Zelf ribbetjes marineren is spannend. Vroeger hadden we een recept van Roald Dahl: de ribbetjes van Hansje en Grietje. Het was natuurlijk een griezelig idee om de ribbetjes van deze arme kindjes te marineren, maar zelfs gevoelige zieltjes kunnen deze ribbetjes echt niet weerstaan. Zoals dat vaak gebeurt met gerechten die een tijdje populair zijn, vergeet je die daarna weer. Daarom moest even het betere opzoekwerk op internet gebeuren. De ingredienten zijn: - olie - tomatenpuree - bruine suiker - 5 kruidenpoeder - sesamzaadjes - honing - sojasaus En natuurlijk genoeg ribbetjes. Meng de ingrediënten voor de marinade ruim op voorhand en laat de ribbetjes er minstens een uur in trekken. Zo op de barbecue zijn ze het lekkerst. En o wee de heks van Hansje en Grietje, want het vuurtje moet heel heet zijn.
Vis is weliswaar niet altijd zo makkelijk te verkrijgen, maar is toch zeer dankbaar voor het bereiden van een bijzondere maaltijd. Wij zijn hier erg dol op witte heilbot. Die kan je bijna het hele jaar door bestellen bij de visboer. het is wel een vrij dure vis, maar zijn smaak (nogal vettig) is zo specifiek dat het de investering wel waard is. Ik neem altijd een grote filet en maak die klaar in de oven. Gewoon met boter en verse kruiden erop. Soms zoals op de foto reeptjes paprika en vaak ook met ajuin die je in fijne ringetjes hebt gesneden. Dit hoeft echt niet lang in de oven want de vis is zo klaar. Zelfs diegenen die niet zo te vinden zijn voor vis, kun je hiermee over de schreef krijgen. Toen de kinderen nog klein waren, dan moest ik voor hen zo van die gepaneerde visjes kopen en ik legde die dan gewoon mee in de ovenschaal. Maar het duurde niet lang vooraleer ze doorhaden dat de eigenlijke vis (de heilbot) een stuk lekkerder was, dus die gepaneerde visjes hebben we snel weer afgevoerd.
Pesto is haast niet meer weg te denken uit onze eetgewoonten. Toch vind ik de soorten die je in potjes kan kopen nauwelijks te eten, er zit altijd wel een fout smaakje aan. Pesto is zo makkelijk te maken, zeker als je zo een schitterende stenen vijzel hebt kunnen op de kop tikken (Ecoshop in Aalst). Het is een heel zwaar ding, maar doordat de binnenkant nogal oneffen is, kan je er bijzonder goed je kruiden in fijnstampen. Voor deze pesto gebruikten we verse basilicum, grof zout, pijboompitjes. Deze goed "vijzelen" en er af en toe wat olijfolie bijvoegen. Het resultaat is een heerlijke, pittige pesto. Gebruik hem als dip bij groenten, of bij de barbecue en natuurlijk bij pasta.
Deze vorm van glazen schalen op een voet vind ik heel plezant om kleurrijke dingen in te presenteren. Ze zijn ook makkelijk voor op een buffet omdat je op die manier ook hoogte kan creëren, zonder stuntwerk. Het dessert is ook een aanrader, ik heb nog nooit iemand gezien die dit niet lust. Klop een 4 tal eiwitten goed stijf. Neem een potje mascarpone (500gr als je veel volk hebt) en klop de mascarpone goed op met suiker. Ik gebruik niet al te veel suiker omdat de mascarpone zelf al een zoete smaak heeft, maar proef eens of het je bevalt. Roer een klein beetje sap van de besjes onder de mascarpone zodat die een licht roze kleur krijgt. Op het laatste het geklopte eiwit onderspatelen (zoals je een chocolademousse zou maken). De voorbereiding doe je best in een grote kom (zoals de mengkom van een keukenrobot), maar doe het wel met de hand. Dan overscheppen in je presenteerschaal of in porties per persoon en versieren met besjes naar keuze.
Ik probeer zoveel mogelijk zoete frisdranken te vermijden op tafel, ook al oogst ik daar niet altijd dankbaarheid voor. Daarom heb ik wat geëxperiminteerd met speciale zelfgemaakte frisdranken, en dat schijnt wel te lukken. Zo maakte ik siropen van de overschot van de rode besjes, van vlierbessen, van rabarber en in het voorjaar ook van vlierbloesem. Zo'n siroop maken is echt niet moeilijk (gewoon het sap een tijdje laten koken met suiker) en in perfect schone flessen doen. Deze siropen bewaren dan zonder problemen gedurende enkele maanden. Om er dan frisdrank mee te maken doe je er gewoon een flinke scheut van in een kan (net zoals je met Tesseire siroop zou doen), ijsblokken erbij en water. Soms doe ik er spuitwater bij, maar met plat water ook wel heel lekker. OP de foto zie je vlierbloesemsiroop met verse muntblaadjes. Dit is een verrassende smaak en bovendien zou het helpen bij ontstekingen en verkoudheden.
Ik vertel natuurlijk niets nieuws als ik zeg dat de zomer zo kort was. Ik heb het gevoel dat die gewoonweg niet bestaan heeft. Vandaar deze foto van een leuk moment in Frankrijk. Het is echt een aanrader om eens te eten waar je het niet gewend bent. Gewoon de tafel en de stoelen oppakken en ergens gaan zitten waar het anders is. Wij hebben gewoon de tafel in het riviertje gezet, de barbecue aangestoken en dan met blote voeten aan tafel de zonsondergang bewonderd.
Dit gerechtje is een aanpassing van wat ik op een site van Philadelphia vond, er staan trouwens verrassend lekkere dingen op die site. en natuurlijk moet je dit gerecht nu niet perse met Philadelphia klaarmaken, andere zachte roomkaas of zelfs gewoon stevige slagroom of turkse youghurt doen evengoed het ding. maak eerst de vulling door ong. 200 gram gerookte zalm te mixen met zachte kaas, peper en zout en naar believen knoflook en andere kruiden. Doe er ook twee blaadjes, vooraf geweekt in water en goed uitgeknepen, gelatine bij. Goed mengen en laten opstijven. Rol vervolgens per persoon een sneetje gerookte zalm rond een schepje van deze mix. Versier met wat je ook maar in huis hebt en opdienen als aperitiefhapje.
Dit wou ik al lang eens maken, maar meestal staan er niet genoeg courgettebloemen op mijn planten opdat het de moeite zou lonen. Deze keer, waarschijnlijk door de warme zomer, konden de courgetten er maar niet genoeg van krijgen te bloeien. Het recept is heel eenvoudig, en het resultaat spectaculair, alhoewel ik het op culinair vlak niet iets vind dat je elke dag zou klaarmaken. Neem dus voldoende courgettebloemen en kijk ze na of er geen insecten inzitten, vooral niet wassen. Steek in elke bloem een stukje kaas (type parmezaan) en indien gewenst ook een ansjovis. Indien nodig dichtmaken met een prikkertje, maar als je ze voorzichtig vult is het eigenlijk niet nodig. Maak een tempura beslag en roer de bloemen er voorzichtig doorheen, zodanig dat ze helemaal bedekt zijn. In voldoende wokolie (arachide of andere) bruin en knapperig laten worden en laten uitlekken alvorens te serveren.
Onlangs kocht ik in de Kringwinkel gietijzeren potten van Barbecook. Ik dacht een ontdekking gedaan te hebben. Niet dus. Op een goed voorbereide barbecue zette ik deze kom met een heerlijke eend, vol kruiden, een scheutje wijn, champignons etc. Kortom alles om een super maaltijdje te hebben. Het resultaat was afschuwelijk. Er zat een smaak in van rook (niet te verwonderen) gemengd met ijzer (ook niet te verwonderen). Niet voor herhaling vatbaar.
Sla is heerlijk, maar er zit zoveel verschil tussen de kwaliteiten en soorten. Tot voor kort vond ik de gewone kropsla die ik ken van mijn kindertijd niet meer interessant. Alleen eikenbladsla, of rucola of andere speciale soorten konden mij bekoren. Maar ik heb de gewone kropsla opnieuw ontdekt. Je kan er zoveel mee doen. vooral de kropsla die in de volle grond heeft gegroeid heeft zoveel mogelijkheden en smaakt zoeter dan elke andere sla. Leuk slarecept met restjes: - Bereid de sla als gewoonlijk (wassen, drogen en in stukjes snijden) - flink wat fijngehakte peterselie en bieslook toevoegen. - parmezaanse kaas in vellen geraspt doormengen. - restjes vlees of vis of beide (kip met roze garnalen bijvoorbeeld is een aanrader) toevoegen. - wat rozijnen. - indien gewenst een paar gekookt eieren. - enkele aardbeien in stukjes gesneden - verse vinaigrette van mosterd, wijnazijn, honing en olijfolie over gieten - peper en zout toevoegen - zelfgemaakt broodblokjes uit de oven (broodblokjes snijden, klein beetje olijfolie toevoegen of gedroogde tomaten op olijfolie) - eventueel ook stukjes versgebakken spek Dit alles kort mengen en meteen opeten. Het gaat erom dat je alle restjes uit je frigo aan een kritische blik onderwerpt en gewoon bij de sla toevoegt, het resultaat is fantastisch omdat de sla toch altijd de overhand blijft houden in je smaakpallet.
Morilles zijn magisch. Ze zijn niet alleen overheerlijk om te eten, maar ze zijn ook zo zeldzaam. Zeker hier bij ons kan je nauwelijks verwachten ooit een verse morille tegen te komen. Maar toch... Een paar weken geleden zag ik dit exemplaar naast de compostbak tussen de nog overgebleven herfstblaadjes. En in perfecte staat. We hebben heerlijk gesmuld.
Gisterenavond vroeg Irène wanneer er nog iets op de blog ging komen. Inderdaad het is intussen meerdere weken geleden dat ik hier nog iets geschreven heb. Te druk, geen inspiratie, altijd wel iets... Maar hier ben ik dan weer en ik bied jullie van harte een heerlijke snoepje aan uit de snoepschuif!
Vorige vrijdag is Vanessa getrouwd met Mario. Ja, het is toch gebeurd. 's avonds was er een barbecue in onze tuin. Het was prachtig weer, maar toch wel heel fris eenmaal de zon was ondergegaan. Gelukkig waren er tenten, vuur en dikke jassen. De kinderen hebben zelfs tot laat in het zwembad gezeten en ik heb nog van niemand gehoord dat ze er iets aan hadden overgehouden. Op de foto zie je een leuk idee voor een aperitiefhapje voor wie van spekjes houdt. Dit is gewoon een sneetje spek rond een stokje, maar als je dat heel kort op de barbecue roostert krijgt het toch iets speciaals.
Het is elk jaar een evenement als het weer tijd wordt om te planten en te zaaien in de moestuin. Een groot werk? Ja dat wel, maar het resultaat mag er dan ook altijd zijn. Op deze foto zie je het eerste perk van het jaar: verschillende soorten sla, bloemkool en selder. Gezondheid. Nu wel nog wat geduld uitoefenen, maar dat kunnen we inmiddels als de beste.
het is nog wat vroeg om de bloemetjes buiten te zetten, want de fameuze ijsheiligen moeten nog hun opwachting maken. Met deze reuzachtige bloempot hebben we toch al wat kleur in onzer voortuin gebracht. Nu wachten op het echte spul.
bij de eerste keer buiten eten horen vast en zeker asperges
De eerste keer buiten eten is altijd wat spannend, want meestal is het dan toch net nog iets te koud om er echt goed van te genieten, alhoewel. Voor mij is dit moment gekoppeld aan nieuwe asperges. Deze zijn toch krachtige symbolen van de lente-potentie? Asperges worden bij ons gegeten op Vlaamse wijze, maar wel met een dikke kwak mayonaise daarbij. Ook is zalm er naar mijn gevoel een heel goede combinatie bij. Je kan zo van die heel licht gerookte zalm kopen (in ISPC bijvoorbeeld) en die smaakt er zo zacht bij dat je niet weet wat je proeft.
Het is voor ons niet moeilijk om regelmatig eens een Turkse voedingswinkel binnen te lopen, gezien we vaak in de Brugse Poort in Gent zijn. Je kan er allerhande vreemde lekkernijen aanschaffen. Maar die grote bokalen met een soort groentenpickels vind ik heel anatrekkelijk, vooral de kleuren van de groenten doen het hem. Bij ons thuis zijn deze enorm populair om wat extra smaak toe te voegen: bijd de aperitief, bij een boterhammaaltijd of bij een zelfgebakken pitta. Ook voor op de barbecue niet te versmaden. Je hebt ze altijd in huis want ze blijven eeuwig goed.
Snel, snel, sneller...De laatste tijd is het zo druk geworden dat ik mijn uiterste best moet doen om nog verrassende maaltijden op tafel te zetten, zonder daar ook lang te moeten voor koken. Deze koude schotel oogst altijd veel bijval. Het is simpel en met een goede mayonaise bij, een stukje vers turks brood, ben je zo klaar. Als dessert een vers geitenkaasje en je zal niemand horen protesteren.
Feta kaas kan heel lekker en verfrissend zijn, maar het gaat snel vervelen. Ik kreeg van Naji onlangs een flink stuk feta. Ik heb er dit mee gemaakt: - de feta in blokjes snijden. - in een bokaal doen - overgieten met goede olijfolie. - veel kruiden bijdoen: rode paprika, pepertjes, rozemarijn, ...
Op die manier wordt de kaas een verrassend aperitiefhapje dat je ook lang kan bewaren, zo heb je altijd iets in huis.
Zelf ribbetjes marineren is spannend. Vroeger hadden we een recept van Roald Dahl: de ribbetjes van Hansje en Grietje. Het was natuurlijk een griezelig idee om de ribbetjes van deze arme kindjes te marineren, maar zelfs gevoelige zieltjes kunnen deze ribbetjes echt niet weerstaan. Zoals dat vaak gebeurt met gerechten die een tijdje populair zijn, vergeet je die daarna weer. Daarom moest even het betere opzoekwerk op internet gebeuren.
Vis is weliswaar niet altijd zo makkelijk te verkrijgen, maar is toch zeer dankbaar voor het bereiden van een bijzondere maaltijd. Wij zijn hier erg dol op witte heilbot. Die kan je bijna het hele jaar door bestellen bij de visboer. het is wel een vrij dure vis, maar zijn smaak (nogal vettig) is zo specifiek dat het de investering wel waard is.
Pesto is haast niet meer weg te denken uit onze eetgewoonten. Toch vind ik de soorten die je in potjes kan kopen nauwelijks te eten, er zit altijd wel een fout smaakje aan.
Deze vorm van glazen schalen op een voet vind ik heel plezant om kleurrijke dingen in te presenteren. Ze zijn ook makkelijk voor op een buffet omdat je op die manier ook hoogte kan creëren, zonder stuntwerk.
Ik probeer zoveel mogelijk zoete frisdranken te vermijden op tafel, ook al oogst ik daar niet altijd dankbaarheid voor. Daarom heb ik wat geëxperiminteerd met speciale zelfgemaakte frisdranken, en dat schijnt wel te lukken.
Ik vertel natuurlijk niets nieuws als ik zeg dat de zomer zo kort was. Ik heb het gevoel dat die gewoonweg niet bestaan heeft. Vandaar deze foto van een leuk moment in Frankrijk. Het is echt een aanrader om eens te eten waar je het niet gewend bent. Gewoon de tafel en de stoelen oppakken en ergens gaan zitten waar het anders is. 
Dit gerechtje is een aanpassing van wat ik op een site van Philadelphia vond, er staan trouwens verrassend lekkere dingen op die site. en natuurlijk moet je dit gerecht nu niet perse met Philadelphia klaarmaken, andere zachte roomkaas of zelfs gewoon stevige slagroom of turkse youghurt doen evengoed het ding.
Dille is een heerlijk onkruid: het ziet er lekker uit, het ruikt lekker en het groeit als kool
Dit wou ik al lang eens maken, maar meestal staan er niet genoeg courgettebloemen op mijn planten opdat het de moeite zou lonen. Deze keer, waarschijnlijk door de warme zomer, konden de courgetten er maar niet genoeg van krijgen te bloeien.
Onlangs kocht ik in de Kringwinkel gietijzeren potten van Barbecook. Ik dacht een ontdekking gedaan te hebben. Niet dus. Op een goed voorbereide barbecue zette ik deze kom met een heerlijke eend, vol kruiden, een scheutje wijn, champignons etc. Kortom alles om een super maaltijdje te hebben. Het resultaat was afschuwelijk. Er zat een smaak in van rook (niet te verwonderen) gemengd met ijzer (ook niet te verwonderen). Niet voor herhaling vatbaar.
Sla is heerlijk, maar er zit zoveel verschil tussen de kwaliteiten en soorten. Tot voor kort vond ik de gewone kropsla die ik ken van mijn kindertijd niet meer interessant. Alleen eikenbladsla, of rucola of andere speciale soorten konden mij bekoren. Maar ik heb de gewone kropsla opnieuw ontdekt. 
Morilles zijn magisch. Ze zijn niet alleen overheerlijk om te eten, maar ze zijn ook zo zeldzaam. Zeker hier bij ons kan je nauwelijks verwachten ooit een verse morille tegen te komen. Maar toch... Een paar weken geleden zag ik dit exemplaar naast de compostbak tussen de nog overgebleven herfstblaadjes. En in perfecte staat. We hebben heerlijk gesmuld.
Gisterenavond vroeg Irène wanneer er nog iets op de blog ging komen. Inderdaad het is intussen meerdere weken geleden dat ik hier nog iets geschreven heb. Te druk, geen inspiratie, altijd wel iets...
Vorige vrijdag is Vanessa getrouwd met Mario. Ja, het is toch gebeurd. 's avonds was er een barbecue in onze tuin. Het was prachtig weer, maar toch wel heel fris eenmaal de zon was ondergegaan. Gelukkig waren er tenten, vuur en dikke jassen. De kinderen hebben zelfs tot laat in het zwembad gezeten en ik heb nog van niemand gehoord dat ze er iets aan hadden overgehouden.
Het is elk jaar een evenement als het weer tijd wordt om te planten en te zaaien in de moestuin. Een groot werk? Ja dat wel, maar het resultaat mag er dan ook altijd zijn.
het is nog wat vroeg om de bloemetjes buiten te zetten, want de fameuze ijsheiligen moeten nog hun opwachting maken. Met deze reuzachtige bloempot hebben we toch al wat kleur in onzer voortuin gebracht. Nu wachten op het echte spul.
De eerste keer buiten eten is altijd wat spannend, want meestal is het dan toch net nog iets te koud om er echt goed van te genieten, alhoewel. Voor mij is dit moment gekoppeld aan nieuwe asperges. Deze zijn toch krachtige symbolen van de lente-potentie?
Het is voor ons niet moeilijk om regelmatig eens een Turkse voedingswinkel binnen te lopen, gezien we vaak in de Brugse Poort in Gent zijn. Je kan er allerhande vreemde lekkernijen aanschaffen. Maar die grote bokalen met een soort groentenpickels vind ik heel anatrekkelijk, vooral de kleuren van de groenten doen het hem. 
Snel, snel, sneller...De laatste tijd is het zo druk geworden dat ik mijn uiterste best moet doen om nog verrassende maaltijden op tafel te zetten, zonder daar ook lang te moeten voor koken. Deze koude schotel oogst altijd veel bijval. Het is simpel en met een goede mayonaise bij, een stukje vers turks brood, ben je zo klaar. Als dessert een vers geitenkaasje en je zal niemand horen protesteren.
Feta kaas kan heel lekker en verfrissend zijn, maar het gaat snel vervelen. Ik kreeg van Naji onlangs een flink stuk feta. Ik heb er dit mee gemaakt:
