De watersnood is nog maar net achter de rug of het weer overspoeld ons land met ander grillen. Twee weken geleden mochten we de eerste winterprik in ons landje ontvangen. Nu ja, "winterprik?" Het is nog steeds maar herfst, niet? Sneeuw, ijzel en lage temperturen betekend in Belgie ellendig lange files en veel verkeersleed. Voor ons lopers wordt het er ook niet beter op. De koude doet een aanslag op je longen en het lopen op de weg heeft soms meer van schaatsen weg. Maar het is niet al kommer en kwel want we worden getracteerd op idylische plaaten en vroege kerstkaarten. Vorige week zaterdag kwam ik in een sneeuwbui terecht met veel wind en op een bepaald moment waande ik mij dan ook op de syberische vlakten. Alles rondom mij maagdelijk wit en op wegen waar geen verkeer meer door kwam was de rand van de weg niet meer waarneembaar. de wind blies de sneeuw van de velden en creeerde sneeuwduinen op de weg. Prachtig en mooi om te zien doch niet echt handig om door te lopen. Vorige dinsdag ben ik terug interval mee gaan trainen met Magda Ilands en haar groep. 12x 300/100. Het was afzien doch het voelde goed aan om terug te kunnen afzien. Het blessureleed ligt blijkbaar achter mij en ik hoop het toch weer voor enkele jaartjes te kunnen vermijden. Tja, een loper moet kunnen lopen hé. Volgende zondag staat de 10 km van Gaston Roelands op het programma. We zullen dan eens testen hoever de conditie er al terug is. Misschien blijf ik plakken om nadien nog in de crosscup te gaan supporteren voor Kjell De Hond en Kim Gypen.
