We hebben gisteren veel in de file gestaan. Op een kruispunt ging het er los over! De chaos. Haha. Ik heb er enkele filmpjes van gemaakt. Er was geen enkel richtingsgevoel meer. Iedereen reed kriskras door elkaar. En er stond 1 agent met zijn vlammende salami het verkeer "te regelen"  


Toen ik honger begon te krijgen vroeg ik aan Serye om mij naar een goedkope food court te brengen. Na een uur file dropte hij mij bij een klein restaurantje. "Good food!" Zei hij. Dus ik stapte uit en ging aan een tafeltje zitten. Ik vroeg of hij geen honger had. Ja, grote honger. Dus ik deed teken dat hij mee aan de tafel mocht gaan zitten. Het is uiterst zeldzaam om met de tuk tuk driver te eten. Het was dus best grappig om ons daar te zien zitten Tijdens het eten waren we bezig over het festival. Ter verduidelijking, zijn Engels was heel slecht! Ik ging ervanuit dat hij mij na het eten terug aan mijn hostel zou afzetten. Dus ik vroeg hem of hij daarna terug naar het festival ging om (zatte) mensen naar huis te brengen. Hij zei ja. Na het eten vroegen we de rekening. Hij gaf ze aan mij. "And you?", vroeg ik met een lach, want ik wist waar dit heen ging. "No no", was het enige dat hij zei. Ik moest zijn dinner betalen! That sneaky bastard  

Opweg naar -wat ik dacht- het hostel namen we een wel zeer vreemde "omweg". 


Na weeral eens veel chaotische file, stopte hij ineens op een Cambodjaans festivalterrein. Het stond er vol scooters, en hij parkeerde zijn tuk tuk ertussen. Hmm, oké. Dan maar een tussenstop op weg naar huis Ik was er, bij mijn weten, de enigste toerist. De locals bekeken mij alsof ik een deel van de attractie was. In een tuk tuk met een lokaal pintje (Angkor beer) in mijn handen  


Ik begreep na 2 min waarom hier geen toeristen op afkomen. De lokale Khmer muziek is barslecht!! Veel trage liefdesliedjes, afwisselend met een iets vrolijker deuntje, en met véél gepraat tussendoor! 

We zijn er hooguit een uurtje gebleven. En dan heb ik het nog lang volgehouden, al zeg ik het zelf. Dus na nog eens veel file en omleiding, kwam ik eindelijk toe aan mijn hostel. Het was bijna 22u30. Ik ben dus zo'n 11 à 12u met die tuk tuk op schok geweest!  

Ik ben vrij snel in mijn bed gekropen. Want ik moest er vroeg uit om de bus naar Kep, in het zuiden, te nemen. 

Het was er behoorlijk druk, bij Wat Phnom. Dit komt omdat er 3 dagen lang een "water festival" gevierd wordt, in heel Cambodja. 








Zoals je kan zien, het was er behoorlijk druk. Onderaan de tempel stond een podium waar ze wat show verkochten.


Geen idee wie deze mensen zijn of wat ze doen. Ze stonden allemaal te poseren voor de pers. Ik heb mij daartussen gezet en meegedaan.


Eerst dacht ik dat deze stok voor de limbo was. Je weet wel, waar je met een achterover gebogen rug onder moet gaan Hehe, bleek dit iets te zijn om de rijststengels tegen te slaan.

De Khmer Rouge dreef de gevangenen zo ver dat ze een valse bekentenis aflegden. En niet alleen Cambodjanen zijn hier gefolterd. Ook buitenlanders, voornamelijk reporters, hebben eraan moeten geloven. 

Leraren, artsen, geleerden,... werden als eerste vermoord. Wijsheid was voor Pol Pot niet toegelaten. Iedereen moest terug als boer gaan leven. De gevangenen moesten dagelijks op het land of in de rijstvelden werken. 12u aan een stuk door, zonder pauze en slechts 2 kommetjes rijst (waar je de korrels van kon tellen) per dag. Ze moesten zich letterlijk en figuurlijk dood werken.

Her en der vind je beenderen, tanden of kledingstukken. De schedels hebben ze een gedenkplaats gegeven, in een grote stoepa. De beenderen, ribben,... hebben ze laten liggen, zodat het slachtoffer in rust kan blijven liggen.




Je moest goed uitkijken waar je liep, overal lagen kledingstukken en beenderen. Wanneer het hard heeft geregend komen er nog steeds veel beenderen bloot te liggen. 


Van heel het kamp schoot niets meer over. Bij de bevrijding van de nog in levende mensen, waren deze zó kwaad, dat ze de wapens van de Khmer Rouge namen en heel het kamp met de grond gelijk maakten. Deze gedenkstoepa hebben ze nadien gebouwd voor de slachtoffers.


Binnenin ligt het vol schedels. Met een gekleurd stickertje wordt aangegeven hoe ze zijn omgekomen, of het een man of vrouw was, of hoe oud ze waren.




En het ligt er echt vol schedels! 17 etages hoog.

Pol Pot en zijn Khmer Rouge hebben meer dan 3 miljoen Cambodjanen (van de 8 miljoen) vermoord. Hij heeft dus met andere woorden ongeveer 1/4 van zijn eigen bevolking uitgemoord. 

Mijn tuk tuk driver van dienst: Serye. Een man van 33 jaar met slechts 1 (zeer grote!) tand meer. Slaapt 15 dagen per maand in zijn tuk tuk in Phnom Penh, de overige 15 dagen in zijn klein huisje 60km buiten de stad. Geen vrouw of kinderen. 


Mijn eerste stop waren "the killing fields of Phnom Penh" (Choeung Ek).


Ik krijg daar onmiddellijk een koptelefoon met audio speler. Er is een volledig parcour met nummertjes uitgestippeld. De toer duurde 1u30. Een stevige les over de geschiedenis van Cambodja.

Het begon allemaal op 7 april 1975, toen Pol Pot met zijn Khmer Rouge de steden binnenkwam. Eerst dachten de mensen met het zien van de gewapende Khmer Rouge, dat er een einde aan de burgeroorlog kwam. Ze waren dus dolgelukkig. Tot ze gedwongen hun huizen moesten verlaten en elk familielid naar een andere kant van het land werd gestuurd. 

Pol Pot wilde opnieuw beginnen, een communistische staat waar de boeren het "nieuwe volk" waren. Maar ook zij werden gemarteld en vermoord. Pol Pot vermoordde zelfs zijn eigen familieleden wanneer hij ze verdacht van tegenwerken...

Choeung Ek was een van de vele killing fields in Cambodja. In het begin kwam hier 2 à 3 keer per maand een truck toe met zo'n 30 gevangenen. Ze werden onmiddellijk naar hun dood geleid. Terwijl ze de mensen wijs maakten dat ze naar een nieuw huis werden gebracht. Voor sommige was dit hun laatste houvast, anderen waren blij dat er een einde kwam aan hun lijden. Tegen het einde (1979) kwam hier dagelijks een truck toe met 300 gevangenen.


Omdat de Khmer Rouge het dagelijks niet konden bolwerken om 300 gevangen te doden, werd er een deel in een houten schuur bewaard. 


Ze hadden een schuur vol chemicaliën zoals ddt. Dit goten ze over de lijken om de rottende geur te maskeren zodat de iets verderop werkende mensen niets zouden vermoeden. Maar ook om mensen, die levend werden begraven, te doden.


De Khmer Rouge gebruikten geen geweren omdat kogels te duur waren. In de plaats daarvan gebruikten ze andere wapens zoals hamers, machetes, stokken, bamboestokken, beitels of deze scherpe bladeren van de suikerpalm om hun keel over te snijden...


In dit, eigenlijk vrij klein graf, hebben ze 450 lijken gevonden.


Tot op de dag van vandaag vinden ze nog steeds beenderen en tanden. 


Dit graf is een van de gruwelijkste. Hier lagen 100den naakten vrouwen begraven. Een Cambodjaanse vrouw is heel gevoelig op vlak van naaktheid. Zelfs nu nog baden ze volledig aangekleed. 

Maar soit. Dat is passé Nu verblijf ik 2 nachten in "Safe Stay hostel" in Phnom Penh. Ik deel een dorm van 10 met één meisje. Luxe! Het is al en tijdje geleden dat ik zo rustig heb gelegen. Morgen ga ik hier wat bijleren over de (nog niet zo lang geleden) geschiedenis van de Rode Khmer in Cambodja. Het wordt een gruwelijke dag met the killing fields op het programma.

Vraag me niet achter de naam... Ik heb er geen flauw idee van. Het was namelijk op z'n Cambodjaans geschreven. Een letterschrift dat veel weg heeft van het Thais. Dus veel kronkeltjes en onleesbare tekens.

Ik ben naar het leefgebied van de Irrawaddy dolfijnen gereden, zo'n 15 km langs de mekong naar het noorden toe. Toen ik de plek had gevonden, kocht ik een ticketje voor een boottocht. Ik kreeg daar direct mijn privé boot met kapitein! 


En ik heb ze gezien! De Irrawaddy dolfijnen! Maar vraag niet achter foto's. Dat was een onmogelijke opgave... Ik heb het geprobeerd, met veel foto's van water als resultaat. Dus ik de poging gestaakt en heb verder genoten van de spelende dolfijnen. 


Ook een groepje "monks" waren geïnteresseerd in de Irrawaddy dolfijnen. Ze vroegen mij mee op hun boot. Maar ik heb het aanbod afgeslagen. Ten eerste omdat ik reeds anderhalf uur op dat bootje zat rond te dobberen, en ten tweede omdat ik zo'n vreselijke honger had! 


Na mijn brunch ben ik verder richting het noorden gereden. Ik ging opzoek naar de "100 pillars". 


Volgens mijn plannetje en de uitleg van de locals, zou het hier ergens moeten zijn...


Ik heb kilometers gereden door dit afgelegen dorpje. Dat mij nu the way ergens aan Afrika deed denken... Cambodja is nog heel onderontwikkeld. Ze moeten nog veel leren. O.a. sorteren. Ik dacht dat Indonesië al erg was op vlak van afval dumpen en wegsmijten... Hier kunnen ze er ook wat van! Maar goed. Terug ter zake. Om een lang verhaal kort te houden, ben ik lang opzoek geweest naar the 100 pillars. Ik zat zelfs bijna aan de grens met Laos! Ik ben teruggekeerd omdat mijn naftvoorraad er bijna door was en ik geen zin had om in the middle of nowhere stil te vallen. Zéker niet in die hitte!

Ik heb de 100 pillars niet gevonden. De locals stuurden mij telkens een andere kant uit. En er was maar 1 baan! Ik kwam andere toeristen op een scooterke tegen die hetzelfde probleem hadden. Oef, ik begon echt te denken dat het aan mij lag Dat ik telkens opnieuw voorbij het bord "100 pillars" reed. 


Ik besloot om terug naar Kratie te rijden. Ik was ondertussen 50 km van Kratie verwijderd, dus ik had nog een stevig ritje voor de boeg.

Het huis met een oprit vol pomelobomen.


De Cambodjaanse huizen buiten de stad zijn verhoogd. Onder het huis vind je de wc/douche, de fietsen, kiekes, honden, koeien, paarden,...


Ik sliep er in de living van het gezin, op een flinterdun matraske onder een muskietennet. Eerst had ik geen gordijn. Toen ik de eerste avond wilde gaan slapen, zaten ze allemaal tv te kijken. Mjah, redelijk awkward als je daar wil gaan slapen, en iedereen zit op jou te kijken Ik kreeg al snel een gordijn van de vrouw des huizes, zonder dat ik erachter had gevraagd. Ik wist niet beter en was van plan om daar voor hun ogen te gaan slapen Ik was wel blij met mijn gordijn.

Veel staat er niet in hun living buiten een tv. Wanneer ze tv kijken nemen ze een kussen om op te zitten. Geen stoelen of zetels. Ze leven voornamelijk buiten. Omdat er 's avonds niets te doen was, ging ik met de kippen op stok. M.a.w. ik kroop om 19u al onder mijn muskietennetje. Op die 2 nachten daar heb ik maar liefst 23u geslapen!  Ondanks het gekraai en lawaai van de dieren onder mij.

De wc/douche was buiten "op de koer". Geen westerse wc of douche, maar een Franse wc en een grote bak (regen?)water en een klein schepemmertje om u mee te wassen. Dat was nieuw voor mij. Meestal is er naast de bak water ook een douchekop aan de muur. Wel, dit was weer een ervaring rijker 

Sunset boven Koh Trong.

Pfoee. Ik hoop dat we er veilig geraken. Het is weer een F1/kamikaze chauffeur...

De leukste tempel die ik heb bezocht!! Je kon er los verloren lopen door al de gangetjes.

Nu heb ik genoeg tempels gezien tijdens mijn reis  

Weeral, prachtige tempel!!

De tempel met de "smiling faces"






Ook hier is een heel verhaal uitgehouwen in de stenen muren. Dit verhaal gaat over de oorlog uit die tijd. De afgebeelde mensen zijn op de vlucht voor de vijand. 




En die details... Echt chique.

Prachtige tempel!!! 

Tevens is hij volledig omgeven door een diepe en brede gracht van 5 km lang. Ter bescherming van de tempel leefden er vroeger krokodillen in. Nu spijtig (of gelukkig?) genoeg niet meer.