01-06-2011, 23:14 geschreven door Ruben  

29-05-2011, 23:04 geschreven door Ruben  

Het is intussen alweer een hele tijd geleden sinds mijn laatste update.

Er is dan ook een en ander te doen geweest de afgelopen maand. Eens je nog 30 dagen te gaan hebt, zie je ineens zovele dingen die je nog niet gezien hebt. Ik ben een aantal keer met de

bus naar Jiefangbei geweest om er nog eens de sfeer en de snelle ontwikkeling van de stad te gaan opsnuiven. Met Sven (die hier 2 jaar geleden ook was) ben ik nog eens naar Ciqikou geweest, het oude stadsgedeelte van Chongqing. Veel toeristen daar, maar toch gezellig. Met Daniel ging ik er ook geschikte locaties zoeken voor onze laatste film die we de afgelopen twee dagen gedraaid hebben (eens terug in België komt die wel op Facebook en Youtube terecht).

Afgelopen weekend had ik ook nog Pieter en Fien op bezoek, twee studenten met wie ik in Gent sinologie studeerde. Beiden werken/ studeren in Chengdu. Samen zijn we nog eens naar Cotton Club geweest om wat te dansen en bij te praten. Overmorgen staat het laatste feestje in mijn kamer op het programma. Vrienden uit mijn eerste en tweede jaar zijn uitgenodigd voor een babbel, een hapje en herinneringen ophalen. Ik update zeker nog eens voor we vrijdag vertrekken richting Guangzhou! Tot dan!

Ruben

25-11-2010, 17:30 geschreven door Ruben  

Dag allemaal!!

Morgen over een maand is het afgelopen… 30 dagen in Chongqing. Jawel, u leest het goed. De vliegtuigtickets zijn geboekt en betaald. Op 2 december verlaten Daniel en ik CQ. Guangzhou (meer bekend onder de naam Kanton), Macao en Hong Kong staan nog op het programma alvorens vanuit Hong Kong naar Dubai te vliegen. Daar verpozen we nog een aantal dagen om van de zon te genieten en op 14 december land ik als alles goed gaat in Amsterdam (Fly Emirates!).

Het spreekt vanzelf dat er nog een en ander op het programma staat de laatste maand. Vrienden bezoeken, souvenirs kopen, al de gekende plaatsen (en restaurants) nog een laatste keer bezoeken, foto’s trekken, de laatste schilderwerken in de kamers,… Enkele foto’s van Chongqing ziet u onderaan.

Afgelopen week was er in mijn ‘kindergarten’ ook opendeur en de bazin had me gevraagd of ik enkele lessen zou kunnen geven waarbij ook de ouders aanwezig zijn. Vrij plezant. De kinderen vonden het plezant en de ouders waren ook wel tevreden (hoop ik!). Meer foto’s van ‘mijn’ kindjes volgen later.

Tot de volgende

01-11-2010, 13:49 geschreven door Ruben  

Dag beste lezers en lezerinnen,

Helaas, helaas, Damarus is niet meer…

Zoals ik in vorig blogbericht al vermeld had, is Dasha afgelopen week naar Shanghai vertrokken waar ze intussen een appartementje heeft gevonden. Haar job staat helaas nog niet vast. Eergisteren heb ik Masha vergezeld naar Chengdu. ’s Middags aten we lekker in Texmex (het Mexicaanse restaurant waar iedere buitenlander in Chongqing wel van gehoord heeft). In de vooravond nam ze dan de bus richting luchthaven vanwaar ze ‘s nachts richting Kuala Lumpur is gevlogen… Bye bye

Gelukkig zijn Agus en Daniel er nog! Meer filmplezier verzekerd!

Chongqing ging internationaal afgelopen dinsdag. Toen vond namelijk het eerste ‘internationaal cultureel festival’ plaats op de A-campus van Chongqing University. Ieder land dat zich wilde voorstellen kreeg een standje in een grote tent. Sven (die hier 2 jaar geleden ook studeerde) en ik printten enkele foto’s af en kochten chocolade en speculoos (betaald door de unief!). Om 13.30u was er een openingsceremonie met speeches, optredens, voorstellingen van traditionele klederdracht,… Alle Chinezen die de standen kwamen bezoeken (en dat waren er bijzonder veel!) kregen een kaart waarop ze een stempel van ieder land moesten verzamelen. Op het einde konden ze die kaart dan inruilen voor een T-shirt. Op een bepaald moment was er een overrompeling om u tegen te zeggen; mensen stonden massaal te drummen tot ik hen moest aanmanen om geduld te hebben (is wel vaker een probleem in China). Ze graaiden lustig chocolade en speculoos mee zodat in een mum van tijd bijna de volledige voorraad op was. We koppelden er dan maar een quiz aan vast: noem 2 Belgische personen/ stripfiguren en je krijgt speculoos, 3 en je krijgt chocolade. Het meest gekend waren de smurfen en Kuifje, dan onze 2 tennisvrouwen en zelfs Herman Van Rompuy als president van de Europese Unie scoorde goed!

Bon, dat was het weer voor vandaag…

Tot schrijfs

17-10-2010, 07:49 geschreven door Ruben  

03-10-2010, 00:00 geschreven door Ruben  

Een nieuw schooljaar betekent nieuwe studenten.

Ook dit jaar zijn er weer veel Afrikanen (de energiebehoefte van China zit daar vast en zeker voor iets tussen!)

Een nieuw schooljaar betekent nieuwe regels

En daar is niet iedereen even gelukkig mee. Omdat het aantal buitenlandse studenten al enkele jaren exponentieel groeit is men op zoek moeten gaan naar extra accommodatie. Toen ik hier twee jaar geleden toekwam, waren de studenten verdeeld over de dorm en enkele kamers in xuelin hotel vlakbij. Vorig jaar zat niet alleen de dorm vol, maar ook het volledige hotel dat intussen zijn status van hotel kwijt is. Probleem dus! Nu hebben ze er niets beter op gevonden om op 40 minuten bus van ons district een nieuwe dorm te bouwen in ‘the middle of nowhere’.

Omdat Masha normaal ook moest verhuizen ben ik met haar eens naar de kamers ginds gaan kijken, maar die waren zo ongelooflijk klein dat ik er last zou hebben van claustrofobie… Masha zag dat echt niet zitten en dus is ze ingetrokken bij Dasha.

Het geloop om alle papieren in orde te brengen is intussen voorbij. Bij mij viel dat gelukkig nogal mee omdat ik mijn visa niet opnieuw moest aanvragen. De weekendlessen MBA zijn ook weer begonnen, maar volgende week hebben we al een pauze van 4 weken. Nog steeds tijd genoeg dus om verder les te geven en ons derde filmpje af te werken.

Groeten

17-09-2010, 10:10 geschreven door Ruben  

Augustus is ook alweer gepasseerd en zo wordt een nieuw schooljaar ingezet. Deze week volgt opnieuw het geloop om alle administratie in orde te brengen, maar voorlopig geniet ik nog even van de laatste ‘rustige’ (er wordt nog steeds gewerkt) dagen.

Afgelopen woensdag, op mijn verjaardag, trokken we na een bezoek aan Pizza Hut naar aloude gewoonte richting KTV. Veel volk was er niet, want de meeste zijn nog niet terug, maar we hadden een goede avond. Daniel en ik bleven zoals gewoonlijk tot 4u waarna we, ook al volgens traditie, nog een bezoek brachten aan Mc Donalds. De dag nadien moest ik les geven in de ‘kindergarten’, maar dat ging nog behoorlijk goed!

Eergisteren bracht ik een bezoek aan de zoo van Chongqing, een mooi park in het midden van de stad. De meeste dieren hadden behoorlijk wat plaats hoewel hier en daar volgens mij nog verbetering mogelijk was wat betreft bewegingsruimte. De schildpadden hadden een terrein waar een leeuw zich zou thuis voelen terwijl een uil ter grote van een rijstkoker dan weer genoegen moest nemen met een veel te kleine kooi. In de zoo zag ik na twee jaar China ook mijn eerste panda’s! Een beetje kleiner dan verwacht en behalve eten en slapen doen ze weinig interessants (nuja, wat verwacht je anders van een beer?), maar leuk om ze eens in het echt te zien.

Voila, dat was het laatste nieuws! Tot de volgende.

Groeten

31-08-2010, 11:13 geschreven door Ruben  

Nog een aantal zaken die hier in China aangenamer, leuker, anders zijn,…

- In vergelijking met Europa, is het hier voorlopig nog niet zo moeilijk om een job te vinden. Tijdens het jaar gaf ik zoals eerder vermeld Nederlandse les. Net voor de zomervakantie, vertelden twee Poolse vriendinnen me dat ze iemand zochten om hun job over te nemen in de ‘kindergarten’. Na het fiasco van het zomerkamp kon ik dus wel iets anders gebruiken en zo trok ik eind juni samen met hen voor het eerst naar de kindertuin voor een demoklas. Toen de bazin me zag komen, zei ze meteen dat ze eigenlijk een meisje zochten, maar na mijn demoklas was iedereen overtuigd. Sindsdien vervang ik de meisjes die begin juli teruggekeerd zijn naar huis.

Rond die periode werd me ook gevraagd om een workshop ‘how to make a movie’ te geven in de Engelse trainingschool waar Daniel werkte. Eerst een lezing over films in het algemeen, dan ideeën verzamelen met de studenten die zich voor de workshop hadden ingeschreven, dan filmen en de laatste week van juli was er de voorstelling van het filmpje voor de studenten en hun ouders. Na de workshop vroeg ik hen of ze niet nog iemand zochten om Engelse les te geven. 'Kan je op zondag 4 uur lesgeven?', 'Ja hoor!' en voilà, nog een jobke erbij.

- Natuurlijk hebben we als buitenlanders altijd een streepje voor. Engels aanleren betaalt niet slecht. Even ter vergelijking: de Chinese leraars die soms instaan voor de vertaling (kinderklassen) verdienen nog niet de helft van wat wij krijgen. Ik herinner me ook nog de eerste maanden in Chongqing. Welke winkel we ook binnengingen, overal werd onmiddellijk een stoeltje uitgehaald, thee ingeschonken,… Dat lijkt iets verminderd, maar toch zijn we nog steeds een curiositeit. Regelmatig horen we ‘laowai’, het Chinese woord voor buitenlander. Af en toe worden dan weer dezelfde vragen gesteld: ‘Ben je Amerikaan?’, ‘Nee, Belg.’ ‘Ah, maar daar spreekt men Engels he!’. China en Amerika, Chinees en Engels en behalve dat is er blijkbaar niet zoveel te vinden.

- Wat me altijd een aangenaam gevoel geeft is de samenhorigheid onder de Chinezen. Voor een deel het resultaat van het beleid, maar zo slecht? Ik denk het niet. Mensen die ’s morgens samen turnen, ’s avonds samen dansen op de pleinen,… Ze slaan zo gemakkelijk een praatje met elkaar. Dat kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat het moeilijk is om elkaar te ontlopen met zoveel Chinezen, maar toch is het leuk om zien.

Ja, alles went na een tijd. Het leven hier in China is zeker niet slecht. Anders was ik al lang teruggekeerd. De terugkeer is overigens gepland voor begin december. Zo ben ik zeker terug voor Kerstmis. Dat wordt genieten van de winter: kerstmarkt, sneeuw (hopelijk!), lekker eten, familie en vrienden! Ik kijk er al naar uit.

Tot de volgende!

23-08-2010, 05:07 geschreven door Ruben  

Er mogen dan al zaken zijn die vreemd zijn voor westerlingen in China, maar dit land heeft natuurlijk ook zijn voordelen…

- zo is er dag en nacht altijd wel iets te vinden om te eten en te drinken. ’s Ochtends vroeg staan er al Chinezen met hun stootkarretjes vol verse groenten en fruit aan de ‘houmen’ (de achterpoort van de unief). Iets later openen al de kleine restaurantjes hun deuren. Rijstgerechten, geroerbakte gerechten, allerlei snacks,… Ik hou vooral van ‘tudouni’, letterlijk: aardappelmodder. Geplette aardappelen met wat peper, zout, olie en smaakversterker (MSG) natuurlijk. Over dat laatste bestaat heel wat onenigheid. Het schijnt bijzonder ongezond te zijn, maar daar trekken de Chinezen zich niets van aan. Ik eigenlijk ook niet, zolang je niet overdrijft. De hele dag door hebben die kleine resto’s goed te doen en rond 22-23 uur sluiten ze hun deuren. Nadien kan je nog altijd voor ‘shaokao’ gaan, barbecue’tjes waar vlees (vers?), groenten, vis,… gebraden wordt tot een flink stuk in de nacht. In uiterste nood zijn er natuurlijk ook nog de Amerikaanse fastfoodketens, waarbij vooral Mc Donalds de kroon spant. 24u op 24u kan je jezelf gaan supersizen met hamburgers. Meer dan eens zijn ook wij na een club of ktv in de gouden M beland.   

- of het nu om eten gaat, kledij, films, transport … het is hier in Chongqing nog steeds spotgoedkoop! Zeker in vergelijking met Beijing of Shanghai. De taxiprijs start hier (alles binnen 3 km) aan 0.8 euro. Daarna komt er per kilometer 0.16 cent bij. Kledij en schoenen in de ondergrondse markt zijn voor een spotprijsje te verkrijgen. Als ik eten kook voor een viertal vrienden spendeer ik meestal rond de 50 kuai (ongeveer 5 euro) voor de hele groep. Vlees is over het algemeen iets duurder, groenten en fruit daarentegen! Meestal gaan we gewoon gaan eten ‘op restaurant’ voor 0.5 tot 1.5 euro. Daar kan je niet voor sukkelen.

Toch gaan de prijzen ook hier stilaan omhoog. De taxi was in het begin amper 0.5 euro en ook in sommige restaurants komt er af en toe hier en daar een halve euro bij, maar goed, we klagen niet!

Volgende keer gaan we verder,

groeten

08-08-2010, 18:14 geschreven door Ruben  

Dag allemaal,

Zoals beloofd een tweede deel over de verschillen tussen België en China (Chongqing).

Meer zaken die me soms tot wanhoop drijven of me de wenkbrauwen doen fronsen:

- de vochtigheid! Chongqing is gekend als 1 van China’s 3 ovens (samen met Wuhan en Nanjing). Al enkele weken hebben we hier temperaturen rond de 30 – 35 graden en volgende week gaat dat in stijgende lijn tot 40 en waarschijnlijk meer! Al dat ‘mooie’ weer lijkt heel tof ware het niet van de immense vochtigheid die daarmee gepaard gaat. Een paar trappen, een paar passen en je kan je T-shirt uitwringen en gaan douchen. Als ik ga werken heb ik altijd een paar minuten nodig om op te drogen alvorens ik me durf te vertonen:p

- samen met die vochtige hitte zijn er sinds een paar maand overal een heleboel kakkerlakken verschenen. Die vieze vlugge beestjes waren met geen stokken uit mijn kamer te krijgen dus heb ik me een paar weken geleden een serieuze spuitbus gekocht waarna ik ze toch bijeen heb kunnen vegen. Ik denk dat ik die spuitbus nog eens zal mogen bovenhalen, want ze zijn precies nog niet verslagen!

- Chinezen zijn onbetrouwbare zakenpartners! Enkele blogberichten geleden vermeldde ik het zomerkamp met de kinderen. 2 keer 10 dagen, een paar honderd kinderen en in totaal 16 000 kuai (1600 euro). Dat klonk goed! Veel te goed, zo bleek. Eerst hadden ze nog maar 5 buitenlanders nodig ipv 6, dan 3 en uiteindelijk maar 2 voor in totaal nog geen 30 kinderen. Organisatie en marketing: een dikke nul!

Gelukkig had ik intussen al iets anders gevonden: ik geef nu tweemaal per week ‘les’ in een kinderopvangcentrum (beetje spelen en dansen met een paar woorden Engels) en ik geef Engelse les in een trainingschool (tieners). Natuurlijk is er ook nog steeds mijn studente Nederlands.

- Chinezen die afstuderen, een hele belevenis! Ongeveer een maand geleden was het zover. Net zoals wij, wordt dat ook hier gevierd, maar hoe?! Computers, valiezen, boeken, vanalles wordt vanuit the slaapzalen naar buiten gegooid. Wanneer de kamers zijn opgekuist, gaan ze richting restaurants om zich te bezatten. De gele Chineesjes slaan dan rood uit en zoeken massaal de toiletten op (Chinezen en alcohol, het lijkt ze niet goed af te gaan).  
- een laatste zaak is het aanschuiven (of eerder het gebrek daaraan). Rijen vormen hebben ze hier nog steeds niet onder de knie. Of je nu naar de post gaat, Mc Donald’s of een winkel, die eerst komt, wordt eerst geholpen, maar bij mij pakt dat niet meer hoor! Als ze mij voorsteken, zeg ik hen in Chinees dat ze achter mij in de rij kunnen gaan staan en lukt dat niet zal ik in uiterste nood ook wel mijn ellebogen gebruiken (dan ben ik helemaal Chinees).

Voila, dit waren zo enkele verschillen tussen oost en west…

25-07-2010, 15:39 geschreven door Ruben  

Dag allemaal,

In de loop van juni werd er druk gewerkt aan Agus’ laatste project voor de zomervakantie. Een week liedjes inzingen (want het was een musical), een week afzonderlijk filmen (waarbij zich het bliksemverhaal afspeelde, zie 2 berichten geleden) en tenslotte een week voor de choreografieën. Enkele weken terug was er dan de première van ‘Ray of Light’. Het resultaat kan u zien op Facebook. Allen daarheen! Youtube is opnieuw moeilijker toegankelijk dus daar staat het voorlopig nog niet op.

Na de première trokken Daniel en ik voor een weekend naar Chengdu waar we overnachtten bij Fien, een medestudente uit het eerste jaar Sinologie. De rit vanuit CQ duurde zo’n 2 uur met de sneltrein (200km/u). TexMex, een Mexicaans restaurant met heerlijk westers eten bezochten we 3 keer. Kaas, heerlijk vlees, aardappelpuree uit de oven, jaja, wij zijn content met weinig! In Chongqing is dat allemaal niet te vinden. Decathlon en Ikea stonden ook op het programma. Hoewel de portemonnee na die paar dagen wat lichter was geworden, waren we meer dan voldaan, zo voldaan dat we inspiratie kregen voor een derde film waar we meteen aan begonnen. Momenteel liggen de opnames even stil omdat de inspiratie intussen alweer zoek is, hehe.

Voetbal leeft, ook in China. Op de pleinen met reusachtige schermen in de verschillende centra van Chongqing, verzamelden zich elke avond tientallen mensen om naar de wedstrijden van de wereldbeker te kijken. De match Korea – Uruguay bekeken we met een kleine honderd buitenlanders en Chinezen in een hotel waar we werden voorzien van spijs en drank, Koreaanse t-shirts en sjaals. Dit alles werd gesponsord door de Koreaanse gemeenschap van CQ, een leuke ervaring. Duitsland – Argentinië bekeken we dan weer in een Duits restaurant met enkele vrienden. Waar we de finale bekijken, is nog niet zeker, wel zeker is dat het merendeel hier voor onze nooderburen zal supporteren. Hopelijk krijgt octopus Paul ongelijk, want die heeft blijkbaar een Spaanse zege voorspeld!

Volgende keer gaan we verder met 'waarom..., deel II'

Tot dan!

11-07-2010, 11:13 geschreven door Ruben  

Dag beste vakantiegangers en werkenden,

Tijd voor een nieuwe update.
Na twee jaar in Chongqing wordt het eens tijd om een balans op te maken van de verschillen tussen België en China (Chongqing). Hoewel dit intussen mijn tweede thuis is geworden zijn er soms echt wel momenten dat ik zin heb om terug te keren naar Vlaanderen.
Enkele zaken die me soms tot wanhoop drijven:

- het verkeer! Taxichauffeurs zijn soms echte gekken (zo ramden we vorig jaar al eens een bus, gelukkig niets serieus;-). Op banen met 3 rijstroken rijden 4 auto's of bussen naast elkaar, voorbijsteken gebeurt links en rechts. Aandacht voor voetgangers is er al helemaal niet hoewel er toch meer en meer voetgangersbruggen verschijnen. Ook zijn er meer zebrapaden met voetgangerslichten, maar daar hebben de Chinezen het niet zo op begrepen, want die worden gewoon genegeerd. Een wonder dat er niet meer ongevallen gebeuren. Hoewel Chinezen zeer agressief rijden, lijken ze toch elke situatie goed te kunnen inschatten.
- onderdeel van het hectische verkeer is het claxoneren. In tegenstelling tot België waar wordt getoeterd om gevaar aan te tonen, toetert men er hier lustig op los om de auto's voor en naast opzij te doen gaan rijden. 's morgens wanneer je net uit bed komt of 's avonds wanneer je eens van de rust wilt genieten, kan dit bijzonder op de zenuwen werken!
- het spuwen blijft nog altijd deel uitmaken van de Chinese cultuur. In tegenstelling tot Beijing waar men beboet wordt, spuwt iedereen er hier op los. Vooral het geluid dat daarbij komt kijken, is niet om aan te horen (zeker niet als je aan tafel zit of als het geproduceerd wordt door een vrouw waarvan je dacht 'dat ziet er een gedistingeerde vrouw uit'). Mannen, vrouwen, jong en oud. En ja, mijn broek heeft al eens prijs gehad! Helaas had ik het te laat gezien of de schuldige zou het kunnen opkuisen hebben!
- gebrek aan rust en stilte. Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik graag wandel en rondloop tussen alles wat groen is. Helaas is dat een beetje moeilijk in een stad met 6 miljoen mensen en slechts een handvol parken. Overal is er een massa Chinezen. Zaterdagen en zondagen zijn gewoon een ramp. Als je dan ergens naartoe moet, moet je je overal tussen wringen. Bovendien zijn de Chinezen zeer onvoorspelbare wandelaars. Ineens kunnen ze net voor jou stoppen of van richting veranderen zonder te kijken en dan moet je maar zien dat je niet op hen botst.

Binnenkort volgt deel 2,
Groeten,

Ruben

05-07-2010, 00:00 geschreven door Ruben  

Dag allen

het weer in CQ is al een tijdje onstabiel; een paar dagen is het zonnig met blauwe lucht (!), maar na twee - drie dagen is dat gedaan en dan begint het opnieuw te regenen voor dagen. Gisterenavond waren we aan het filmen op Adelya's appartement voor Agus' nieuwe film toen het ineens serieus begon the gieten. Geen klein beetje, maar echt met bakken viel het water uit de hemel. De wielen van de auto's die we 26 verdiepingen lager zagen rijden verdwenen helemaal onder water. Op de koop toe begon het dan ook nog eens te donderen en bliksemen. Een echt tropisch onweer. Dasha en ik bereidden ons voor op een bepaalde scene in de slaapkamer. Ik stond buiten te wachten om de deur te openen toen Dasha plots mijn naam riep om te horen waar ik bleef: Ruben! en BOEM! Alle elektriciteit viel uit. Aangezien ook de liften niet meer werkten, moesten Daniel en Philippe de 26 verdiepingen met de trap doen. Een uur lang hebben we bij kaarslicht een gezelschapsspel gespeeld alvorens we opnieuw konden beginnen.

Intussen heb ik ook al werk gevonden voor deze zomer. In juli zal ik samen met Masha, Max, Daniel, Carlos en Adelya Engelse les geven op een zomerkamp ergens op 2 uur van Chongqing (normaal 2x 10 dagen, maar de tweede periode is nog niet zeker), een welgekomen afwisseling en het betaalt niet slecht. Men schat dat er zo'n 200 kinderen zullen zijn per kamp. Behalve ons zijn er ook nog Chinese leraars dus we zullen die bende wel onder controle krijgen.

Dat was het voor vandaag, terug in de boeken nu. De paper is afgewerkt, maar er zijn nog een aantal examens binnenkort.
Tot de volgende,

Ruben

08-06-2010, 10:28 geschreven door Ruben  

19.45u nu en net een schitterende dag gehad. De zon is net onder.

De temperaturen klimmen tot rond de 25-30 graden en zelfs de lucht is blauw!! Chongqing ziet er dan altijd een stuk beter uit.

We wachtten speciaal op hen voor een dessertfeest dat plaatsvond in mijn kamer. Dasha en ik bakten een hele dag taarten en koeken en iedereen bracht vanalles mee. Spijs en drank genoeg!

Daniel en ik stelden ook ons tweede filmpje voor dat we de week voordien hadden opgenomen. Iedereen was enthousiast en het feestje was geslaagd. Vergeet vooral ons resultaat niet te bekijken op youtube. Tik ‘goldsmithproductions, on the run’ (1^e project) of ‘goldsmithproductions, quicktime’ (2^e project) in en jullie kunnen altijd een reactie achterlaten;-)

Been vertrok een week geleden terug naar huis, Philippe besloot nog enkele weken te blijven alvorens naar Zuid-Korea te vertrekken waar hij een jaar zal studeren. Afgelopen maandag kregen we bezoek van twee Zweden die Daniel in Laos heeft leren kennen net voor we elkaar ontmoetten. Hij heeft hen kunnen overhalen Chongqing te kiezen in plaats van Shanghai (een prestatie!) en dus gidsten Daniel, Philippe en ik hen de afgelopen dagen in de mooiste (lees interessantste) plekken van Chongqing. Opnieuw hotpot, karaoke, Duits restaurant, Big Pizza place, enkele clubs en de meer traditionele/Chinese plaatsen van Chongqing.

Nu ga ik nog wat verder vertalen, want ik heb nog enkele papers te schrijven.

Tot binnenkort!

22-05-2010, 13:50 geschreven door Ruben  

Na al dat reizen voelde het toch wat vreemd om terug te zijn in het grijze CQ.

De temperaturen beginnen echter al te stijgen en de vochtige hitte was reeds enkele keren van de partij. Dat belooft voor deze zomer.

Om dat grijs wat te verdoezelen is ook mijn kamer intussen wat kleuren rijker. Enkele prentjes verzamelen op internet, in potlood op de muur en wat verf erop. Het blijft nog steeds een aangename ontspanning.

Omdat Daniel en ik beiden van films houden dachten we er zelf eens eentje te maken. We namen een lied uit een soundtrack en maakten een verhaal voor erbij. Ons ‘geheim project’ waarbij slechts 4 mensen betrokken waren (en deze keer bewust niet Masha, Dasha of Agus) beëindigden we  in een week. Er volgde een mini-première en ons filmpje werd bijzonder goed onthaald wat ons al aan het denken heeft gezet voor verdere projecten. Indien het lukt, zet ik het binnenkort op Facebook en Youtube!!

En dan nog een noot over het serieuzere werk of men zou denken dat ik hier niets uitsteek;-)

De lessen MBA gaan nog steeds door tijdens de weekends. Zo stilaan begint de voorbereiding voor de examens en we proberen onze proffen nog te overhalen om ons Engelse papers te laten schrijven in plaats van ons te laten deelnemen aan de Chinese examens wat onbegonnen werk is. Bij eentje is dit al gelukt, nog 3 te gaan!

Daniel en ik hebben ook beslist om het ‘private teaching’ iets serieuzer aan te pakken. We hebben naamkaartjes en flyers (in het Engels en Chinees) laten maken en zullen die volgende week uitdelen in de hoop dat Chinese geïnteresseerden zich bij ons aanmelden voor Engelse lessen. Afwachten wat dat wordt.

Dat was het voor nu,

Groeten,

Ruben

09-05-2010, 16:31 geschreven door Ruben  

Laos, het begon als een idee in Zuid-Korea net voor Daniel richting zuidoost Azië vertrok.

Daniel zou na 4-5 maanden vanuit Thailand naar Laos gaan en ik zou vanuit Chongqing zuidwaarts gaan om hem daar te ontmoeten.

Groot was de verrassing toen hij 3 weken geleden al in Bangkok was. Na wat mails werd beslist om elkaar in Luang Prabang te ontmoeten, een stad in het noorden van Laos.

Met de nachttrein vertrok ik zondagavond twee weken geleden naar Kunming (een rit van maar liefst 26 uur!). Nadien volgden nog enkele busritten tot aan de grens. Woensdagochtend vroeg kwam ik aan in Luang Prabang, een stad aan de legendarische Mekong. Daniel kwam ’s avonds aan. Palmen, een zacht briesje, verse vruchtensappen, bloedrode zonsondergangen, vriendelijke mensen,… In de buurt van LP bezochten we een waterval. Het is moeilijk om iets dergelijks te beschrijven. Helder water, urenlang zwemmen en van de waterval springen, de zon op het water,…  

Na Luang Prabang gingen we noordwaarts riching Luang Namtha, dichtbij de Chinese grens. We reden er met een scooter door het Lao landschap (jaja, ook ik! Daniel heeft eens snel uitgelegd hoe ik zo’n machine moet besturen). Kleine dorpjes met bamboehuizen op palen, Indiana Jones-bruggen, vlinders, en vuur! Een groot deel van Laos stond in brand, gecontroleerd weliswaar, want op die manier maakt men het land opnieuw vruchtbaar.

Maleisië is niet langer mijn favoriete Aziatische land.

Tot de volgende!

11-04-2010, 18:00 geschreven door Ruben  

Op 23 februari landden moeke en Dirk in Beijing. Wie had dat gedacht? Amper een jaar na de eerste keer zijn we opnieuw samen in Beijing. Vanuit Beijing vlogen we naar Chongqing om vervolgens naar het zuidwesten van China verder te reizen. Trein, bus, bootje, fiets, te voet, kabellift, we hebben het allemaal gehad.

Enkele fragmenten uit het reisdagboek:

Beijing, ‘de wandeling over de muur was schitterend. We wandelden van Jinshanling naar Simatai, een tocht van zo’n 10 kilometer. Enkele stukken waren hersteld, andere stukken waren meer ruïnes. Geen mens hebben we gezien, zelfs geen kat! Mijn beste muurervaring tot nog toe (toch al mijn derde!).Rond 18u komen we eindelijk aan de andere kant aan. Eindelijk inderdaad, want op het einde was het nog een stuk langer dan verwacht. Onze chauffeur staat ons al op te wachten. We moeten nog een uurtje rijden naar de plaats waar we dan een bus nemen terug naar Beijing. Ik ben heel ontspannen en val bijna in slaap na de lange wandeling als onze chauffeur ons plots weet te zeggen dat de laatste bus waarschijnlijk al zal vertrokken zijn! Kon hij dat deze middag niet vertellen? Dan hadden we wat sneller kunnen doorstappen!’

De laatste bus was inderdaad vertrokken, maar de chauffeur kon hem gelukkig nog onderscheppen zodat we toch nog naar Beijing konden terug keren.

Shangri-La, ‘23u… Moeke had wat last van hoogteziekte (we zitten op 3300m), maar het bezoek aan het klooster was absoluut de moeite waard! Tibetaans sfeertje, blauwe lucht, monniken in rode gewaden, kraaien rond de torens van de tempel,… Ik hoorde net iets in mijn kamer. Misschien is het de kamer hiernaast. 2u… Ik hoor opnieuw een geluid! Ik schakel het licht aan en zie een rat op mijn bed zitten! Ik spring onmiddellijk uit bed, pak al mijn gerief in en ga buiten met mijn zaklamp op zoek naar iemand van het hostel die me aan een andere kamer kan helpen. Niemand natuurlijk… Ik keer terug, wacht met het licht aan en zie opnieuw een rat onder de deur naar binnen komen. Ik jaag ze buiten en prop enkele slippers in de kier onder de deur. Morgen vraag ik mijn geld terug!!’

Er volgde ’s ochtends nog een hele discussie in het Chinees omdat de uitbaters eerst akkoord gingen om me het geld terug te geven en dan later veranderden ze van gedacht. Op het einde werd ik echt kwaad en dan heb ik mijn geld toch gekregen.

Tiger Leaping Gorge, ‘Niet veel last in de benen na de wandeling van gisteren hoewel we toch een aantal lastige stukken zijn tegengekomen. Het landschap was werkelijk adembenemend! Het pad liep langs de kloof van de Springende Tijger en in de diepte konden we een rivier zien stromen. Af en toe passeerden we een klein bergdorpje met houten huisjes. Hier in het zuidwesten wonen vooral Chinese minderheden elk met hun eigen cultuur, eigen taal, eigen klederdracht,… Aan het laatste guesthouse op het einde van de kloof namen we met enkele anderen 2 minibusjes die ons moesten terug brengen naar het begin van de kloof vanwaar we dan terug zouden keren naar Lijiang. De busjes stopten halverwege… De weg was geblokkeerd door een hoop stenen. De chauffeurs hadden dit blijkbaar niet verwacht! Ze gingen wat dichter kijken en ineens begonnen er stenen te rollen, een steenlawine! Iedereen ging meteen een paar passen achteruit. Een aantal minuten bleven we kijken naar wat zich afspeelde. Plots geen stenen meer en na het optrekken van het stof, lieten we de busjes achter en renden we zo snel we konden naar de overkant.’

Nadien wandelden we een heel stuk te voet tot we opnieuw bij een geblokkeerde weg kwamen, deze keer omdat arbeiders een deel van de berg hadden opgeblazen. Nadat we over de rotsblokken waren geklauterd, konden we eindelijk verder richting Qiaotou en Lijiang.

Dit zijn slechts enkele zaken die we beleefden op onze trip door zuidwest China. Interessante ervaringen; herinneringen die op het moment zelf gepaard gaan met stress, avontuur, paniek, gevaar, maar dit maakt het de moeite waard om erover te vertellen. Eind goed, al goed!

Er volgt nog een epiloog…

28-03-2010, 11:14 geschreven door Ruben  

‘One World, One Dream’, dit was de slogan van de Olympische Spelen in 2008.

Qingdao was 1 van de Chinese steden waar een deel van de Spelen plaatsvond. Met de ferry uit Zuid-Korea kwam ik er aan op 10 februari. Overnachten deed ik bij een Chinees meisje dat ik leerde kennen via couchsurfing. Haar familie verwende me goed (ontbijt en avondeten op z’n Chinees). Qingdao zelf was best aangenaam om in te wandelen, vele huizen zijn in een Europese stijl opgetrokken, restanten uit een koloniaal verleden (de stad behoorde toe aan Duitsland). Bovendien had ik de eer de stad te zien onder een laag sneeuw, jawel! De Olympische regio is nog steeds bijzonder populair onder wandelaars. In Qingdao vierde ik ook het Chinese Nieuwjaar, het jaar van de tijger, mijn Chinese horoscoop. Dat China het land is waar buskruit zijn oorsprong vond, zullen we geweten hebben. Nog nooit heb ik zoveel vuurwerk gezien. Vanaf zonsondergang tot een stuk na middernacht onophoudelijk knallen, kleuren en … autoalarmen door de trillingen!

Tianjin dan… Jah, heel veel valt daar niet over te vertellen. Allerminst Chinees, vooral de stationsomgeving was supermodern met wolkenkrabbers, een heel complex in Italiaanse stijl en de hoogste toren van Tianjin in aanbouw(ergens in de 300 m). De rivier die er liep was volledig bevroren, heel speciaal. Mensen liepen, schaatsten, basketballden erop. De Olympische regio hier (voetbal en atletiek) ademde een sfeer uit van vergane glorie. Geen kat te zien en alle winkels in de buurt stonden leeg. Triestig zicht. Ook hier sliep ik bij een couchsurfer, een Fransman die er werkt voor een Europees bedrijf, een aangename ervaring!

Beijing hoef ik niet meer voor te stellen natuurlijk. Iedereen heeft het vogelnest en de watercube intussen wel gezien. Omdat we er vorig jaar redelijk vlug waren door gewandeld, kwam ik terug. Nog steeds massa’s volk, nog steeds veel sfeer, vooral ’s avonds wanneer beide gebouwen verlicht zijn. Op de achtergrond weerklinken de Olympische liederen.

In Beijing wachtte ik op de komst van moeke en Dirk.

22-03-2010, 05:51 geschreven door Ruben  

Samen met een deel van de Chongqingbende neem ik op 25 januari de boot van Osaka naar Busan, Zuid-Korea. De eerste dagen blijven we logeren bij Been, daarna trekken we naar Rose’s appartement in Gimhae, een stad op een kleine twee uur van Busan.

We maken kennis met de vloerverwarming die overal aanwezig is. Resultaat: vele Koreanen slapen gewoon op de grond. Ook ik slaap goed op die manier.

De Koreaanse keuken is eerder aan de ‘spicy’ kant en wat je ook kiest, geen maaltijd zonder kimchi, een soort gepekelde kool die bijzonder gezonde eigenschappen schijnt te hebben. Ook Koreaanse barbecue met grote stukken gebraden vlees is niet te versmaden.

Een paar maal trekken we met de groep naar een ‘onsen’, een soort spacomplex. Daar genoten we van bubbelbaden, sauna’s, zoutkamer, ‘wave room’, ‘ice room’ en een heleboel andere ‘rooms’ voor amper 4 euro. Yep, Korea is opnieuw een stuk goedkoper!

De Koreanen zijn heel behulpzaam, maar lijken allemaal een soort waardigheid te hebben. Hoe je mensen aanspreekt is in deze cultuur enorm belangrijk!

Verder zijn ze allemaal bijzonder actief. In de weekends gaan ze massaal naar de nationale parken om uitgedost in felle sportkledij en met wandelstokken te gaan trekken.

De uitspraak van het Koreaans is vaak nauw verwant aan het Chinees, maar het schrift is voor mij ‘Chinees’. Engels spreken ze ook hier niet dus voelde ik me vaak ‘Lost in Translation’.

Één voor één verlaten de CQ-vrienden de groep en uiteindelijk blijven slechts Daniela en ik nog over. Samen trekken we naar Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea. Daar slapen we opnieuw bij couchsurfers. Een schitterende ervaring deze keer. We worden hartelijk ontvangen. Wij koken eens voor onze gastvrouw (ratatouille met aardappelpuree) en zij kookt eens voor ons (vegetarische pasta met pindakaas).

Op 9 februari scheidden onze wegen. Daniela keert naar huis terug via Japan, ik neem de ferry terug naar China, Qingdao!

Tot binnenkort,

Ruben

14-03-2010, 16:17 geschreven door Ruben