Zoals beloofd
een paar fotos van de ventilatortrein.
Afgelopen
nacht bracht ik opnieuw 10 uur op zon trein door voor de rit van Yinchuan naar
Hohhot in binnen Mongolië en over enkele dagen volgt nog eens zon rit naar
Beijing.
In totaal 50 uur trein, ongeveer 2000 kilometer en amper 20 euro betaalde ik dankzij de
hardseats.
Ningxia
Province was aangenaam. Het leven verliep er een pak rustiger dan in
bijvoorbeeld Chengdu of Chongqing. Er is veel minder verkeer, het weer was
schitterend en de lucht was echt blauw (in tegenstelling tot Chongqing ). De mensen,
onder wie veel Hui (1 van de minderheden, moslims) zijn vriendelijk. Ik heb
geen enkele andere buitenlander gezien gedurende mijn verblijf dus
vanzelfsprekend werd ik ook meer aangestaard.
Tot mijn
grote verbazing was er zelfs geen Mc Donalds of Subway te zien! Toch rijzen ook
in de provinciehoofdstad Yinchuan de wolkenkrabbers als paddenstoelen uit de
grond.
Ningxia is
vooral bekend om de keizerlijke tombes uit het Xia-rijk (10e 11e
eeuw n.C.). De restanten daarvan behoren tot het nationaal erfgoed. Veel meer
dan enkele hopen aarde blijft daar nu echter niet van over, maar het decor (de
bergen op de achtergrond) mocht er best wezen.
Schijn bedriegt: alle plaatsen waren wel degelijk bezet! Sommige mensen hebben de hele rit rechtgestaan!
Ergens in Yinchuan
Op 't gemakske fruit verkopen
Een vreemd muzieksysteem
Om 7.30u was ik elke dag klaarwakker door de geluiden van de lokale markt net naast het hotel
Bayan Hot, net over de grens met binnen - Mongolië
Teveel meubelen gekocht? Gebruik ze dan aan de voorzijde van je huis
Mongools, Chinees en de Engelse naam (pinyin transcriptie)
De aardkluiten die ooit tombes waren, de kippen genieten er wel van...
Altijd fijn, reizen met de trein, deel 2 (ook in China valt dit wel eens tegen!)
Reizen met de trein is altijd fijn schreef ik een paar weken
terug nog.
Nuja, ook in China zijn er uitzonderingen natuurlijk! Afgelopen
vrijdag nam ik om 11u de trein richting Yinchuan (Ningxia Provincie). Omdat ik
mijn tickets twee dagen voordien in Chongqing inwisselde zodat ik nog 2 extra
dagen kon blijven, stond er nu echter dat ik over geen zitplaats beschik.
Na wat over en weer geschuifel, bleken er gelukkig nog enkele plaatsen over te zijn, want ik ging er van uit
dat de rit slechts 18 uur zou duren, maar uit die illusie ontwaakte ik snel
toen mijn buurman, een jonge student, me zei dat de rit maar liefst 30 uur zou
duren! Na enkele haltes bleven er maar mensen opstappen, ook al was er al lang
geen zitplaats meer. Mensen met Pamu en Adibasshirts (lees Puma en Adidas),
mensen met kleine kinderen, mensen met vouwstoeltjes. De airconditioning in
onze wagon bestond uit 12 ventilatortjes die bovenaan ronddraaiden.
Rond 21u
was er nog steeds veel lawaai, maar stilaan probeerde iedereen toch een of
andere slaaphouding te vinden: onder de banken, op de banken (soms met 4 naast
elkaar), op het gangpad. Die laatste plaats was nu niet meteen de meest ideale
omdat er om het halfuur een trolley met eten, lichtgevend speelgoed, fruit,
passeerde. Het hoeft niet gezegd dat er van slapen weinig in huis is gekomen.
s
Ochtends was de trein een stal. De rest van de tijd probeerde ik de tijd te doden door wat te lezen en te genieten van het landschap dat er eerlijk gezegd nogal doods uitzag. De Chinezen op mijn bankje waren ook bijzonder spraakzaam en ze wilden dat ik hen leerde pokeren. Zo ging de tijd toch ietsje sneller...
Om 17.30u was ik eindelijk in Yinchuan. Ik
zocht snel een hotel op waar ik nog nooit zo genoten heb van een douche. Mijn hardseat-record
van 24 uur (Chongqing Lanzhou, 2008) is ruim verbroken, een record
dat ik niet wens te herhalen ;-)
Fotos volgen hopelijk bij het volgende blogbericht.
Chengdu was alvast een aangename
verpozing tijdens deze reis; kort, maar krachtig.
Op zaterdagmiddag werd ik meteen
hartelijk onthaald door Fien en Pieter (ook een mede-sinoloog). Met een
milkshake rustten we even uit aan het zwembad van de compound waar ze beiden
wonen.
s Avonds was er dan de Belgische (lees
Vlaamse) barbecue, een leuk initiatief georganiseerd voor en door Vlaamse
expats in Chengdu. In totaal waren we met zon 15 man: medewerkers van Volvo,
een kunstenaar en enkele studenten. Leuke avond met lekker eten, Vlaamse
muziek, tof gezelschap. Ik voelde me er meteen welkom.
De dag nadien nam ik echter opnieuw
de trein naar Hot Pot CQ. Mooi weer, dat wel, maar anders heet dan bij ons en
met dagelijks temperaturen tussen de 35 en 40 graden is een onweer een zeer
aangename afwisseling. De afgestudeerde Chinese studenten hebben zich intussen
ook weer goed laten gaan. Het einde van hun studieperiode vieren ze namelijk
door hun hele hebben en houden via de ramen naar buiten te slingeren alvorens
zich stapelzat te drinken (met dit warme weer hebben ze waarschijnlijk niet
veel bier nodig).
Dasha en Agus zijn intussen weer
vertrokken, Masha volgt zondag en dinsdag verlaat ook ik CQ, want dan gaat het
via Chengdu naar Yinchuan, provinciehoofdstad van de autonome regio Ningxia
(geen rechtstreekse treinverbinding van hieruit).