Als ik terugkijk op de voorbije 4 maand, merk ik niet alleen dat ze te snel zijn gegaan, maar dat ik vele leuke mensen heb ontmoet, leuke ervaringen heb opgedaan en mooie plaatsen heb bezocht. Ik heb ook veel geleerd. Niet alleen over religies en cultuur, maar ook meer mensenkennis. Mijn sociale kant was al redelijk goed, en is nu zelfs nog beter geworden.

Ik heb o.a. ook geleerd om buiten mijn comfortabele zone te gaan, en om met verschillende soorten mensen samen te leven. Ik ben ook veel verdraagzamer geworden. Mede dankzij het samenleven met de menselijke verschillen van over de hele wereld :-)

Mijn grenzen zijn op ALLE vlakken verlegd! Ik heb vreemde dingen gegeten, in de vuilste omgevingen geslapen of gedoucht, de ranzigste busritten beleeft, met 23 andere mensen in 1 kamer geslapen, in een chaotisch verkeer gereden,... Dit lijkt nu alsof ik het negatief bedoel, allesbehalve. Ik kijk hier met een goed gevoel op terug :-) 

Al bij al ben ik zelfstandiger geworden, ik ga nu voor (of weet) wat echt geldt, mijn perspectief over de wereld is veel groter geworden en ik heb wel 100en fantastische verhalen te vertellen! :-D

Like they say "you will come back more as you than you ever were before. And it will be a you that you actually like!"

Langs de ene kant wil ik eigenlijk nog niet terugkeren... Ik ben er 110% van overtuigd dat dit niet mijn enigste trip zal zijn 

Langs de andere kant kijk ik wel uit om terug te keren. Niet alleen om mijn familie en vrienden terug te zien, maar omdat ik de voorbije 4 dagen super ziek ben geweest. Ik heb bewust niets meer van mij laten horen om bepaalde mensen niet ongerust te maken  

Toen ik terugkwam van Koh Rong, was mijn eetlust sterk gedaald. Wel, ik had grote honger, maar na 3 happen zat ik al vol en werd ik bijna misselijk. Ik dacht dat het van vermoeidheid was, tot ik met mijn (zieke) kamergenoten (die ook op Koh Rong en de crazy slow boat zaten) hierover babbelde. Blijkt dat iedereen die op Koh Rong cocktails of iets met ijs heeft gedronken, ziek is geworden. De ijsblokjes worden daar blijkbaar van kraantjeswater gemaakt. En het kraantjeswater op Koh Rong is nog slechter dan op het vaste land. Ze trekken er zich niets van aan, dat toeristen ziek worden. Ze geven veel happy hours waarbij je 2 cocktails voor de prijs van 1 krijgt. Iedereen besteld dus wel eens een cocktail. En iedereen, maar dan ook iedereen, die terugkeert van Koh Rong is ziek. Uitgezonderd diegene die enkel bier uit een blikje hebben gedronken (= zeldzaam).

Na 2 dagen ging het bergaf met mij. Er geraakte geen eten meer in en gisteren heb ik het dieptepunt bereikt. Ik lag met koorts in bed en het kwam zelfs op een bepaald punt zo ver dat ze mij naar het ziekenhuis wilden brengen. Gelukkig had ik een super goede vriend gemaakt. Hij heeft heel de tijd voor mij gezorgd. En is zelfs een paar dagen langer gebleven om voor mij te zorgen. Ik kan hem niet genoeg bedanken voor al die flessen water, de ijsblokjes op mijn voorhoofd, de bouillonsoepkes, maar vooral voor zijn gezelschap. 

Deze morgen was ik een beetje beter, en ik had schrik voor de busrit van 4 à 5 uur naar Phnom Penh. Maar ik heb het overleefd :-) En nu zit ik in een privé kamer in "Me Mate's place" voor mijn laatste nacht in Zuidoost-Azië. Ik ben ook veel beter. Die koorts heeft het slechte eruit laten zweten. De timing van de "Koh Rong ziekte" was nog niet zo slecht. Want eerlijk gezegd keek ik er zwaar tegenop om terug naar het miezerige, koude en reglementaire België te gaan... Wel, nog steeds eigenlijk. 

Morgen vertrekt mijn vlucht om 16u vanuit Phnom Penh naar Brussel. Met een tussenstop in Ho Chi Minh (Vietnam) en Doha (Qatar). Dinsdag land ik rond 7u in Brussel. De totale duur onderweg is 21 uur. Vanwege het tijdsverschil. Ik vlieg 6 uur terug. 

Mijn reis was echt fantastisch! Ik kan mij geen betere voorstellen! Later zal ik hierover nog steeds vertellen, tegen mijn kleinkinderen bijvoorbeeld :-) 

Aan iedereen die graag reist, ik raad Zuidoost-Azië ten zeerste aan!!! Het zal een onvergetelijke belevenis zijn :-)