Met de cross te Kessel (Nijlen) zit mijn crossseizoen er op. Ik heb er dit jaar één meer gelopen dan vorig jaar en zal dan ook voor het eerst opgenomen worden in de interen cross-cup van RAM. De laatste cross was een mooike ondanks het wat hobbelige parcours (gevaar om voet om te slaan). De start was een beetje traag vanwege de lus die we na de startzone dienden te maken. Echt voorbij steken was er niet bij en het was wachten op het stuk waar men elkaar niet meer kruiste om snelheid te beginnen maken. Modder, een stukje bos en wat vals plat maakten echter het parcours mooi afwisselend. Normaal moet ik Marc Lauwers laten gaan doch in ronde 2 moest ik verrassend vaststellen dat het deze keer omgekeerd was. Ik maakte een kloof van 100 a 150 m en kon deze zo houden. Met een 18 de plaats en een finish voor Marc Lauwers kon ik mijn seizoen in het veld mooi afsluiten. Op naar de baanwedstrijden
Volgende week een verslag van het BK hoogspringen cadetten waarbij ik hoop dat ook hier Laura weer kan schitteren. Met hoogspringen weet je echter nooit en is de vorm van de dag + stressbestendigheid bepalend dus....lets pray
Ondertussen is 2011 alweer een maandje verder en heb ik er een provinciaal en vlaams kampioen bij. Het provinciaal kampioenschap was een, alhoewel het uiteindelijk een lange dag is geworden vanwege de slechte organisatie, een fijne dag en was vooral voor Laura ontspannen en dit in tegenstelling met het Vlaams kampioenschap. Blijkbaar salaan zelfs op dit niveau (cadetten) de zenuwen ook toe van het moment dat er Vlaams of Belgisch voor staat. Heb Laura nog nooit zo stressy gezien en net zoals de rest maakte ze al foute sprongen op 1.50 hoogte. Al bij al bleek ze achteraf het beste met de stress om te gaan daar ze als eerste op 1.53 en 1.59 slaagde en hierdoor als eerste eindigde ondanks het feit dat nummer twee dezelfde hoogte overwon. Al bij al een succesvol dag en een papa die echt fier mag zijn op zijn dochter. Zeker als je weet dat het trainingsvolume van Laura bijlange niet zo hoog ligt als haar collega's.
Bovendien kan ik ook nog eens trots zijn op Brent die op de cross te Grimbergen bewezen heeft karakter te hebben. Zijn spike werd uitgetrapt bij de start en eer die terug aan is was de rest al snel 150 m verder. Je had de blik in zijn ogen moeten zien toen hij de achtervolging in zette. Bij de doorgang van de aanloopronde had hij de laatste al bij de lurven en bij zijn aankomst liet hij er uiteidenlijk nog 10 achter hem. Waarschijnlijk zijn beste cross van jaar en opnieuwe een fiere papa.
Voor mijzelf loopt alles met ups en downs. De kou en de regen doen er allemaal niet echt goed aan. Na de cross te Grimbergen is er in de twee weken nadien niet veel van trainen in huis gekomen wegens echt rot regenweer en een kleine griepprik. Ben dan na het KvV in Gent dan toch van start gegaan in Bornem waar ik tot mijn grote verbazing blijkbaar toch goed bleek te zitten en dat mijn conditie er toch weer op vooruit was gegaan. Nu tja, na de cross stond het abdijbierke al klaar met dank aan de supporters . Nadien zijn er nog enkele gevloeid om de overwinning van mijn Vlaams kampioen te vieren en zijn we met z'n allen met een tevreden gevoel nog een lekker friet gaan eten. Smakelijk
Eerst een vooral een gelukkig en vooral gezond 2011 zonder blessures en met veel loopplezier
Zoals gezegd ben ik toch maar vertrokken om deel te nemen aan de 10 km van Gaston Roelands maar een echt succes kon je het niet noemen. Eerst en vooral lag er nog steeds een massa sneeuw en was er de nacht er voor nog bij gevallen. Al bij heel mooi en idyllisch doch bij de tweede ronde was al die verse sneeuwplat getreden en veranderd in één ijspiste waar het gevaarlijk en bij onmogelijk op lopen was. Het was constant ballanceren en uitschuiven geblazen en menig loper miste zijn bocht of ging onderuit. De conditie is bovendien bijlange nog niet wat zeis geweest. Elke ronde telde 4 hellingen en na 1 ronde was de jus uit mijn benen al uit. Bij elke helling in ronde 2 zag ik mijn collegaloper (van AWE) 10 tot 20 m van mij weg lopen . al bij al was ik slechts 14de in mijn leeftijdcategorie met een eindtijd van 38.41min. Ps Het waren er wel slechts 8.9 km ipv 10
Week 1 van de Kerstvakantie zijn de Laura en Brent traditioneel bij mij en het zou voor Laura een sportiev week worden. Van maandag tem donderdag elke dag in de topsporthal van Gent. Maandag voor de federale talentendag en de rest voor de Kerststage van VAL. Nu ja, geen probleem. Een ideaal moment om samen met Brent op te trekken. Op maandag en woensdag heb ik met hem 2 maal de watersportbaan rond gelopen wat op dat moment al sneeuwvrij was . Voor het overige hebben we het ijssculpturenfestival te Brugge, het Gravensteen te Gent en de stad Ieper bezocht met zijn loopgraven, millitaire befraafplaatsen en de Menenpoort. Brent had blijkbaar iets tegen een hoge rang want op elk kerhof ging hij op zoek naar de hoogste rang en het aantal gesneuvelden van die rang . Dat bleken voornamelijk Kapiteins te zijn .
Week 2 is nog een verplicht weekje thuis (bouwverlof). Ideaal om bepaalde zaken eindelijk eens af te handelen. Zondag 2/1 toch een intervaltraining (8 x 230m, rust 230m) kunnen doen met André Lafère in het Vrijbroekpark te Mechelen onder het alsziende oog van Magda Ilands. Ondanks het feit dat er nog veel sneeuw en ijs lag vonden we toch een stukje dat perfect kon dienen om snelheid te maken. Al bij al afzien doch mijn Achilepees heeft er blijkbaar van genoten want daar waar ze problemen gaf na de 10 km was er de dag nadien niets meer van te merken. Gisteren dan even verder getest met een duurloopje van 20 km (1.33 uur) en ook dat ging perfect. Om echt zeker te zijn ben ik dan toch maar even tot bij runnersservice in Duffel gereden voor een nieuw paar schoenen. Vermits ik naar binnen kantel is dat een nodig gegeven en niet makkelijk om een voldoende steunende schoen te vinden. Voor het eerst ga ik op Asics lopen. Deze blijkt vergelijkbaar te zijn met de New Balance waar ik al 5 jaar mee loop doch hier blijkt momenteel een stevig leveringsprobleem te zijn. Een nieuw jaar, een nieuw paar schoenen en wie weet.......
De watersnood is nog maar net achter de rug of het weer overspoeld ons land met ander grillen. Twee weken geleden mochten we de eerste winterprik in ons landje ontvangen. Nu ja, "winterprik?" Het is nog steeds maar herfst, niet? Sneeuw, ijzel en lage temperturen betekend in Belgie ellendig lange files en veel verkeersleed. Voor ons lopers wordt het er ook niet beter op. De koude doet een aanslag op je longen en het lopen op de weg heeft soms meer van schaatsen weg. Maar het is niet al kommer en kwel want we worden getracteerd op idylische plaaten en vroege kerstkaarten. Vorige week zaterdag kwam ik in een sneeuwbui terecht met veel wind en op een bepaald moment waande ik mij dan ook op de syberische vlakten. Alles rondom mij maagdelijk wit en op wegen waar geen verkeer meer door kwam was de rand van de weg niet meer waarneembaar. de wind blies de sneeuw van de velden en creeerde sneeuwduinen op de weg. Prachtig en mooi om te zien doch niet echt handig om door te lopen. Vorige dinsdag ben ik terug interval mee gaan trainen met Magda Ilands en haar groep. 12x 300/100. Het was afzien doch het voelde goed aan om terug te kunnen afzien. Het blessureleed ligt blijkbaar achter mij en ik hoop het toch weer voor enkele jaartjes te kunnen vermijden. Tja, een loper moet kunnen lopen hé. Volgende zondag staat de 10 km van Gaston Roelands op het programma. We zullen dan eens testen hoever de conditie er al terug is. Misschien blijf ik plakken om nadien nog in de crosscup te gaan supporteren voor Kjell De Hond en Kim Gypen.
Blij dat ik kan lopen . Deze week zitten we terug aan duurloopjes van 15 km en ik begin al terug te denken aan het snellere werk op de piste. Waarschijnlijk trek ik dinsdag terug naar RAM om er voor het eerst sinds lang terug wat interval te doen.
Vorige woensdag was het nog niet cht mogelijk om mijn vertrouwde kleine toeke te lopen langs Sneppelaar. Zij die het nieuws wat gevolgd hebben weten dat hier in Steenuffel (in eerste fase het dorp en later de wijk Sneppelaar) een enorme wateroverlast hebben gehad. Zelfs vandaag nog was tijdens mijn doortocht al lopende nog duidelijk te zijn dat hier gevochten is tegen het water. Enorme hopen zandzakken liggen aan de rand van de weg te wachten op ophaling en verschillende bewoners waren bezig met de opkuis van garage, hof en meer. Vandaag schijnt echter de zon en speelt bij mij meer de restanten van een verkoudheid mij parten. Kort van adem en een hogere hartslag dan normaal. Tempo laten zakken dus en gewoon genieten van de omgeving (water is ondertussen weg) en het prachtige weer.
In bijlage enkele foto's die toch een ardig beeld geven van Steenhuffel en zijn watersnood
Vandaag voor het eerst sinds lang terug 1 uur gelopen (1.01.48 uur om exact te zijn, 12.77 km en een hartslag van 144). Love it Voel wel dat Ik wat stil gelegen heb doch "only going forward".
Morgen gaan helpen op de veldcross van de club (RAM). Het beloofd echt crossweer te worden (regen en wind). Mijn maat Frank was blijkbaar weer het parcour gaan uitzetten. Heb dit ooit ook één keer gedaan en was, samen met de dag van de cross zelf, verschrikkelijk zwaar. Maar alles voor de club zeker
Klinkt een beetje als het begin van een kinderprogramma hihi.
Enfin, Halloween en een toffe week met de kids achter de rug . Na 18 kiné-beurten en 2 maanden inactiviteit (buiten het zwemmen dan) zijn we terug aan de slag. Wat moet een mesn nog meer hebben dan zijn loopschoenen en de wereld buiten om deze al lopend te verkennen . Rustig terug opbouwen is de boodschap en ondertussen zitten we in week 3 al terug aan 45 min of 9 km. Nog 1.5 week en we kunnen terug beginnen denken aan het snellere werk op de piste of een wedstrijd (cross) links of rechts. Op 27 november start ik waarschijnlijk in de cross te Vilvoorde. Kijk er al naar uit .
Drie weken rust en al 6 kinébeurten zijn we verder ondertussen. Van mijn goede voornemens om regelmatig te gaan zwemmen is er niet veel van in huis gekomen. Al bij ben ik 3 keer geweest. Heb moeten constateren dat de openingsuren van zwembaden erg variabel zijn en een paar keer voor een gesloten deur gestaan of voor het feit dat het zwembad enkel open was voor de zwemclub. Pfff. Bovendien is het niet altijd evident om 1.20 uur baantjes te trekken. Vorig week ging alles perfect in het Bloso zwembad te Hostade tot er om 19.30 een bende walrussen binnen viel. Ik heb het nog even vol gehouden om te slalommen tussen hen door doch er was geen ontkomen aan dus...exit zwembad en douches. Vorige rijdag mocht ik echter teug starten met lopen. Van de kinésiste moest ik mij beperken tot 4 km doch het was fijn om terug de loopschoenen te kunnen anntrekken ook al voelde ik mij eerder een start-to-runner. Hopelijk loopt alles goed en kunnen we rustig terug opbouwen. Waarschijnlijk ga ik rustig opbouwen naar Berlijn volgend jaar en deze winter gebruiken om voornamelijk uit te komen op 5, 10 en 20km's. Het geeft me misschien de gelegenheid om sterker en sneller te worden. Word dus vervolgt
Deze week dan toch de stap gezet om naar Renaat te gaan. Renaat is mijn sportdokter en eveneens zelf sporter. Eigenlijk ben ik gegaan om bevestiging te krijgen van wat ik zelf als wel aanvoel. De laatste 1.5 maand was mijn achillepees wat beginnen trekken en vanaf duurlopen die meer dan 1 uur en 15 min duurden kreeg ik regelmatig tintellingen en steken (aanvoelend alsof ze met spelden in je vel prikken) vanuit mijn achillepees. De twee weken vakantie zonder sport waren blijkbaar niet voldoende geweest om hen de nodige rust en recuperatie te geven. Beide zijn ontstoken en vereisen en minimum van 3 weken sporten zonder lopen + ontstekingsremmers, ijs en fastumgel. Het enige rare fenomeen is dat de rechtste kant waar ik het meeste last van had het minst ontstoken is doch eerder oppervlakkig. Links zit de ontsteking dieper en lokaler. Positief nieuws is dan wel dat er geen probleem is aan de aanhechtingspunten en dat er zich nog geen scheurvorming voor doet . dit is natuurlijk geen leuk nieuws doch we gaan van de nood een deugd maken en in deze maand wat andere sporten beoefenen zoals zwemmen en fietsen. Dit laatste dan wel zonder teveel aan de pedalen te trekken aangezien ik dan toch ook weer voor krachten zorg op mijn beide achillepezen. Misschien is dit een minder leuke afsluiter van een succesvol sportief jaar doch ik mag best tevreden zijn. De laatste keer dat ik met een ernstige blessure bij Renaat zat dateerde ondertussen al van 2005. Al bij al mag ik dus terug kijken op een positieve 5 jaar met als afsluiter een marathon in 2.58 uur en de 20km van Bx in 1.20 uur. Tijd dus om even andere dingen te doen om er dan weer tegen aan te gaan.
Ander en leuk nieuws dan weer is dan Brent dit weekend zijn eigen provinciale bronzen medaille heeft behaald op het PK Aflossing in Aartselaar samen met Svan, Jolan en Moon op de 4x60m in een tijd van 35.64 sec. Ben fier en trots op hem en zdes te meer blij voor hem omdat het deze keer niet Laura was die met alle medailles ging lopen ondanks haar mooie individuele prestaties. Bij de aflossing komt natuurlijk het ploegelement in beeld en net zoals op het BVV (Beker van Vlaanderen) blijkt opnieuw dat de pupillen bij RAM een sterke lichting zijn. Net als op de 4x60 behaalden nl. ze op de 3x600 ook het podium doch dit maal het zilver.
. Nadien zijn er nog enkele gevloeid om de overwinning van mijn Vlaams kampioen te vieren en zijn we met z'n allen met een tevreden gevoel nog een lekker friet gaan eten. Smakelijk
. al bij al was ik slechts 14de in mijn leeftijdcategorie met een eindtijd van 38.41min. Ps Het waren er wel slechts 8.9 km ipv 10 
