Als we onze vrienden Karen en Philippe uitnodigen, dan is het inmiddels een traditie geworden dat Karen een zelfgebakken taart meebrengt. Hieronder het recept voor haar overheerlijke bosbessenkwarktaart. Deze taart kan natuurlijk ook met ander fruit worden gemaakt.
Ingrediënten:
Voor het koekjesdeeg:
100 gr. volkorenkoekjes
100 gr. havervlokken + 2 eetl rietsuiker
100 gr. boter
(je kan ook 200 gr. koekjes nemen + boter maar het eerste vind ik het lekkerste)
Voor de vulling:
10 gelatine blaadjes (kan vervangen worden door agar agar voor de vegetariërs onder ons)
een beetje warm water voldoende om de gelatine blaadjes volledig op te lossen
250/300 gr bosbessen
500 gr kwark
sap van een citroen
100 gr witte suiker
2 dl half stijfgeklopte slagroom
Voor de topping:
100 gr bosbessen
bessengelei en 1 eetl armagnac of iets dergelijks dat goed samengaat met bessen
Bereiding:
Kruimelkorst maken door in een pannetje de boter te smelten en de verkruimelde koekjes, suiker en havervlokken goed door elkaar te mengen.
In een springvorm (ong. 22cm diameter) eerst op de bodem ingevet bakpapier leggen en zijkanten ook een beetje invetten en daarop de helft van het koekjesdeeg verdelen, goed aandrukken.
De andere helft tegen de wand.
20 min laten opstijven in de koelkast
ONDERTUSSEN
de vulling maken:
gelatineblaadjes weken in koud water, nadien uitknijpen en in een kommetje met net genoeg warm water oplossen
2dl slagroom half opkloppen (moet nog wat vloeibaar zijn)
250 gr bosbessen pureren met de mixer
De kwark, suiker en het sap van de citroen goed door elkaar mengen
3 eetl van het kwarkmengsel voegen bij de gepureerde bosbessen + de helft van de opgeloste gelatineblaadjes
slagroom bij het resterende kwarkmengsel voegen + de andere helft van de gelatine bijvoegen.
AFWERKING:
Eerst een witte laag op het koekjesdeeg uitstrijken daarna het bosbessenmengsel en eindigen met de witte laag.
Bovenkant versieren met de overgebleven bosbessen en eventueel ,is niet echt noodzakelijk, een topping maken door de bessengelei te smelten in een pannetje met de likeur. Eventjes laten doorkoken en wat afkoelen en daarmee de bosbessen en de bovenlaag van de taart bestrijken.
Enkele uren laten opstijven in de koelkast of een hele nacht.
Smakelijk!
01-09-2009 om 00:00
geschreven door ida philips 
Categorie:recepten
|
Zo mooi, geen werk en ook nog praktisch. Het is een must in elke keuken. Als je ergens pikante pepertjes op de kop kan tikken, moet je dat zeker doen. Het is maar een minuutje werk om ze mooi aan elkaar te rijgen (best handschoenen dragen want anders kan het nogal prikken) en ergens op te hangen waar ze in het oog springen. Je zal er de hele winter geniet van hebben: in sausen, bij vlees, in de wok, alles waar je iets meer spice wil insteken!
Enkele jaren geleden kreeg ik van een oude meneer die wist dat ik een zwak had voor koken en kookboeken, een heel mooi cadeau. Het is "Het Spaarzame keukenboek" door Caudelier oud-tafelhouder te Gent. Het is een prachtig boek dat uitgegeven is in Gent in 1907. De auteur heeft elk boek gehandtekend en schrijft: "Wie mij zal lezen, zal koksbaas wezen".
We hebben een chipsmachine. Niet te geloven. Je schilt de aardappel en stopt het in de koker bovenaan. De machine maakt een mooi lawaai. Het snijdt enkele sneetjes, bakt ze en spuwt ze dan uit. Het gaat niet snel, maar het gaat gestaag. De chips die het produceert zijn overheerlijk. Ze zijn vers, ze komen niet uit een zak.
Het kookboek der kookboeken in Vlaanderen is Ons Kookboek. Als kind heb ik het altijd gekend, het enige kookboek dat mijn moeder ooit had aangeschaft en waarin je alles kon terugvinden. Het was vooral heel vuil op de bladzijden met recepten voor wafels, pannenkoeken en cake. Voor de rest werd er zelden iets anders dan de gewone kost bereid. Toch had het boek wel een zekere aantrekkingskracht want ik kocht het mij toen ik apart ging wonen ook zelf aan. Inmiddels is er reeds jaren een nieuwe, uitgebreidere en modernere versie verschenen van deze kookbijbel. Maar ondertussen had ik een verzameling van misschien wel 500 kookboeken en keek ik met enig misprijzen op dergelijke basisliteratuur neer. Tot vorige week. Toen Dirk op de rommelmarkt in Ledeberg het nieuwe ONS KOOKBOEK vond voor slechts 1 euro. Waarom niet? Misschien voor de kinderen? Inmiddels heb ik al verschillende dingen uitgeprobeerd. Echt waar als je het ook eens ziet liggen op een rommelmarkt, moet je het zeker meebrengen.
Ja onze Sushi heeft smaak, ze prefereert de muis van mac.
Oeij, zo een lieve poes en nu?
Een interessante toepassing voor een restje kipfilet. 
Een ouderwetse bloem die je nog in weinig tuinen ziet, want de tuinarchitecten houden niet van boerenbloemen, is deze zonnebloem. Elk jaar begin september versieren ze de tuin met een gigantisch spectakel aan kleur en kracht. Ze zijn schitterend in een vaas en bovendien houden ze ook nog lang. 
Dit is Irene.
Onze hond Cibie is een echte Corgie in hart en nieren. Als hij enigszins kan neemt hij ook plaats aan tafel. Grappig als we naar foto's kijken van ons gezin, zit hij bijna op elke foto gewoon bij de rest aan tafel. Misschien is dat omdat hij korte pootjes heeft en hij toch wil op niveau van de rest kunnne meepraten.
In deze periode zijn de tomaten het lekkerst en ook het goedkoopst. Ik maak er gebruik van om een wintervoorraadje tomatenpuree aan te leggen. Een heel gedoe? Eigenlijk valt het nog best mee. Neem minstens 5 kg tomaten (mogen verschillende varieteiten door elkaar zijn) en doe ze in een grote kookketel. Laat flink aan de kook komen om de tomaten zacht te maken. Dan draai je ze door een zeef. Ik heb zo een echte Italiaanse tomatenzeef op de kop kunnen tikken, waarmee (in mijn fanatasie althans) dames met een zwarte schort tientallen liters tomatensap fabriceren. 
Dit jaar had ik zelf tomatenplantjes gezaaid. Ik verwachtte daar veel van omdat ik verschillende soorten had uitgeprobeerd. Het resultaat was teleurstellend: de grote tomaten (coeur de boeuf, marmandes enz) bleven ondermaats en de kleintjes (zo groot als een kers) overwoekerden de volledige tuin. Kleine tomaten zijn vaak wel lekker van smaak, maar wat doe je daar dan mee?
Helemaal niet fout. Gekocht op de rommelmarkt, een vorm om een ijs-lichtje te maken. Je doet er water in en zet het in de vriezer. De volgende dag laat je het langzaam opwarmen, na twintig minuten kan je het uit de vorm doen. Je hebt er uren plezier van. Het licht wordt mooi gefilterd door het ijs. De dag erna hebben we gratis, op de rommelmarkt aan het miljoenenkwartier, een nog grotere vorm gekregen. We kunnen nu een kleine productie beginnen van ijslichtjes.
Eindelijk zijn ze er. De eendenkuikens, we hebben er twaalf, en ze rennen over het gras alsof hun leven er vanaf hangt. Mooi. Waarom kunnen ze niet gewoon babies blijven?
Vandaag nog een wassen bizarrerie gevonden: een fles rode wijn en twee glaasjes, allemaal kaarsen. Een kaars past wel bij een goed glas rode wijn, maar hier is de rode wijn de kaars. Misschien iets voor iemand die niet mag drinken van de dokter, maar toch de gezelligheid wil proeven. Of voor iemand die extreem klein is behuisd.
Er gaat niets boven traditioneel klaargemaakte mossels: zo vers mogelijk en rijkelijk klaargemaakt met heel veel ajuin, wortels, prei, selder en wat mij betreft ook fijngesneden courgette. Dit gaat dan in een leuke kom (liefst knaloranje) op het vuur. Ik vind het jammer dat mossels zo vaak in een zwarte pot worden gepresenteerd, daarin komt hun schoonheid toch niet tot zijn recht? 
Buiten leven met dit weer is elke dag vakantie beleven. Alleen komen die rotvliegen (en ook de wespen) maar al te vaak de pret verstoren. Zeker wanneer je mossels eet (zie vorig berichtje) komen ze massaal aangevlogen. We hebben in de bomen aan het terras (6 notenbomen voor de schaduw) van die glazen potten gehangen om vliegen mee te vangen. Deze werken wonderbaarlijk goed. We gieten er altijd slechte wijn (ja dat gebeurt) of restjes bier in en de vliegen komen er gretig op af. Je moet wel die smurrie vaak verversen, het stinkt dan ongelooflijk als het vol zit met verdronken vliegen. Eigenlijk vind ik die potjes aan de bomen ook nog wel mooi om te zien. In onze ervaring werken ze echt alleen als je ze ook effectief ophangt. Als je ze op de tafel zet dan zijn de vliegen veel minder geneigd om erin te kruipen.
