tijd voor nog eens een nieuwe update dacht ik zo dus voila...
Na een aantal mooie dagen is het weer opnieuw typisch Chongqing: grijs en
mistig. Omdat al dat grijs het gemoed niet echt opvrolijkt, besliste Dasha een
hele tijd geleden om wat kleur in haar kamer te brengen. Ze verzamelde wat
prentjes voor haar 'fairytale room' op internet en vroeg me om die uit te
tekenen op de muren. Na het potloodwerk gingen we shoppen in Jiefangbei. In een
van de malls was er een hele verdieping vol verf, potloden en ander schilder-
en tekenmateriaal. We hadden allerlei penselen en zeker 15 potjes verf mee voor
amper 2.5 euro! Jaja, Chongqing is nog steeds een shoppingparadijs...
Ongeveer twee maand later is Dasha's kamer ongeveer af, want natuurlijk heb ik
niet elke dag staan schilderen (in de letterlijke zin dan;-).
Het resultaat is te bewonderen in onderstaande foto's. Ook het filmpje dat Agus
maakte voor zijn eerste project aan de filmacademie gaat over Dasha's
'fairytale room'. Het filmpje is te vinden op youtube (zie link onderaan) en facebook. Mijn stem klink nogal zwaar, maar dat komt omdat Agus het geluid wat heeft 'uitgerekt' om het te doen kloppen met de beelden. Het is de eerste keer dat ik iets op dergelijke schaal heb
kunnen maken en eerlijk gezegd geeft het me wel een zekere voldoening. Het
volgende project (Masha's kamer) krijgt intussen vorm en ik vrees dat op
termijn ook mijn kamer nog een kleurtje zal krijgen.
Vorige week dinsdag is Paul van Nederland afgekomen, de vriend van Li Na, mijn
studente Nederlands (die mevrouw van 53). Afgelopen zaterdag was het zijn 53ste
verjaardag en die werd gevierd in een chic spa-resort. Mijn studente wilde me
er absoluut bij dus na de MBA lessen nam ik de bus naar Jiangnan tiyuguan
(sporthal ten zuiden van de Yangze). Het heeft me ongeveer 2 uur gekost om er
te komen omdat ik eerst min of meer verdwaald was ergens tussenin waar ik van
bus moest wisselen en dan bij aankomst moest ik nog een stukje te voet enkele
trappen af... Maar goed, ik ben er geraakt! Behalve Paul, Li Na en mijzelf,
waren er nog 8 vriendinnen van Li Na, allemaal eind 40, begin 50. Ik hoef
jullie dus niet te vertellen dat ik me daar in het begin nogal onwennig voelde.
Gelukkig viel dat allemaal nogal mee. Ik kon mijn Chinees wat oefenen en ze
noemden me allemaal laoshi (leraar). De volgende dag 's voormiddags verliet ik
het complex om het wekelijkse ontbijt op zondag met Dasha, Masha en Agus niet
te missen. Morgen maken Agus en ik chocomelk (daar kijken we allemaal naar
uit), pisang goreng, gebakken aardappelen, ...
Over het eten niets dan goed!
15 november intussen... Buiten is het behoorlijk koud (tussen 5 en 10 graden) en op die manier kunnen we ook hier 'genieten' van het wintergevoel. Het voordeel van dit weer is dat het gezonder lijkt. Vanuit mijn kamer zie ik nu heel duidelijk de gebouwen aan de overkant van de Jialingrivier. Dat is wel eens anders geweest. Vooral 's avonds geniet ik van de skyline. CQ ziet er zo anders uit. Over de kleuren in CQ zal ik het volgende keer hebben, want er wordt nog steeds aan gewerkt!
Enkele CQ ditjes en datjes:
* De MBA-klassen bestaan uit Management Science en Accounting. De professors zijn vrij casual (sportschoentjes) en spreken vrij verstaanbaar Chinees. Het probleem is dat de lessen een heel nieuwe woordenschat vragen die ik nog niet bezit. Het is vrij lastig om geconcentreerd te blijven dus neem ik telkens ook mijn woorden voor gaojiban (Chinese lessen) mee.
* Het MBA-lessenpakket kost maar liefst 4500 euro! De meesten Chinezen uit mijn klas zijn al eind de 20 en velen onder hen zijn manager. Ze beschikken dus over de mogelijkheden om dit te betalen. Ik geloof dat ik het broekventje van de klas ben.
* Net als ik hebben veel klasgenoten een notitieschriftje bij tijdens de lessen. Een aantal van hen draait telkens een pagina terug om notities te maken. Ze begonnen dus op de laatste pagina. Leuk hoe tradities in dergelijke kleine dingen in stand worden gehouden.
* Er wordt veel moeite gedaan om de klas tot een groep vrienden te maken. Eind oktober was er na de lessen een gratis etentje voorzien om elkaar te leren kennen, gisteren gingen ze (ik had iets anders te doen, zie verder) samen naar de film. Chinezen gaan heel gemakkelijk met elkaar om en lijken snel nieuwe 'vrienden' te maken.
* Wat het begrip 'vrienden' betreft, lijken ze er wel een andere definitie aan te geven. Ze noemen je vriend vanaf het moment dat je telefoonnummers uitwisselt (vrijwel onmiddellijk). Enige tijd geleden passeerde ik op weg naar de dorm het instituut van internationale handel; Daar kwam net een meisje buiten dat me riep en vroeg: 'hello, can I be your friend? I have an English test tomorrow but I will have to do it again!' Haa!
* Ik heb intussen Chinees leren koken. Mijn studente Nederlands zorgt er telkens voor dat ik na de lessen kan genieten van verschillende Chinese gerechten waarbij ze me telkens vraagt wat ik wel en niet lust zodat ze daar later rekening kan mee houden. Ik ben blij dat ik bijna alles eet!
* Gisterenavond hebben Dasha, Agus en ik genoten van 'Cats', de originele musical van Webber! Dit in het nieuwe operagebouw dat vorig jaar nog in de steigers stond! Schitterende belevenis waarvoor we ons graag opkleedden in tegenstelling tot de Chinezen die zelfs in sportkledij naar dit evenement gingen...
* Elke zondag hebben Dasha, Masha, Agus en ik samen ontbijt. Nu eens de meisjes, dan de jongens maken het eten klaar. Brood met (echte!) kaviaar, pisang goreng (gefrituurde banaan), omelet, russische aardappelkoekjes, ...
Bon, dat was het weer voor vandaag. Bijna tijd voor het avondeten... Groeten,
een nieuwe maand is van start gegaan, tijd voor een nieuwe update...
Tussen al die Chinese karakters door mag er al eens tijd gemaakt worden voor ontspanning. Vorige week zaterdag achtte ik het dan ook tijd om naar goede gewoonte eens een feestje te organiseren, een belgisch dan nog wel! Op het menu stond balletjes in tomatensaus en vol au vent van het huis. Aangezien ik de enige Belg en Vlaming ben in de directe omgeving had ik mijn handen vol, maar gelukkig had ik in de keuken een aantal goede (Russische) helpers om alles op tijd klaar te krijgen. Uiteindelijk kwamen zo'n 17 mensen naar mijn kamer, meer dan verwacht. Het leuke aan dergelijke feestjes is hoeveel verschillende nationaliteiten er telkens bij elkaar zijn: Brazilië, Korea, Rusland, Kazachstan, Duitsland, Indonesië, Italië, Belarus, Filipijnen, Yemen en België natuurlijk. Het was behoorlijk druk, maar heel gezellig!
Afgelopen zaterdag was het Halloween dat niet alleen bij ons in België steeds populairder wordt, maar blijkbaar ook in China. Steeds meer bars en restaurants organiseerden feestjes ter gelegenheid van 'All Hallow's Eve' (oorspronkelijk Iers trouwens en niet Amerikaans!). Net als vorig jaar was er opnieuw een verkleedpartijtje in de dorm, maar helaas was er ook in het Singapore restaurant een groots feestje aan de gang waardoor we het met minder deelnemers moesten stellen dan vorig jaar. De ietwat lage opkomst kon onze pret echter niet bederven en na de fotoshoot, trokken Masha, Dasha, Agus en ik richting Jiefangbei om te dansen in Cotton Club, een club die bij de buitenlanders bijzonder populair is. Het was er vrij druk en rond 2u keerden we terug naar de dorm waar we op mijn kamer nog een aantal uurtjes kletsten met een drankje en een hapje.
November... geen kerkhofbloemen hier en vandaag zelfs geen grijs weer, want voor de eerste keer in drie weken tijd hebben we van de zon kunnen genieten bij zo'n aangename 20 graden. Chongqing zag er vandaag opnieuw een heel stuk kleurrijker uit (meer daarover in de volgende update;-).
 "Very Happy"){kind=icon}
