7 maand
later is het alsof ik nooit ben weggeweest
Bijna
iedereen die er was, is er opnieuw (Dasha, Masha, Agus & Daniel).
De
restaurantjes zijn er nog steeds, er lopen nog steeds starende Chinezen rond en
ja,
ook de
Chongqing zomer is nog steeds dezelfde: vochtig en heet, vreselijk heet!!
Met een
nieuw fototoestel in de hand, een Canon 600D voor de kenners, was ik fotograaf
op Dashas afstudeerceremonie (het vorige verloor ik jammer genoeg in Dubai bij
het wisselen van taxi).
Meer fotos
van Chongqing verschijnen vast en zeker bij de volgende blogberichten.
Dit weekend
trek ik naar Chengdu om er Fien op te zoeken, een medestudente uit het eerste
jaar sinologie. Meteen hoop ik van de gelegenheid gebruik te maken om er enkele
Belgische bedrijven te bezoeken.
Hongqiao Railway Station, net naast de tweede luchthaven van
Shanghai, moet zowat het meest moderne treinstation zijn dat ik ooit heb
gezien!
Het gebouw bestaat uit een reusachtige balkvormige structuur
met een A-zijde en een B-zijde. In totaal zijn er zon 30 sporen en alvorens de
deuren die je toegang verlenen tot de perrons opengaan, worden de tickets in
speciale machines afgestempeld (daar kunnen wij nog wat van leren!). Met de
roltrap gaat het vervolgens naar beneden waar ik onder de indruk was van het
grote aantal hogesnelheidstreinen daar aanwezig.
Mijn rit naar Shaoxing duurde ongeveer 1 uur en 40 minuten
(vroeger was dit 3 uur!). We spoorden aan een gezellige 250 km/u.
Shaoxing zelfis een stadje
van 4 miljoen inwoners waar ik 4 jaar geleden al eens 2 weken verbleef. Het was
leuk om terug te zijn en vast te stellen dat het baozi-kraam (gebakken
deegbolletjes met vlees in) waar ik bijna dagelijks at, er nog steeds was. De
skyline is echter niet zozeer veranderd.
Daarnet nog las ik dat China net de langste spoorlijn ter
wereld heeft ingehuldigd. Het gaat om een traject van ongeveer 1200 km tussen
Shanghai en Beijing dat amper 4 uur zou duren. De concurrentie met de
luchtvaart is zo meteen goed ingezet.
De vooruitgang op vlak van infrastructuur lijkt niet
te stoppen.
Mijn allereerste ervaring met China en nog steeds
één van mijn favoriete steden ter wereld...
Uitslapen zat er
helaas niet in op deze zondagmorgen! Om 7u waren de Chineesjes aan de
overkant al druk aan het hameren en timmeren aan het nieuwe
appartementscomplex dat er verrijst. Dus trok ik met een fles thee en
een zakje komkommerchips richting stad. Vanaf het centrale plein trek ik
even de minder toeristische straatjes in waar kleine winkeltjes nog
steeds concurreren met elkaar om wieltjes en allerhande ijzerwerk te
verkopen. Via de Bund (de laan met koloniale gebouwen daterend van begin
vorige eeuw) wandelde ik richting ferryterminal waar ik de boot nam
(nog steeds 0.05 eurocent!) naar de overkant van de rivier. Een van de
toekomstige paradepaardjes van Shanghai is de Shanghai Tower, een toren
van 632m die na de Burj Khalifa, de hoogste ter wereld zal zijn. Tijdens
mijn laatste bezoek in januari vorig jaar, was men bezig met de
funderingen. Vandaag zijn zo'n 20 verdiepingen min of meer afgewerkt. Ik
ben al benieuwd naar het uiteindelijke resultaat! Via de promenade
met uitzicht op de Bund, wandelde ik terug naar de terminal. Die
promenade ging overigens gepaard met heel wat gestaar (nog steeds!) en
mannetjes en vrouwtjes die allerhande prullaria trachten te verkopen. Eenmaal
aan de overkant wachtte me echter hetzelfde in Nanjing Lu, de gekendste
winkelstraat van China. Meer dan eens 'massaaaaage sir? I make you good
price!' en 'Rolex sir? Very cheap! No? T-shirt? I-phone? DVD? I-pad
then?' No, no no! Ja, ook Shanghai heeft zo zijn slechte kantjes,
maar die zijn gelukkig verwaarloosbaar! Ik ben er nog lang niet op
uitgekeken.
over 10 dagen is het weer zover. Dan trek ik opnieuw naar China, deze keer slechts op vakantie helaas.
Omdat ik jullie een half jaar geleden nog een update over Hong Kong had beloofd, wil ik dit alsnog goedmaken met dit blogbericht. Wat vooraf ging: eind november maakten Daniel en ik ons klaar om CQ te verlaten. Vanuit CQ ging het richting Guangzhou waar we ons lieten gidsen door Sven die in het eerste jaar CQ ook aan de universiteit studeerde en nu een job heeft op het consulaat alginds.
Iedereen heeft natuurlijk al gehoord van Hong Kong, het stukje China dat voor 100 jaar in handen was van Groot-Brittannië. Na enkele dagen in Guangzhou reisden we per trein via Shenzhen richting grens met HK. Na de volledige grenscontrole (wat erop wijst dat Hong Kong nog steeds over een speciale status beschikt), trokken we richting Kowloon, het bruisende hart van Hong Kong. Druk, hectisch, chaotisch, het is moeilijk woorden vinden voor het hele gebeuren. In de Chongking Mansions (een hele gebeurtenis op zich!) vonden we onderdak. Op straat werden we voortdurend aangesproken door Indiërs die ons op maat gemaakte kostuums willen verkopen, Pakistanen met uurwerken en allerhande andere nationaliteiten met spullen die je niet echt nodig hebt. Aan de Parelrivier vonden we de Avenue of Stars, de Chinese versie van de Hollywood Walk of Fame. Hier hebben filmhelden als Jackie Chan en Bruce Lee hun eigen ster (en ja, ook ik!). Het traditionele eten zoals we dat in CQ overal vonden, was moeilijk te vinden en niet goedkoop. De ferry die ons naar Central bracht, was dan wel weer redelijk van prijs. HK Central is het moderne zakendistrict van Hong Kong. Alles verloopt er een pak gedisciplineerder en 'rustiger'. Als voetganger heb je bovendien weinig tot geen last van het verkeer omdat je altijd gebruik kan maken van de voetgangersbruggen die overal aanwezig zijn. Een must in dit gedeelte van de stad is Victoria Peak, de heuvel die een practig zicht biedt op de skyline van HK en omringende eilanden. Hier bevinden zich dan ook de duurste landhuizen van heel China. De ondergaande zon gevolgd door het aanzetten van de verlichting in alle gebouwen en de dagelijkse lichtshow om 20u zijn momenten om nooit te vergeten...
