Ik ben Sandra
Ik ben een vrouw en woon in Den-Haag (Netherlands) en mijn beroep is wao-er.
Ik ben geboren op 25/12/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer;televisie kijken; fotograferen(en bewerken); yoga; oefenen in warm water;dagboek schrijven;hyven,lachen.
zie www ataxie.nl
Einelijk stonden de vuilcontainers netjes op de stoep en kon je er goed langs met je scootmobiel. Dat is meestal niet zo! Buurtbewoners zijn meestal zo aardig om ze even opzij te zetten; maar als er niemand is dan moet je er mat je scootmobiel tegen aan rijden en, onder de container zijn wielen, en kan je ze weg duwen of ze vallen opzij. Bij volle containers gaat dat niet en moet je omrijden. Lastig!
Woensdagavond ga ik altijd naar yoga. Daar tegenover staat een katholieke kerk. s ' Avonds is hij heel mooi verlicht. Daar wilde ik een foto van maken! Eerst probeerde ik een "gewone" fototoestel, maar dat lukte niet. Een week later nam ik mijn spiegelreflexcamera mee. Binnen stelde ik diverse instellingen in. Daar was genoeg licht en ik kreeg niet van die koude handen. Vol twijfels ging ik naar buiten en maakte enkele foto's. En.... het lukte. Ik heb ze meteen naar enkele mensen gestuurd en een poster laten maken; die ik dan vol trots aan de muur ga hangen.
Er zijn nog veel hulpvaardige mensen; een vrouw zag ons stilstaan, maar zag niet het fototoestel. Ze bood haar hulp aan om te bellen. Ze had haar G.S.M. al gepakt.
Vrijdagmiddag, na de hydrotherapie, gaan ik en Leen naar de schootmobielclub. Na een urrtje of twee,(ong.15 uur) gaan we naar het winkelcentrum "de Boogaard" in Rijswijk (Zuid-Holland). Opeens zag ik mensen naar boven kijken en enkele fotografen. Ik keek ook. En, ja hoor! Brand!! Waarschijnlijk kortsluiting! Een vrouw kreeg nog bijna een brandend voorwerp in haar nek, maar gelukkig was ze snel weg. De brandweer was snel ter plekke en viel de schade mee. Gelukkig gebeurde het niet 's nachts,want dan was het erger geweest.
De familie hielp niet met de administratieve afwikkeling van alles
Waarom niet?
De familie belde nooit op of kwamen spontaan langs om mij te steunen.
Waarom niet?
Ach,ik kan er niet kwaad om worden. Iedereen komt aan de beurt. Ik hoop dat er dan wel iemand voor ze is; want ik zal er niet zijn voor hen. (al hoop ik dat dat nog 10- talle jaren gaat duren)
De broer van Jan is toch gekomen;zijn zus wist hem over te halen.'s Avonds kwamen ze; bijna te laat!. We hebben alles goed kunnen uitpraten en ik heb het kunnen afsluiten.Ik en mijn vriend komen daar ongeveer 3 of 4 keer per jaar.
