobeerde mijn berichtje te wissen, want ik weet dat zij het niet prettig vind als ik sommige dingen weet (die ik al wist).. Het wissen lukte niet. Toen ik nog eens probeerde, was alles al geblokkeerd. Ik kan er dus niet meer op. Ik kan me natuurlijk eerst aanmelden en een wachtwoord kiezen. Maar zo belangrijk is het ook weer niet.
Ik heb vorige weeg een nieuw fotoestel gekocht en ben flink aan het oefenen. Zo ook vandaag. Het scherp stellen lukte maar niet. Opeens zag ik een fles met een etiket. Leen kwam binnen en kwam op een grandioos idee! Ik vroeg of hij kon gaan zitten met een geschreven blad voor hem. Toen ik de woorden kon lezen, was het toestel scherp gesteld en maakte ik deze foto!
Gisteren heb ik een spiegelreflexcamera gekocht incl.2 lenzen (een groothoelens en een telelens). De eerste foto heb ik al gemaakt, heel helder. Ikk kreeg daarbij ook een boek( gratis want de kaft was een beetje beschadigd en daardoor onverkoopbaar geworden). Ik heb dus een hoop te lezen en te doen.
Twee weken na de operatie ben ik weer voorzichtig gaan oefenen(eng;moest weer wennen). Eerst een kwartier; ging goed. Morgen weer. Langzaam ga ik alles weer opbouwen.
Als het goed is,dan wordt er een nieuwe thermostaatknop bevestigd aan de verwarming. Als het goed is: Oktober 2010 was er bij mij een poging tot inbraak gedaan. Het raam was beschadigd, maar het kon pas vernieuwd worden als er een onderdeel besteld zou worden. Ik wacht nog steeds; mijn gegevens zijn kwijt!!
Vanmiddag ben ik naar de mondhygieniste geweesT (jASMIJN). Over 4 maanden ga ik weer terug. Gecontroleerd, schoongemaakt, gepoetst en gepolijst. Het deed een beetje zeer maar dan heb je ook wat! Over 4 maanden wordt een vulling van een kies vernieuwd.
Bij mij in de buurt is een leuk pannenkoekhuisje (wat eigenlijk in de bossen hoort en niet midden in de stad). Al jaren rijd ik er langs met mijn scootmobiel. Weer reden ik en mijn vriend er langs en opeens opperde mijn vriend of ik,zin in een pannenkoek had? Natuurlijk! Wij er naar toe. De eigenaar was zeer behukpzaam en klantvriendelijk (kom je niet vaak meer tegen). Hij pakte meteen een plank,zodat ik naar binnen kon rijden en binnen gekomen hing hij de jassen op. Na een lekkere pannenkoek gegeten te hebben,hielp hij ons weer in de jassen en vroeg hij of ik mijn scootmobieel in zijn vrij kon zetten; dat deed ik. Hij duwde achter de scootmobiel en begeleidde me zo naar de deur. Daat komen we zeker een keer terug!
Ik weet het; het is mijn eigen schuld; maar gisteren ben ik van de trap gevallen met de scootmobiel in de kerk.
