's Avonds werd ik opgebeld met een goed aanbod. Een andere toerist had een trip naar Kanawa geboekt dus ik kon goedkoop mee. 

De ochtend erna kwam er echter niemand anders opdagen. Ze was ziek. Dus ik ging dan maar alleen, samen met "de kapitein" die geen woord Engels sprak.



Dit was onze boot. Een lokale boot die redelijk simplistisch was uitgerust. De motor moest zelfs handmatig opgestart worden en de wc was een gat in de bodem.




Eerste stop was Kanawa. Een klein eilandje met een mooi wit strand en omgeven door koraalriffen. 


De zee was zo ondiep dat je het koraal en de vissen vanuit de boot kon zien.


Tweede stop was Bidadari Island. Het dichtsbijgelegen eiland bij Labuan Bajo. 


Het weer was hier echter minder zonnig dan Kanawa en het water was ijskoud! De koraalriffen waren ook niet zo spectaculair. En toen begon het ineens te regenen. Het was 15u dus besloten we terug te gaan naar Labuan Bajo.

Voor de prijs was het best oké. Maar ik keek harder uit naar de volgende snorkeldag Met een Belgische organisatie, mee met de duikers, op een prachtige boot en naar 3 andere eilanden binnen "het park". Om in het park te duiken of te snorkelen moet je een entrance fee betalen. 

En het was fantastisch! Zeeschildpadden, reuzen manta's,... Maar meer hierover morgen We zijn rond 17u teruggekomen en om 19u hadden we allemaal afgesproken om naar de "night fishmarket" te gaan om verse vis te eten, en het is redelijk hard uitgelopen Morgen moeten we (iedereen van vandaag zit morgen terug op dezelfde boot) terug om 7u paraat staan aan de boot. We gaan 2 duik/snorkelplaatsen doen en na de lunch naar Rinca voor een trekking om de komodo's te zien. Dus ik ga gaan slapen want om 4u begint de moskee al luidkeels te zingen en te roepen en is gedaan met slapen. Wie gaat er nu om 4u 's nachts naar de moskee om te bidden?! 

De boot was echt geweldig! Bestaande uit een lounge, keuken en bar beneden, en een chill-out met zitzakken op het bovendek. We kregen om 7u 's morgens een ontbijt bestaande uit donuts, bananen, koffie en thee naar hartelust. Donuts! Wauw

De chill-out. Hier heb ik véél gechilled! Het moest maar niet zo zalig zijn.


Na anderhalf uur varen kwamen we aan bij de eerste duik/snorkelspot, Siaba Kecil. Een uur lang heb ik langs deze riffen kunnen snorkelen terwijl de duikers 15m dieper zaten. Het was prachtig! Ik waande mezelf in één groot aquarium. Scholen kleurrijke vissen rondom mij terwijl ik vlak boven het koraal zwom. Van clownvissen tot eenhoornvissen tot zeeschildpadden!!


Van zodra de crew mij terug riep (al fluitend natuurlijk) zwom ik terug naar de boot en werden de duikers opgehaald. Aan de bar stonden koekjes en vers fruit klaar, en in de tussentijd vaarden we verder naar de tweede spot, Makassar Reef. Beter bekend als Manta Point! Het is een zachte stroming langs Komodo Island. Op onderstaande foto van links naar rechts. 

Hier zwom ik in open water, zo'n 10 à 15m boven de zeebodem. Want koraalriffen vind je hier niet, enkel manta's. En amai. Ik stond echt versteld van wat ik onder mij zag zwemmen. Het waren niet gewoon manta's, maar reuzenmanta's!!! Soms zelfs in groepen van 8 of 9. Ze komen hier naar de "carwash". Ze zweven boven bepaalde visjes die hun parasieten opeten. 

Ik heb er vandaag 32 geteld! Waaronder misschien een paar keer dezelfde Het was heel uitzonderlijk. De dive masters hadden er zelfs nog nooit zoveel gezien als vandaag. Van bovenaan heb je een groter gezichtsveld, maar de duikers hadden natuurlijk een veel beter zicht op 15m diepte (jaloers!). Met het risico dat een manta in je gezicht kan poepen! Zoals bij dive master Willy Een local met dreadlocks en een aanstekelijke lach. 


Tijdens de lunch, spaghetti bolognese by the way , waren we onderweg naar de laatste spot, Pengah Kecil. Een eiland met een stevige stroming! We moesten goed uitkijken waar we in het water sprongen om niet in een onderwater stroming vast te zitten. Het water was er ijskoud! En de stroming was veel te sterk. Ik heb slechts 30min kunnen snorkelen toen de kapitein mij terug riep. De stroming was te gevaarlijk. De duikers hadden niet zoveel last van de stroming, maar eerder van de koud. We stonden allemaal met kiekenvel te bibberen. 

Het was ondertussen al 15u en tijd om terug te varen. Omdat we helemaal in het noorden zaten, duurde de tocht naar Labuan Bajo 2u. Onderweg naar huis kregen we zelfgemaakte suikerwater, appelcake en vers fruit. En pintjes voor degene die al dorst hadden. 

Het was echt genieten op het bovendek! Gedurende die 2 dagen dat ik hierop heb doorgebracht, heb ik een mooi kleurtje opgedaan


Iedereen was moe. We lagen allemaal te slapen of te suffen. Behalve Yves

We do love Indonesia!!!


Bajo View Guesthouse. Vlak onder de 2 lichtblauwe huisjes in het midden van onderstaande foto.

Na een korte trekking door de jungle kwamen we aan de waterval aan. Onze gids leidde ons direct naar een punt waar we in het water konden springen (zie onderstaande foto). Hier ben ik van 5m hoogte in het water gesprongen. Er is een filmpje van! Van in het water konden we tussen de rotsen naar de waterval zwemmen.






Omdat onze camera's niet waterbestendig zijn, zijn we na het zwemmen langs de rotsen naar boven geklommen om er foto's van te nemen. In het regenseizoen is deze eens zo groot!

Mijn geboekte plannen voor de komende 3 dagen bestaan uit snorkeltripjes naar verschillende eilandjes en een trekking op Rinca Island om de komodo's te zien. Morgenvroeg om 8u begin ik aan mijn eerste dagtrip om te gaan snorkelen en relaxen op 2 van de vele eilandjes. 

Ik wilde in eerste instantie gaan duiken. Maar het is veel te duur omdat ik, vanwege mijn oren, niet mee kan met de gewone duiken en er dus een privé instructeur ingeschakeld moet worden. Jammer, maar ik ben even content met snorkelen!

Bij het inchecken in Makassar vroeg ik achter mijn tweede ticket zodat mijn bagage rechtstreeks ingecheckt werd naar Labuan Bajo en ik het niet moest ophalen bij bagage claim. Plus, ze zeiden dat ik dan ineens kon inchecken om in de transitzone in hun lounge kon overnachten. Woo-hoo!

Eens toegekomen op Bali ging ik dus richting de transitzone. Onderweg was ik toch maar even gaan dubbelchecken bij bagage claim of mijn bagage niet op de band terecht zou komen. Stel u voor dat ze het als "lost bagage" zouden bijhouden. Oké, hij zou niet op de band komen. Dus ik ging verder naar de departure hall om in te checken zodat ik naar de transit zone kon.

Oei. Probleem. Inchecken gaat enkel wanneer uw transittijd 8u of minder is. Die van mij was 9u. In Makassar hadden ze zich dus vergist. En oei. Ik had mijn bagage niet bij me. Ja dan kunnen ze die niet inchecken. Ik moest mijn rugzak gaan ophalen. Dus bibi terug naar bagage claim waar mijn bagage nergens te bespeuren was. Ah nee, zeiden die mannen, die is al richting de opslagruimte voor Labuan Bajo (wat ik al dacht). Allez, bibi terug naar departure all. Ik mocht niet verder, want mijn transittijd is langer dan 8u. Het was ondertussen 10:30pm en ik moest dus buiten op straat overnachten! Ja teute ze. Ik heb mij uiteindelijk een brede bank gevonden in de departure hall om mij daar te placeren. Alle chance dat de nachtbewaker zo vriendelijk was om mij te laten liggen zonder buiten te sjotten. Rond 3am werd ik wakker in een volledig verlaten en afgesloten luchthaven, want die ging pas open om 4am. Ik heb mij dan maar bij de nachtbewaker gezet voor een babbelke. En rond 4am kon ik EINDELIJK inchecken! 

Overnachten in de departure hall is écht niet leuk! Maar beter dan buiten

Ter verduidelijking, het was niet de moeite om vervoer en een bed te zoeken voor die paar uur aangezien ik om 4am moest inchecken voor mijn vlucht die om 5:30am begon met boarden. 

En rond 6am begonnen de propellers, van het kleinste vliegtuig waar ik tot nu toe mee heb gevlogen!, te draaien. 


Ondanks de zware vermoeidheid bleef ik wakker om foto's te nemen van het indrukwekkende uitzicht onder mij. 

1u30 later kwamen we toe in de kleine, schattige luchthaven van Labuan Bajo En ja hoor! Mijn bagage was mee. Onnodig gestress van de stewardessen (ik neem de moeite al niet meer om te stressen, alles komt uiteindelijk toch terug terecht). 

Momenteel verblijf ik gedurende 4 nachten in "Bajo View guesthouse" in een tentje. The view is prachtig! Op de haven van Labuan Bajo en enkele omringende eilandjes. En de Wi-Fi is uitstekend! 

Dus ik heb mij een vlucht geboekt voor vanavond van Makassar naar Labuan Bajo. Met een tussenstop (van jammer genoeg 9u) in Bali, aangezien er geen directe vlucht is. Morgenochtend arriveer ik om 7u30 in Flores. 

Gisteren ben ik in Makassar gaan shoppen Ik had DRINGEND een nieuwe dagrugzak nodig! Aangezien mijn vorige rugzak, die ik in Maleisië heb gekocht, zijn beste tijd heeft gehad. Ik heb hem 6 keer moeten naaien vanwege het intensief gebruik. Plus, mijn garen zijn erdoor Dus het werd tijd voor een nieuwe. 

Vandaag ga ik met Gibran op stap. Hij wil mij wat van Makassar laten zien omdat ik hier nog niet veel heb gedaan. Maar om eerlijk te zijn, buiten lekker eten en vriendelijke mensen valt hier ook niet veel te doen. Je ziet hier straten, auto's en véél scooters! Een chaotisch verkeer waar je met veel moed de baan moet oversteken. 

Na 7 uur trekking kwamen we terug in Rantepao aan. Nadat we waren bekomen was het tijd om af te rekenen. Mijn guide, hoe vriendelijk en onschuldig hij er ook uitzag, wou mij oplichten! Maar niet meer met de dees hoor! Ik heb ondertussen geleerd om stevig te onderhandelen en niet akkoord te gaan met hun "special price for you". Je moet er uw koppeke goed bijhouden. Want ze zijn heel sneaky en laten het logisch blijken. Ook heb ik geleerd om onbetrouwbare mensen links te laten liggen of er geen energie (meer) in te steken. Hoe graag ik het goede in de mens wil zien, Indonesiërs hebben mij hard gemaakt op dat vlak Dus na 40 min onderhandelen, heb ik redelijk wat van de prijs kunnen afsplitsen. Van 2.350.000 Rupiah naar 1.800.000 (voor 4 dagen). Nah!  

Nu zit ik op de nachtbus richting Makassar. Ik verblijf morgen terug bij mijn 2 kameraden in hun guesthouse. Momenteel twijfel ik nog een beetje tussen de boot of het vliegtuig nemen naar Flores. Het vliegtuig is duur maar snel, de boot is traag (36 uur), redelijk riskant vanwege "the naughty people" maar 5 keer goedkoper. Misschien waag ik het er toch maar op. De ervaring op zich wil ik gewoon meemaken  

Onderweg van Malimbong naar onze volgende stop kwamen we een huwelijk tegen Het feest was nog volop aan de gang ondanks dat het tegen zijn einde liep. Het pasgetrouwde koppel is prachtig assorti gekleed!

Hier worden wel 100en buffels tentoon gesteld voor verkoop!


De ene buffel is duurder dan de andere. Zoals deze hier. Vanwege zijn witte vlekken, gele hoorns en blauwe ogen is deze buffel miljoenen Rupiah waard! Hij wordt met zijn zware kop naar boven vastgemaakt zodat hij een dikkere nek krijgt. Hoe dikker, hoe duurder.




Naast buffels worden hier ook varkens verkocht. Het ene bamboe kotje naast het andere. Dit zijn varkens van iemand die in de buurt woont. Ze kunnen dus nog vrij rondlopen. Hoewel dat nogal moeilijk ging op een gladde bamboe-ondergrond.




Deze zien er dood uit maar ze leven nog hoor. Ze liggen reeds "voorverpakt" klaar. Dit omwille van dat de eigenaar van ver komt. Dus wat hij niet verkocht krijgt, moet gemakkelijk terug mee naar huis gaan. 


Dit aangekocht varken mag de rit van zijn leven beleven achterop de scooter!


Er worden ook (illegale) hanengevechten gehouden. Op deze markt gelukkig niet tot de dood, maar enkel als oefening. 


En dit raar goedje verkochten ze in het midden van alle kraampjes op de gewone markt. Het is een medicijn om op het lichaam te smeren. Maar goed dat ze het niet drinken! Je wil niet weten wat daar allemaal in zit...

Even ter verduidelijking, het eten gebeurd op ceremonies met de rechterhand. En je eet van een papier, zo hebben de vrouwen minder afwas  We hadden al gedaan met eten toen ik besefte dat ik hier een foto van wou hebben

Maar ze kunnen volgens de wensen van de familie ook hier geplaatst worden.

Of in een van de natural caves. 

De slaapkamer van de zonen.


De leefruimte met de keuken.


De slaapkamer van de ouders en de dochters. 

Deze Tongkonan was voorzien van elektriciteit. Maar vele families hadden dit niet. Zij gebruikten kaarsen indien nodig. Want ze gingen slapen met het vallen van de avond (rond 7 à 8 uur) en stonden op met het opkomen van de zon (5 à 6 uur).

De echte traditionele Tongkonans zoals deze zijn volledig uit bamboe gemaakt. Ze hebben massa's bamboestokken nodig wanneer ze hun dak willen vervangen. Gelukkig is hier geen tekort aan bamboe

Ze kozen deze bomen omdat ze een melkachtige substantie afgeven. Ze geloofden dat de baby hierdoor verder kon groeien met de boom. Daarom werden ze al staand in de boom geplaatst.


Er werden verschillende offers gegeven waaronder popjes, zodat hun baby ermee kon spelen. Sinds de christenen in Toraja zijn komen wonen, zijn ze met dit ritueel gestopt. Jammer, de gedachten hier achter zijn anders heel mooi.

Deze grot wordt niet meer gebruikt maar de villagers komen geregeld offers zoals sigaretten en snoepjes leggen. Of gewoon om de beenderen deftig te leggen.

Na een kort douchke vertrok ik met mijn gids, ik mag hem "David" noemen, op de scooter richting een ceremonie. Onderweg nam ik alvast enkele foto's van de boerenbuiten in Sulawesi.



Sommige rijstvelden staan hier kurkdroog. Het heeft al 6 maanden niet geregend, ondanks dat het regenseizoen hier is begonnen. Lucky me dat het nog goed weer is Iets minder geluk voor de landbouw...




Een kleine Tongkonan. Hierin bewaren ze de rijst. De grotere versies (daar zien we morgen meer van) zijn degene waarin de Toraja's wonen.

Jackfruit. Nog jong. Wanneer ze rijp zijn, kunnen ze zo groot worden als 4 basketballen samen!

In een hoekje van het plein, vlakbij de tent van de familieleden, worden de buffels geslacht. Omdat deze overledene van the high society was, worden er 3 dagen lang buffels geslacht. Max. 24 in totaal. Tenzij de familie zo rijk is, dat ze er soms 70 tot wel 100 slachten! 



Ze worden ofwel staand de keel overgesneden, of op halal wijze, al liggend. Het dier wordt daarna ter plaatse gevild, van ingewanden ontdaan en in stukken verdeeld.


Ik ga jullie de verdere details besparen.


Vanwege de hoge sociale klasse van de familie, werd er een traditionele dans opgevoerd, onder leiding van deze meneer Hij was enorm vriendelijk en wilde niets liever dan dat ik naast hem kwam zitten. Maar dat was niet toegestaan, deze tent was enkel voor VIP's 

De sociale klasse waartoe je behoord bepaald of er ook varkens worden geofferd. In dit geval werden véél varkens geofferd!!! Dit gigantisch varken was eerst tentoon gesteld voor de show, waarna de familie besliste dat het geofferd moest worden.






Zonder lege handen ben je niet welkom. Mijn gift voor de familie? Een sloef sigaretten

Je kreeg hier namelijk drinken zoals water en thee en eten zoals koekjes en rijst met vers geslacht varkensvlees, klaargemaakt in bamboe. Ik heb het opgegeten, wat de familie mij aanbood. Het varkensvlees zag er niet uit, maar het was best lekker. 

De spirits van de geofferde dieren gaan met de overledene mee. Hoe meer offers, hoe meer welvaart hij heeft in het hiernamaals.

 Vlak naast de grote Tongkonan bevindt zich de tent met familieleden. De mooi gek leden kinderen vooraan zijn de kleinkinderen.


En zowel familie als vrienden als dorpbewoners komen hun gift brengen aan de familie.