Ik ben naar het leefgebied van de Irrawaddy dolfijnen gereden, zo'n 15 km langs de mekong naar het noorden toe. Toen ik de plek had gevonden, kocht ik een ticketje voor een boottocht. Ik kreeg daar direct mijn privé boot met kapitein! 


En ik heb ze gezien! De Irrawaddy dolfijnen! :-D Maar vraag niet achter foto's. Dat was een onmogelijke opgave... Ik heb het geprobeerd, met veel foto's van water als resultaat. Dus ik de poging gestaakt en heb verder genoten van de spelende dolfijnen. 


Ook een groepje "monks" waren geïnteresseerd in de Irrawaddy dolfijnen. Ze vroegen mij mee op hun boot. Maar ik heb het aanbod afgeslagen. Ten eerste omdat ik reeds anderhalf uur op dat bootje zat rond te dobberen, en ten tweede omdat ik zo'n vreselijke honger had! 


Na mijn brunch ben ik verder richting het noorden gereden. Ik ging opzoek naar de "100 pillars". 


Volgens mijn plannetje en de uitleg van de locals, zou het hier ergens moeten zijn...


Ik heb kilometers gereden door dit afgelegen dorpje. Dat mij nu the way ergens aan Afrika deed denken... Cambodja is nog heel onderontwikkeld. Ze moeten nog veel leren. O.a. sorteren. Ik dacht dat Indonesië al erg was op vlak van afval dumpen en wegsmijten... Hier kunnen ze er ook wat van! Maar goed. Terug ter zake. Om een lang verhaal kort te houden, ben ik lang opzoek geweest naar the 100 pillars. Ik zat zelfs bijna aan de grens met Laos! Ik ben teruggekeerd omdat mijn naftvoorraad er bijna door was en ik geen zin had om in the middle of nowhere stil te vallen. Zéker niet in die hitte!

Ik heb de 100 pillars niet gevonden. De locals stuurden mij telkens een andere kant uit. En er was maar 1 baan! Ik kwam andere toeristen op een scooterke tegen die hetzelfde probleem hadden. Oef, ik begon echt te denken dat het aan mij lag :-) Dat ik telkens opnieuw voorbij het bord "100 pillars" reed. 


Ik besloot om terug naar Kratie te rijden. Ik was ondertussen 50 km van Kratie verwijderd, dus ik had nog een stevig ritje voor de boeg.