Eerst een vooral een gelukkig en vooral gezond 2011 zonder blessures en met veel loopplezier
Zoals gezegd ben ik toch maar vertrokken om deel te nemen aan de 10 km van Gaston Roelands maar een echt succes kon je het niet noemen. Eerst en vooral lag er nog steeds een massa sneeuw en was er de nacht er voor nog bij gevallen. Al bij heel mooi en idyllisch doch bij de tweede ronde was al die verse sneeuwplat getreden en veranderd in één ijspiste waar het gevaarlijk en bij onmogelijk op lopen was. Het was constant ballanceren en uitschuiven geblazen en menig loper miste zijn bocht of ging onderuit. De conditie is bovendien bijlange nog niet wat zeis geweest. Elke ronde telde 4 hellingen en na 1 ronde was de jus uit mijn benen al uit. Bij elke helling in ronde 2 zag ik mijn collegaloper (van AWE) 10 tot 20 m van mij weg lopen . al bij al was ik slechts 14de in mijn leeftijdcategorie met een eindtijd van 38.41min. Ps Het waren er wel slechts 8.9 km ipv 10
Week 1 van de Kerstvakantie zijn de Laura en Brent traditioneel bij mij en het zou voor Laura een sportiev week worden. Van maandag tem donderdag elke dag in de topsporthal van Gent. Maandag voor de federale talentendag en de rest voor de Kerststage van VAL. Nu ja, geen probleem. Een ideaal moment om samen met Brent op te trekken. Op maandag en woensdag heb ik met hem 2 maal de watersportbaan rond gelopen wat op dat moment al sneeuwvrij was . Voor het overige hebben we het ijssculpturenfestival te Brugge, het Gravensteen te Gent en de stad Ieper bezocht met zijn loopgraven, millitaire befraafplaatsen en de Menenpoort. Brent had blijkbaar iets tegen een hoge rang want op elk kerhof ging hij op zoek naar de hoogste rang en het aantal gesneuvelden van die rang . Dat bleken voornamelijk Kapiteins te zijn .
Week 2 is nog een verplicht weekje thuis (bouwverlof). Ideaal om bepaalde zaken eindelijk eens af te handelen. Zondag 2/1 toch een intervaltraining (8 x 230m, rust 230m) kunnen doen met André Lafère in het Vrijbroekpark te Mechelen onder het alsziende oog van Magda Ilands. Ondanks het feit dat er nog veel sneeuw en ijs lag vonden we toch een stukje dat perfect kon dienen om snelheid te maken. Al bij al afzien doch mijn Achilepees heeft er blijkbaar van genoten want daar waar ze problemen gaf na de 10 km was er de dag nadien niets meer van te merken. Gisteren dan even verder getest met een duurloopje van 20 km (1.33 uur) en ook dat ging perfect. Om echt zeker te zijn ben ik dan toch maar even tot bij runnersservice in Duffel gereden voor een nieuw paar schoenen. Vermits ik naar binnen kantel is dat een nodig gegeven en niet makkelijk om een voldoende steunende schoen te vinden. Voor het eerst ga ik op Asics lopen. Deze blijkt vergelijkbaar te zijn met de New Balance waar ik al 5 jaar mee loop doch hier blijkt momenteel een stevig leveringsprobleem te zijn. Een nieuw jaar, een nieuw paar schoenen en wie weet.......
De watersnood is nog maar net achter de rug of het weer overspoeld ons land met ander grillen. Twee weken geleden mochten we de eerste winterprik in ons landje ontvangen. Nu ja, "winterprik?" Het is nog steeds maar herfst, niet? Sneeuw, ijzel en lage temperturen betekend in Belgie ellendig lange files en veel verkeersleed. Voor ons lopers wordt het er ook niet beter op. De koude doet een aanslag op je longen en het lopen op de weg heeft soms meer van schaatsen weg. Maar het is niet al kommer en kwel want we worden getracteerd op idylische plaaten en vroege kerstkaarten. Vorige week zaterdag kwam ik in een sneeuwbui terecht met veel wind en op een bepaald moment waande ik mij dan ook op de syberische vlakten. Alles rondom mij maagdelijk wit en op wegen waar geen verkeer meer door kwam was de rand van de weg niet meer waarneembaar. de wind blies de sneeuw van de velden en creeerde sneeuwduinen op de weg. Prachtig en mooi om te zien doch niet echt handig om door te lopen. Vorige dinsdag ben ik terug interval mee gaan trainen met Magda Ilands en haar groep. 12x 300/100. Het was afzien doch het voelde goed aan om terug te kunnen afzien. Het blessureleed ligt blijkbaar achter mij en ik hoop het toch weer voor enkele jaartjes te kunnen vermijden. Tja, een loper moet kunnen lopen hé. Volgende zondag staat de 10 km van Gaston Roelands op het programma. We zullen dan eens testen hoever de conditie er al terug is. Misschien blijf ik plakken om nadien nog in de crosscup te gaan supporteren voor Kjell De Hond en Kim Gypen.
Blij dat ik kan lopen . Deze week zitten we terug aan duurloopjes van 15 km en ik begin al terug te denken aan het snellere werk op de piste. Waarschijnlijk trek ik dinsdag terug naar RAM om er voor het eerst sinds lang terug wat interval te doen.
Vorige woensdag was het nog niet cht mogelijk om mijn vertrouwde kleine toeke te lopen langs Sneppelaar. Zij die het nieuws wat gevolgd hebben weten dat hier in Steenuffel (in eerste fase het dorp en later de wijk Sneppelaar) een enorme wateroverlast hebben gehad. Zelfs vandaag nog was tijdens mijn doortocht al lopende nog duidelijk te zijn dat hier gevochten is tegen het water. Enorme hopen zandzakken liggen aan de rand van de weg te wachten op ophaling en verschillende bewoners waren bezig met de opkuis van garage, hof en meer. Vandaag schijnt echter de zon en speelt bij mij meer de restanten van een verkoudheid mij parten. Kort van adem en een hogere hartslag dan normaal. Tempo laten zakken dus en gewoon genieten van de omgeving (water is ondertussen weg) en het prachtige weer.
In bijlage enkele foto's die toch een ardig beeld geven van Steenhuffel en zijn watersnood
Vandaag voor het eerst sinds lang terug 1 uur gelopen (1.01.48 uur om exact te zijn, 12.77 km en een hartslag van 144). Love it Voel wel dat Ik wat stil gelegen heb doch "only going forward".
Morgen gaan helpen op de veldcross van de club (RAM). Het beloofd echt crossweer te worden (regen en wind). Mijn maat Frank was blijkbaar weer het parcour gaan uitzetten. Heb dit ooit ook één keer gedaan en was, samen met de dag van de cross zelf, verschrikkelijk zwaar. Maar alles voor de club zeker
Klinkt een beetje als het begin van een kinderprogramma hihi.
Enfin, Halloween en een toffe week met de kids achter de rug . Na 18 kiné-beurten en 2 maanden inactiviteit (buiten het zwemmen dan) zijn we terug aan de slag. Wat moet een mesn nog meer hebben dan zijn loopschoenen en de wereld buiten om deze al lopend te verkennen . Rustig terug opbouwen is de boodschap en ondertussen zitten we in week 3 al terug aan 45 min of 9 km. Nog 1.5 week en we kunnen terug beginnen denken aan het snellere werk op de piste of een wedstrijd (cross) links of rechts. Op 27 november start ik waarschijnlijk in de cross te Vilvoorde. Kijk er al naar uit .
Drie weken rust en al 6 kinébeurten zijn we verder ondertussen. Van mijn goede voornemens om regelmatig te gaan zwemmen is er niet veel van in huis gekomen. Al bij ben ik 3 keer geweest. Heb moeten constateren dat de openingsuren van zwembaden erg variabel zijn en een paar keer voor een gesloten deur gestaan of voor het feit dat het zwembad enkel open was voor de zwemclub. Pfff. Bovendien is het niet altijd evident om 1.20 uur baantjes te trekken. Vorig week ging alles perfect in het Bloso zwembad te Hostade tot er om 19.30 een bende walrussen binnen viel. Ik heb het nog even vol gehouden om te slalommen tussen hen door doch er was geen ontkomen aan dus...exit zwembad en douches. Vorige rijdag mocht ik echter teug starten met lopen. Van de kinésiste moest ik mij beperken tot 4 km doch het was fijn om terug de loopschoenen te kunnen anntrekken ook al voelde ik mij eerder een start-to-runner. Hopelijk loopt alles goed en kunnen we rustig terug opbouwen. Waarschijnlijk ga ik rustig opbouwen naar Berlijn volgend jaar en deze winter gebruiken om voornamelijk uit te komen op 5, 10 en 20km's. Het geeft me misschien de gelegenheid om sterker en sneller te worden. Word dus vervolgt
Deze week dan toch de stap gezet om naar Renaat te gaan. Renaat is mijn sportdokter en eveneens zelf sporter. Eigenlijk ben ik gegaan om bevestiging te krijgen van wat ik zelf als wel aanvoel. De laatste 1.5 maand was mijn achillepees wat beginnen trekken en vanaf duurlopen die meer dan 1 uur en 15 min duurden kreeg ik regelmatig tintellingen en steken (aanvoelend alsof ze met spelden in je vel prikken) vanuit mijn achillepees. De twee weken vakantie zonder sport waren blijkbaar niet voldoende geweest om hen de nodige rust en recuperatie te geven. Beide zijn ontstoken en vereisen en minimum van 3 weken sporten zonder lopen + ontstekingsremmers, ijs en fastumgel. Het enige rare fenomeen is dat de rechtste kant waar ik het meeste last van had het minst ontstoken is doch eerder oppervlakkig. Links zit de ontsteking dieper en lokaler. Positief nieuws is dan wel dat er geen probleem is aan de aanhechtingspunten en dat er zich nog geen scheurvorming voor doet . dit is natuurlijk geen leuk nieuws doch we gaan van de nood een deugd maken en in deze maand wat andere sporten beoefenen zoals zwemmen en fietsen. Dit laatste dan wel zonder teveel aan de pedalen te trekken aangezien ik dan toch ook weer voor krachten zorg op mijn beide achillepezen. Misschien is dit een minder leuke afsluiter van een succesvol sportief jaar doch ik mag best tevreden zijn. De laatste keer dat ik met een ernstige blessure bij Renaat zat dateerde ondertussen al van 2005. Al bij al mag ik dus terug kijken op een positieve 5 jaar met als afsluiter een marathon in 2.58 uur en de 20km van Bx in 1.20 uur. Tijd dus om even andere dingen te doen om er dan weer tegen aan te gaan.
Ander en leuk nieuws dan weer is dan Brent dit weekend zijn eigen provinciale bronzen medaille heeft behaald op het PK Aflossing in Aartselaar samen met Svan, Jolan en Moon op de 4x60m in een tijd van 35.64 sec. Ben fier en trots op hem en zdes te meer blij voor hem omdat het deze keer niet Laura was die met alle medailles ging lopen ondanks haar mooie individuele prestaties. Bij de aflossing komt natuurlijk het ploegelement in beeld en net zoals op het BVV (Beker van Vlaanderen) blijkt opnieuw dat de pupillen bij RAM een sterke lichting zijn. Net als op de 4x60 behaalden nl. ze op de 3x600 ook het podium doch dit maal het zilver.
Terug uit Frankrijk van een mooie vakantie. Terwijl België geteisterd werd door een orkaan/tyfoon of wat dan ook konden wij elke dag genieten van wat de streek van de Ardèche te bieden heeft en dat bij temperaturen die elke dag boven de 30° klommen. Een dag op uitstap afgewisseld met een dagje aan het zwembad, dan eens een restoke en dan weer eens lekker zelf koken in onze bungalow die we huurden via Eurocamp. Laura en Brent hebben er zich zeker niet verveeld. elk moment op de camping waren ze wel het varken aan het uithalen met de 3 jongens van het gezin dat naast ons verbleef. Zelf heb ik nog eens de gelegenheid gehad om een tweetal boeken te lezen van Stieg Larsson uit de Millennium reeks. Een aanrader alhoewel elk boek,van de trilogie ongevereer 600 blz telt. Een leuke vaststelling trouwens was dat er blijkbaar in de streek van de Ardèche dit jaar toch aardig wat belgen op vakantie waren. Alleszins beter dan een camping die overheerst wordt door nederlanders. Bovendien werden we op de camping verwelkomt door een brits koppel (Carrol en Jimmy) die met pensioen waren en verhuist waren naar Spanje doch in de zomerperiode werkten voor Eurocamp. Kwestie van bezig te blijven zeker . Hun ontvangst was echter uitzonderlijk warme en hartelijk.
Na 2 weken vakantie in Frankrijk kunnen we gelukkig de vakantie hier nog verder zetten. De plicht roept pas terug op 2/8 wanneer het bouwverlof afloopt en het gros van de bouw terug opstart in België. Deze week hebben we het lopen dan ook terug rustig opgenomen met een 2 tal trainingen op AWEternit en 1 op RAMechelen. Het lopen zelf is geen probleem doch je voelt dat de vakantie in combinatie met de rustiger trainingen na "de jogging de Verviers" de conditie toch geen goed doen. Maar binnen een drietal weekjes is dit alles al terug vergeten en zijn we hopelijk al terug volop aan het opbouwen naar een volgende marathon (misschien Brussel). De enige vaststelling is wel dat zelfs na enkele weken minder trainen mijn Achillepezen nog steeds blijven trekken en pijnlijk aanvoelen. Niet normaal en misschien reden voor een doktersbezoekje volgende week. Het wordt trouwens weer tijd voor een nieuw paar schoenen. Het derde dit jaar reeds doch onontbeerlijk om kwetsuren te vermijden. Wordt vervolgd.
Raar maar voor mij betekend eind Juni het einde van het loopseizoen en samen met ingang van het bouwverlof komen mijn verdiende weken rust er aan. Even het hoofd leeg maken en niet of minder aan lopen denken. Tijd ook om terug wat te genieten van andere dingen, al eens op stap te gaan tot een kot in de nacht en eens niet kijken op een Duvel meer of minder want de dag nadien is er dan toch geen training. Gewoon onderhouden en uitkijken naar eind Juli want dan zetten we ons terug in de startblokken voor een nieuw seizoen. Hopelijk opnieuw blessurevrij en even succesvol als dit jaar qua resultaten.
Als finale afsluiter ben ik samen met de diverse collega's van zowel uit Verviers, Braine als ons eigen kantoor te Erpe-Mere gaan deelnemen aan de "Jogging de Verviers". Eén van de zwaarste 13 km wedstrijden op het programma aangezien het er 4 à 5 km steil bergop gaat tussen km 5 en 10. He is echter ook wel de enigste wedstrijd waar je als loper op diverse plaatsen tussen een erehaag van enthousiaste supporters loopt die je luid aanmoedigen in je lijden. Soms heeft het meer weg van een doortocht van de "tour de France" op één of andere Alpenrit. Bovendien is en blijft het toch een beetje feest en folklore aldaar gezien de vele kleurijke en verklede figuren en groepen die er deelnemen. Met een tijd van 52.40.06 op de 13 km was ik een dikke minuut sneller dan vorig jaar en eindigde ik 121 op de +/- 2500 deelnemers (33 ste in mijn leeftijdscategorie). Als firma eindigden we met onze 46 deelnemers aardig tweede (vorig jaar derde) en liep ikzelf de tweede tijd. Rekening houdende met het feit dat de eerste 15 jaar jonger is mag dit als een succes worden gezien. Een waardige afsluiter .
Tenslotte was er nog vorig weekend 26/6/2010 het provinciaal kampioenschap voor de jeugd. Laura oversteeg zichzelf en ging in het hoogspringen naar 162m. Een verbetering van haar eigen en het clubrecord record met 5 cm. In het verspringen behaalde ze eveneens een mooie tweede plaats met een sprong van 4.82m Had het eerlijk gezegd niet verwacht gezien haar geringe trainingsintensiteit de voorbije weken ten gevolge van studieverplichtingen maar dit maakt het alleen maar mooier. Voor Brent zat er vandaag geen medaille in doch in discus is zit hij bij de betere helft en voor de 1000m was het te warm om een persoonlijk record te breken. Ik had hen beiden verrast met een medaille die ik zelf had laten maken met als opdruk "papa's kampioen". Je had ze moeten zien mijn kampioenen . Ze waren weer geweldig.
Op 6 juni mocht ik nog eens als Chinese vrijwilliger opdraven bij de Interclub Masters. Opnieuw was het niet echt bij de deur . Zwevegem....waar zoeken ze het toch altijd . Onze sprinters, springers en werpers deden wat er van hen verwacht werd....eindigen vooraan of in de goede middenmoot. Het probleem blijkt de lange afstandslopers te zijn (1500, 3000 en de 5000). In Zwevegem is net als vorig jaar in Tongeren nogmaals gebleken dat we daar snelheid te kort komen. Met een 18.43 min op de 5000 m was ik eigenlijk teleur gesteld. Ik had gehoopt om net zoals op de marathon en de 20 km ook hier toch wat progressie te maken. In vergelijking met vorig jaar was ik slechts 10 sec sneller en toch weer de voorlaatste plaats. De volle 4 km kopwerk gedaan voor 3 man en in de laatste 800 m gingen er nog 2 over mij. Als marathonloper mankeer ik blijkbaar de kracht om op het laatst nog een tandje bij te steken. Nog werk aan de winkel dus !! Al bij al eindigden we nog 6de ook al hingen we lange tijd in running voor de laatste plaats hihi. Onze 4 x 400 ploeg (soort van c-ploeg) deed het dan ook goed en won met glans en glorie.
Nog een geluk dat ik mijn fototoestel mee had genomen om ook deze interclub op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook al was mijn prestatie niet denderend ....de foto's waren dan toch gelukt
. al bij al was ik slechts 14de in mijn leeftijdcategorie met een eindtijd van 38.41min. Ps Het waren er wel slechts 8.9 km ipv 10 
. Voor het overige hebben we het ijssculpturenfestival te Brugge, het Gravensteen te Gent en de stad Ieper bezocht met zijn loopgraven, millitaire befraafplaatsen en de Menenpoort. Brent had blijkbaar iets tegen een hoge rang want op elk kerhof ging hij op zoek naar de hoogste rang en het aantal gesneuvelden van die rang 
. Hun ontvangst was echter uitzonderlijk warme en hartelijk.
.
