het weer in CQ is al een tijdje onstabiel; een paar dagen is het zonnig met
blauwe lucht (!), maar na twee - drie dagen is dat gedaan en dan begint het
opnieuw te regenen voor dagen. Gisterenavond waren we aan het filmen op
Adelya's appartement voor Agus' nieuwe film toen het ineens serieus begon the
gieten. Geen klein beetje, maar echt met bakken viel het water uit de hemel. De
wielen van de auto's die we 26 verdiepingen lager zagen rijden verdwenen
helemaal onder water. Op de koop toe begon het dan ook nog eens te donderen en
bliksemen. Een echt tropisch onweer. Dasha en ik bereidden ons voor op een
bepaalde scene in de slaapkamer. Ik stond buiten te wachten om de deur te
openen toen Dasha plots mijn naam riep om te horen waar ik bleef: Ruben! en
BOEM! Alle elektriciteit viel uit. Aangezien ook de liften niet meer werkten,
moesten Daniel en Philippe de 26 verdiepingen met de trap doen. Een uur lang
hebben we bij kaarslicht een gezelschapsspel gespeeld alvorens we opnieuw
konden beginnen.
Intussen heb ik ook al werk gevonden voor deze zomer. In juli zal ik samen met
Masha, Max, Daniel, Carlos en Adelya Engelse les geven op een zomerkamp ergens
op 2 uur van Chongqing (normaal 2x 10 dagen, maar de tweede periode is nog niet
zeker), een welgekomen afwisseling en het betaalt niet slecht. Men schat dat er
zo'n 200 kinderen zullen zijn per kamp. Behalve ons zijn er ook nog Chinese
leraars dus we zullen die bende wel onder controle krijgen.
Dat was het voor vandaag, terug in de boeken nu. De paper is afgewerkt, maar er
zijn nog een aantal examens binnenkort.
Tot de volgende,
19.45u nu en net een schitterende dag gehad. De zon is net onder.
De temperaturen klimmen tot rond de 25-30 graden en zelfs de lucht is blauw!! Chongqing ziet er dan altijd een stuk beter uit.
Een tweetal weken geleden kregen we bezoek van Philippe en Been die op rondreis waren
in Zuidoost-Azië. Leuk om hen opnieuw te zien (het was alweer sinds Japan
geleden). Met hen zongen we karaoke, aten we hotpot,...
We
wachtten speciaal op hen voor een dessertfeest dat plaatsvond in mijn kamer.
Dasha en ik bakten een hele dag taarten en koeken en iedereen bracht vanalles
mee. Spijs en drank genoeg!
Daniel
en ik stelden ook ons tweede filmpje voor dat we de week voordien hadden opgenomen.
Iedereen was enthousiast en het feestje was geslaagd. Vergeet vooral ons resultaat niet te
bekijken op youtube. Tik goldsmithproductions, on the run (1e
project) of goldsmithproductions, quicktime (2e project) in en
jullie kunnen altijd een reactie achterlaten;-)
Been
vertrok een week geleden terug naar huis, Philippe besloot nog enkele weken te blijven alvorens
naar Zuid-Korea te vertrekken waar hij een jaar zal studeren. Afgelopen maandag
kregen we bezoek van twee Zweden die Daniel in Laos heeft leren kennen net voor
we elkaar ontmoetten. Hij heeft hen kunnen overhalen Chongqing te kiezen in
plaats van Shanghai (een prestatie!) en dus gidsten Daniel, Philippe en ik hen de afgelopen
dagen in de mooiste (lees interessantste) plekken van Chongqing. Opnieuw hotpot, karaoke, Duits restaurant, Big Pizza place, enkele clubs en de meer traditionele/Chinese plaatsen van Chongqing.
Nu ga ik nog wat verder vertalen, want ik heb nog enkele papers te schrijven.
Na
al dat reizen voelde het toch wat vreemd om terug te zijn in het grijze CQ.
De
temperaturen beginnen echter al te stijgen en de vochtige hitte was
reeds enkele keren van de partij. Dat belooft voor deze zomer.
Om
dat grijs wat te verdoezelen is ook mijn kamer intussen wat kleuren rijker.
Enkele prentjes verzamelen op internet, in potlood op de muur en wat verf erop.
Het blijft nog steeds een aangename ontspanning.
Omdat
Daniel en ik beiden van films houden dachten we er zelf eens eentje te maken.
We namen een lied uit een soundtrack en maakten een verhaal voor erbij. Ons
geheim project waarbij slechts 4 mensen betrokken waren (en deze keer bewust
niet Masha, Dasha of Agus) beëindigden wein een week. Er volgde een mini-première en ons filmpje werd bijzonder
goed onthaald wat ons al aan het denken heeft gezet voor verdere projecten.
Indien het lukt, zet ik het binnenkort op Facebook en Youtube!!
En
dan nog een noot over het serieuzere werk of men zou denken dat ik hier niets
uitsteek;-)
De
lessen MBA gaan nog steeds door tijdens de weekends. Zo stilaan begint de
voorbereiding voor de examens en we proberen onze proffen nog te overhalen om
ons Engelse papers te laten schrijven in plaats van ons te laten deelnemen aan
de Chinese examens wat onbegonnen werk is. Bij eentje is dit al gelukt, nog 3
te gaan!
Daniel
en ik hebben ook beslist om het private teaching iets serieuzer aan te
pakken. We hebben naamkaartjes en flyers (in het Engels en Chinees) laten maken
en zullen die volgende week uitdelen in de hoop dat Chinese geïnteresseerden
zich bij ons aanmelden voor Engelse lessen. Afwachten wat dat wordt.
Voyage voyage, part VI, de legendarische Mekongâ¦
Laos,
het begon als een idee in Zuid-Korea net voor Daniel richting zuidoost Azië
vertrok.
Daniel
zou na 4-5 maanden vanuit Thailand naar Laos gaan en ik zou vanuit Chongqing
zuidwaarts gaan om hem daar te ontmoeten.
Groot
was de verrassing toen hij 3 weken geleden al in Bangkok was. Na wat mails werd
beslist om elkaar in Luang Prabang te ontmoeten, een stad in het noorden van
Laos.
Met
de nachttrein vertrok ik zondagavond twee weken geleden naar Kunming (een rit
van maar liefst 26 uur!). Nadien volgden nog enkele busritten tot aan de grens.
Woensdagochtend vroeg kwam ik aan in Luang Prabang, een stad aan de
legendarische Mekong. Daniel kwam s avonds aan. Palmen, een zacht briesje,
verse vruchtensappen, bloedrode zonsondergangen, vriendelijke mensen, In de
buurt van LP bezochten we een waterval. Het is moeilijk om iets dergelijks te
beschrijven. Helder water, urenlang zwemmen en van de waterval springen, de zon
op het water,
Na
Luang Prabang gingen we noordwaarts riching Luang Namtha, dichtbij de Chinese
grens. We reden er met een scooter door het Lao landschap (jaja, ook ik! Daniel
heeft eens snel uitgelegd hoe ik zon machine moet besturen). Kleine dorpjes
met bamboehuizen op palen, Indiana Jones-bruggen, vlinders, en vuur! Een groot
deel van Laos stond in brand, gecontroleerd weliswaar, want op die manier maakt
men het land opnieuw vruchtbaar.
Maleisië
is niet langer mijn favoriete Aziatische land.
Voyage voyage, part V, volg de gids (en Lonely Planet!)
Op
23 februari landden moeke en Dirk in Beijing. Wie had dat gedacht? Amper een
jaar na de eerste keer zijn we opnieuw samen in Beijing. Vanuit Beijing vlogen
we naar Chongqing om vervolgens naar het zuidwesten van China verder te reizen.
Trein, bus, bootje, fiets, te voet, kabellift, we hebben het allemaal gehad.
Enkele
fragmenten uit het reisdagboek:
Beijing,
de wandeling over de muur was schitterend.
We wandelden van Jinshanling naar Simatai, een tocht van zon 10 kilometer.
Enkele stukken waren hersteld, andere stukken waren meer ruïnes. Geen mens
hebben we gezien, zelfs geen kat! Mijn beste muurervaring tot nog toe (toch al
mijn derde!).Rond 18u komen we eindelijk aan de andere kant aan. Eindelijk
inderdaad, want op het einde was het nog een stuk langer dan verwacht. Onze
chauffeur staat ons al op te wachten. We moeten nog een uurtje rijden naar de
plaats waar we dan een bus nemen terug naar Beijing. Ik ben heel ontspannen en
val bijna in slaap na de lange wandeling als onze chauffeur ons plots weet te
zeggen dat de laatste bus waarschijnlijk al zal vertrokken zijn! Kon hij dat
deze middag niet vertellen? Dan hadden we wat sneller kunnen doorstappen!
De
laatste bus was inderdaad vertrokken, maar de chauffeur kon hem gelukkig nog
onderscheppen zodat we toch nog naar Beijing konden terug keren.
Shangri-La,
23u Moeke had wat last van hoogteziekte
(we zitten op 3300m), maar het bezoek aan het klooster was absoluut de moeite
waard! Tibetaans sfeertje, blauwe lucht, monniken in rode gewaden, kraaien rond
de torens van de tempel, Ik hoorde net iets in mijn kamer. Misschien is het de
kamer hiernaast. 2u Ik hoor opnieuw een geluid! Ik schakel het licht aan en
zie een rat op mijn bed zitten! Ik spring onmiddellijk uit bed, pak al mijn
gerief in en ga buiten met mijn zaklamp op zoek naar iemand van het hostel die
me aan een andere kamer kan helpen. Niemand natuurlijk Ik keer terug, wacht
met het licht aan en zie opnieuw een rat onder de deur naar binnen komen. Ik
jaag ze buiten en prop enkele slippers in de kier onder de deur. Morgen vraag
ik mijn geld terug!!
Er
volgde s ochtends nog een hele discussie in het Chinees omdat de uitbaters
eerst akkoord gingen om me het geld terug te geven en dan later veranderden ze
van gedacht. Op het einde werd ik echt kwaad en dan heb ik mijn geld toch
gekregen.
Tiger
Leaping Gorge, Niet veel last in de
benen na de wandeling van gisteren hoewel we toch een aantal lastige stukken
zijn tegengekomen. Het landschap was werkelijk adembenemend! Het pad liep langs
de kloof van de Springende Tijger en in de diepte konden we een rivier zien
stromen. Af en toe passeerden we een klein bergdorpje met houten huisjes. Hier
in het zuidwesten wonen vooral Chinese minderheden elk met hun eigen cultuur,
eigen taal, eigen klederdracht, Aan het laatste guesthouse op het einde van de
kloof namen we met enkele anderen 2 minibusjes die ons moesten terug brengen
naar het begin van de kloof vanwaar we dan terug zouden keren naar Lijiang. De
busjes stopten halverwege De weg was geblokkeerd door een hoop stenen. De
chauffeurs hadden dit blijkbaar niet verwacht! Ze gingen wat dichter kijken en
ineens begonnen er stenen te rollen, een steenlawine! Iedereen ging meteen een
paar passen achteruit. Een aantal minuten bleven we kijken naar wat zich
afspeelde. Plots geen stenen meer en na het optrekken van het stof, lieten we
de busjes achter en renden we zo snel we konden naar de overkant.
Nadien
wandelden we een heel stuk te voet tot we opnieuw bij een geblokkeerde weg
kwamen, deze keer omdat arbeiders een deel van de berg hadden opgeblazen. Nadat
we over de rotsblokken waren geklauterd, konden we eindelijk verder richting
Qiaotou en Lijiang.
Dit
zijn slechts enkele zaken die we beleefden op onze trip door zuidwest China. Interessante
ervaringen; herinneringen die op het moment zelf gepaard gaan met stress, avontuur,
paniek, gevaar, maar dit maakt het de moeite waard om erover te vertellen. Eind
goed, al goed!
One
World, One Dream, dit was de slogan van de Olympische Spelen in 2008.
Qingdao
was 1 van de Chinese steden waar een deel van de Spelen plaatsvond. Met de
ferry uit Zuid-Korea kwam ik er aan op 10 februari. Overnachten deed ik bij een
Chinees meisje dat ik leerde kennen via couchsurfing. Haar familie verwende me
goed (ontbijt en avondeten op zn Chinees). Qingdao zelf was best aangenaam om
in te wandelen, vele huizen zijn in een Europese stijl opgetrokken, restanten
uit een koloniaal verleden (de stad behoorde toe aan Duitsland). Bovendien had
ik de eer de stad te zien onder een laag sneeuw, jawel! De Olympische regio is
nog steeds bijzonder populair onder wandelaars. In Qingdao vierde ik ook het
Chinese Nieuwjaar, het jaar van de tijger, mijn Chinese horoscoop. Dat China
het land is waar buskruit zijn oorsprong vond, zullen we geweten hebben. Nog
nooit heb ik zoveel vuurwerk gezien. Vanaf zonsondergang tot een stuk na
middernacht onophoudelijk knallen, kleuren en autoalarmen door de trillingen!
Tianjin
dan Jah, heel veel valt daar niet over te vertellen. Allerminst Chinees,
vooral de stationsomgeving was supermodern met wolkenkrabbers, een heel complex
in Italiaanse stijl en de hoogste toren van Tianjin in aanbouw(ergens in de 300
m). De rivier die er liep was volledig bevroren, heel speciaal. Mensen liepen,
schaatsten, basketballden erop. De Olympische regio hier (voetbal en atletiek)
ademde een sfeer uit van vergane glorie. Geen kat te zien en alle winkels in de
buurt stonden leeg. Triestig zicht. Ook hier sliep ik bij een couchsurfer, een
Fransman die er werkt voor een Europees bedrijf, een aangename ervaring!
Beijing
hoef ik niet meer voor te stellen natuurlijk. Iedereen heeft het vogelnest en
de watercube intussen wel gezien. Omdat we er vorig jaar redelijk vlug waren
door gewandeld, kwam ik terug. Nog steeds massas volk, nog steeds veel sfeer,
vooral s avonds wanneer beide gebouwen verlicht zijn. Op de achtergrond
weerklinken de Olympische liederen.
In
Beijing wachtte ik op de komst van moeke en Dirk.
Voyage voyage, part III, ârelax, take it easyâ
Samen met
een deel van de Chongqingbende neem ik op 25 januari de boot van Osaka naar
Busan, Zuid-Korea. De eerste dagen blijven we logeren bij Been, daarna trekken
we naar Roses appartement in Gimhae, een stad op een kleine twee uur van
Busan.
We maken
kennis met de vloerverwarming die overal aanwezig is. Resultaat: vele Koreanen
slapen gewoon op de grond. Ook ik slaap goed op die manier.
De Koreaanse
keuken is eerder aan de spicy kant en wat je ook kiest, geen maaltijd zonder
kimchi, een soort gepekelde kool die bijzonder gezonde eigenschappen schijnt te
hebben. Ook Koreaanse barbecue met grote stukken gebraden vlees is niet te
versmaden.
Een paar
maal trekken we met de groep naar een onsen, een soort spacomplex. Daar
genoten we van bubbelbaden, saunas, zoutkamer, wave room, ice room en een
heleboel andere rooms voor amper 4 euro. Yep, Korea is opnieuw een stuk
goedkoper!
De Koreanen
zijn heel behulpzaam, maar lijken allemaal een soort waardigheid te hebben. Hoe
je mensen aanspreekt is in deze cultuur enorm belangrijk!
Verder zijn
ze allemaal bijzonder actief. In de weekends gaan ze massaal naar de nationale
parken om uitgedost in felle sportkledij en met wandelstokken te gaan trekken.
De uitspraak
van het Koreaans is vaak nauw verwant aan het Chinees, maar het schrift is voor
mij Chinees. Engels spreken ze ook hier niet dus voelde ik me vaak Lost in
Translation.
Één voor één
verlaten de CQ-vrienden de groep en uiteindelijk blijven slechts Daniela en ik
nog over. Samen trekken we naar Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea. Daar slapen
we opnieuw bij couchsurfers. Een schitterende ervaring deze keer. We worden
hartelijk ontvangen. Wij koken eens voor onze gastvrouw (ratatouille met aardappelpuree)
en zij kookt eens voor ons (vegetarische pasta met pindakaas).
Op 9
februari scheidden onze wegen. Daniela keert naar huis terug via Japan, ik neem
de ferry terug naar China, Qingdao!
Na
twee dagen ferry kwamen Daniel en ik aan in Osaka waar Ken ons opwachtte
(gelukkig, want bij de douane konden we geen verblijfsadres opgeven dus moesten
die mannen Ken gaan zoeken om dit te vragen). We maken al meteen kennis met
Haruka, Kens verloofde, een sympathieke en spontane meid.
In
de dagen na onze aankomst kwamen 1 voor 1 de andere Chongqingkameraden toe. 11
mensen uit 11 verschillende landen. We brachten met de groep een bezoek aan
enkele van Japans culturele steden: Kyoto en Nara. Samen met de andere jongens
deelde ik een appartement in het centrum van Osaka: eigen keuken, badkamer,
slaapkamer met enkele bedden en tatamikamer (kamer met rieten matten op de
grond waar ook op wordt geslapen). De meisjes hadden hun eigen appartement enkele
verdiepingen lager. Restaurantjes, karaoke, Kens vrijgezellenfeest en
natuurlijk het huwelijk zelf waren onvergetelijke momenten!
Hoe
is Japan me bevallen? Heel goed! Alles is bijzonder proper, de mensen heel
beleefd, maar vrij individualistisch (op de metro is het bijzonder stil in
vergelijking met China). Japanners rijden links en fietsen op de stoep. Met
Engels kom je hier niet ver (had ik niet verwacht, maar gelukkig kon ik toch
min of meer mijn plan trekken omdat de Japanners nog klassiek Chinese karakters
gebruiken) en het vrouwenvolk mag er best wel wezen! Is Japan duur? Transport
wel ja, maar qua eten zijn de prijzen vergelijkbaar met die van bij ons.
na een maand nog eens een korte update tussen het reizen door.
Op 7 januari vertrokken Daniel en ik naar Shanghai, nog steeds mijn favoriete Chinese stad (waarschijnlijk omdat dit mijn allereerste ervaring met China was). Het was behoorlijk koud en we hebben zelfs wat sneeuw gehad in Nanjing Lu (de winkelstraat van Shanghai). We vulden onze dagen met een bezoek aan Pudong area, het moderne district met China's hoogste torens (Jinmao en de 'kurkentrekker') Vanuit deze gebouwen heb je bij goed weer zowel overdag als 's nachts een prachtig zicht over Shanghai. Een uitzicht als dit, vooral 's nachts is onbeschrijflijk. Daar ga je voor op reis! De Bund, de laan met koloniale gebouwen, konden we helaas niet op. Er wordt op dit moment nog druk gewerkt om alles in orde te krijgen voor de wereldtentoonstelling die in april van start gaat.
Voor de eerste maal een slaapplaats gevonden via www.couchsurfing.com Dit is een wereldwijd project waarbij jongeren en ook ouderen een extra bed of zetel (couch) ter beschikking stellen voor reizigers. Het systeem werkt met referenties en je kan zelf je profielen kiezen dus er is wel degelijk controle. De Chinees bij wie we bleven slapen, gaf ons onmiddellijk een extra sleutel van zijn appartement zodat Daniel en ik vrij binnen en buiten konden. Schitterend en goedkoop natuurlijk! De 12de vertrok onder een stralende blauwe hemel en met schitterend zicht op de Pudong skyline onze ferry naar Osaka, Japan, waarover later meer.
De reisplannen voor de komende maand: vandaag vertrekken Daniel en ik met het vliegtuig naar Shanghai. Daar overnachten we via couchsurfing, een systeem waarbij vrijwilligers een sofa/ extra bed ter beschikking stellen helemaal gratis en voor niets. We blijven enkele dagen in Shanghai (het is alweer een tweetal jaar geleden) en nemen op dinsdag 12 januari de boot naar Osaka, Japan (48 uur varen, hopelijk komen we geen ijsbergen tegen).
In Osaka zal Ken ons opwachten, de vriend van vorig jaar die op 23 januari trouwt met zijn Japanse vriendin. Enkele dagen later komen de meeste andere vrienden van vorig jaar aan in Osaka. Voor of na de trouw is ook een bezoek aan Kyoto en Nara gepland, enkele culturele steden. 10 dagen Japan zal onze portemonnee wat lichter hebben gemaakt dus nadien trekken ik en een aantal van de groep, opnieuw met de boot, richting zuid-Korea.
We brengen enkele dagen door in Pusan op het appartement van Rose. De rest van het gezelschap dat na Japan nog overblijft, vertrekt dan richting Seoul en Indonesië. Ik blijf wat langer in Korea en trek uiteindelijk na enkele dagen Seoul terug naar China (opnieuw met de boot). Rond 20 februari trek ik naar Beijing waar ik moeke (gelukkige verjaardag!!) en Dirk opwacht voor een trip door China.
Foto's en verslag volgen dus later. Vele groeten en tot later...
Gelukkig nieuwjaar allemaal!
Mijn beste wensen voor 2010. Een goede gezondheid, goede resultaten voor de
studenten, mooie reizen, zo kan ik nog even doorgaan...
Hoe heb ik mijn oudejaar doorgebracht? Het was er alleszins eentje dat ik niet
snel zal vergeten!
Een groot deel van de Chongda studenten vierde oudejaar in het Sofitelhotel,
maar dat was ons net iets te duur (159 kuai = 16 euro voor eten en drinken.
Jaja, vergeleken met Europa natuurlijk niets, maar we worden Chinees). Met een
groepje van 15, de meeste 'anciens', trokken we net als vorig jaar naar het
Indisch restaurant in Jiefangbei. Heerlijke kip curry, garlic & butter
naan, gevulde tomaten en alles voor een zeer schappelijk prijsje.
'Deliciourrrrrrs' zouden de Chinezen zeggen.
Na het avondeten trokken we rond 23.15 naar het centrale plein rond de
klokkentoren, maar in tegenstelling tot vorig jaar was er geen vrije toegang
tot het plein. In de straten rond het plein stonden allemaal mannetjes in
uniform schouder aan schouder zodat passeren onmogelijk was. We trokken dus
naar de zijkant en daar deed Masha een hele uitleg in het Chinees. 'We zitten
in het buitenland, weg van onze familie. Voor ons is dit een belangrijke
feestdag, net als jullie Chinese nieuwjaar.' Zo bleef ze wel 5 minuten op een
van die mannetjes inpraten en uiteindelijk liet hij ons kleine groepje door,
waarna al snel een bende Chinezen door te blokkade probeerde te breken, maar
dat werd hen verhinderd. Gelukkig als we waren wandelden we verder richting
klokkentoren om vast te stellen dat daar rond het plein zelf een andere
blokkade stond. Opnieuw probeerde Masha op een van de mannetjes in te praten en
je kon zien dat hij aarzelde en zich ongemakkelijk voelde, maar het werd dus
nee. Iets voor 0 uur kwamen er zelfs nog twee rijen mannetjes in groene
uniforms bij.
Kippevelmoment om 0 uur bij de eerste klokslag. Honderden ballonnen gingen de lucht in. Na de nieuwjaarswensen konden we eindelijk het plein op. We namen er enkele foto's, eerst gewone, dan iets minder gewoon waardoor we al snel een groep Chinezen rond ons verzamelden. Daniel (de Duitser) begon de mensen dan wat te entertainen en uiteindelijk stond er zo'n 40-50 man rond ons. Twee Nederlanders kwamen hem vergezellen en ineens was de politie er en werden ze weggeleid. Wij onmiddellijk achteraan. Plots was ons kleine groepje buitenlanders volledig omsingeld door politie waardoor de Chinezen nog meer geïnteresseerd waren natuurlijk. Uiteindelijk maande de politie ons aan het plein te verlaten omdat we teveel aandacht trokken. Alsjeblieft! Nuja, we zijn op ons gemak rond het plein gewandeld en al snel verloren de Chinezen hun interesse.
Op weg naar de clubregio, begonnen Masha en ik te dansen op straat (niet omdat we teveel gedronken hadden, maar omdat we teveel energie hadden) en ineens begon een Chinees foto's te trekken. Dat gebeurt wel meer dus geen probleem dacht ik zo, maar telkens liep hij ons voorbij om foto's te trekken, liet ons passeren en vervolgens liep hij ons weer voorbij om even verder opnieuw te staan flitsen. Om de paparazzi te ontvluchten zijn we dan maar een club binnengegaan.
Over enkele dagen volgt nog een (voorlopig laatste) blogbericht voor een winterstop van onbepaalde duur (op reis)
eerst en vooral wil ik jullie allemaal een vrolijk kerstfeest wensen!
In de afgelopen week hebben er in CQ een aantal leuke evenementen plaatsgevonden:
vorige week vrijdag was er Agus' verjaardag waarvoor we een nieuw pizzarestaurant hebben bezocht. Werkelijk beter dan verwacht. Na al die maanden rijst eten een aangename afwisseling. Na de pizza's volgde karaoke tot in de vroege uurtjes (het zingen kunnen we nu eenmaal niet laten).
Na een korte nacht was er dan op zaterdag het trouwfeest van Li Na (studente Nederlands) en Paul. Dit vond plaats in een district op een dik uur van de unief. Het was een traditioneel Chinees trouwfeest dat begon met een ritje te paard naar het ouderlijk huis. Vervolgens ging het dan opnieuw te paard richting restaurant waar alle genodigden (60 man ongeveer) werden begroet door het koppel dat prachtige kledij aanhad (de draak was het motief voor de man, feniks voor de vrouw, symbool van het keizerlijke China). In een zaaltje vond dan een hele ceremonie plaats met een wandeling over een rode loper gevolgd door een reeks koutou's (geknield buigen met hoofd op de grond) en het schenken van thee door Paul aan Li Na's ouders. Na de ceremonie was het dan tijd voor een uitgebreide lunch waarbij ik aan de tafel zat van Li Na's ouders (een hele eer begreep ik al snel, want vele vrienden van Li Na werden naar andere tafels gezonden!). Op de draaitafel verschenen vele vleesgerechten en allerlei soepjes, al dan niet pikant. Na de lunch (rond 14u) verdween iedereen echter vrij snel en was het feest afgelopen zodat ik in de late namiddag al opnieuw in de dorm was. Bijzonder interessant om mee te maken! Goed voor mijn Chinees en ik heb er een aantal vrienden aan overgehouden.
Op kerstavond tenslotte waren we met z'n vieren uitgenodigd bij Bianca, een Braziliaanse vriendin (laatste foto, 2de persoon van links). Iedereen werd verzocht iets van spijs of drank mee te brengen alsook een klein cadeau. In totaal waren er zo'n 40 mensen in het appartement van haar en haar man en na de kerstwensen en het eten, trok iedereen een naam aan wie hij vervolgens zijn cadeau kon overhandigen. Vrienden, muziek, gezelligheid, lekker eten,... een mooie avond!
En ja, er wordt intussen ook wel gewerkt, want intussen hebben ik de topics gekregen voor de papers die ik moet schrijven en veel tijd rest me niet aangezien ik op 7 januari al richting Shanghai vertrek (meer over mijn reisplannen tijdens de vakantie in het volgende bericht).
Sinterklaas zit intussen weer in Spanje, de Kerstman maakt zich zo stilaan klaar... Hier in Chongqing lijkt er meer sfeer te zijn dan vorig jaar. Er zijn meer kerstbomen, meer versiering. De sneeuw die jullie in België binnenkort waarschijnlijk zien vallen, krijgen we hier helaas niet te zien (er is wel sneeuwspray te verkrijgen in de supermarkt). De zon hebben we de laatste weken nauwelijks nog gezien en dat lijkt zo zijn invloed te hebben op mijn slaapgedrag. Vroeger had ik aan maximum 8 uur meer dan voldoende, maar intussen is dat opgelopen tot bijna 10 uur per nacht. Blijkbaar ben ik niet de enige die last heeft van een 'winterslaap'.
De lessen vallen nog steeds mee, veel woordjes. Onze leraar van zonghe (de algemene klas) wist ons enige tijd geleden te vertellen dat de chinese president Hu Jintao amper 6000 kuai (600euro) per maand verdient. Dat lijkt bijzonder weinig, maar alles dat die man nodig heeft, wordt betaald door de communistische partij dus dat is een mooi zakcentje, toch?
Stilaan begin ik ook plannen te maken voor de vakantie in januari. Zoals velen al weten, staat dit jaar Japan op het programma omdat ik daar door een vriend van vorig jaar ben uitgenodigd op zijn trouwfeest. Vele kameraden van vorig jaar hebben al bevestigd dat ze aanwezig zullen zijn dus dat wordt ongetwijfeld een leuk weerzien. Vanuit Chongqing vliegen Daniel (Duitser die me vergezelt naar Japan) en ik naar Shanghai om dan daar de boot te nemen. Toen Daniel vandaag de vliegtuigtickets geboekt en betaald had, werd hij opgebeld door de maatschappij die hem fijntjes wist te vertellen dat voor buitenlanders de tickets meer dan het dubbele kosten! Van discriminatie gesproken! Toen Daniel dan het geld terugvroeg, zeiden ze dat dit ten vroegste binnen 14 dagen kan! Het laatste woord is hier nog niet over gezegd, want Daniel en ik laten het hier niet bij.
Vorige week zijn we nog naar een Chinese musical gaan kijken. Het was een soort medley van westerse musicalsongs met tussenin Chinese dialogen. Het concept was niet slecht, maar de inhoud kon beter. Nuja, weer een ervaring rijker.
tijd voor nog eens een nieuwe update dacht ik zo dus voila...
Na een aantal mooie dagen is het weer opnieuw typisch Chongqing: grijs en
mistig. Omdat al dat grijs het gemoed niet echt opvrolijkt, besliste Dasha een
hele tijd geleden om wat kleur in haar kamer te brengen. Ze verzamelde wat
prentjes voor haar 'fairytale room' op internet en vroeg me om die uit te
tekenen op de muren. Na het potloodwerk gingen we shoppen in Jiefangbei. In een
van de malls was er een hele verdieping vol verf, potloden en ander schilder-
en tekenmateriaal. We hadden allerlei penselen en zeker 15 potjes verf mee voor
amper 2.5 euro! Jaja, Chongqing is nog steeds een shoppingparadijs...
Ongeveer twee maand later is Dasha's kamer ongeveer af, want natuurlijk heb ik
niet elke dag staan schilderen (in de letterlijke zin dan;-).
Het resultaat is te bewonderen in onderstaande foto's. Ook het filmpje dat Agus
maakte voor zijn eerste project aan de filmacademie gaat over Dasha's
'fairytale room'. Het filmpje is te vinden op youtube (zie link onderaan) en facebook. Mijn stem klink nogal zwaar, maar dat komt omdat Agus het geluid wat heeft 'uitgerekt' om het te doen kloppen met de beelden. Het is de eerste keer dat ik iets op dergelijke schaal heb
kunnen maken en eerlijk gezegd geeft het me wel een zekere voldoening. Het
volgende project (Masha's kamer) krijgt intussen vorm en ik vrees dat op
termijn ook mijn kamer nog een kleurtje zal krijgen.
Vorige week dinsdag is Paul van Nederland afgekomen, de vriend van Li Na, mijn
studente Nederlands (die mevrouw van 53). Afgelopen zaterdag was het zijn 53ste
verjaardag en die werd gevierd in een chic spa-resort. Mijn studente wilde me
er absoluut bij dus na de MBA lessen nam ik de bus naar Jiangnan tiyuguan
(sporthal ten zuiden van de Yangze). Het heeft me ongeveer 2 uur gekost om er
te komen omdat ik eerst min of meer verdwaald was ergens tussenin waar ik van
bus moest wisselen en dan bij aankomst moest ik nog een stukje te voet enkele
trappen af... Maar goed, ik ben er geraakt! Behalve Paul, Li Na en mijzelf,
waren er nog 8 vriendinnen van Li Na, allemaal eind 40, begin 50. Ik hoef
jullie dus niet te vertellen dat ik me daar in het begin nogal onwennig voelde.
Gelukkig viel dat allemaal nogal mee. Ik kon mijn Chinees wat oefenen en ze
noemden me allemaal laoshi (leraar). De volgende dag 's voormiddags verliet ik
het complex om het wekelijkse ontbijt op zondag met Dasha, Masha en Agus niet
te missen. Morgen maken Agus en ik chocomelk (daar kijken we allemaal naar
uit), pisang goreng, gebakken aardappelen, ...
Over het eten niets dan goed!
15 november intussen... Buiten is het behoorlijk koud (tussen 5 en 10 graden) en op die manier kunnen we ook hier 'genieten' van het wintergevoel. Het voordeel van dit weer is dat het gezonder lijkt. Vanuit mijn kamer zie ik nu heel duidelijk de gebouwen aan de overkant van de Jialingrivier. Dat is wel eens anders geweest. Vooral 's avonds geniet ik van de skyline. CQ ziet er zo anders uit. Over de kleuren in CQ zal ik het volgende keer hebben, want er wordt nog steeds aan gewerkt!
Enkele CQ ditjes en datjes:
* De MBA-klassen bestaan uit Management Science en Accounting. De professors zijn vrij casual (sportschoentjes) en spreken vrij verstaanbaar Chinees. Het probleem is dat de lessen een heel nieuwe woordenschat vragen die ik nog niet bezit. Het is vrij lastig om geconcentreerd te blijven dus neem ik telkens ook mijn woorden voor gaojiban (Chinese lessen) mee.
* Het MBA-lessenpakket kost maar liefst 4500 euro! De meesten Chinezen uit mijn klas zijn al eind de 20 en velen onder hen zijn manager. Ze beschikken dus over de mogelijkheden om dit te betalen. Ik geloof dat ik het broekventje van de klas ben.
* Net als ik hebben veel klasgenoten een notitieschriftje bij tijdens de lessen. Een aantal van hen draait telkens een pagina terug om notities te maken. Ze begonnen dus op de laatste pagina. Leuk hoe tradities in dergelijke kleine dingen in stand worden gehouden.
* Er wordt veel moeite gedaan om de klas tot een groep vrienden te maken. Eind oktober was er na de lessen een gratis etentje voorzien om elkaar te leren kennen, gisteren gingen ze (ik had iets anders te doen, zie verder) samen naar de film. Chinezen gaan heel gemakkelijk met elkaar om en lijken snel nieuwe 'vrienden' te maken.
* Wat het begrip 'vrienden' betreft, lijken ze er wel een andere definitie aan te geven. Ze noemen je vriend vanaf het moment dat je telefoonnummers uitwisselt (vrijwel onmiddellijk). Enige tijd geleden passeerde ik op weg naar de dorm het instituut van internationale handel; Daar kwam net een meisje buiten dat me riep en vroeg: 'hello, can I be your friend? I have an English test tomorrow but I will have to do it again!' Haa!
* Ik heb intussen Chinees leren koken. Mijn studente Nederlands zorgt er telkens voor dat ik na de lessen kan genieten van verschillende Chinese gerechten waarbij ze me telkens vraagt wat ik wel en niet lust zodat ze daar later rekening kan mee houden. Ik ben blij dat ik bijna alles eet!
* Gisterenavond hebben Dasha, Agus en ik genoten van 'Cats', de originele musical van Webber! Dit in het nieuwe operagebouw dat vorig jaar nog in de steigers stond! Schitterende belevenis waarvoor we ons graag opkleedden in tegenstelling tot de Chinezen die zelfs in sportkledij naar dit evenement gingen...
* Elke zondag hebben Dasha, Masha, Agus en ik samen ontbijt. Nu eens de meisjes, dan de jongens maken het eten klaar. Brood met (echte!) kaviaar, pisang goreng (gefrituurde banaan), omelet, russische aardappelkoekjes, ...
Bon, dat was het weer voor vandaag. Bijna tijd voor het avondeten... Groeten,
een nieuwe maand is van start gegaan, tijd voor een nieuwe update...
Tussen al die Chinese karakters door mag er al eens tijd gemaakt worden voor ontspanning. Vorige week zaterdag achtte ik het dan ook tijd om naar goede gewoonte eens een feestje te organiseren, een belgisch dan nog wel! Op het menu stond balletjes in tomatensaus en vol au vent van het huis. Aangezien ik de enige Belg en Vlaming ben in de directe omgeving had ik mijn handen vol, maar gelukkig had ik in de keuken een aantal goede (Russische) helpers om alles op tijd klaar te krijgen. Uiteindelijk kwamen zo'n 17 mensen naar mijn kamer, meer dan verwacht. Het leuke aan dergelijke feestjes is hoeveel verschillende nationaliteiten er telkens bij elkaar zijn: Brazilië, Korea, Rusland, Kazachstan, Duitsland, Indonesië, Italië, Belarus, Filipijnen, Yemen en België natuurlijk. Het was behoorlijk druk, maar heel gezellig!
Afgelopen zaterdag was het Halloween dat niet alleen bij ons in België steeds populairder wordt, maar blijkbaar ook in China. Steeds meer bars en restaurants organiseerden feestjes ter gelegenheid van 'All Hallow's Eve' (oorspronkelijk Iers trouwens en niet Amerikaans!). Net als vorig jaar was er opnieuw een verkleedpartijtje in de dorm, maar helaas was er ook in het Singapore restaurant een groots feestje aan de gang waardoor we het met minder deelnemers moesten stellen dan vorig jaar. De ietwat lage opkomst kon onze pret echter niet bederven en na de fotoshoot, trokken Masha, Dasha, Agus en ik richting Jiefangbei om te dansen in Cotton Club, een club die bij de buitenlanders bijzonder populair is. Het was er vrij druk en rond 2u keerden we terug naar de dorm waar we op mijn kamer nog een aantal uurtjes kletsten met een drankje en een hapje.
November... geen kerkhofbloemen hier en vandaag zelfs geen grijs weer, want voor de eerste keer in drie weken tijd hebben we van de zon kunnen genieten bij zo'n aangename 20 graden. Chongqing zag er vandaag opnieuw een heel stuk kleurrijker uit (meer daarover in de volgende update;-).
eerst en vooral: de foto's op het einde van dit bericht horen eigenlijk nog bij het vorige bericht, maar om een of andere reden kon ik die vorige keer niet toevoegen.
Hoe ziet mijn week in Chongqing eruit?
Van maandag tot vrijdag is er elke voormiddag chinese les van 8.30u tot 12u. Elke dag hebben we 2 verschillende lessen: 2 x 2 lesuren (in totaal vier lesuren van 45 minuten met tussenin telkens 10 minuten pauze). Voor mij is dit niet verplicht omdat ik nu een major heb, maar omdat mijn Chinees nog een heel stuk kan verbeteren, ga ik er vanzelfsprekend naartoe. 't Is te zeggen: in gaojiban (de 'advanced' klas) zijn er 5 verschillende lessen. Tingli (luistervaardigheid), Kouyu (spreekvaardigheid), Zonghe (syntheseles met teksten, veel nieuwe woorden) volg ik allemaal. Dan is er nog Xiezuo (schrijven). Dit zijn bijzonder saaie lessen en nu niet bepaald nuttig. Als ik een brief wil schrijven, open ik gewoon mijn boek of vraag ik het wel. Tenslotte is er nog Yuedu (lezen). Ik heb beslist dit over te slaan om de chinese boeken te lezen die ik vorig jaar heb gekocht. Ik investeer liever tijd in iets dat ik wil lezen dan iets dat ik moet lezen. Op dinsdag- en vrijdagnamiddag geef ik Nederlandse les en op donderdagavond is er salsaklas in de dorm. Tussenin herhaal ik de lessen en probeer ik stukken te vertalen uit mijn boeken. 's Avonds probeer ik elke dag ook wat russisch te herhalen. Er is een massa Russen bijgekomen dit jaar dus gelegenheden genoeg om te oefenen.
In het weekend zijn er dan de lessen van de major MBA (Master in Business Administration). Op zaterdag voormiddag van 9u tot 12u is er 'theorie en beleid van databases' en dan van 14u tot 17u 'accounting'. Op zondagvoormiddag van 9u tot 12u is er opnieuw 'theorie en beleid van databases'. Alles wordt in het Chinees gegeven. De leraars vallen wel mee en spreken putonghua (standaardtaal), maar toch blijft het een enorme opgave om de lessen de verstaan omwille van de snelheid, een woordenschat die me nog onbekend is, ... Het vergt veel energie om je te blijven concentreren. Gelukkig zijn er nog de slides die toch een algemene inhoud weergeven.
Veel Chinees dus dit jaar en Engels in de dorm, want ik ben nog steeds de enigste Vlaming en Belg hier...
Chongqing Daxue of kortweg Chongda, bestaat 80 jaar en dat zullen we geweten hebben.
Aan het hoofdgebouw werden panelen opgehangen met de geschiedenis van de universiteit, over de hele campus waren vlaggetjes in alle kleuren te zien, de bomen werden voorzien van kerstlichtjes en overal op de campus werden bloemen gezet. Op een dergelijk feestje mochten ook de 'laowai' (buitenlanders) natuurlijk niet ontbreken. Net voor de vakantie begonnen we met het instuderen van het lied 'taiyang chulai xiyangyang'. We zongen het lied vorig jaar al eens tijdens een zangwedstrijd met andere groepen van de universiteit. Het gaat over de zon die opkomt, een verwijzing naar Mao Zedong. De enige reden dat ik opnieuw deelnam is omdat ik graag zing, want dit soort teksten past niet bepaald bij mijn eigen overtuigingen.
Na de vakantie zongen we elke dag het laatste lesuur voor de middag. Op het einde kwamen er zelfs nog enkele danspasjes bij en vorige vrijdag oefenden we een eerste maal in het theater waar we werden opgesplitst in twee groepen omdat we op verschillende podiumdelen moesten gaan staan die dan werden samen geschoven (hilarisch!). De dag erop moesten we al om 16u ter plaatste zijn voor een generale repetitie. Iedereen werd gevraagd zijn traditioneel kostuum aan te trekken (hebben wij dit eigenlijk?). Ik ben blij dat ik er pas rond 18u heenging, want net zoals vorig jaar werden we allemaal in een lokaal gedropt en moesten we wachten, wachten, wachten om dan uiteindelijk eenmaal te zingen. Om 20u vond dan een soort generale plaats met alle acts van de show. Er was al vrij veel volk aanwezig. Pas om 21.30u waren we terug in de dorm...
Zondagavond verzamelden we rond 19u. Net als vorig jaar werd iedereen uitgebreid gefotografeerd door Chinezen en medestudenten en om 20u was het dan eindelijk zover. De show werd geopend met vuurwerk en als 10de act was het onze beurt. De beide podiumdelen werden het podium opgeschoven, alle spots waren op ons gericht, de televisiecamera ging over en weer en ... 'taiyang chulai...' Ik had het vorig jaar al eens meegemaakt, maar toch was ik weer overdonderd door die massa mensen (volgens sommigen een kleine 10.000). Na de opvoering kregen we elk 100 kuai (10 euro) toegestopt. Niet mis als je weet dat sommige mensen hier moeten toekomen met 1000 kuai per maand. Voor de Chinezen was het dan ook heel bijzonder om buitenlanders een van hun communistische liederen te horen zingen.
De vakantie zit er intussen bijna op, want morgen hebben we les. Op weekends hebben de Chinezen het niet zo begrepen. Het laatste weekend van september hadden we les op zaterdag en zondag (als je zegt dat je katholiek bent, hoef je wel niet te gaan). Overmorgen hebben we ook weer les. De vakantiedagen worden dus in latere weekends gewoon vervangen door lesdagen. Lang leve de vakantie!
Wat heb ik zoal gedaan? Vorige week kon ik nog van het mooie weer profiteren om enkele wandelingen te maken in de buurt van de dorm. Intussen echter lijkt ook hier de herfst zijn intrede te hebben gedaan, want het is nog 'amper' 20 graden en van die blauwe lucht is de laatste dagen nog weinig te bespeuren. De komende dagen komt daar wellicht niet veel verandering in. Op tv waren er de hele week vieringen ter gelegenheid van de 60ste verjaardag van de volksrepubliek en herhalingen van de parade op 1 oktober. De show die 's avonds op het tian'anmenplein opgevoerd werd, leek minstens even indrukwekkend als de parade om nog maar te zwijgen van het vuurwerk. Een beeld dat me bijblijft: Hu Jintao (president), Jiang Zemin (vorige president) en enkele andere hoge Chinese pieten die door enkele breedlachende schattige meisjes over het tian'anmenplein worden geleid. De meisjes was waarschijnlijk opgedragen om vol bewondering en genegenheid naar hun regeringsleiders te kijken, want ze durfden hun hoofdjes nauwelijks wegdraaien. Zo lijkt de jonge generatie ook alvast het huidige beleid te volgen... Verder studeerde ik nog wat Chinese karakters (goede student als ik ben) en geef ik ook tweemaal per week Nederlandse les, iets wat ik vorig jaar niet deed. De dame in kwestie had geen voorkennis van het Nederlands, op enkele woorden na en spreekt enkel Chinees. We leren dus van elkaar. Een uitdaging, want werken met het alfabet was voor haar volledig nieuw. Grammaticale begrippen uitleggen is niet altijd even gemakkelijk, maar gelukkig heb ik altijd een woordenboek bij. De dame is echter zo gedreven, leergierig en enthousiast dat het echt een plezier is om les te geven. Nadien kookt ze ook altijd voor mij en zo heb ik al enkele nieuwe dingen kunnen proeven. Het geeft me veel voldoening.
Voila, dat was het voor vandaag. Volgende keer: 80 jaar CQ University!
Groeten,
Ruben,
Oja, berichtjes kan je achterlaten in het gastenboek (rechts bovenaan de blogpagina) of bij reacties (onderaan de pagina). Indien er vragen zijn omtrent bepaalde gewoontes, zaken, whatever hier in China, stel gerust. Ik zal mijn best doen om er goed op te antwoorden.
zoals u ziet heb ik de overstap gemaakt van 'blogspot' naar 'bloggen'. Dit uit noodzaak, want de blogspotsites zijn nog steeds gecensureerd net als facebook, youtube en vele andere. Lang leve internet en de Chinese censuur!
Chongqing dan... Iets meer dan twee weken geleden kwam ik na mijn (te korte) verblijf in België terug aan in Chongqing. Ik had gehoopt nog wat kameraden te zien, maar mijn vliegtuig had meer dan twee uur vertraging dus kwam ik pas na middernacht aan in de dormitory. Mijn kamer lag er nogal stoffig bij en stond vol met voedingswaren, dvd's en allerlei andere spullen die vrienden van vorig jaar er hadden achtergelaten. Daags na aankomst volgde een blij weerzien met diegene van vorig jaar die hier opnieuw studeren. Toch voelde het ietwat vreemd dat een deel van die 'familie' ontbrak. Na een bezoek aan het bureau van de verantwoordelijke voor de buitenlanders, volgde heel wat geloop om alle administratie in orde te brengen (papieren van de medische test die ik moest ophalen in een ziekenhuis, pasfoto's, inschrijving voor de major, residence permit). Intussen is mijn kamer weer leefbaar en heb ik weer tijd om van Chongqing te genieten. Veel is er niet veranderd. Enkele hoge gebouwen zijn nog hoger geworden, het verkeer is nog steeds chaos en de inwoners spreken nog altijd 'Chongqinghua' (chongqingtaal), een dialect van het 'putonghua' (standaardtaal). Wat wel veranderd lijkt te zijn, is de kwaliteit van de lucht! Al enkele dagen op rij hebben we kunnen profiteren van een stralende zon en een blauwe hemel terwijl dit vorig jaar nauwelijks het geval was omwille van de 'Chongqing fog'. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Chongqing gaat de goede kant uit.
Onderaan dit bericht is een foto van Chongqing te zien met beide rivieren Jialing en de Yangzi. Die twee komen samen in het yuzhongdistrict waar ook Jiefangbei zich bevindt, de regio die het populairst is onder toeristen onder meer door de moderne shopping malls, restaurants en vele clubs. De dorm bevindt zich in Shapingbadistrict waarvan een close up in de volgende foto met enkele plaatsen waar ik regelmatig passeer. Voor alle duidelijkheid: mean lady place en babyplace zijn restaurantjes waar je voor 5-10 kuai (0.5-1 euro) iets kan eten.
1 oktober was het nationale feestdag. 60 jaar Volksrepubliek China. Op de straten was het erg rustig. Vele Chinezen zaten dan ook voor de televisie. Vanuit de appartementsblok naast de dormitory, hoorde ik Hu Jintao, president van China, 'tongzhimen hao!' (gegroet kameraden!) schreeuwen. Ik besloot dan ook maar mijn televisie op te zetten en ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was van de parade die enkele uren duurde. Eerst de militaire parade met alles erop en eraan: soldaatjes van verschillende regimenten, tanks, vliegtuigen. Nadien volgde een korte geschiedenis van 60 jaar Volksrepubliek, gevolgd door praalwagentjes met onderwerpen als milieu, ruimtevaart, educatie, wetenschap elk vergezeld van een paar honderd Chineesjes. Tot slot volgden nog praalwagentjes die de Chinese provincies voorstelden (ook Tibet en Taiwan hadden hun eigen wagentje). Het spektakel was heel kleurrijk en bijzonder synchroon. Alles volgde mooi op elkaar en klopte met de noten van het orkest. Na 60 jaar staat China er meer dan ooit.
Met deze boodschap sluit ik mijn eerste bericht op deze nieuwe blog af. Hopelijk lezen jullie deze blog met evenveel plezier als de vorige. Zo nu en dan een reactie wordt op prijs gesteld. Vele groeten en tot binnenkort,
 "Very Happy"){kind=icon}
