Deze lieve schattige Boedha hield waarschijnlijk veel van tafelen, maar had nooit gedacht dat ieamnd hem een vuurtje zou geven. Voorlopig wacht ik nog om hem aan te steken, hij is zo lief.
Mooie teepotjes vind je niet zo vaak op de rommelmarkt, maar als je ze ziet moet je ze zeker komen. Het is fantastisch als je zo verschillende potjes hebt staan en dan kan kiezen naargelang je stemming welke kleur, materiaal, vorm, volume enz. je zal gebruiken. Ik hou enorm van die gietijzeren dingen, ze zijn fantastisch om te gebruiken en vergen echt geen onderhoud.
Een brood om letterlijk de vingers van af te likken
Suikerbrood is niet mijn persoonlijke favoriet, omdat ik niet zo op zoetigheden gesteld ben. Maar ik sta altijd vol bewondering te kijken hoe het tussen de tanden van de kinderen (en mijn man) verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dit brood heb ik vorig weekend gemaakt om bij het ontbijt te eten, maar zoals je wel kan vermoeden, was het dezelfde dag al verdwenen. Ik vereenvoudig het officiele recept zoveel mogelijk: Verse gist met een beetje lauw water mengen in de keukenrobot. Wat boter bij doen en ong. 800 gr. witte bloem. Goed mengen. Twee eierdooiers toevoegen en mengen. Geleidelijk aan melk toevoegen tot je de juiste consistentie hebt. Niet vergeten goed te zouten. Ik doe het volledige proces in de keukenrobot, vind het een heel gedoe om dit met de hand te doen. Even laten rijzen (een kwartiertje zo). Dan uit de keukenrobot nemen en in twee delen verdelen. In het ene deel de suikerkorrels mengen en onderkneden. Dit is wel bewerkelijk want die suikerkorrels vallen daar altijd weer uit. Je hebt het gevoel dat het een en al suiker is. Vervolgens doe je rond die suikerdeeg het gewone deeg, alsof je een pakje inpakt. Leg het met de vouw naar de onderkant op de ingevette bakplaat, bestrooi met bloem en afdekken met een handdoek. Goed laten rijzen. Voordat je het in de oven steeks nog eens insnijden en dan maar wachten tot de geuren je tegemoet komen. Zet de boter maar al klaar...smeren!
Als je in de gelegenheid bent om Turks brood (van die platte ronde, met of zonder zaadjes) te kopen dan moet je dat zeker doen. Je koopt er best een heleboel gelijk, het kost niets en laat zich heel eenvoudig invriezen. Op het moment dat je het wil gebruiken neem je het uit de vriezer, even kort in een hete oven en het is nog lekkerder dan voordien: heerlijk krokant en met een heel veel aroma. Een succesnummer bij ons, wat we meestal de zaterdagmiddag eten, is een gevuld turks brood. Je snijdt het volledige brood overlangs door en legt het open. Besmeer beide kanten met versgemaakte mayonaise (zie vroeger). Beleg naar hartelust met alles wat je lust. Wij doen meestal: sla, tomaten, kaas en hesp. Wat ook lekker is, is een doosje tonijn mengen met een gekookt eitje, mayonaise en ketchup en dat bij de sla en tomaten doen, of gelijk waar je zin in hebt. Geef toe zo een broodje krijg je toch zelden geserveerd in de broodjeszaak? Maak maar gerust wat meer, want het verdwijnt toch aan een ongelofelijke snelheid.
Zo mooi, geen werk en ook nog praktisch. Het is een must in elke keuken. Als je ergens pikante pepertjes op de kop kan tikken, moet je dat zeker doen. Het is maar een minuutje werk om ze mooi aan elkaar te rijgen (best handschoenen dragen want anders kan het nogal prikken) en ergens op te hangen waar ze in het oog springen. Je zal er de hele winter geniet van hebben: in sausen, bij vlees, in de wok, alles waar je iets meer spice wil insteken!
Enkele jaren geleden kreeg ik van een oude meneer die wist dat ik een zwak had voor koken en kookboeken, een heel mooi cadeau. Het is "Het Spaarzame keukenboek" door Caudelier oud-tafelhouder te Gent. Het is een prachtig boek dat uitgegeven is in Gent in 1907. De auteur heeft elk boek gehandtekend en schrijft: "Wie mij zal lezen, zal koksbaas wezen".
De eerste woorden van het boek zijn de volgende: "Het spaarzame keukenboek is bestemd om een goede keuken in het bereik te stellen van de nederigste fortuinen"; Schitterend!
Ik ben een verwoed lezer van thrillers en misdaadverhalen (ook van andere soorten boeken trouwens). Op een nacht toen ik weer eens lag te lezen dook er midden in een verhaal plots een recept op van pasta carbonara. De hoofdpersoon kreeg haar nieuw liefje op bezoek en maakte voor hem deze pasta klaar, waarop het niet mer stuk kon tussen die twee. Ik denk dat het een verhaal van Patricia Cornwell met Key Scarpetta was. Toen ik de beschrijving las, dacht ik dat moet toch wel lekker zijn. Hier is de reconstructie: gebruik liefst verse pasta (penne, tagliatelle of andere iets bredere pasta). Bak in een heel grote pan pancetta of spek goudbruin. Doe hierbij een sjalotje of kleine stukjes courgette en kruiden (tijm is hierbij heel lekker). Laat nog even bakken. Intussen heb je al een kom water aan de kook gebracht, doe hier de pasta in en kook die gaar. Kluts intussen in een apart kommetje vier eierdooiers. Als de pasta klaar is giet je ze af en stort ze vervolgens in de pan met het spek. Heel goed omroeren op een hoog vuur, tot de pasta en het vlees heel goed gemengd zijn. Een flinke hoeveelheid vers geraspte parmezaan erbij en nog eens goed omscheppen. Dan komt de finale. Giet de eierdooiers over het geheel en schep vlug om. Dit moet met veel allure en heel snel gebeuren anders krijg je zo dikke klonters ei, het is de bedoeling dat het ei smeu blijft. Voila dat is alles. Het is een heerlijke maaltijd. Gewetensvol stel ik voor om er nog sla bij te eten, maar stiekem weet ik dat deze toch zal blijven staan.
We hebben een chipsmachine. Niet te geloven. Je schilt de aardappel en stopt het in de koker bovenaan. De machine maakt een mooi lawaai. Het snijdt enkele sneetjes, bakt ze en spuwt ze dan uit. Het gaat niet snel, maar het gaat gestaag. De chips die het produceert zijn overheerlijk. Ze zijn vers, ze komen niet uit een zak.
We hebben het ook met pompoen geprobeerd en dat lukt ook.
De verpakking was helemaal in het Spaans. In Spanje weten ze nog wat echte familiemomenten zijn. Ideal para barbacoas, fiestas y en todo momento.
Het kookboek der kookboeken in Vlaanderen is Ons Kookboek. Als kind heb ik het altijd gekend, het enige kookboek dat mijn moeder ooit had aangeschaft en waarin je alles kon terugvinden. Het was vooral heel vuil op de bladzijden met recepten voor wafels, pannenkoeken en cake. Voor de rest werd er zelden iets anders dan de gewone kost bereid. Toch had het boek wel een zekere aantrekkingskracht want ik kocht het mij toen ik apart ging wonen ook zelf aan. Inmiddels is er reeds jaren een nieuwe, uitgebreidere en modernere versie verschenen van deze kookbijbel. Maar ondertussen had ik een verzameling van misschien wel 500 kookboeken en keek ik met enig misprijzen op dergelijke basisliteratuur neer. Tot vorige week. Toen Dirk op de rommelmarkt in Ledeberg het nieuwe ONS KOOKBOEK vond voor slechts 1 euro. Waarom niet? Misschien voor de kinderen? Inmiddels heb ik al verschillende dingen uitgeprobeerd. Echt waar als je het ook eens ziet liggen op een rommelmarkt, moet je het zeker meebrengen.
Een interessante toepassing voor een restje kipfilet. Als je klaargemaakte kipfilet van de vorige dag hebt, dan kan je onmiddellijk beginnen. Indien niet moet je eerst de kipfilet grillen of bakken en laten afkoelen. Snijd de kipfilet in kleine blokjes en meng ze met een doos perziken op siroop (kan waarschijnlijk ook met ananas maar dat heb ik zelf nog niet geprobeerd). Roer gied door elkaar en voeg nog wat extra zout en peper toe indien gewenst. Doe er vervolgens een flinke portie gedroogde walnoten bij die je eerst hebt grof gehakt. Nog eens mengen. Alles in de glaasjes doen. Om wat meer kleur en diepte te krijgen in elk glaasje vlak voor het opdienen, nog wat versgehakte peterselie strooien, dat geeft een schitterend effect. Een mooi voorgerechtje.
Een ouderwetse bloem die je nog in weinig tuinen ziet, want de tuinarchitecten houden niet van boerenbloemen, is deze zonnebloem. Elk jaar begin september versieren ze de tuin met een gigantisch spectakel aan kleur en kracht. Ze zijn schitterend in een vaas en bovendien houden ze ook nog lang.
Onze hond Cibie is een echte Corgie in hart en nieren. Als hij enigszins kan neemt hij ook plaats aan tafel. Grappig als we naar foto's kijken van ons gezin, zit hij bijna op elke foto gewoon bij de rest aan tafel. Misschien is dat omdat hij korte pootjes heeft en hij toch wil op niveau van de rest kunnne meepraten. Op deze foto is hij in Indische stemming: de vaandel hangt aan ons tentje, we hebben er twee gekocht van een meisje dat naar India was geweest. Zoals dat vaak gebeurt, koop je in het buitenland een souvenir waar je dan eenmaal thuisgekomen geen plaats voor hebt.
Ook verrast door de plotse inval van de herfst? Laat het niet aan je hart komen, het is weer tijd voor heerlijke ovenschotels. Gisteren maakte ik: kip met prei en aardappelen in de oven. Dat gaat zo: Neem een normale hoeveelheid prei en snijd het wit in stukjes. Doe wat olijfolie in je ovenschotel terwijl de oven op 200 graden voorverwarmt, en leg hierin de prei in één lag. Voeg knoflook toe naar smaak. Laat de prei half gaar worden en leg daar dan de in stukken gesneden kip op (kipfilet of restjes van de dag ervoor, maar wel alles zonder been). Maak vervolgens de saus: verse kaas (mascarpone, mozarella, zachte geitenkaas, ...) wat je maar graag lust of een combinatie. Doe de kaas in een blender of pot voor te mixen. Voeg ruim kruiden toe: kervel, peterselie, bieslook,... Voeg witte wijn toe en evt. wat kippenboullon, zout en peper. Als het goed is krijg je na het mixen een dikke half vloeibare massa die heerlijk ruikt. Giet deze massa over de kip. Nu komt de kroon op het werk. Schil een voldoende portie aardappelen en snijd vervolgens de aardappelen in dunne schijfjes (zoals je pommes dauphin zou maken). Leg deze aardappelen bovenop de rest. Nog eens met de peper- en zoutmolen overgaan... en nu geduld hebben. Zoals met alle ovenschotels heeft dit gerecht zijn tijd nodig. De smaken mengen zich dan heerlijk en de textuur wordt onvergelijkbaar. Dit duurt dus wel zeker een uurtje of zo. Je mag intussen beginnen aperitieven want je hoeft niets meer te doen, alles zit in één schaal. Je kan natuurlijk wel jezelf overtreffen en er een frisse sla bij serveren, maar daar zar waarschijnlijk niet veel van gegeten worden.
In deze periode zijn de tomaten het lekkerst en ook het goedkoopst. Ik maak er gebruik van om een wintervoorraadje tomatenpuree aan te leggen. Een heel gedoe? Eigenlijk valt het nog best mee. Neem minstens 5 kg tomaten (mogen verschillende varieteiten door elkaar zijn) en doe ze in een grote kookketel. Laat flink aan de kook komen om de tomaten zacht te maken. Dan draai je ze door een zeef. Ik heb zo een echte Italiaanse tomatenzeef op de kop kunnen tikken, waarmee (in mijn fanatasie althans) dames met een zwarte schort tientallen liters tomatensap fabriceren. Het gaat supersnel en je hebt enkel nog de droge velletjes en pitjes over. Intussen laat ik fijngesneden courgette en ajuin smoren in olijfolie. Als ze glazig worden het sap van de tomaten erbij gieten en nog een halfuur met open deksel laten inkoken. Daardoor wordt de brij nog wat dikker. Vervolgens alles in schone bokalen doen en onmiddellijk hermetisch afsluiten. De bokalen steriliseren gedurende meer dan een uur (als je geen wektoestel hebt kan dit ook in de oven).
Uit de tuin: - ajuin - courgette - tomaten
Van de rommelmarkt: - een prachtige rode "passapomedori"
Dit jaar had ik zelf tomatenplantjes gezaaid. Ik verwachtte daar veel van omdat ik verschillende soorten had uitgeprobeerd. Het resultaat was teleurstellend: de grote tomaten (coeur de boeuf, marmandes enz) bleven ondermaats en de kleintjes (zo groot als een kers) overwoekerden de volledige tuin. Kleine tomaten zijn vaak wel lekker van smaak, maar wat doe je daar dan mee? Je kan ze heel goed drogen. Dit gaat zo: snijd elk tomaatje overlangs in twee. Leg ze naast elkaar op een ovenschaal. Verwarm de oven voor op 70 graden. Strooi wat grof zout over de tomaten en wat oregano (mag vers zijn, die droogt mee samen met de tomaten). Zet de schaal gedurende minstens 14 uur in de oven, mag ook langer. Afhankelijk van het type oven zullen ze op een andere manier gaan drogen. Het resultaat mag dan wel gezien worden, dus het geduld wordt weer eens beloond. Dan kan je de gedroogde tomaten in een bokaal doen. Als je ze vervolgens overgiet met goede kwaliteit olijfolie, hoef je nooit meer te piekeren wat je als aperitiefhapjes zult geven. Deze tomaten zijn heerlijk op ciabatta, of met gezouten vlees, of wat je hartje maar belieft.
Helemaal niet fout. Gekocht op de rommelmarkt, een vorm om een ijs-lichtje te maken. Je doet er water in en zet het in de vriezer. De volgende dag laat je het langzaam opwarmen, na twintig minuten kan je het uit de vorm doen. Je hebt er uren plezier van. Het licht wordt mooi gefilterd door het ijs. De dag erna hebben we gratis, op de rommelmarkt aan het miljoenenkwartier, een nog grotere vorm gekregen. We kunnen nu een kleine productie beginnen van ijslichtjes.
Mooie teepotjes vind je niet zo vaak op de rommelmarkt, maar als je ze ziet moet je ze zeker komen. Het is fantastisch als je zo verschillende potjes hebt staan en dan kan kiezen naargelang je stemming welke kleur, materiaal, vorm, volume enz. je zal gebruiken.
Suikerbrood is niet mijn persoonlijke favoriet, omdat ik niet zo op zoetigheden gesteld ben. Maar ik sta altijd vol bewondering te kijken hoe het tussen de tanden van de kinderen (en mijn man) verdwijnt als sneeuw voor de zon. Dit brood heb ik vorig weekend gemaakt om bij het ontbijt te eten, maar zoals je wel kan vermoeden, was het dezelfde dag al verdwenen.
Sneeuwwitje ooit al in vuur en vlam gezien?
Als je in de gelegenheid bent om Turks brood (van die platte ronde, met of zonder zaadjes) te kopen dan moet je dat zeker doen. Je koopt er best een heleboel gelijk, het kost niets en laat zich heel eenvoudig invriezen. Op het moment dat je het wil gebruiken neem je het uit de vriezer, even kort in een hete oven en het is nog lekkerder dan voordien: heerlijk krokant en met een heel veel aroma.
Zo mooi, geen werk en ook nog praktisch. Het is een must in elke keuken. Als je ergens pikante pepertjes op de kop kan tikken, moet je dat zeker doen. Het is maar een minuutje werk om ze mooi aan elkaar te rijgen (best handschoenen dragen want anders kan het nogal prikken) en ergens op te hangen waar ze in het oog springen. Je zal er de hele winter geniet van hebben: in sausen, bij vlees, in de wok, alles waar je iets meer spice wil insteken!
Enkele jaren geleden kreeg ik van een oude meneer die wist dat ik een zwak had voor koken en kookboeken, een heel mooi cadeau. Het is "Het Spaarzame keukenboek" door Caudelier oud-tafelhouder te Gent. Het is een prachtig boek dat uitgegeven is in Gent in 1907. De auteur heeft elk boek gehandtekend en schrijft: "Wie mij zal lezen, zal koksbaas wezen".
We hebben een chipsmachine. Niet te geloven. Je schilt de aardappel en stopt het in de koker bovenaan. De machine maakt een mooi lawaai. Het snijdt enkele sneetjes, bakt ze en spuwt ze dan uit. Het gaat niet snel, maar het gaat gestaag. De chips die het produceert zijn overheerlijk. Ze zijn vers, ze komen niet uit een zak.
Het kookboek der kookboeken in Vlaanderen is Ons Kookboek. Als kind heb ik het altijd gekend, het enige kookboek dat mijn moeder ooit had aangeschaft en waarin je alles kon terugvinden. Het was vooral heel vuil op de bladzijden met recepten voor wafels, pannenkoeken en cake. Voor de rest werd er zelden iets anders dan de gewone kost bereid. Toch had het boek wel een zekere aantrekkingskracht want ik kocht het mij toen ik apart ging wonen ook zelf aan. Inmiddels is er reeds jaren een nieuwe, uitgebreidere en modernere versie verschenen van deze kookbijbel. Maar ondertussen had ik een verzameling van misschien wel 500 kookboeken en keek ik met enig misprijzen op dergelijke basisliteratuur neer. Tot vorige week. Toen Dirk op de rommelmarkt in Ledeberg het nieuwe ONS KOOKBOEK vond voor slechts 1 euro. Waarom niet? Misschien voor de kinderen? Inmiddels heb ik al verschillende dingen uitgeprobeerd. Echt waar als je het ook eens ziet liggen op een rommelmarkt, moet je het zeker meebrengen.
Ja onze Sushi heeft smaak, ze prefereert de muis van mac.
Oeij, zo een lieve poes en nu?
Een interessante toepassing voor een restje kipfilet. 
Een ouderwetse bloem die je nog in weinig tuinen ziet, want de tuinarchitecten houden niet van boerenbloemen, is deze zonnebloem. Elk jaar begin september versieren ze de tuin met een gigantisch spectakel aan kleur en kracht. Ze zijn schitterend in een vaas en bovendien houden ze ook nog lang. 
Dit is Irene.
Onze hond Cibie is een echte Corgie in hart en nieren. Als hij enigszins kan neemt hij ook plaats aan tafel. Grappig als we naar foto's kijken van ons gezin, zit hij bijna op elke foto gewoon bij de rest aan tafel. Misschien is dat omdat hij korte pootjes heeft en hij toch wil op niveau van de rest kunnne meepraten.
In deze periode zijn de tomaten het lekkerst en ook het goedkoopst. Ik maak er gebruik van om een wintervoorraadje tomatenpuree aan te leggen. Een heel gedoe? Eigenlijk valt het nog best mee. Neem minstens 5 kg tomaten (mogen verschillende varieteiten door elkaar zijn) en doe ze in een grote kookketel. Laat flink aan de kook komen om de tomaten zacht te maken. Dan draai je ze door een zeef. Ik heb zo een echte Italiaanse tomatenzeef op de kop kunnen tikken, waarmee (in mijn fanatasie althans) dames met een zwarte schort tientallen liters tomatensap fabriceren. 
Dit jaar had ik zelf tomatenplantjes gezaaid. Ik verwachtte daar veel van omdat ik verschillende soorten had uitgeprobeerd. Het resultaat was teleurstellend: de grote tomaten (coeur de boeuf, marmandes enz) bleven ondermaats en de kleintjes (zo groot als een kers) overwoekerden de volledige tuin. Kleine tomaten zijn vaak wel lekker van smaak, maar wat doe je daar dan mee?
Helemaal niet fout. Gekocht op de rommelmarkt, een vorm om een ijs-lichtje te maken. Je doet er water in en zet het in de vriezer. De volgende dag laat je het langzaam opwarmen, na twintig minuten kan je het uit de vorm doen. Je hebt er uren plezier van. Het licht wordt mooi gefilterd door het ijs. De dag erna hebben we gratis, op de rommelmarkt aan het miljoenenkwartier, een nog grotere vorm gekregen. We kunnen nu een kleine productie beginnen van ijslichtjes.
