De verrassing van de dag werd geleverd door de Heer Robin Schillebeeckx 'crazy frog' die zomaar een tijd van 58.09 uit zijn sloffen toverde op zijn eerste 400m van zijn prille bestaan op deze prachtige wereldbol. Van een debuut gesproken! Broer Sep strandde iets daarvoor met een tijd van 55.51 op enkele honderdsten van een nieuw persoonlijk record. Twee deelnemers op de 800m, met name Wouter en Cedric. Cedric had geen al te beste dag en kon met een tijd van 2.14.60 geen nieuw record vestigen. Deze afstand blijft toch wat kort voor Cedje den diesel. Wouter bevestigde zijn prachtige prestatie van vorig weekend. Hij liep nog maar eens een nieuw PR, dit keer op de 800m met een tijd van 1.54.28. Na een langdurige blessure hield hij aan deze 'testweek' een reuzegevoel over. Vrienden, Sep ....proficiat!
Aangezien het weekend ingepalmd werd door de communie van brave zus Karen, nam Sander vandaag deel aan de meeting in Booischot ipv aan de geplande IFAM-meeting. Een van zijn operatie herstellende Matthias, met hamsterkaken, kwam zijn trainingsmaat aanmoedigen. Het werd zijn eerste 2000m steeple van het seizoen. Conditioneel leek me alles ok maar door het gebrek aan vertrouwen vóór de balken en vooral aan de waterbak verloor Sander telkens teveel meters. Met een tijd van 6.24.75 kwam hij net niet tot een persoonlijk record. Uitstel is in elk geval geen afstel!
Wat was het fijn om Wouter nog eens aan de start te zien van een pistewedstrijd. Na zijn geslaagde opwarmer afgelopen woensdag op de aflossingen, kreeg hij van mij groen licht om deel te nemen aan het KVV 400m om nog voor de nakende examens wedstrijdritme op te doen. We zakten lekker ontspannen af naar Kessel-lo, we zouden wel zien waar we uitkwamen na een periode van voorzichtige opbouw. Wouter ging van start in de eerste van drie reeksen en won die meteen in een toptijd van 49.68. Dit was niet alleen beter dan verwacht maar zelfs meteen een nieuw PR. Met deze tijd werd hij bovendien knap 7de op dit kampioenschap. We zullen er ons als groep maar weer eens bovenzetten dat deze prestatie te min blijkt voor een vermelding in een nochtans uitvoerig verslag van dit kampioenschap op de ROBA-website. Deze trotse trainers zagen in drie dagen tijd vier atleten hun persoonlijk record verbeteren.
Sander, Lucas en Matthias trokken vandaag naar St-Niklaas om nog eens een wedstrijd tegen de tijd te lopen. Eigenlijk was het zo een beetje een eerste test na een paar wedstrijden waar enkel de plaats belangrijk was. Ik kan meteen verklappen dat ze meteen allen een PR liepen. Om ongekende redenen werden de reeksen niet opgemaakt volgens tijd waardoor ook Sander en Matthias in verschillende reeksen moesten aantreden. Matthias liep naar een tijd van 2.03.45, Sander liep 2.01.68. Lucas kreeg het harder te verduren. Dat had alles te maken met een misnoegd senior. Hij liet het niet aan zijn hart komen en nam een groot deel van zijn race het heft in handen. Hij eindigde in een tijd van 2.20.98.
Na een lange afwezigheid kon Wouter na een heel voorzichtige opbouw wat wedstrijdritme opdoen in Namen, als lid van het 4x400 juniorenteam. Ik vernam dat het eigenlijk al vrij goed ging, zijn team eindigde in een tijd van 3'21. Ziehier de toestemming om zaterdag deel te nemen aan het KVV AC te Kessel-lo.
Wat kan een trainer fier zijn op zijn atleten! Ook de club mag en zal ongetwijfeld trots zijn op jullie prestaties op deze kille dag. Niet alleen de resultaten maar zeker ook de wil om deel te nemen aan soms ongewone nummers verdient respect. Jasper moest wegens kniepijn forfait geven voor de 200m maar maakte gebruik van een ander onderdeel, zijn werparm, om een knappe prestatie neer te zetten bij het speerwerpen. Een worp van 39,32m verplicht hem om eens na te denken over zijn toekomst op dit nummer. Sander moest noodgedwongen ziek afmelden voor de 800m zodat Cédric diende in te vallen op dit voor hem kort en snel nummer. Ons lichtgewicht stond opvallend goed zijn mannetje met een nieuw PR van 2.12.15, liefst acht seconden beter dan voorheen. Lucas werd tot een zeer snelle start gedwongen op de 1500m en moest naar het einde toe wat gas terugnemen. Toch lukte ook hij een grote verbetering van zijn PR met een tijd van 4.54.49. Matthias liep een groot deel van zijn wedstrijd op kop en ging aan de haal met de overwinning op de 1500m met een tijd van 4.28.31. Krachtpatser Sep waagde zijn kans op de 400m. Met een nooit geziene gelaatsuitdrukking overschreed hij de finish en won zijn reeks met een mooie tijd van 55.41. Foto's van jullie prestaties en van de verbeten trek van Sep zijn terug te vinden op deze blog, waarvoor dank aan "onzen Bart".
Onze twee dames, gekend van kamer 305 in Hotel Anabel in Lloret de Mar, moesten de eer hoog houden op de afstandsnummers. Ikzelf was niet aanwezig maar was fier te mogen horen dat het goed was. Hanne werd 's morgens, allez bijna 's middags, uit haar bed gebeld om in te springen op de 800m. Ze eindigde in een tijd van 2.42.67. Lisa moest er een lap op geven en dat deed ze ook met een dik PR als gevolg. Ze eindigde in een tijd van 5.25.41, weer wat dichter bij mijn doelstelling van..... (? verrassing) Als de zomer kan doorgetraind worden, mogen er nog mooie dingen verwacht worden.
Hanne verkoos vandaag te starten op de 800m waarin ze met een tijd van 2.42.49 op een 8ste plaats strandde. Sander trad aan op de 1500m waarin hij heel gemakkelijk provinciaal kampioen (!) werd met een tijd van 4.24.6. Hij had wellicht op iets meer tegenstand gehoopt. Matthias en Cédric namen voor de eerste maal deel aan een 3000m. Matthias eindigde ietwat ontgoocheld met een tijd van 9.46.36, net voor zijn broer Cédric met een tijd van 10.00.06.
Het PK valt steeds onbegrijpelijk vroeg op het seizoen zodat het voor vele atleten ook aanpassen geblazen is vanwege hun eerste wedstrijd op de piste. Vandaag kwamen voor onze groep twee kadetten aan de start van hun wedstrijd. Lucas koos voor de 800m. Hij ging (te) traag van start zodat hij meteen verplicht werd om bijna heel de wedstrijd alleen te lopen. Hij eindigde in een tijd van 2.25.11. Deze tijd betreft een persoonlijk record maar zal deze zomer zeker nog verbeterd worden. Lisa koos onverwacht voor de 1500m want vorige zomer vond ze dat nog veel te lang. Lisa toonde lef en liep een groot deel van de wedstrijd op kop. Zelfs de trainer kon haar niet overtuigen om de koppositie aan iemand anders over te laten. In de laatste hectometers moest ze het dan afleggen in de spurt maar eindigde toch in een nieuw PR van 5.32.63. Ook aan deze tijd wordt deze zomer nog geknabbeld.
Einde van ons verblijf in Lloret de Mar! Omstreeks 0800Hr kwamen wij terug aan in het koude Diepenbeek, opgewacht door Bart en Piet. Afgaand op de verschillende reacties heeft iedereen blijkbaar wel genoten van deze stage. De komende weken zal wel nog eens nagepraat worden over de vele grappige momenten. Naast de aangename groepssfeer en jullie positieve ingesteldheid op de diverse trainingen zijn bij de begeleiders ook jullie beleefdheid, stiptheid, goed humeur enz opgevallen. Dit maakt dat ook wij met heel veel plezier terugdenken aan de afgelopen week. En nu.....even uitrusten en morgen terug alle registers opentrekken op school!!!!!
Na onze uitstap naar Barcelona konden de voorbeeldige atleten een half uurtje langer slapen, tot negen uur dus. Voor een paar kamers kwam dat goed uit omdat de nachtrust pas inging na een soft militair optreden van de oudjes. Wie blijft een geheim tussen atleten en trainers want zo erg was het niet en hoe waren wij? Vanmorgen ideaal trainingsweer dus een extra training op de piste. Van de vriendelijke verantwoordelijke mochten wij gratis op de piste, een bewijs dat de sport hier centraal staat. Na het middageten trok iedereen de welness in in afwachting van een herstelduurloop in de late namiddag. Deze duurloop vond plaats in een helse regenbui, extra zuurstof dus...ideaal. Cedric en Lucas verteerden een verkorte versie van deze training. De dames kregen rust en trokken even de winkelstraat in. Nu wacht ons nog de afsluitende avond van een voor ons geslaagde week. Morgen vertrekken we rond kwart na vier. De voorziene aankomst is voorzien zondagmorgen tussen acht en negen.
Vandaag trokken wij met bus en trein naar Barcelona. De temperatuur viel mee alhoewel het af en toe licht regende. We bezochten onder andere Parc Guell, Sagrada Familia, het Olympisch stadium - we had a dream- , Place Espagna, de haven met standbeeld van Columbus en de Ramblas e.a. We zagen dus veel op korte tijd zodat we heel moe maar voldaan terugkeerden naar Lloret. Iedereen aan het thuisfront mag gerust zijn...er is niemand achtergebleven in deze mooie stad. Ondertussen hebben we ongeveer 1300 foto's maar Wouter heeft beloofd om die op een gigantische stick te zetten. Met onze laatste krachten hebben we jullie met dit summier verslagje willen geruststellen. Nu is het rusten geblazen ?? want morgen staat er na een verdiende rustdag weer een trainingsdag op het menu.
Een prachtige lentedag met twee trainingen, een hersteltraining met loslopen, veel stretching, stabilisatie en looptechniek en een tempotraining....alles wordt goed verteerd. Tussenin genoot de jonge garde van een vrije strandnamiddag terwijl Patrick nog maar eens goede punten verdiende bij Sandra. Het kostte hem een paar schoenen en oorbellen. Vrouwen en schoenen....het blijft een vreemd verhaal. Ondertussen zorgen de atleten naast het sportieve ook voor de nodige animo: - Lisa is al eens uit haar bed gevallen, zonder erg. -Wouter heeft oog voor vrouwelijk schoon. Matthias en Sander genieten in het geniep mee. Hormonen? -Patrick en Lucas recupereren van een lange slappe lach. -Sandra begint gezelschapsspelletjes leuk te vinden. Daar ging mijn huwelijk bijna...wat een slechte verliezer. -Cedric ontpopt zich stilaan als de knuffelbeer van de groep. -Hanne mist een zekere Thomas. Morgen wellicht een dag Barcelona dus misschien geen berichtgeving waarvoor desgevallend onze excuses.
Blijkbaar heeft iedereen goed geslapen al deden Cedric en Lucas wat verdacht over het uur. Vandaag terug een bewolkte start van de dag. De meisjes gingen met de grote mensen naar de plaatselijke markt. Lisa heeft zich ingehouden en beperkte zich tot een paar oorbellen. Hanne sluimerde al giechelend tussen de kraampjes. De jongens kregen een rustige duurloop voorgeschoteld maar ze maakten er een heuvelachtige duurloop van langs de prachtige kust richting Tossa de Mar. Cedric en Lucas hielden zich beter aan de afspraak. Even daarna gingen we met zijn allen uitblazen in het welnessgedeelte. Na het middagmaal was het tijd om het doorzettingsvermogen en de groepsgeest nog eens te testen. Sommigen doen dat in het poolgebied, wij trokken in een mix van zon en wolken richting Blanes. Het werd een stevige wandeling van ongeveer drie uur....iedereen geslaagd. Sterke Sander nam af en toe iemand op de schouders, Wouter zorgde voor de muzikale begeleiding, zowel voor de groep als voor de wijde omgeving. Dan was er ook iemand - Matthias - die herhaaldelijk zei dat hij honger had. Bij aankomst in Blanes werden wij getrakteerd op een kort en hevig omweer. Gelukkig vonden wij de bus om terug te keren. Bij aankomst in Lloret gingen we vlug wat inkopen doen en uitpuffen in de kamer. Iedereen voelt de wandeling in de benen, behalve de trainer natuurlijk. Sandra heeft deugd gehad van een lang heet bad maar dat had ze dan ook verdiend.
Vandaag een bewolkte start maar na de middag liet het zonnetje zich dan toch zien. Te fris voor het strand maar ideaal trainingsweer. Vandaag hebben wij twee trainingen afgewerkt. Iedereen is moe maar voldaan. Morgen recupereren we van deze trainingsdag met een herstelduurloopje. Na de middag waren onze atleten even vrij. De jongens gingen zwemmen, in de sauna en wat zonnebaden. De meisjes combineerden dit met een paar uurtjes ACTIEF shoppen. De trainersman en -vrouw genoten even van de rust. Het mag nogmaals gezegd worden, ondanks enkele afwezigen blijft dit een superbende. Positief is het herleven, dat vertellen we later, van Cedric. Vandaag heeft Sandra Wouter verzorgd aan een heel kleine wonde aan de knie. Wouter had zich net zoals Sander gewaagd aan een handenstand tegen de kamermuur. Morgen beginnen we de dag op de plaatselijke markt en ja.....zelfs de jongens willen mee. Verder staat er een wandeling naar Blanes op het programma. Slaapwel.
Iedereen heeft in de mate van het mogelijke redelijk goed geslapen tijdens de heenreis aan boord van een luxueuze autocar. Onderweg werd af en toe gestopt waarbij ook Hanne en Lisa te vinden waren voor wat voetbal. Enkel Lucas had even wat pech toen hij in een drol trapte.
Sander bevond zich aanvankelijk in zeer aangenaam gezelschap, velen wilden met hem van plaats veranderen.
Wouter is blijkbaar de fotograaf bij uitstek. Hij neemt foto's van enkele beweging.
We kwamen aan in het zonnige Lloret omstreeks half tien waarna we onmiddellijk afzakten naar het ontbijt.
Daarna gingen we even uitblazen op het strand. Het plezier zat er meteen in. Matthias kreeg meteen de volle laag......het water in.
De maaltijden zijn hier heel lekker en dat is vooral te zien aan de eetlust van Sander, dit is echt niet normaal. Lisa en Hanne letten blijkbaar wat op hun lijn.
Na het middagmaal vertoefden we terug op het zonnige strand bij een temperatuur van ongeveer 20 graden.
Rond vijf uur stond er een eerste herstelduurloop op het programma, door iedereen goed verteerd.
Op dit ogenblik zitten de dames en heren in de jacuzzi of het binnenzwembad.
Enkel Cedric is in mindere doen want is sterk verkouden teruggekomen uit Uppingham.
Sandra en Patrick zijn blij om met zo'n fantastische bende in Spanje te zijn. Meisjes en jongens schieten goed met elkaar op. Verdere anekdotes zijn voor later.
Thuisfront, geniet van de frisse temperaturen......hier verloopt alles naar wens.
Sander en Matthias trokken vandaag naar Oostende, koningin der badsteden, voor het BK veldlopen. Sander stond onder heel wat druk omdat hij door zijn prachtig winterseizoen door zowat iedereen als favoriet naar voren werd geschoven. Misschien gelukkig(?) verliep de aanloop naar de wedstrijddag niet echt zoals verhoopt zodat ik die druk wat kon wegnemen en zodat Sander kon starten met de gedachte "niets moet, alles mag". Sander liep enige tijd in vierde positie maar een Sanderiaanse (d.i. fenomenale) remonte in de slotfase verplichtte hem zelfs nog te spurten voor de overwinning. In die spurt moest hij heel nipt zijn meerdere bekennen maar hij behaalde een dik verdiende zilveren medaille . Terwijl ikzelf dicht bij het reanimatieteam stond te bekomen van "mijn wedstrijd in de wedstrijd", kon een enorm trotse vader (Bart) zijn zoon zien pronken op het podium. Zijn ouders hebben met hun voortdurende betrokkenheid zeker een aanzienlijk aandeel in deze prestatie. Matthias kwam ontgoocheld als 33ste over de finish in een wedstrijd waarin hij nooit in zijn ritme kwam. Gelukkig was Sander daar om zijn trainingsmaat op te monteren. Verder is het aan mij om hem na een fraaie januarimaand terug op de rails te krijgen. Niet alleen zijn gedrevenheid zal hem sterk doen terugvechten. Zowel van het wedstrijdgebeuren als van de prijsuitreiking achteraf zijn foto's te bekijken in de link verbonden aan onze blog. Verder wens ik ook die talrijk aanwezige clubvrienden te bedanken voor hun spontane en oprechte felicitaties. (I had a dream....) Tot slot wens ik gans de groep te feliciteren voor de resultaten van de afgelopen winter. Laat ons in alle bescheidenheid verderwerken!
Zelfs een "weeral halfzieke" trainer was niet weg te houden op de cross van onze clubvrienden uit Betekom. Een gemoedelijke sfeer, een mooi parcours en een grote opkomst.....het kon niet stuk voor onze aanwezige atleten. Lisa, de voorbije wedstrijden in iets mindere doen, sloot haar seizoen knap af met een 9de plaats. Ik was niet alleen tevreden over haar start en het verloop van haar wedstrijd maar zeker ook over haar spurt tot op de eindmeet. Lucas had vandaag de opdracht om al zijn troeven op tafel te leggen m.a.w. hij moest meegaan zolang hij kon. Het was een plezier om te zien hoe Lucas vandaag gevochten heeft om aan deze doelstelling te voldoen. Met daarbij nog een knappe eindrush werd zijn inzet beloond met een uitstekende 5de plaats. Iets daarvoor werd jongere zus Karen mooi 23ste in haar wedstrijd. Even dacht ik dat twee van onze atleten ongehoorzaam waren toen omgeroepen werd dat Sander en Matthias in de kopgroep zaten bij de scholieren. Gelukkig was dit een kleine vergissing en vond ik beiden later terug op training.
....proficiat!
. Terwijl ikzelf dicht bij het reanimatieteam stond te bekomen van "mijn wedstrijd in de wedstrijd", kon een enorm trotse vader (Bart) zijn zoon zien pronken op het podium. Zijn ouders hebben met hun voortdurende betrokkenheid zeker een aanzienlijk aandeel in deze prestatie. 
