Vandaag vond voor Sander, Cédric, Matthias, Lucas en Wouter de voorlopig laatste sessie stabiliteit plaats onder deskundige leiding van Hendrik. Stabiliteit moet vanaf nu een vast onderdeel vormen van jullie training. In de toekomst zal ik daar als trainer op toezien opdat de opgedane ervaring bij Hendrik niet voor niets is geweest. Ik was gedurende vijf sessies aanwezig en getuige van jullie fantastische inzet, discipline en leergierigheid. Ik ben er zeker van dat Hendrik hierdoor graag met jullie heeft gewerkt. Ook dit maakt van mij een tevreden trainer. "Eindelijk mag ik met jullie ergens meer dan één keer komen"
Wij willen Hendrik bedanken voor zijn enthousiaste aanpak, voor al hetgeen we van hem hebben geleerd enz....maar ook voor de lekkere pannenkoeken die hij ons vandaag heeft aangeboden. Dit was een smakelijk einde van deze vijfde sessie. Opmerkelijke vaststelling bij dit laatste: Lucas eet suiker met pannenkoeken en niet omgekeerd!
Na lezing van dit bericht: 10x (plankhouding - pomphouding - drie keer pompen - benen afzonderlijk bijtrekken.....)
Vandaag trokken we richting Mol waar de eerste individuele manche van de crosscup plaatsvond in wat men noemt... zanderige omstandigheden. Iedereen was ruim op tijd behalve wie had u gedacht...Hanne, die een half uur voor haar wedstrijd opdaagde. "Zeg niet te gauw, het is weer een ??" Door afzegging van Lucas (ziekte) en Lisa (zij zocht het zand op aan zee) was Robin onze enige kadet die zich kon gaan amuseren op het strand. Robin liep een verstandige wedstrijd en eindigde op de 36ste plaats. Hanne nam het op bij de scholieren dames. Zoals verwacht stond zij weer maar eens met een rugzak vol stress aan de start. Hanne heeft er voor geknokt en eindigde knap 14de. Positief punt aan dit resultaat, ik mag binnenkort iets drinken op kosten van Hanne. En dan de scholieren jongens (Heren?) waar Jasper R, Sep, Matthias en Sander aan de start kwamen. Vóór de start werd ik de eerste keer geconfronteerd met mijn maximale hartslag toen humorist Sep zo gezegd zijn spikes vergeten was. Bij de start werd ik een tweede keer geconfronteerd met mijn maximale hartslag toen ik Sep en vooral Matthias na de start door "een val" meters achter het peleton zag lopen. Beiden moesten meteen heel wat krachten aanwenden om terug te vechten. In de gegeven omstandigheden liepen zij een heel goede wedstrijd en eindigden op de 21ste (Matthias) en 23ste (Sep) plaats. Jasper R, blijkbaar iets minder in zijn sas in dat losse zand, maakte er het beste van en eindigde 35ste. Sander nam een eerder rustige start, rukte geleidelijk op en knokte zich de laatste kilometer naar een heel verdiende 7de plaats. Knap! Bij de aankomst werd ik een derde keer geconfronteerd met mijn maximale hartslag toen ik hoorde dat Matthias redelijk toegetakeld was (spikes in kuit en voet, kapotte spikes). Was het Sep die bij de start, totaal onvrijwillig natuurlijk, wou bewijzen dat hij zijn spikes toch had meegebracht? Terwijl Matthias verzorging kreeg, had Jasper VM de start genomen in de korte cross. Jasper VM, terug van even weggeweest, eindigde 75ste en had zich blijkbaar wel geamuseerd op de iets kortere afstand. Tot slot zagen we coach Filip nog een prachtprestatie neerzetten. Waar gaat dat naartoe met die man? Coach, actief bestuurslid, atleet.....het kan niet op! Terwijl fotograaf Bart de genomen foto's verstuurde, zat ikzelf 's avonds op de spoedgevallen in Bonheiden, niet voor mijn hart maar wel voor een fel opzwellende enkel van Matthias. Niets gebroken maar afwachten!
Dank aan alle aanwezige supporters (ouders, gekwetsten, trainers) voor jullie betrokkenheid.
Eindelijk! Onze groep was vandaag nog eens goed vertegenwoordigd op de cross in Bonheiden. Voor onze groep werd Lisa bij de kadetten meisjes als eerste het veld ingeschoten. Lisa was blijkbaar niet onder de indruk van het startschot en nam een (te) rustige start, verzeilde in het pak en was meteen op achtervolgen aangewezen. Met een innerlijke verbetenheid vocht ze evenwel heel mooi terug en eindigde op een 15de plaats. Robin en Lucas wilden een goede prestatie neerzetten bij de kadetten jongens. Robin eindigde bij zijn eerste cross bij de kadetten knap als 22ste. Lucas was na de knappe prestatie van zijn jongere zus Karen (13de) verplicht om minstens even goed uit de verf te komen. Lucas eindigde 8ste na een heel knappe wedstrijd. En dan was er Hanne bij de scholieren meisjes. Hanne, de laatste weken heel gedreven op training, liet de tegenstand meteen zien dat ze aanwezig was. Zo fier als een gieter ging ze op de eerste rij lopen. Als eerstejaars eindigde ze uiteindelijk op een knappe 8ste plaats, wat een mooie vooruitgang. Sep, Sander en Matthias vertegenwoordigden ons bij de scholieren jongens. Sep, blijkbaar een man met humor aan de start, eindigde heel knap op de 8ste plaats. Matthias greep net naast een podiumplaats en werd 4de. Sander maakte gans de wedstrijd aanspraak op de overwinning. Hij werd evenwel in de spurt geklopt na een gedurfd manoeuvre van zijn tegenstander en eindigde 2de. En dan was er coach Filip die weer maar eens een goede wedstrijd liep. Prompt werd voor hem een mexican wave op touw gezet. DE man in bloedvorm bevond zich evenwel aan boord van een mobilhome. Ik ben er zeker van dat Jul even veel genoten heeft van jullie prestaties als ik. Aangenaam was ook de aanwezigheid van vele ouders, supporters en van fotograaf Bart die weer maar eens gezorgd heeft voor prachtige foto's van al jullie prestaties.
Weeral enkele mooie prestaties en ereplaatsen voor onze groep, ditmaal op de SVS-veldloop in Heverlee. Jasper R. en Lisa eindigden respectievelijk tweede en derde in hun wedstrijd en konden het podium op. Ook Jasper VM liet als spurter van zich spreken en eindigde bij de oudste generatie leerlingen knap als 14de. Nina, de laatste weken ijverig aan het trainen bij de niet-wedstrijd atleten, bewees haar stijgend vormpeil en eindigde als 23ste.
De 2dejaars scholieren, Jasper R. - Matthias - Sander, namen vandaag deel aan de CC Relays te Gent. Het werd een verrassende dag. We kwamen samen omstreeks 1045Hr aan Kampenhout-sas. Overbodige informatie hadden jullie gedacht maar daar vond wel de eerste verrassing van de dag plaats. Ik werd onmiddellijk door Jasper R. getrakteerd met een trappist 7,5% Alc. en een doosje gezouten chips. Dit verdient natuurlijk een vervolg. Onderweg werd ik door de Heren overweldigd met een muziekgenre waarvan ik iedereen de naam schuldig moet blijven. Enig pluspunt: ik voelde me even terug dertig jaar jonger. Twee van de vele minpunten: een gespannen kaakspier en hoofdpijn. En dan....gebeurde er in Gent tussen 1345Hr en 1357Hr iets speciaal want onze ploeg, door Filip "ROBA kern WESPELAAR" genoemd (het kon niet korter) , liep na een spannende race naar de fel begeerde overwinning. Jasper R. overtrof zichzelf en gaf als vierde de stok door aan Matthias. Matthias hield voeling met de kop van de wedstrijd en stuurde Sander vanuit een gedeelde tweede plaats het veld in. Sander moest enkel een heel snel gestarte atleet van Duffel laten gaan. Maar dan gebeurde iets waarvoor ik ons team zelf had gewaarschuwd. De atleet van Duffel leek zijn snelle start op het einde te bekopen. Een totaal ontketende Sander remonteerde in extremis zijn opponent en liep naar de overwinning. Op naar het podium, de overhandiging van de rode "Lotto Crosscup" trui, een foto, een klein interview, een terraske... en de Heren terug naar huis met een mooie ervaring, een fantastische herinnering en maar vooral met iets zachtere muziek. En vanaf morgen!!: voetjes terug op de grond, geen druk op de ketel...we bouwen rustig verder met vallen en opstaan.
Verder mogen we niet vergeten te vermelden dat Kern Wespelaar ook vertegenwoordigd werd door drie scholieren meisjes met name Jolente, Ine en Hanne. Ik zag dat het heel goed was en dat zij hèèèèèèl knap op een zevende plaats eindigden.
Vandaag trok Jasper R. in zijn eentje naar Machelen om er deel te nemen aan een 1000m. Je leest het inderdaad goed! Jasper heeft ambities op de wat langere afstand. Jasper dook onder de grens van de drie minuten met een tijd van 2.57.04. En nu hop met de beentjes richting veldloopseizoen!
Een verplaatsing naar Moucron, kan het nog verder? Sander en Matthias konden op het laatste nummer van de dag en van het kampioenschap laten zien hoe het gesteld was met hun vormpeil, dit na een tiental dagen zonder training op een CM-kamp. Ikzelf had hun seizoen om die reden in Halle al officieus afgesloten maar gunde hen natuurlijk deze belevenis op het BK. Sander, vol vertrouwen na zijn bronzen medaille op het KVV enkele weken geleden, liep en kroop uiteindelijk naar een mooie 5de plaats in weer een nieuw PR van 6.23.96. Matthias startte vol goede bedoelingen maar lag duidelijk teveel in de knoei met de balken en vooral met de bak. Te lang geleden? Na elke hindernis verloor hij enkele meters en dit wordt na enkele ronden natuurlijk fataal. Hij eindigde uiteindelijk 9de in 6.50.93. Einde van hun mooi zomerseizoen waarin de beoogde doelen werden bereikt.
Is de Zuid-Afrikaanse 800m-loopster Caster Semenya nu een man of een vrouw? Velen hebben hun twijfels maar onderzoek heeft uitgewezen dat ze toch mag deelnemen bij de vrouwen. Dossier afgesloten! Blijkbaar vormt er zich een nieuw probleem van deze aard.......... binnen onze groep. Zo kreeg ik onlangs een foto te zien van "Marthe en Sandra". Om de atletiekfederatie niet achterdochtig te maken, zal ik deze foto hier niet laten verschijnen. De foto is blijkbaar terug te vinden op facebook maar je moet aanvaard worden als vriend (ook niet eenvoudig). Als dat niet lukt zullen Matthias en Sander jullie wel verderhelpen. Is dit een poging om de hoogte van de balken te laten zakken?
Met Phaedra, Jasper VM, Matthias, Lucas en Sander trokken we richting Huizingen in zowaar zomerse weersomstandigheden, het is ooit anders geweest. Jasper VM, reeds meer dan enkele weken in vakantiesfeer, wilde eens testen wat hij nog waard was op de 100 en 200. Op beide afstanden kwam hij in de buurt van zijn PR met respectievelijke tijden van 12.51 en 25.44. Wat als....? Phaedra wilde op de 800m strijden voor wat ze waard was maar, eerlijk toegeven, had ik het liever anders gezien na haar prestatie vorige week. Voor één keer was de trainer dus zenuwachtiger dan Phaedra. Stress maakte vrij snel plaats voor verbazing want Phaedra begon heel strijdlustig aan haar wedstrijd en maakte tot honderd meter voor de finish kans op een nieuw PR. Het werd uiteindelijk geen nieuw record maar Phaedra kan nu met een goed gevoel dit seizoen afsluiten. En nu blijft deze softe trainer bij zijn standpunt, einde seizoen voor Phaedra en binnenkort rustig opbouwen naar haar geliefde winter. Sander en Matthias, samen in dezelfde race, liepen allebei nog maar eens een nieuw PR op de 800m met respectievelijke tijden van 2.03.35 en 2.04.29. Nu samen een weekje vakantie en rust en kort daarna naar het BK. Niet de ideale voorbereiding maar wie ligt daar wakker van na een geslaagd seizoen. Lucas startte nog maar eens als jongste aan zijn reeks 800m. Lucas eindigde in 2.30.92 na een wedstrijd waarin hij gedwongen werd tot een (te) snelle start. Lucas toonde niet alleen dat hij lef heeft maar ook dat hij over de nodige portie karakter beschikt. Verder zag ik Bart langs de kant nog maar eens erg actief als fotograaf hetgeen door trainers en zeker door de atleten enorm gewaardeerd wordt.
Door de spijtige afwezigheid van enkele gekwetsten vertegenwoordigden enkel Sander en Matthias onze groep op dit Vlaams kampioenschap. In een sterk bezette 1500m werd Matthias weerhouden met de 17de en minst goede tijd. Uiteindelijk eindigde hij 11de na een verdienstelijke race. Het werd net geen PR maar dat behoorde ook niet meteen tot de verwachtingen. Matthias was pas terug uit vakantie en miste zo toch het nodige wedstrijdritme door gebrek aan pistetraining. En dan was er Iron Sander die zijn kans waagde op de 2000m Steeple. Hij had de 4de tijd van alle deelnemers. Zoals ik verwacht en vooral gehoopt had, eindigde Sander na een heel sterke race op de derde plaats met een nieuw PR van 6.28.15. Onder het toeziend oog van ouders, broer, zus, trainer, Matthias en Cédric mocht hij zo de bronzen medaille in ontvangst nemen.
In de rand van het gebeuren...... kan ik met wat nieuws komen en eindelijk wat nieuwgierigheid wegwerken: Op maandagavond 15/08/11 omstreeks 2312Hr Belgische tijd kan ik met blijdschap vaststellen dat deze prestaties ook eens vermeld werden op de officiele website van onze club ROBA. Het was sinds 06/02/11 - PK cross Lennik geleden (en dan werd er nog een podiumplaats vergeten maar missen is menselijk) dat één van jullie prestaties vermeld stond op hun site. Nochtans werden er ons inziens ondertussen reeds knappe resultaten neergezet waaronder zelfs een EYOF-limiet............................"We mogen dan wel drie kernen tellen, we vormen één team", konden we onlangs lezen in Atletiekleven - juni 2011.
Op de piste van DCLA, mijn club van weleer, kwamen Phaedra en Lucas vandaag in actie op de 1500m. Phaedra, door herhaalde tegenslagen reeds enige maanden op zoek naar de goede vorm, kwam niet in de buurt van haar PR dat dateert van vorig seizoen. Het is aan mij om haar uit dat sukkelstraatje te halen en haar terug te brengen tot het niveau dat we van haar gewend waren. Toch siert het haar dat zij, in tegenstelling tot zovele anderen van onze groep, aanwezig was op een wedstrijd en die in de gegeven omstandigheden ook uitliep. Met zo'n doorzettingsvermogen zullen we samen in ons opzet slagen. Bovendien doe ik beroep op de groep om Phaedra in moeilijke momenten te ondersteunen. Lucas kwam heel laat op de avond in actie en was blijkbaar de jongste deelnemer. Nadat hij mij afgelopen week aangenaam verrast had op training, kwam hij vol vertrouwen aan de start. Onder luid geroep van de familie (vooral Karen maakte indruk) liep Lucas dan ook een nieuw PR met een tijd van 5.03.07, een verbetering van meer dan 17seconden. Dit noemt men "loon naar werken!"
Ondanks een onbegrijpelijke reeksindeling deed Wouter hetgeen ik verwacht had....hij liep een fraai nieuw PR op de 800 meter. Totaal solo liep hij naar de overwinning in zijn reeks naar een nieuwe toptijd van 1.55.77. Wat was hier gebeurd met wat tegenstand? In elk geval erg leuk nieuws voor een trainer, aan het genieten van zijn welverdiende vakantie. Vrij snel maakte euforie echter plaats voor kopzorgen want daags na deze wedstrijd ondervond Wouter hinder van een pijnlijke kniepees. Hopelijk blijkt deze tegenslag van korte duur en kan alsnog opgebouwd worden naar de kampioenschappen begin september. We zullen in geen geval risico's nemen en geven alvast forfait voor het KVV op 15/08.
Als scholier deelnemen aan het BK voor de "grote mensen", het wil wat zeggen! Wouter mocht aan de bak op de 400m. Deze wedstrijd stond volledig in functie van de opbouw naar de kampioenschappen waar hij zijn kans zal wagen op de 800m. Wouter eindigde zesde in zijn reeks in een tijd van 51.02 en is duidelijk op "800m-koers".
Wouter en Matthias zakten vandaag af naar Limburg om er deel te nemen aan de 800 meter. Hun hoge verwachtingen werden vrij snel de kop ingedrukt door de helse weersomstandigheden. Vooral een zeer strakke tegenwind in de rechte lijn aan de overkant was de spelbreker. Bij de scholieren 95 nam Matthias een behouden start in een sterk bezette wedstrijd. Het werd een zeer trage eerste ronde waarbij Matthias doorkwam in om en bij 1.07. Ondanks een vrij sterke laatste ronde werd het dus geen besttijd met een tijd van 2.07.87. Bij de scholieren 94 ontbrak het Wouter bovendien ook nog aan de verwachte tegenstand. Van bij de start werd hem de kop van de wedstrijd opgedrongen. Wouter liep tegen de wind in alle tegenstand uit zijn spoor om solo maar vooral ontspannen te eindigen in een tijd van 2.00.34. Makkie voor iemand die dit seizoen nog veel sneller zal lopen. In de rand van het gebeuren..............maar dat blijkt ondertussen een normale gang van zaken te worden.
Sander en Matthias trokken vandaag met een bang hart richting Tessenderlo voor een eerste ervaring op de 2000m steeple. Beiden hadden immers nog nooit een steeplebalk op de juiste hoogte overschreden. Het enige doel van vandaag was dus ervaring opdoen en eens proeven van dit nummer. Supporter Cédric en ikzelf hielden ons hart vast want er was dan ook nog een steeplebak gevuld met heel veel water. De twee trainingsmakkers namen elkaar op sleeptouw en bleven allebei binnen de limiet voor het BK in september. Sander liep 6.39.??, Matthias 6.43.07. Niet alleen deze prestatie was opvallend, ook hun beperkte steepletechniek maar daar kan in de toekomst aan gewerkt worden indien de heren dat wensen.
Omwille van scoutskampen, reizen en andere minder gekende redenen trokken wij vandaag slechts met drie atleten richting Oordegem. In laatste instantie moest Cédric zich dan ook nog ter plaatse afmelden met kniepijn. Het was vooraf een beetje gissen naar de prestaties aangezien de examens pas achter de rug zijn. Sander trad aan op de 800m en zette zoals gewoonlijk een mooie prestatie neer. Hij verbrak zijn PR met bijna één seconde tot 2.04.42. Knappe wedstrijd! Matthias nam de 1500m voor zijn rekening. Zoals afgesproken startte hij rustiger dan voorheen, eigenlijk een beetje op de manier van zijn trainingsmaat Sander. En deze manier van lopen rendeerde. Matthias liep net zoals Iron Sander een nieuw PR 4.18.86, liefst meer dan zeven seconden beter.
Ondertussen wordt het steeds moeilijker om niets te zeggen over hetgeen zich in de rand van al die wedstrijden blijft afspelen maar ik moet volhouden.
Het wekken van onze jonge garde verliep heel wat moeizamer dan de vorige morgen. Kamer 40 verliep zoals eerder heel vlot, kamer 41 zoals gewoonlijk heel moeizaam. In kamer 42 waren ze al vertrokken voor een duurloop, dacht ik... totdat ik de bewoners ervan (Jan en triatleet Wannes) aantrof in kamer 43. De heren van beide kamers waren er blijkbaar in geslaagd om de trainers te misleiden door bijna gans de nacht met zijn vijven in het toilet door te brengen met allerhande gezelschapsspelletjes. De heren hadden dit blijkbaar volgehouden tot 0430Hr. Bij het openen van de deur werd ik dan ook nog onder vuur genomen met een waterpistool door wie anders dan Iron Sander en zoonlief Matthias. Van twee echte mannen gesproken! Wouter had er blijkbaar plezier in. Voor dit alles bestaat in de toekomst maar één oplossing REVENGE. In kamer 45 besloot men pas na vijf minuten aankloppen de deur te openen. Hier was blijkbaar ook iets gebeurd maar tot op heden zijn Sep en Cédric daar heel discreet over gebleven. Kamer 46 en kamer 47 behoorden tot de minst problematische kamers maar niet alles is wat het lijkt. De toekomst brengt misschien meer aan het licht. De meesten strompelden als zombies naar het ontbijt. Enkel ikzelf had hiervoor een geldige reden. Enkel de eetlust van Sep en Robin bleek geen hinder te ondervinden van de vermoeidheid. Een volgend obstakel was het inpakken en opruimen van de kamers. Als we in overweging nemen dat we hier te maken hebben met een bende pubers kan ik heel voorzichtig vermelden dat dit bij de meesten matig tot redelijk vlot verliep behalve in .....jawel kamer 41 van Hanne, Nina en Lisa. Ik moest deze bewoners tot driemaal toe tot de orde roepen om resterend afval op te ruimen. Volgende keer hoop ik beroep te kunnen doen op onze Jul die volgens Hanne een militair regime hanteert. Het mag gezegd worden, wat ik in kamer 41 opmerkte vóór het opruimen vertoont gelijkenissen met de toestand in de sloppenwijken in Rio de Janeiro! Vervolgens was het terug even tijd voor het sportieve. Door betere weersomstandigheden konden we een gezellig matchke beachvolley afwerken onder muzikale begeleiding van Wouter. Het werd een eerbetoon aan onze Ruben met het liedje "Foxy Foxtrot met je elastieke benen". Daarop probeerden we onze troepen te wekken met een pittige pistetraining, voor sommigen gekoppeld aan een steeplebak MET water. Na het middagmaal trokken we richting strand om er ons weekend af te sluiten in zomerse omstandigheden. Wat daar allemaal gebeurde, verneemt u in het hieropvolgend regionaal nieuws: - Op het strand van Blankenberge werd een meeuw KO geworpen. Na verzorging kon de meeuw haar weg evenwel verderzetten. De verdachte Jasper R. blijft op te sporen. - Op datzelfde strand werd Filip, een verdwaalde Romein met stoere borst in het bijzijn van Patrick als "Miniman" opgemerkt. In de rand kan ik vermelden dat er zowel bij Filip maar zeker bij mezelf veel niet overeenkwam met de werkelijkheid. In elk geval bedankt maar weet dat er in de toekomst maar één oplossing bestaat voor dit voorval: REVENGE. - Op datzelfde strand werden twee jongens opgemerkt die poserende dames fotografeerden. Hebben Matthias en Sander last van opspelende hormonen? - Op datzelfde strand werd afscheid genomen van onze Ruben "Fox". Hij mocht zijn cadeaukes in ontvangst nemen na een heel ontroerende intro van onze pater familias Jan. - De zee bleek te koud voor de meisjes maar niet voor de jongens! Wie is er nu het sterke geslacht? Vooral voor Jasper VM was dit een verlossing want hij snakte al twee dagen naar .......water. - Onze groep bleek in de ban van een eenvoudig en vooral heel plezierig spel waarvan ik de naam kwijt ben....de ouderdom begint zich door te zetten. - Klaas had als enige geen last van de warmte. Goed ingeduffeld beschermde hij zich tegen de hevige zonnestralen. Uiteindelijk dienden we richting station af te zakken voor de terugreis. We hadden voor ieder nog een broodje en drank voorzien voor op de trein. Alles verliep vlot totdat bleek dat de NMBS onze trein doodgewoon geannuleerd had. Met dank aan een zeer gemotiveerde medewerker in het station kende de terugreis toch nog een vrij vlot verloop. De terugreis verliep verder zoals de heenreis. Vooral Phaedra, Lien, Lisa, Hanne en Nina hielden de wagon wakker. De prijs voor den braafste en rustigste gaat naar niemand minder dan .............Lucas tenzij in de nabije toekomst andere signalen de kop opsteken. Uiteindelijk mag ik zeggen dat de trainers enorm genoten hebben van dit weekend. Wij staan open voor opmerkingen en suggesties voor een eventuele tweede weekend.
Vroeg opstaan was de boodschap want om 0800Hr werden we reeds verwacht aan het ontbijt. Het opstaan verliep vrij vlot, alleen op kamer 41 (bezetting zie eerder) verliep dat iets moeizamer. De netheid op de kamers verminderde aanzienlijk, vooral op kamer 41. Kamer 45 vertoonde sporen van overdreven suikerverbruik. Na een lekker ontbijt dienden wij onze plannen te wijzigen omwille van de regen. In plaats van beachvolley trokken we de zaal in voor een partijtje volleybal. Drie teams streden tegen elkaar en nu al werd duidelijk dat je om te winnen beter niet met Sander in één team stond. Omstreeks 1045Hr stond er dan een atletiektraining op de piste gepland. Terwijl de meesten een korte snelheidstraining afwerkten, waagden enkelen zich aan een eerste training in de steeplebak, gelukkig nog even zonder water. Met veel honger begaven we ons richting eetzaal voor een warm middagmaal. Vooral Ruben had honger, hij probeerde zelfs heel zijn vuist op te eten. Ze gaan hem graag zien komen in Londen! Na het middagmaal hadden de trainers gedacht aan een middagdutje maar dat kwam er niet van want onze dames en heren wilden actief bezig blijven. Geen rust dus voor de oudjes! We verdeelden ons in twee groepen en waagden ons allen aan een uurtje basket en een uurtje badminton. Enkele weetjes: - als je wil weten wat "van het kaske naar de muur" betekent, speel dan eens badminton tegen Jan of Wouter. -Jasper R ging even buiten bewustzijn. Helemaal in paniek vroeg Filip aan Jasper hoeveel broers hij had. Zijn antwoord: "Twee, spijtig genoeg". Alles terug in orde blijkbaar. -Sommigen hebben blijkbaar enkel last van blessures als er een duurloop op het programma staat.
Even later begaven de oudsten onder ons zich richting kust voor een heel rustig duurloopje. Ruben werd gedwongen om mee te gaan loslopen want de anderen trokken richting winkelstraat op zoek naar een gepast afscheidscadeau voor onze Fox. Na het avondmaal trokken we met zijn allen naar het strand om ons even te ontspannen. Er werd een partijtje strandvoetbal gespeeld. Luitenant Sep en Kapitein Jasper VM gedroegen zich iets opvallender. In ware paracommandostijl probeerden zij de zeemeeuwen te benaderen om vervolgens een poging te ondernemen om ze met een projectiel naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Mentale vermoeidheid?
De avond werd afgesloten met een matchke voetbal op het kunstgrasterrein, een aantal grote zakken chips en frisdrank. Van die match amateurvoetbal (synoniem voor OHL-voetbal, sorry Klaas) herinner ik mij een heel harde tackle van Lien op mijn sinds lang niet meer verzekerde benen. Iets na middernacht deden de trainers een (geluids)controle aan de verschillende kamerdeuren. Alles leek "vrij normaal" alhoewel in het volgend verslag nog zal blijken dat zelfs trainers zich kunnen vergissen en in de toekomst rekening zullen moeten houden met de leepheid van sommige jeugdige elementen binnen de groep.
Vervolgens bracht ikzelf mijn laatste nacht door in de kamer van een snurkende man die bij een eventuele volgende editie van dit weekend zonder twijfel een toeslag zal betalen voor een éénpersoonskamer. Onmenselijk, echt waar!
Omstreeks 1115Hr verzamelden we aan het station van Haacht om via Leuven naar Blankenberge te vertrekken. Ik had meteen een vreemd gevoel want iedereen was..... op tijd! Ik werd meteen hartelijk onthaald door enkele ouders: "Amai, wat een valies! Ge mocht toch niet veel meenemen". Sorry mensen maar trainers moeten op alles voorzien zijn. In Leuven vervoegden Sander en Jan onze bende. Nog in Leuven liet de NMBS ons voor de eerste keer in de steek door het gebrek aan gereserveerde plaatsen in de trein. Hierdoor dienden we ons op te splitsen waardoor de jongens, de meisjes en ikzelf een beetje apart zaten. Ik zat op twintig meter van die vijf meiden en dat was echt niet normaal! Lachen, gieren......, de sfeer zat er duidelijk al in. Omstreeks 1350Hr kwamen we aan in het zonnige Blankenberge waarna we ontvangen werden door de vriendelijke mensen van het BLOSO-domein. Filip en Wannes kwamen iets later aan met de auto. We trokken vrij snel richting kust om er iets te gaan drinken in een strandbar met speeltuin voor de allerkleinsten. Enkelen onder ons maar vooral onze allergrootste, Wouter dus, konden het niet nalaten om deze speeltuin even te testen. Op zijn minst een vreemd zicht. Tot overmaat van ramp dacht de ober dat Filip en ik op schoolreis waren met hun klas. Vorige week heb ik me nog laten vertellen dat mensen uit het onderwijs "speciallekes" zijn. Ik kan daar van meespreken. (weer slechte punten). Beide Jaspers ontpopten zich meteen tot gerenomeerde zonnekloppers. Daarna keerden we terug naar ons domein om er onze ruime en nette kamers te betrekken volgens een indeling die bepaald werd door de trainers. Iets later stond er een strandduurloop op het programma terwijl Klaas en Jan achterbleven op de squash.
Na een welverdiende douche en een lekkere avondmaaltijd trokken we richting zeedijk voor de bowling. Iedereen speelde op een hoog niveau maar toch waren er enkele opvallende dingen te noteren: -Aanvankelijk moet Sander gedacht hebben dat hij kegel per kegel moest omver werpen. -Sommigen gunden de trainers hun succes niet. -Lisa sprong opvallend voorzichtig om met de ballen terwijl Nina met een soort boogworp probeerde om de baan te vernielen. -Cédric en Phaedra vochten zoals wel eens meer een onderling duel uit. -Sep werd recordhouder van de avond.
We keerden terug naar ons verblijf waar we op het kunstgras nog een matchke voetbal speelden. De meisjes trokken gelukkig het niveau van de match op. Met enkele mooie reddingen hielden Jan en Patrick hun respectievelijke ploeg in de wedstrijd.
Omstreeks 2230Hr besloten we de omwonenden niet langer wakker te houden en naar de kamers te gaan om te gaan slapen.... of niet? Reeds na een kwartier bleken Sander en Matthias vermist. Matthias werd vrij snel ontdekt in de kamer van zijn broer. Sander liet iets langer op zich wachten tot hij al joggend, heel onschuldig en met zijn gekende glimlach, door de gang kwam gelopen.
Omstreeks middernacht voerden Filip en ik controle uit op de gang. Kamer 40 (Phaedra en Lien) ok, kamer 41 (Lisa, Nina en Hanne) licht problematisch en wordt later vervolgd, kamer 42 (Jan en Wannes) voorlopig ok, kamer 43 (Matthias, Wouter en Sander) op te volgen plaats met risico voor samenscholingen, kamer 44 (Filip en Patrick) een voorbeeldkamer, kamer 45 (Sep en Cédric) hier klopt iets niet want het is te stil, kamer 46 (Jasper R, Jasper VM en Klaas) onverwacht stil maar nog wakker, kamer 47 (Robin, Ruben en Lucas) ok. We besloten niet in te grijpen want alles bleef binnen de perken.
En dan was er Filip. Door zijn helse gesnurk waande ik me meteen in een veldslag tijdens WOII. En iedereen mag het weten, er werd gans de nacht gevochten! Tot morgen.
uiteindelijk naar een mooie 5de plaats in weer een nieuw PR van 6.23.96. 
