Hij was de vriend van Jan

Ik ken hem ruim 25 jaar.

Hij steunde en trooste mij.

In het begin "gewone" vriendschap.

Samen een spelletje Scrabble.

Langzaam groeide we naar elkaar toe.

Het werd een relatie!

Wennen; in het begin.

Eerst de vriend van Jan en nu mijn vriend.

We groeiden naar elkaar toe.

Nu is het bekend en niet meer wennen.

Leen is mijn steun en toeverlaat,

Op Leen kan ik bouwen

en vertrouwen!

Leen doet alles voor mij en ik voor hem.

Leen laat me niet in de steek.


.

19-03-2011 om 15:32 geschreven door Sandra

Waarom?

Waarom liet iedereen me in de steek?

Waarom

Toen mijn man op sterven lag, was er niemand.

Niemand die ons steunden.

Waarom?

De laatste avond wilde zijn broer niet komen. 

Waarom?

In het uitvaartcentrum kwamen ze niet

Waarom?

Na de crematie moest ik alleen naar huis.

Waarom?

De familie hielp niet met de administratieve afwikkeling van alles

Waarom niet?

De familie belde nooit op of kwamen spontaan langs om mij te steunen.

Waarom  niet?

Ach,ik kan er niet kwaad om worden. Iedereen komt aan de beurt. Ik hoop dat er dan wel iemand voor ze is; want ik zal er niet zijn voor hen.
(al hoop ik dat dat nog 10- talle jaren gaat duren)

De broer van Jan is toch gekomen;zijn zus wist hem over te halen.'s Avonds kwamen ze; bijna te laat!. We hebben alles goed kunnen uitpraten en ik heb het kunnen afsluiten.Ik en mijn vriend komen daar ongeveer 3 of 4 keer per jaar.

14-03-2011 om 00:00 geschreven door Sandra

Overlijden

4 jaar en 4 maanden ben je nu dood.

Het was erg emotioneel

Het overlijden van jou, Jan, mijn man.

Twee maanden daarvoor zei een kennis dat je mager was geworden

En gingen naar de huisarts.

Hij nam bloed af,

Daar was niks mis mee; alleen een lichte bloedarmoede.

Toch werden er foto’s gemaakt.

Van de buik!

We maakte ons niet veel zorgen…

Toen kregen we een telefoontje;

Een telefoontje van de huisarts.

We moesten die middag komen!

Nerveus gingen we daar heen.

We hoorde dat ze kanker vermoedde!

De volgende dag naar het ziekenhuis.

Er werd een echo gemaakt en weer een bloedonderzoek.

Het vermoeden klopte!

KANKER!!

Onze wereld stortten in.

Er was niks aan te doen.

We moesten naar de oncoloog.

We maakten een afspraak voor over 2 maanden!

TE laat!!

Langzaam veranderde Je en werd erger.

Je vond het vreselijk als ik boodschappen ging doen.

Zelfs naar de computer gaan, mocht niet.

Dan draaide hij jij je hoofd weg.

We dachten aan euthanasie, maar de huisarts vond je niet ziek genoeg!

Toen belandde Je vergoed in bed.

Was je mischien al deels in de "andere"wereld?

De hele nacht riep je;"Hallo, Hallo!!"

Je nam ook andere objecten waar.

Jouw gevoel verdween.

Jouw huid verharde ook.

We kregen een nachtje terminale thuiszorg

In die nacht overleed Jan.

Voor zijn overlijden zag ik een lichte vlek achter je.

Ik wist “dat het zover was”.

Jij werd 62 jaar.

19-02-2011 om 00:00 geschreven door Sandra

Je bent nu een jaar geleden overleden,

30 jaar geleden vertok je naar Engeland.

Je liefde voor een man

En je angst om alleen te blijven waren groot,

Groter dan de angst om alles achter je te laten

En opnieuw te beginnen.

Je hield je staande in dit nieuw land

En voelde je thuis.

Je had niet veel vrienden, maar daar had je geen behoefte aan.

Altijd was je blij als je kinderen over kwamen.

Dat waren je vrienden.

Plotseling overleed je grote liefde,

Niemand die voor je zorgde.

Je kinderen in Nederland.

Je ging verhuizen,

Naar een 55+ woning.

Er was te weinig verzorging,

Je at en dronk niet goed.

Je viel uit bed en kwam in het ziekenhuis.

Je oudste dochter ging er regelmatig heen.

Toen overleed je ook.

Je oudste dochter regelde alles.

Toen dreigde de aswolk “roet in het eten te gooien’’

Een week voor de crematie verdween die wolk en konden we toch naar Engeland.

Had jij daar de hand in?

Het was een mooie, warme , maar emotionele dag.

.

17-02-2011 om 00:00 geschreven door Sandra