Zoals
beloofd een tweede deel over de verschillen tussen België en China (Chongqing).
Meer
zaken die me soms tot wanhoop drijven of me de wenkbrauwen doen fronsen:
-
de vochtigheid! Chongqing is gekend als 1 van Chinas 3 ovens (samen met Wuhan
en Nanjing). Al enkele weken hebben we hier temperaturen rond de 30 35 graden
en volgende week gaat dat in stijgende lijn tot 40 en waarschijnlijk meer! Al
dat mooie weer lijkt heel tof ware het niet van de immense vochtigheid die
daarmee gepaard gaat. Een paar trappen, een paar passen en je kan je T-shirt
uitwringen en gaan douchen. Als ik ga werken heb ik altijd een paar minuten
nodig om op te drogen alvorens ik me durf te vertonen:p
-
samen met die vochtige hitte zijn er sinds een paar maand overal een heleboel
kakkerlakken verschenen. Die vieze vlugge beestjes waren met geen stokken uit
mijn kamer te krijgen dus heb ik me een paar weken geleden een serieuze
spuitbus gekocht waarna ik ze toch bijeen heb kunnen vegen. Ik denk dat ik die
spuitbus nog eens zal mogen bovenhalen, want ze zijn precies nog niet
verslagen!
-
Chinezen zijn onbetrouwbare zakenpartners! Enkele blogberichten geleden
vermeldde ik het zomerkamp met de kinderen. 2 keer 10 dagen, een paar honderd
kinderen en in totaal 16 000 kuai (1600 euro). Dat klonk goed! Veel te goed, zo
bleek. Eerst hadden ze nog maar 5 buitenlanders nodig ipv 6, dan 3 en
uiteindelijk maar 2 voor in totaal nog geen 30 kinderen. Organisatie en
marketing: een dikke nul!
Gelukkig
had ik intussen al iets anders gevonden: ik geef nu tweemaal per week les in
een kinderopvangcentrum (beetje spelen en dansen met een paar woorden Engels)
en ik geef Engelse les in een trainingschool (tieners). Natuurlijk is er ook
nog steeds mijn studente Nederlands.
-
Chinezen die afstuderen, een hele belevenis! Ongeveer een maand geleden was het
zover. Net zoals wij, wordt dat ook hier gevierd, maar hoe?! Computers,
valiezen, boeken, vanalles wordt vanuit the slaapzalen naar buiten gegooid.
Wanneer de kamers zijn opgekuist, gaan ze richting restaurants om zich te
bezatten. De gele Chineesjes slaan dan rood uit en zoeken massaal de toiletten
op (Chinezen en alcohol, het lijkt ze niet goed af te gaan).
- een laatste zaak is het aanschuiven (of eerder het gebrek daaraan). Rijen
vormen hebben ze hier nog steeds niet onder de knie. Of je nu naar de post
gaat, Mc Donalds of een winkel, die eerst komt, wordt eerst geholpen, maar bij
mij pakt dat niet meer hoor! Als ze mij voorsteken, zeg ik hen in Chinees dat
ze achter mij in de rij kunnen gaan staan en lukt dat niet zal ik in uiterste
nood ook wel mijn ellebogen gebruiken (dan ben ik helemaal Chinees).
Voila,
dit waren zo enkele verschillen tussen oost en west
In
de loop van juni werd er druk gewerkt aan Agus laatste project voor de
zomervakantie. Een week liedjes inzingen (want het was een musical), een week
afzonderlijk filmen (waarbij zich het bliksemverhaal afspeelde, zie 2 berichten
geleden) en tenslotte een week voor de choreografieën. Enkele weken terug was
er dan de première van Ray of Light. Het resultaat kan u zien op Facebook.
Allen daarheen! Youtube is opnieuw moeilijker toegankelijk dus daar staat het
voorlopig nog niet op.
Na
de première trokken Daniel en ik voor een weekend naar Chengdu waar we
overnachtten bij Fien, een medestudente uit het eerste jaar Sinologie. De rit
vanuit CQ duurde zon 2 uur met de sneltrein (200km/u). TexMex, een Mexicaans
restaurant met heerlijk westers eten bezochten we 3 keer. Kaas, heerlijk vlees,
aardappelpuree uit de oven, jaja, wij zijn content met weinig! In Chongqing is
dat allemaal niet te vinden. Decathlon en Ikea stonden ook op het programma.
Hoewel de portemonnee na die paar dagen wat lichter was geworden, waren we meer
dan voldaan, zo voldaan dat we inspiratie kregen voor een derde film waar we meteen aan begonnen. Momenteel liggen de opnames even stil omdat de inspiratie intussen alweer zoek is, hehe.
Voetbal
leeft, ook in China. Op de pleinen met reusachtige schermen in de verschillende
centra van Chongqing, verzamelden zich elke avond tientallen mensen om naar de
wedstrijden van de wereldbeker te kijken. De match Korea Uruguay bekeken we
met een kleine honderd buitenlanders en Chinezen in een hotel waar we werden
voorzien van spijs en drank, Koreaanse t-shirts en sjaals. Dit alles werd
gesponsord door de Koreaanse gemeenschap van CQ, een leuke ervaring. Duitsland
Argentinië bekeken we dan weer in een Duits restaurant met enkele vrienden. Waar
we de finale bekijken, is nog niet zeker, wel zeker is dat het merendeel hier
voor onze nooderburen zal supporteren. Hopelijk krijgt octopus Paul ongelijk,
want die heeft blijkbaar een Spaanse zege voorspeld!
Volgende keer gaan we verder met 'waarom..., deel II'
Tijd voor een nieuwe update.
Na twee jaar in Chongqing wordt het eens tijd om een balans op te maken van de
verschillen tussen België en China (Chongqing). Hoewel dit intussen mijn tweede
thuis is geworden zijn er soms echt wel momenten dat ik zin heb om terug te
keren naar Vlaanderen.
Enkele zaken die me soms tot wanhoop drijven:
- het verkeer! Taxichauffeurs zijn soms echte gekken (zo ramden we vorig jaar
al eens een bus, gelukkig niets serieus;-). Op banen met 3 rijstroken rijden 4
auto's of bussen naast elkaar, voorbijsteken gebeurt links en rechts. Aandacht
voor voetgangers is er al helemaal niet hoewel er toch meer en meer
voetgangersbruggen verschijnen. Ook zijn er meer zebrapaden met
voetgangerslichten, maar daar hebben de Chinezen het niet zo op begrepen, want
die worden gewoon genegeerd. Een wonder dat er niet meer ongevallen gebeuren.
Hoewel Chinezen zeer agressief rijden, lijken ze toch elke situatie goed te
kunnen inschatten.
- onderdeel van het hectische verkeer is het claxoneren. In tegenstelling tot
België waar wordt getoeterd om gevaar aan te tonen, toetert men er hier lustig
op los om de auto's voor en naast opzij te doen gaan rijden. 's morgens wanneer
je net uit bed komt of 's avonds wanneer je eens van de rust wilt genieten, kan
dit bijzonder op de zenuwen werken!
- het spuwen blijft nog altijd deel uitmaken van de Chinese cultuur. In
tegenstelling tot Beijing waar men beboet wordt, spuwt iedereen er hier op los.
Vooral het geluid dat daarbij komt kijken, is niet om aan te horen (zeker niet
als je aan tafel zit of als het geproduceerd wordt door een vrouw waarvan je
dacht 'dat ziet er een gedistingeerde vrouw uit'). Mannen, vrouwen, jong en
oud. En ja, mijn broek heeft al eens prijs gehad! Helaas had ik het te laat
gezien of de schuldige zou het kunnen opkuisen hebben!
- gebrek aan rust en stilte. Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik graag
wandel en rondloop tussen alles wat groen is. Helaas is dat een beetje moeilijk
in een stad met 6 miljoen mensen en slechts een handvol parken. Overal is er
een massa Chinezen. Zaterdagen en zondagen zijn gewoon een ramp. Als je dan
ergens naartoe moet, moet je je overal tussen wringen. Bovendien zijn de
Chinezen zeer onvoorspelbare wandelaars. Ineens kunnen ze net voor jou stoppen
of van richting veranderen zonder te kijken en dan moet je maar zien dat je
niet op hen botst.
