Blij dat ik kan lopen . Deze week zitten we terug aan duurloopjes van 15 km en ik begin al terug te denken aan het snellere werk op de piste. Waarschijnlijk trek ik dinsdag terug naar RAM om er voor het eerst sinds lang terug wat interval te doen.
Vorige woensdag was het nog niet cht mogelijk om mijn vertrouwde kleine toeke te lopen langs Sneppelaar. Zij die het nieuws wat gevolgd hebben weten dat hier in Steenuffel (in eerste fase het dorp en later de wijk Sneppelaar) een enorme wateroverlast hebben gehad. Zelfs vandaag nog was tijdens mijn doortocht al lopende nog duidelijk te zijn dat hier gevochten is tegen het water. Enorme hopen zandzakken liggen aan de rand van de weg te wachten op ophaling en verschillende bewoners waren bezig met de opkuis van garage, hof en meer. Vandaag schijnt echter de zon en speelt bij mij meer de restanten van een verkoudheid mij parten. Kort van adem en een hogere hartslag dan normaal. Tempo laten zakken dus en gewoon genieten van de omgeving (water is ondertussen weg) en het prachtige weer.
In bijlage enkele foto's die toch een ardig beeld geven van Steenhuffel en zijn watersnood
Vandaag voor het eerst sinds lang terug 1 uur gelopen (1.01.48 uur om exact te zijn, 12.77 km en een hartslag van 144). Love it Voel wel dat Ik wat stil gelegen heb doch "only going forward".
Morgen gaan helpen op de veldcross van de club (RAM). Het beloofd echt crossweer te worden (regen en wind). Mijn maat Frank was blijkbaar weer het parcour gaan uitzetten. Heb dit ooit ook één keer gedaan en was, samen met de dag van de cross zelf, verschrikkelijk zwaar. Maar alles voor de club zeker
Klinkt een beetje als het begin van een kinderprogramma hihi.
Enfin, Halloween en een toffe week met de kids achter de rug . Na 18 kiné-beurten en 2 maanden inactiviteit (buiten het zwemmen dan) zijn we terug aan de slag. Wat moet een mesn nog meer hebben dan zijn loopschoenen en de wereld buiten om deze al lopend te verkennen . Rustig terug opbouwen is de boodschap en ondertussen zitten we in week 3 al terug aan 45 min of 9 km. Nog 1.5 week en we kunnen terug beginnen denken aan het snellere werk op de piste of een wedstrijd (cross) links of rechts. Op 27 november start ik waarschijnlijk in de cross te Vilvoorde. Kijk er al naar uit .
Drie weken rust en al 6 kinébeurten zijn we verder ondertussen. Van mijn goede voornemens om regelmatig te gaan zwemmen is er niet veel van in huis gekomen. Al bij ben ik 3 keer geweest. Heb moeten constateren dat de openingsuren van zwembaden erg variabel zijn en een paar keer voor een gesloten deur gestaan of voor het feit dat het zwembad enkel open was voor de zwemclub. Pfff. Bovendien is het niet altijd evident om 1.20 uur baantjes te trekken. Vorig week ging alles perfect in het Bloso zwembad te Hostade tot er om 19.30 een bende walrussen binnen viel. Ik heb het nog even vol gehouden om te slalommen tussen hen door doch er was geen ontkomen aan dus...exit zwembad en douches. Vorige rijdag mocht ik echter teug starten met lopen. Van de kinésiste moest ik mij beperken tot 4 km doch het was fijn om terug de loopschoenen te kunnen anntrekken ook al voelde ik mij eerder een start-to-runner. Hopelijk loopt alles goed en kunnen we rustig terug opbouwen. Waarschijnlijk ga ik rustig opbouwen naar Berlijn volgend jaar en deze winter gebruiken om voornamelijk uit te komen op 5, 10 en 20km's. Het geeft me misschien de gelegenheid om sterker en sneller te worden. Word dus vervolgt
Deze week dan toch de stap gezet om naar Renaat te gaan. Renaat is mijn sportdokter en eveneens zelf sporter. Eigenlijk ben ik gegaan om bevestiging te krijgen van wat ik zelf als wel aanvoel. De laatste 1.5 maand was mijn achillepees wat beginnen trekken en vanaf duurlopen die meer dan 1 uur en 15 min duurden kreeg ik regelmatig tintellingen en steken (aanvoelend alsof ze met spelden in je vel prikken) vanuit mijn achillepees. De twee weken vakantie zonder sport waren blijkbaar niet voldoende geweest om hen de nodige rust en recuperatie te geven. Beide zijn ontstoken en vereisen en minimum van 3 weken sporten zonder lopen + ontstekingsremmers, ijs en fastumgel. Het enige rare fenomeen is dat de rechtste kant waar ik het meeste last van had het minst ontstoken is doch eerder oppervlakkig. Links zit de ontsteking dieper en lokaler. Positief nieuws is dan wel dat er geen probleem is aan de aanhechtingspunten en dat er zich nog geen scheurvorming voor doet . dit is natuurlijk geen leuk nieuws doch we gaan van de nood een deugd maken en in deze maand wat andere sporten beoefenen zoals zwemmen en fietsen. Dit laatste dan wel zonder teveel aan de pedalen te trekken aangezien ik dan toch ook weer voor krachten zorg op mijn beide achillepezen. Misschien is dit een minder leuke afsluiter van een succesvol sportief jaar doch ik mag best tevreden zijn. De laatste keer dat ik met een ernstige blessure bij Renaat zat dateerde ondertussen al van 2005. Al bij al mag ik dus terug kijken op een positieve 5 jaar met als afsluiter een marathon in 2.58 uur en de 20km van Bx in 1.20 uur. Tijd dus om even andere dingen te doen om er dan weer tegen aan te gaan.
Ander en leuk nieuws dan weer is dan Brent dit weekend zijn eigen provinciale bronzen medaille heeft behaald op het PK Aflossing in Aartselaar samen met Svan, Jolan en Moon op de 4x60m in een tijd van 35.64 sec. Ben fier en trots op hem en zdes te meer blij voor hem omdat het deze keer niet Laura was die met alle medailles ging lopen ondanks haar mooie individuele prestaties. Bij de aflossing komt natuurlijk het ploegelement in beeld en net zoals op het BVV (Beker van Vlaanderen) blijkt opnieuw dat de pupillen bij RAM een sterke lichting zijn. Net als op de 4x60 behaalden nl. ze op de 3x600 ook het podium doch dit maal het zilver.
Terug uit Frankrijk van een mooie vakantie. Terwijl België geteisterd werd door een orkaan/tyfoon of wat dan ook konden wij elke dag genieten van wat de streek van de Ardèche te bieden heeft en dat bij temperaturen die elke dag boven de 30° klommen. Een dag op uitstap afgewisseld met een dagje aan het zwembad, dan eens een restoke en dan weer eens lekker zelf koken in onze bungalow die we huurden via Eurocamp. Laura en Brent hebben er zich zeker niet verveeld. elk moment op de camping waren ze wel het varken aan het uithalen met de 3 jongens van het gezin dat naast ons verbleef. Zelf heb ik nog eens de gelegenheid gehad om een tweetal boeken te lezen van Stieg Larsson uit de Millennium reeks. Een aanrader alhoewel elk boek,van de trilogie ongevereer 600 blz telt. Een leuke vaststelling trouwens was dat er blijkbaar in de streek van de Ardèche dit jaar toch aardig wat belgen op vakantie waren. Alleszins beter dan een camping die overheerst wordt door nederlanders. Bovendien werden we op de camping verwelkomt door een brits koppel (Carrol en Jimmy) die met pensioen waren en verhuist waren naar Spanje doch in de zomerperiode werkten voor Eurocamp. Kwestie van bezig te blijven zeker . Hun ontvangst was echter uitzonderlijk warme en hartelijk.
Na 2 weken vakantie in Frankrijk kunnen we gelukkig de vakantie hier nog verder zetten. De plicht roept pas terug op 2/8 wanneer het bouwverlof afloopt en het gros van de bouw terug opstart in België. Deze week hebben we het lopen dan ook terug rustig opgenomen met een 2 tal trainingen op AWEternit en 1 op RAMechelen. Het lopen zelf is geen probleem doch je voelt dat de vakantie in combinatie met de rustiger trainingen na "de jogging de Verviers" de conditie toch geen goed doen. Maar binnen een drietal weekjes is dit alles al terug vergeten en zijn we hopelijk al terug volop aan het opbouwen naar een volgende marathon (misschien Brussel). De enige vaststelling is wel dat zelfs na enkele weken minder trainen mijn Achillepezen nog steeds blijven trekken en pijnlijk aanvoelen. Niet normaal en misschien reden voor een doktersbezoekje volgende week. Het wordt trouwens weer tijd voor een nieuw paar schoenen. Het derde dit jaar reeds doch onontbeerlijk om kwetsuren te vermijden. Wordt vervolgd.
Raar maar voor mij betekend eind Juni het einde van het loopseizoen en samen met ingang van het bouwverlof komen mijn verdiende weken rust er aan. Even het hoofd leeg maken en niet of minder aan lopen denken. Tijd ook om terug wat te genieten van andere dingen, al eens op stap te gaan tot een kot in de nacht en eens niet kijken op een Duvel meer of minder want de dag nadien is er dan toch geen training. Gewoon onderhouden en uitkijken naar eind Juli want dan zetten we ons terug in de startblokken voor een nieuw seizoen. Hopelijk opnieuw blessurevrij en even succesvol als dit jaar qua resultaten.
Als finale afsluiter ben ik samen met de diverse collega's van zowel uit Verviers, Braine als ons eigen kantoor te Erpe-Mere gaan deelnemen aan de "Jogging de Verviers". Eén van de zwaarste 13 km wedstrijden op het programma aangezien het er 4 à 5 km steil bergop gaat tussen km 5 en 10. He is echter ook wel de enigste wedstrijd waar je als loper op diverse plaatsen tussen een erehaag van enthousiaste supporters loopt die je luid aanmoedigen in je lijden. Soms heeft het meer weg van een doortocht van de "tour de France" op één of andere Alpenrit. Bovendien is en blijft het toch een beetje feest en folklore aldaar gezien de vele kleurijke en verklede figuren en groepen die er deelnemen. Met een tijd van 52.40.06 op de 13 km was ik een dikke minuut sneller dan vorig jaar en eindigde ik 121 op de +/- 2500 deelnemers (33 ste in mijn leeftijdscategorie). Als firma eindigden we met onze 46 deelnemers aardig tweede (vorig jaar derde) en liep ikzelf de tweede tijd. Rekening houdende met het feit dat de eerste 15 jaar jonger is mag dit als een succes worden gezien. Een waardige afsluiter .
Tenslotte was er nog vorig weekend 26/6/2010 het provinciaal kampioenschap voor de jeugd. Laura oversteeg zichzelf en ging in het hoogspringen naar 162m. Een verbetering van haar eigen en het clubrecord record met 5 cm. In het verspringen behaalde ze eveneens een mooie tweede plaats met een sprong van 4.82m Had het eerlijk gezegd niet verwacht gezien haar geringe trainingsintensiteit de voorbije weken ten gevolge van studieverplichtingen maar dit maakt het alleen maar mooier. Voor Brent zat er vandaag geen medaille in doch in discus is zit hij bij de betere helft en voor de 1000m was het te warm om een persoonlijk record te breken. Ik had hen beiden verrast met een medaille die ik zelf had laten maken met als opdruk "papa's kampioen". Je had ze moeten zien mijn kampioenen . Ze waren weer geweldig.
Op 6 juni mocht ik nog eens als Chinese vrijwilliger opdraven bij de Interclub Masters. Opnieuw was het niet echt bij de deur . Zwevegem....waar zoeken ze het toch altijd . Onze sprinters, springers en werpers deden wat er van hen verwacht werd....eindigen vooraan of in de goede middenmoot. Het probleem blijkt de lange afstandslopers te zijn (1500, 3000 en de 5000). In Zwevegem is net als vorig jaar in Tongeren nogmaals gebleken dat we daar snelheid te kort komen. Met een 18.43 min op de 5000 m was ik eigenlijk teleur gesteld. Ik had gehoopt om net zoals op de marathon en de 20 km ook hier toch wat progressie te maken. In vergelijking met vorig jaar was ik slechts 10 sec sneller en toch weer de voorlaatste plaats. De volle 4 km kopwerk gedaan voor 3 man en in de laatste 800 m gingen er nog 2 over mij. Als marathonloper mankeer ik blijkbaar de kracht om op het laatst nog een tandje bij te steken. Nog werk aan de winkel dus !! Al bij al eindigden we nog 6de ook al hingen we lange tijd in running voor de laatste plaats hihi. Onze 4 x 400 ploeg (soort van c-ploeg) deed het dan ook goed en won met glans en glorie.
Nog een geluk dat ik mijn fototoestel mee had genomen om ook deze interclub op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook al was mijn prestatie niet denderend ....de foto's waren dan toch gelukt
30 Mei 2010.....de 20 km van Brussel, mijn 11de editie.
Zaterdag 29/5 ben ik met het Ram legioen (of toch een deel er van) nog naar de meerkamp meeting geweest met de kids. Wat begon als een prachttige zonnige dag verwaterde samen met organisatie in een kille en natte dag. De hoogspringnummers liepen schandelig lang uit en als dan uiteindelijk de pupillen aan de beurt waren brak nog de houder voor de lat af. Hillarisch tot en met (maar dan wel met een groene lach). Al bij al viel de dag nog best mee gezien het feit dat mijn 2 kampioenen toch een aantal persoonlijk records verbeterden. Beiden liepen een snellere 1000m (Laura 3.43.74 min en Brent 3.33.41 min) en Laura verbeterde haar kogel met bijna 30 cm naar 8.24 m. Zelf voelde ik mij echter niet zo denderend en de dag nadien was de lucht overtrokken, viel de regen en trok de wind mijn humeur nog verder naar beneden. Echt veel zin om naar Brussel te vertrekken had ik niet. Maar ja, ingeschreven dus.... Nadat de kids vertrokken waren naar de grootmoe kon ik zelf de auto in naar Brussel. Eenmaal omgekleed en buiten voor de opwarming rond de startzone stopte het uiteindelijk toch met regenen en bleek het toch nog niet zo fris te zijn als het weder liet voorschijnen. Samen met Roel, Inge en een plastic over mij tegen de wind (souvenir van eerdere marathons) trokken we naar onze startzone. Vermits ik dit jaar bij de eerste 1500 mee kon starten viel de start lekker mee. Eenmaal het park uit en de wetstraat in had je de hele laan voor je . Ik had me voorgenomen enigzins kalm te vertrekken om me niet op te blazen van in begin. De eerste tunnel van de avenue Louize was zwaar doch blijkbaar was dat voldoende om mijn ritme en ademhaling te vinden. Terkamerbos in en halverweg kwam ik door op +/- 39.30. Dat beloofde veel goeds. Ik ging voor de 1.22 en deze tussentijd gaf me hoop. Blijkbaar brengen al mijn pistetrainingen op want mijn basissnelheid ligt hoger dan vorig jaar. Het mindere weder had als voordeel dat echt veel drinken niet nodig was omdat je niet echt opwarmde en veel zweet verloor. Bovendien was er veel zuurstof in de lucht. Eenmaal de laatste helling (+/- 1 km tussen km 17 en 18) volgde nog +/- 1.8 km tegen de wind in naar de finisch. Even lachen onderweg naar de fotograven en dan nog even doortrekken om te eindigen in 1.20.03 uur en een 450ste plaats. Hier had ik stilletjes van gedroomd. Dit resultaat smaakt dus echt zoet en eerlijk gezegd is dit resultaat een nog een aangenamer verrassing/bevestiging dan de marathon.
Nu op naar de interclub waar ik de 5 km mag gaan lopen. Niet echt dat ik er naar uit kijk (veel te kort) maar de plicht roept.
Vorige week heb ik mijzelf er kunnen toe brengen om eens deel te nemen aan enkele 10 km lopen die Vlaanderen rijk is. Dit jaar blijkt de sponsor Carrefour te zijn. Ondanks de sociale perikelen binnen deze keten is er blijkbaar toch tijd en geld om deze running tour te sponseren. Vreemd vind ik dat doch....wat maakt het...zolang we onze wedstrijd maar kunnen lopen hé. Het vraagt me toch elke keer weer een overwinning om te vertrekken naar zo'n wedstrijd. Iets in mij verzet zich blijkbaar nog steeds om zich moet te gaan maken en blijft liever thuis. Gelukkig wint het karakter steeds weer en raak ik uiteindelijk toch weg. Zowel in "Dwars door Brugge" als in de "stadsloop van Gent" kwam ik collega's van RAM tegen wat het toch weer een extra dimensie gaf. Op bedien liep ik op Patrick De Hond en In Gent btste ik op Kim Gypen die er een mooie derde plaats bij de vrouwen liep en eerste in haar categorie was. ZElf was ik best tevreden met mijn 55 minuten over de 14.2 km in Brugge en Gent bevestigde ik mijn normale tijd over de 10 km in 38.42. Zeker als je weet dat ik de avond voor Gent het bier vlot binnen was gelopen. Niet echt bevorderlijk voor de prestaties doch af en toe mag de druk al eens wat minder en genieten we ook van de andere geneugden van het leven buiten de sport. Uiteindelijk zijn die 10 km lopen wel een aangename manier om een tempotraining te doen. Het enige nadeel is de start waar je de eerste km alleen maar moet zig-zaggen tussen de andere deelnemers. De organisatoren zouden er beter aan doen hun startzones toch wat breder te maken om dit te vermijden. Denk echter dat veel stadlopen een beetje verzuipen in hun succes en de medialisering van het lopen.
Marathon achter de rug en blijkbaar ook de discipline en routine. Kom maar traag terug in het ritme van trainen. Als ik 3 keer train mag ik al tevreden zijn pffff. Eigenlijk een beetje zoals altijd na elke marathon. Even alles loslaten en met andere dingen dan lopen bezig zijn. Klein beetje het zwarte gat. Raar gevoel eigenlijk. Plots hoeft of moet het niet meer. De structuur, discipline en routine die je hebt op gebouwd valt plots weg. Vorige week woensdag toch voor het eerst terug interval (5x1000m) gedaan en dat ging wonderwel goed doch deze week was het buiten een duurloop van 1.35 min (19.5 km) gene vette. Vandaag ben ik dan toch in de wagen gestapt om mee te gaan doen aan "dwars door Brugge" en al bij al heb ik er veel plezier aan beleefd. Mijn eerste wedstrijd na de marathon met als resultaat 55.09 min voor 14.26 km. Mooi vooruitzicht voor de 20 km van Bx die er op het eind van de maand aan komt. Donderdag gaan we dit nog eens over doen maar dan voor 10 km in Dwars door Gent .
. Deze week zitten we terug aan duurloopjes van 15 km en ik begin al terug te denken aan het snellere werk op de piste. Waarschijnlijk trek ik dinsdag terug naar RAM om er voor het eerst sinds lang terug wat interval te doen.
Voel wel dat Ik wat stil gelegen heb doch "only going forward".
en een paar keer voor een gesloten deur gestaan of voor het feit dat het zwembad enkel open was voor de zwemclub. Pfff. Bovendien is het niet altijd evident om 1.20 uur baantjes te trekken. Vorig week ging alles perfect in het Bloso zwembad te Hostade tot er om 19.30 een bende walrussen binnen viel. Ik heb het nog even vol gehouden om te slalommen tussen hen door doch er was geen ontkomen aan dus...exit zwembad en douches.
. Hun ontvangst was echter uitzonderlijk warme en hartelijk.
.
.
