30 Mei 2010.....de 20 km van Brussel, mijn 11de editie.
Zaterdag 29/5 ben ik met het Ram legioen (of toch een deel er van) nog naar de meerkamp meeting geweest met de kids. Wat begon als een prachttige zonnige dag verwaterde samen met organisatie in een kille en natte dag. De hoogspringnummers liepen schandelig lang uit en als dan uiteindelijk de pupillen aan de beurt waren brak nog de houder voor de lat af. Hillarisch tot en met (maar dan wel met een groene lach). Al bij al viel de dag nog best mee gezien het feit dat mijn 2 kampioenen toch een aantal persoonlijk records verbeterden. Beiden liepen een snellere 1000m (Laura 3.43.74 min en Brent 3.33.41 min) en Laura verbeterde haar kogel met bijna 30 cm naar 8.24 m. Zelf voelde ik mij echter niet zo denderend en de dag nadien was de lucht overtrokken, viel de regen en trok de wind mijn humeur nog verder naar beneden. Echt veel zin om naar Brussel te vertrekken had ik niet. Maar ja, ingeschreven dus.... Nadat de kids vertrokken waren naar de grootmoe kon ik zelf de auto in naar Brussel. Eenmaal omgekleed en buiten voor de opwarming rond de startzone stopte het uiteindelijk toch met regenen en bleek het toch nog niet zo fris te zijn als het weder liet voorschijnen. Samen met Roel, Inge en een plastic over mij tegen de wind (souvenir van eerdere marathons) trokken we naar onze startzone. Vermits ik dit jaar bij de eerste 1500 mee kon starten viel de start lekker mee. Eenmaal het park uit en de wetstraat in had je de hele laan voor je . Ik had me voorgenomen enigzins kalm te vertrekken om me niet op te blazen van in begin. De eerste tunnel van de avenue Louize was zwaar doch blijkbaar was dat voldoende om mijn ritme en ademhaling te vinden. Terkamerbos in en halverweg kwam ik door op +/- 39.30. Dat beloofde veel goeds. Ik ging voor de 1.22 en deze tussentijd gaf me hoop. Blijkbaar brengen al mijn pistetrainingen op want mijn basissnelheid ligt hoger dan vorig jaar. Het mindere weder had als voordeel dat echt veel drinken niet nodig was omdat je niet echt opwarmde en veel zweet verloor. Bovendien was er veel zuurstof in de lucht. Eenmaal de laatste helling (+/- 1 km tussen km 17 en 18) volgde nog +/- 1.8 km tegen de wind in naar de finisch. Even lachen onderweg naar de fotograven en dan nog even doortrekken om te eindigen in 1.20.03 uur en een 450ste plaats. Hier had ik stilletjes van gedroomd. Dit resultaat smaakt dus echt zoet en eerlijk gezegd is dit resultaat een nog een aangenamer verrassing/bevestiging dan de marathon.
Nu op naar de interclub waar ik de 5 km mag gaan lopen. Niet echt dat ik er naar uit kijk (veel te kort) maar de plicht roept.
Vorige week heb ik mijzelf er kunnen toe brengen om eens deel te nemen aan enkele 10 km lopen die Vlaanderen rijk is. Dit jaar blijkt de sponsor Carrefour te zijn. Ondanks de sociale perikelen binnen deze keten is er blijkbaar toch tijd en geld om deze running tour te sponseren. Vreemd vind ik dat doch....wat maakt het...zolang we onze wedstrijd maar kunnen lopen hé. Het vraagt me toch elke keer weer een overwinning om te vertrekken naar zo'n wedstrijd. Iets in mij verzet zich blijkbaar nog steeds om zich moet te gaan maken en blijft liever thuis. Gelukkig wint het karakter steeds weer en raak ik uiteindelijk toch weg. Zowel in "Dwars door Brugge" als in de "stadsloop van Gent" kwam ik collega's van RAM tegen wat het toch weer een extra dimensie gaf. Op bedien liep ik op Patrick De Hond en In Gent btste ik op Kim Gypen die er een mooie derde plaats bij de vrouwen liep en eerste in haar categorie was. ZElf was ik best tevreden met mijn 55 minuten over de 14.2 km in Brugge en Gent bevestigde ik mijn normale tijd over de 10 km in 38.42. Zeker als je weet dat ik de avond voor Gent het bier vlot binnen was gelopen. Niet echt bevorderlijk voor de prestaties doch af en toe mag de druk al eens wat minder en genieten we ook van de andere geneugden van het leven buiten de sport. Uiteindelijk zijn die 10 km lopen wel een aangename manier om een tempotraining te doen. Het enige nadeel is de start waar je de eerste km alleen maar moet zig-zaggen tussen de andere deelnemers. De organisatoren zouden er beter aan doen hun startzones toch wat breder te maken om dit te vermijden. Denk echter dat veel stadlopen een beetje verzuipen in hun succes en de medialisering van het lopen.
Marathon achter de rug en blijkbaar ook de discipline en routine. Kom maar traag terug in het ritme van trainen. Als ik 3 keer train mag ik al tevreden zijn pffff. Eigenlijk een beetje zoals altijd na elke marathon. Even alles loslaten en met andere dingen dan lopen bezig zijn. Klein beetje het zwarte gat. Raar gevoel eigenlijk. Plots hoeft of moet het niet meer. De structuur, discipline en routine die je hebt op gebouwd valt plots weg. Vorige week woensdag toch voor het eerst terug interval (5x1000m) gedaan en dat ging wonderwel goed doch deze week was het buiten een duurloop van 1.35 min (19.5 km) gene vette. Vandaag ben ik dan toch in de wagen gestapt om mee te gaan doen aan "dwars door Brugge" en al bij al heb ik er veel plezier aan beleefd. Mijn eerste wedstrijd na de marathon met als resultaat 55.09 min voor 14.26 km. Mooi vooruitzicht voor de 20 km van Bx die er op het eind van de maand aan komt. Donderdag gaan we dit nog eens over doen maar dan voor 10 km in Dwars door Gent .
Vorig weekend (2/5) zijn de 3 sportieve musketiers er weer op uit getrokken!! We waren welliswaar de enigste van RAM doch met twee atleten een maximaal rendement gehaald. Laura is prachtig derde geworden met slechts een klein verschil met n° 2 en Brent deed het meer dan verrassend goed door prachtig 4de te eindigen op net geen 40 punten van het n° 3. Met de beoogde eerste 10 was dit een podium waard. Bovendien slaagden zowel Laura als Brent er in om enkele persoonlijk records te breken ondanks het slechte (typisch Belgische) weder van regenvlagen en frisse temperaturen. Laura wierp 7.88 met de kogel en verscherpte haar 80 m met 20 honderste naar 11.07 sec terwijl Brent in het verspringen naar 3.73 m ging en met op de 100 m zijn tijd verscherpte met 5 sec naar 3.36.15. Proficiat voor mijn 2 kampioenen. De afwezigen hadden ongelijk.
Na mijn succesvol weekend in Rotterdam is het uitrusten geblazen. Vrijdag mijn eerste loopje terug gedaan zonder problemen. De maandag er voor was ik nog wat stijf in de bovenbenen doch tegen dinsdagavond was dat ook al opgelost . Kijk er dus al naar uit om mijn trainingen te hervatten.
Het weekend nadien was het dan aan mijn kids op de interclub om even uit te pakken. Zowel Laura als Brent deden het meer dan goed samen met de andere RAM-atleten en behaalden in totaal een prachtige tweede plaats. Bij de meisjes kwamen ze echter een 200 tal punten te kort om door te stoten naar de finale daar waar de jongens na een spannende strijd met ACW (slechts 5 puntjes minder) hier wel in slaagden. wordt dus vervolgd op 11 September. Een dikke proficiat aan de jeugd (Benj.-Pup.-Min RAM).
Kort en bondig : startnummer 4944 eindigde in 2.58.45 uur. Bedankt Magda Ilands
De eerste halve marathon verliep rustig en vlot. Hartslag lager dan verwacht en een snelheid van +/- 14.6 km/uur. Tussen km 21 en 33 was het echter beuken tegen de wind in en ook al zat je in een bus, het bleef beuken. Dat vreet energie en de klop kwam op km 35. Tempo ging onderuit naar 13 km/uur doch karakter en met het einddoel in gedachte door gebeten . Zonder die laatste 7 km was een tijd van 2.55 nog mogelijk maar doe bereikt. Nu rusten en genieten
"Run like you never ran before". Heb de slogans van Nike altijd inspirerend gevonden net zoals hun vorige "Just do it". Inderdaad, je moet het gewoon doen. Ook nu nog is starten nog altijd het moeilijkste ook al zijn het lopen en de verschillende trainingen een beetje verslavend geworden. Langs de kant staan is niet meer voor mij weg gelegd. "Just do it".......om me er aan te herinneren heb ik enkele jaren geleden het Nike embleem op mijn enkel laten tatoeëren.
Nog vijf dagen en het is zover. Sinds de koude en de ijsdagen verdwenen zijn is het echt terug fijn geworden om langere duurlopen te doen. En ook al maakt één zwaluw de lente niet (het is verdomd nu nog maar amper 9° overdag met een strakke wind), de langere dagen maken ook al veel goed. In Maart ben ik zelfs toe gekomen aan 6 trainingen per week daar waar ik in de maanden er voor amper aan 4 toe kwam. Rare vaststelling ook is dat ik met 6 trainingen per week meer km's doe dan dat ik er ooit deed vroeger toen ik enkel duurlopen deed. Kortere trainingen met meer variatie noemt dat . Vorig weekend nog eens een 10km wedstrijd (Pegasusloop) mee gelopen als kleine test en met een tempo van 15.6 km/uur heb ik er een goed gevoel aan over gehouden. De conditie zit goed en tot op heden ben ik van blessures vrijwaart gebleven. Momenteel zit ik in mijn laatste week en daar waar ik dacht enkel te mogen rusten krijg ik van Magda toch de instructie om nog eens een tempoloopje van 30 min. te doen aan marathontempo. Ik zo blij als een kind dus. Ik mag nog lopen . Heb van de gelegenheid direct gebruik gemaakt om met mijn nieuwe investering (Garmin horloge) even het tempo te testen en mijn hartslag te bepalen. 7.2 km in 30 min aan hartslag van 156 !!! Et voila, dat zal het moeten zijn voor op 11/4 maar dan voor 3 uurtjes. Morgen nog een laatste training op de piste (benieuwd wat ik ga moeten doen) en het zit er op.
Wie het nog niet door heeft moet maar naar buiten kijken. We leven echt in België. Nu de sneeuw en de koude zijn verdwenen worden we bediend met een weekje herfstweer. Veel gelopen heb ik dus niet deze week. Wel positief was dat ik de afgelopen 4 weken wel steeds - en ondanks de sneeuw, ijzel en kou - tot 4 trainingen ben gekomen. Nu woensdag zag het er ook niet goed uit overdag doch s'avonds op de club scheen het zonnetje en kon ik met het zicht op een ondergaande zon toch een tempotraining van 45 min afwerken aan marathontempo. Het voelde goed aan en die 45 min waren snel voorbij. Fijn gevoel was dat het makkelijk lopen was en dat ik niet op mijn adem trapte. De wedstrijd (cross van 10 km) heb ik,afgelast wegens stormweer doch we maken van het slechte weer een deugd....een beetje rust kan nooit kwaad hé. Even opladen en vanaf maandag vliegen we er terug voor de laatste 4.5 weken .
Vorige week 4 dagen niet gelopen vanwege het Belgische winterweer . Sneeuw, ijzige wind en koude. Woensdag dan me dan toch door een intervaltraining gesleurd ook al ging het niet vlotjes. Vrijdag opteerde ik voor een duurloopje en onderweg naar Muizen brug besloot ik het toerke dat ik 8 jaar geleden al liep met enkele andere oud-gedienden van RAM eens terug op te zoeken. Verbazend dat het geheugen de nodige herkinningspunten dadelijk terug herkent en ondanks de vochtige ijzige kou was het toch leuk lopen. Volgende week gaan we een ander stukje rond de Necker verkennen. Op zaterdag besloot ik om alsnog een uurtje te gaan loslopen en het licht (schaarse zonlicht) op te zoeken. Opnieuw verbazend hoeveel leuker het is om in het daglicht te kunnen lopen en af en toe een schaars zonnestraaltje op te vangen. Dit deed opnieuw deugd en maakte mij een gelukkiger loper (vandaag toch). 7 Februari 2010. Ram organiseerd het Pk veldcross en ik had me opgegeven om te helpen in de kantine. Tussendoor zag ik Laura en Brent hun cross schitterend afwerken en met resp. een 15de en 13de plaats liepen ze een prachtige cross. Papa mag trots zijn op zijn bengels. Met een iets snellere start had Brent zelfs kans gemaakt op een plaats binnen de eerste tien. Mijn eigen cross daarentegen was een teleurstelling. Al na 300 m blokkeerden mijn longen en moest ik afremmen om over te gaan op een lager tempo en alzo de cross uit te lopen. Dit is ooit beter geweest . Nog steeds teleurgesteld kreeg ik me de dag nadien toch zover om weer buiten te vinden met mijn loopschoenen aan. We zouden wel zien pfffff. Het eerste uur spookte dikwijls de gedachte door mij hoofd om onderweg af te slaan naar huis en reeds te opteren voor "den douche" doch hoe langer ik liep hoe langer ik ook bleef lopen. Uiteindelijk kwam ik na 25 km thuis en stond er 2.28.59 op mijn horloge . Blijkbaar is de fysiek om lange duurlopen te doen nog steeds aanwezig. Ik dus opnieuw een gelukkig man . De weergoden zijn koppiger dan ik dacht. Opnieuw sneeuw, ijzige snijdende wind en vriestemperaturen. BWARGH !!!!!!!!!!
Vorige week en deze week toch aan 4 trainingen toe gekomen . Door ziekte van Brent (een ganse zaterdagnacht overgegeven ocharme) de cross te Bornem gemist als 5de training. Ondanks de gemiste cross viel de lange duurloop van maandag 25/1 dik tegen. Was compleet leeg bij mijn thuis komst na +/- 2.05 uur lopen en was juist goed genoeg om vroeg te gaan slapen. Speelt de kou en de lange winterdagen mij parten ??? Opgezwollen klieren zijn in ieder geval niet echt een goed teken. Mis de energie en de fut om de trainingen vlot en soepel af te werken. Er is nog werk aan de winkel willen we aan 3 uur toe komen en verder af te werken wat nog op het programma staat . Voorlopig doet mij knie geen pijn meer en laat ons dat dan maar als positief beschouwen.... Dit weekend me nog oppeppen voor een tempotraining of wedstrijd en we hebben er 5 gedaan.
In bijlage een foto van op de winterjogging te Kortenberg.
De sneeuw gooit al direct roet in het eten. Prachtig om in te wandelen en te spelen doch niet om in te lopen. De woensdagtraining van 6/1 op de piste (interval) viel best mee doch dat je steeds moet corrigeren en oneffenheden moet opvangen in de platgetrapte sneeuw doet blijkbaar niet goed voor de knie. Gevolg = pijn in de knie. Raar fenomeen...voel het enkel als ik wandel doch niet tijdens het lopen Ben eens benieuwd wat dat gaat geven.
Mijn goed voornemen van 4 tot 5 trainingen komt door de sneeuw ook al in het gedrang. Vrijdag 15/1 zelfs helemaal niet getraint wegens te gevaarlijk Maar niet getreurd....onze weermannen geven dooi !!!!
Zondag 17/1. Vol met goede bedoelingen zaterdag vroeg gaan slapen om in Deinze de winterjogging mee te lopen om 10.00 uur (12.9 km) doch toen de wekker af ging hoorde ik enkel maar regen. Omdraaien dus en verder slapen. Met een schuldig geweten op gestaan en ontbeten en alsnog geopteerd voor de winterjogging te Kortenberg (10km). De zon scheen ondertussen al en dat maakte veel goed ook al was de jogging over de helft van het parcours een slijkerige cross met serieuze kuitenbijters onderweg. Een eindtijd van 39.43 min is al bij al niet slecht en opdracht volbracht.
Op naar trainingsweek 4. Heb ondertussen al 3 weken opeenvolgend een duurloop van ongeveer 1.50 tot 1.55 gedaan en ga dit nog één weekje volhouden vooraleer over te gaan naar 2.15.
Kerst- en Nieuwjaar zijn traditioneel 2 vakantieweken (= bouwverlof)
De eerste 2 weken breng ik traditioneel met de kids samen door en ondanks de feesten zijn we er toch in geslaagd om 3 maal te gaan trainen. Het gaat dan wel om maximaal 1 uurtje doch het wordt elk jaar leuker en leuker om met de kids te trainen. Ik heb er eentje die kan blijven gaan en dus niet op kijkt tegen de langere afstanden en dan nog eentje die krachtig, snel en explosief is als sprinster/springster. Zo krijg je het hele gamma van de atletiek de revue gepasseerd.
De laatste week van december had ik me voor genomen om te starten met de marathontraining. Een duurloop van 1.52.21, een tempotraining van 1 uur in marathontempo en een idylische veldcross in de sneeuw te Grimbergen waren een goede waardemeter om te zien hoe het met de conditie was. Gewogen en goed gekeurd . Nu nog enkel de motivatie en de drive vinden om 4 tot 5 weken in de week te gaan trainen ipv 3. Niet makkelijk en vooral mentaal zwaar
Stap 1 : 14 December 2009, dag der inschrijving. Vandaag is het de laatste dag dat je je nog kan inschrijven aan het goedkoopste tarrief (40 ). Vanaf morgen betaal je 10 meer. Heb mijn maat (Jan Vandenbogaerde) die zijn tweede marathon gaat lopen (Parijs was zijn eerste) ook verwittigd opdat ook hij niet meer zou moeten betalen om 42.195 km te lijden . Nu de discipline terug vinden om vanaf januari er weer 3 maand voor te gaan in weer en wind. Het ergste zijn echter de korte dagen. Alleen in het donker vertrekken is niet altijd even makkelijk. Maar meestal, als de schoenen aan zijn en je bent vertrokken, vergeet je dat wel en ben je nadien tevreden met alweer een afgehandelde training Op hoop van zegen.....
Op mijn 18de liep ik mijn eerste lange afstandswedstrijd als student. Het was de halve marathon tussen Mechelen en Leuven ingericht door sportkot Leuven. Veel stond ik er toen niet bij stil maar lopen was gewoon een ontspanning en een aanvulling op het voetbal. Uiteindelijk heb ik hem twee keer mee gedaan doch het is pas op mijn 35ste dat ik uiteindelijk de stap heb gezet van het voetbal naar het lopen en aangezien ik al een halve marathon aan kon en ondertussen aan mijn reeks van de 20 km van Brussel (in 2009 mijn 10de keer) was gestart lag de uitdaging van de marathon open. Hier start dus mijn verhaal.
Een verhaal van een autodidact en één van vallen en opstaan in de eerste 3 jaar. Alle fouten van een beginneling heb ik gemaakt...te snel, te weinig rusten enz....Uiteindelijk bracht een inspanningstest en het advies van mijn sportdokter Renaat Huysmans het beoogde resultaat.
In 2005 had ik mij ingeschreven voor de marathon van Rotterdam doch een spierscheur (graad 1) 3 weken voor de start besliste daar anders over. Een jaar eerder mocht ik dezelfde blessure ondergaan doch deze keer zou ik doorzetten. De basis was er dus ik zat de 3 weken rust uit en hervatte de trainingen doch deze keer voor De Nacht van Torhout eind Juni.
Mijn eerste Marathon was er eentje van afzien vanaf kilometer 25. Verschrikkelijk warm en weinig deelnemers. Bovendien was de start pas om 20.00 en daar had ik totaal niet op getraint en doe daar nog de warmere temperaturen bij waar mijn lichaam blijkbaar ook geen weg mee wist. Uiteindelijk liep ik mijn eerste marathon in een klokvaste 4 uur. Geslaagd met tranen in de ogen ook al was het niet echt een schitterende ervaring.
Het jaar nadien zou het anders worden. Koppig zoals ik ben, me terug ingeschreven voor Rotterdam waar ik deze keer wel aan de start kon verschijnen. +/- 20 à 25.000 Deelnemers en ideale condities deze keer. Met het afzien van Torhout in gedachte ben ik hier rustig begonnen en hield ik steevast mijn hartslag en tempo laag genoeg. Te traag bleek achteraf want rond km 32 bleek ik nog te fit zijn. Ik stak dan maar een tandje bij om te eindigen net onder de 3.40 uur. Vooral de laatste km was hier een kippenvelmoment en mocht ik ervaren wat lopers verstaan onder het runners-high. Prachtig en met geen woorden te beschrijven. Ik voelde mij superman, batman, spiderman en heel die hoop van van superhelden bijeen.
Londen 2007. Pffff. Vol goede moed gestart samen met 36.000 ander lopers doch deze keer net het omgekeerde van Rotterdam. Een veel te snelle eerste 30 km en dat opnieuw bij warme temperaturen. De man met de hamer bestaat dus echt en het werd letterlijk zwart voor mijn ogen. Recuperen en op wilskracht uitlopen was de boodschap. Het zouden nog een lange laatste 12 km worden om uiteindelijk net iets trager te eindigen dan in Rotterdam.
Antwerpen 2008. Voor het eerst anders gaan trainen. Interval en tempolopen begonnen deel uit te maken van mijn trainingen ipv enkel km's te vreten. Veel geluisterd, gelezen en gepikt van collegalopers en dat zou zijn vruchten gaan afwerpen ware het niet dat drinken blijkbaar ook belangrijk is. De eerste warme dag van het jaar en dat net met de marathon . Het was afzien doch km 38 passeerde na 3 uur lopen en met slechts nog 4 km te gaan leek alles goed te gaan. Hier sloeg echter het noodlot toe ja hoor.... "krampen!!!". Het zouden nog lange 4 km worden om uitgeput te eindigen op net onder 3.30. Een persoonlijk succues doch met een wrange nasmaak want er zat meer in.
Parijs : April 2009. Trainingen verder aangepast en doorgedreven. Getraint op voldoende eten en drinken. Mij zouden ze niet meer hebben. Het zou mijn mooiste marathon worden. Schitterend weer, 37.000 lopers, een massa toeschouwers en een prachtige scenery.....Eindtijd net onder de vooropgestelde 3.15 uur en het gevoel dat het nog sneller kan .
Het zou ook mijn eerste jaar zijn waarin ik 2 marathons zou lopen. Voort gedreven door het succes van Parijs en door de goede conditie besliste ik na een schitterende vakantie met de kids in de Provence (Juli) om Eindhoven mee te starten. Het zouden maar 2 maanden voorbereiding zijn doch...."Just do It" hé. Mijn scherpste tijd tot nu toe zou het worden +/- 3.07 en de 3 uur komt wel erg kort in de buurt. Spijtig dat er voor zulke platte (snelle) marathon maar 2500 deelnemers waren en dat er geen tempolopers van 3 uur waren voorzien want wie weet hoe het anders had gelopen. Nu tja...de doelstelling is er en de datum ook
11/4/2010....Rotterdam holadijee....op naar de 3 uur
. Ik had me voorgenomen enigzins kalm te vertrekken om me niet op te blazen van in begin. De eerste tunnel van de avenue Louize was zwaar doch blijkbaar was dat voldoende om mijn ritme en ademhaling te vinden. Terkamerbos in en halverweg kwam ik door op +/- 39.30. Dat beloofde veel goeds. Ik ging voor de 1.22 en deze tussentijd gaf me hoop. Blijkbaar brengen al mijn pistetrainingen op want mijn basissnelheid ligt hoger dan vorig jaar. Het mindere weder had als voordeel dat echt veel drinken niet nodig was omdat je niet echt opwarmde en veel zweet verloor. Bovendien was er veel zuurstof in de lucht. Eenmaal de laatste helling (+/- 1 km tussen km 17 en 18) volgde nog +/- 1.8 km tegen de wind in naar de finisch. Even lachen onderweg naar de fotograven en dan nog even doortrekken om te eindigen in 1.20.03 uur en een 450ste plaats.
.
. Kijk er dus al naar uit om mijn trainingen te hervatten.
. Sneeuw, ijzige wind en koude.
Maar niet getreurd....onze weermannen geven dooi !!!!
