Het is elk jaar een evenement als het weer tijd wordt om te planten en te zaaien in de moestuin. Een groot werk? Ja dat wel, maar het resultaat mag er dan ook altijd zijn. Op deze foto zie je het eerste perk van het jaar: verschillende soorten sla, bloemkool en selder. Gezondheid. Nu wel nog wat geduld uitoefenen, maar dat kunnen we inmiddels als de beste.
Deze verse pasta oogt bijzonder lekker. Het was een beperkte productie ter gelegenheid van Valentij die ik kocht bij ISPC in Gent. Ze hebben daar de meest aantrekkelijke verse pasta's die je je kan indenken: alle kleuren, vormen en formaten. De prijzen zijn wel navenant Maar soms heb je geluk en zetten ze een pasta aan heel goedkope prijs. Dat was ook zo met deze verliefde pasta. Ik heb ze gewoon klaargemaakt met een kaassaus met hesp, ik heb niemand horen klagen. integendeel. Of je proeft dat het hartjes zijn, betwijfel ik, maar het is wel leuk om te zien.
Eerder al schreef ik iets over het winkeltje van de Tuinbouwschool in Melle. Het is altijd leuk om daar te gaan. De bedoeling is dat de leerlingen leren om klanten te bedienen, te wegen, verpakken, af te rekenen enz. Alles wat op dat moment voor handen is, wordt aan een (meestal) heel goedkope prijs aangeboden. Ik ga er regelmatig eens binnen. Vorige week kocht ik er dit boeket tulpen. Zeg nu zelf: twee euro, die kun je toch aa niemand anders laten zeker;
Emilie is onze jongste dochter en lust heel graag kreeft. Haar beste vriendin Freya is een vegetariër en erg begaan met het lot van arme diertjes. Groot was onze verrassing toen ze zonder schroom beiden eerst deze heerlijke beesten grondig aan het bestuderen waren vooraleer ze genadeloos in een ketel kokend water te gooien. Ze hebben uiteraard heel lekker gesmaakt.
Als je foto's wil nemen van lekkernijen, moet je soms snel zijn, want soms verdwijnen die als sneeuw voor de zon. In dit geval was de sneeuw niet weg, maar de koekjes weg. Deze doos was een nieuwjaarswens van Karl en Hannes, The Cookie Collective. De koekjes zijn op, de doos bewaar ik. Op jullie succes jongens!
Deze Romanesco kool hebben we zelf in de moestuin. We leerden ze kennen als en echte delicatesse en ontdekten toen dat deze prachtige koolsoort, ook nog makkelijk te kweken is en oogstbaar in een seizoen waarop er niet veel verse groenten meer in de tuin overblijven. We hebben ze gezaaid in augustus en overgeplant in september. Heerlijk.
Deze periode van het jaar zijn de paddenstoelen er weer. Eén van de heerlijkste soorten is het eekhoorntjesbrood, of zoals de Italianen dit zo mooi sensueel zeggen: Funghi. terwijl deze heerlijkheden in de ons omringende landen volop verkrijgbaar zijn in winkels en op markten (weliswaar tegen een vrij duur prijskaartje) is dit bij ons totaal afwezig. Zonde. Als je een herfstwandeling maakt, kom je ze namelijk volop tegen. Als je een beetje uitkijkt, kan je ze goed herkennen. Vroeger gingen we vaak op stap met het hele gezin, uitgerust met charmante mandjes om al die heerlijkheden te verzamelen. We gingen dan naar het parkbos dat nu eigendom is van Wim Delvoye. Maar inmiddels is dat uitgegroeid tot een autostrade van joggers en wandelaars, het is er niet leuk meer. Hopelijk krijgt Wim Delvoye snel de vergunning om het prachtige domein in zijn oude glorie te herstellen en de rust terug te brengen in de mooie lanen van het park.
Onze buurvrouw in Frankrijk is een prachtige vrouw, overal waar ze binnenkomt is het onmiddellijk ambiance. Op deze foto poseert ze met een theepotje, maar eigenlijk drinkt ze het liefst wijn en liefst veel. Ze is momenteel een beetje ongelukkig, dus hierbij een opkikkertje. Kop op ma chère, tout va s'arranger!
Door de uitzonderlijk vroege vorst dit jaar, waren denk ik wel alle tuinliefhebbers enigszins uit hun normale doen. Bij ons stonden de pompoenen nog te pronken in de tuin, om de volgende dag triestig aan vervroren takken te hangen. Gelukkig zijn de vruchten zelf (hoop ik toch) niet aangetast. Ik zet altijd pompoensoorten die niet al te groot zijn, maar die wel een heel goede smaak geven in verschillende bereidingen: soep, souflé, frietjes enz. Daarover volgt later meer want dit is echt iets voor in de winter als de groenten en de vitamines minder abondant aanwezig zijn. Ook onze dieren vinden dat leuk, want Lily (ons hangbuikzwijn) is verzot op pompoenen.
We hebben reeds lang een vijgenboom staan en zitten altijd te loeren of de vijgen al rijp worden, maar zonder succes. Soms is er eens eentje die het aandurft om te rijpen, maar dat is het dan. Groot was onze verrassing echter toen we gisteren in ons huisje in Frankrijk aankwamen en er een volle boom met rijpe vijgen aantroffen. We hebben er niet lang over gedaan om ze allemaal te plukken (en intussen te smullen). Het resultaat mag er zijn. Vandaag ga ik confituur maken van onze eigen vijgen.
De zomer lijkt nu wel echt voorbij, ik heb weer een trui aan en overweeg om ook sokken aan te doen,.... Altijd even wennen, ik ben niet zo in voor het idee "gezellig binnen zitten", ik vind het wel gezellig als de haard brandt, maar ben toch liever buiten. Op de valreep heb ik in het leerwinkeltje van de Tuinbouwschool van Emilie (mijn jongste dochter) nog enkele kilo's paprika's gekocht in verschillende kleurtjes. Deze heb ik in weckbokalen gesteriliseerd volgens de regels van de kunst. Geef toe het is alsof de zomer in die bokalen is gaan zitten, om ons ook nog tijdens de wintermaanden een heerlijke smaak te geven.
Categorie:Het is het moment Tags:Tuinbouwschool Melle, paprika's in Weckpotten
05-10-2009
Heb je Roza al ontmoet?
Onze ezel is nu iets meer dan twee jaar oud, ze is een echte ezel: ongelooflijk nieuwsgierig en eigenwijs. 's morgens als we opstaan, weet ze om een of andere reden dat we er zijn (ook al kan ze ons niet zien), ik weet nog altijd niet hoe ze het doet, maar ze begint oorverdovend te balken van het moment dat we uit onze slaapkamer komen. Ook in de wei kan ze het niet hebben als er iets gebeurt dat niet overeenkomt met haar dagelijkse routine. Zo hebben we vorige week een van de twee hanen weggenomen (omdat we het niet meer konden zien hoe die twee onze arme kippen steeds maar weer lagstig vielen). Dat beviel Roza helemaal niet, ze ging tekeer als gek. Haar beste vriend is ons varken Lily. Daar moeten we ook nog eens foto's van op de blog zetten. Een schattig beest. Nu zoeken we voor Roza een nieuwe thuis. Door omstandigheden is haar weide veranderd in een publieke parking en het beestje heeft nauwelijks nog gras om te eten. Als jullie dit lezen en jullie kennen heel vriendelijke en dierlievende mensen, die een lief huisdier zoeken laat het ons weten.
Een ouderwetse bloem die je nog in weinig tuinen ziet, want de tuinarchitecten houden niet van boerenbloemen, is deze zonnebloem. Elk jaar begin september versieren ze de tuin met een gigantisch spectakel aan kleur en kracht. Ze zijn schitterend in een vaas en bovendien houden ze ook nog lang.
Eindelijk zijn ze er. De eendenkuikens, we hebben er twaalf, en ze rennen over het gras alsof hun leven er vanaf hangt. Mooi. Waarom kunnen ze niet gewoon babies blijven?
Buiten leven met dit weer is elke dag vakantie beleven. Alleen komen die rotvliegen (en ook de wespen) maar al te vaak de pret verstoren. Zeker wanneer je mossels eet (zie vorig berichtje) komen ze massaal aangevlogen. We hebben in de bomen aan het terras (6 notenbomen voor de schaduw) van die glazen potten gehangen om vliegen mee te vangen. Deze werken wonderbaarlijk goed. We gieten er altijd slechte wijn (ja dat gebeurt) of restjes bier in en de vliegen komen er gretig op af. Je moet wel die smurrie vaak verversen, het stinkt dan ongelooflijk als het vol zit met verdronken vliegen. Eigenlijk vind ik die potjes aan de bomen ook nog wel mooi om te zien. In onze ervaring werken ze echt alleen als je ze ook effectief ophangt. Als je ze op de tafel zet dan zijn de vliegen veel minder geneigd om erin te kruipen. Gezien we deze potjes nu al jaren gebruiken, zien ze er echter wel al wat vies en versleten uit. Ik heb al gezien dat je die nieuw kan kopen. Ik heb dat nog niet gedaan omdat het altijd om gekleurde potjes gaat (blauw, geel, rood) en ik een gevoel heb dat dit minder goed zal werken. Weet iemand waar je nog die oude vliegenpotjes kan kopen (eigenlijk gewoon een flesje met een dikke opstaande bodem met in het midden een gat).
Reukerwtjes, niet eetbaar maar schitterend op tafel
Mijn familie heeft een speciale band met reukerwtjes, want een van mijn nonkels is een professionele kweker. Reukerwtjes imponeren niet alleen door hun stralende snoepjeskleuren maar natuurlijk ook door hun geur. Toen mijn moeder in het rusthuis verbleef en ziek en heel triestig was, bracht mijn tante altijd reukerwtjes mee. Deze bloemen toverden altijd een glimlach op haar gezicht en op dat van iedereen die haar kamer binnenkwam. Al het personeel van het rusthuis bezweek voor de charmes van de reukerwtjes. Ik ben geen professionele kweker, maar ik heb toch ook een zwak voor deze oude boerenbloemetjes en...je kan ze zo gemakkelijk zelf kweken, dat het verwonderlijk is dat zo weinig mensen het doen. Nu is het moment om zaden te nemen. De zaden komen aan de plant zoals bij echte erwtjes en verdrogen. De bolletjes die erin zitten springen er letterlijk uit, maar je kan ze ook heel gemakkelijk in een potje doen en bewaren voor de volgende lente. Duizenden komen er zo aan één plant. Ik heb ze gisterenavond verzameld en klaargezet voor volgend jaar. Ze kunnen best groeien tegen een stukje draad of een omheining, maar toch liefst een nogal zonnige plaats. In het voorjaar neem je gewoon je zaden, maakt de ondergrond proper, zaden erin en binnen de kortste keren zie je de plantjes groeien en bloeien, een hele zomer lang. Officiële naam: larhyrus. Er is trouwens een leuke site waar heel veel oude plantensoorten beschreven staan: www.plantaardigheden.nl.
Op de rommelmarkt vind je trouwens mooie oude vaasjes, die er perfect voor zijn, meestal zijn de stelen niet zo lang, dus je bent bes met een niet te hoog bol vaasje.
We hebben al jaren legkippen. We vragen ons wel dikwijls af of het wel de moeite waard is want die beesten moeten altijd eten en drinken hebben, leggen soms in geen weken een ei of durven als eens hun eigen eieren kapot maken. Maar anderzijds is het wel leuk om ze te zien scharrelen en heeft het toch iets als je weet dat de eitjes die je eet echt van biologische scharrrelkippen komen.
Gisteren zag ik op www.tweedehands.be een aankondiging die interessant was. Ik daar onmiddellijk op af. Een bio kippenboerderij (voor eitjes niet voor het vlees) in Oostkamp doet na een jaar haar kippen weg en vervangt ze door nieuwe exemplaren. Ik was een beetje sceptisch over het geval. Maar de idee en zeker ook de prijs van de kippen (2 euro voor een volwassen - jonge? - legkip) trok met toch aan. Het resultaat: we hebben nu 5 nieuwe kippen. Ik vind ze prachtig, ze maken zo van die gelukkige kippengeluidjes en paraderen voor een eveneens gelukkige haan. Helemaal iets anders dan wanneer je kippen haalt bij een commerciële kweker. Een aanrader voor iedereen: kijk eens op tweedehands, ze hebben er 600 te koop en vandaag is in principe de eerste dag.
En nu maar uitkijken naar de eerste eitjes die niet lang zullen uitblijven denk ik.
Het is elk jaar een evenement als het weer tijd wordt om te planten en te zaaien in de moestuin. Een groot werk? Ja dat wel, maar het resultaat mag er dan ook altijd zijn.
Deze verse pasta oogt bijzonder lekker. Het was een beperkte productie ter gelegenheid van Valentij die ik kocht bij ISPC in Gent. Ze hebben daar de meest aantrekkelijke verse pasta's die je je kan indenken: alle kleuren, vormen en formaten. De prijzen zijn wel navenant Maar soms heb je geluk en zetten ze een pasta aan heel goedkope prijs. Dat was ook zo met deze verliefde pasta.
Eerder al schreef ik iets over het winkeltje van de Tuinbouwschool in Melle. Het is altijd leuk om daar te gaan. De bedoeling is dat de leerlingen leren om klanten te bedienen, te wegen, verpakken, af te rekenen enz. Alles wat op dat moment voor handen is, wordt aan een (meestal) heel goedkope prijs aangeboden. Ik ga er regelmatig eens binnen.
Als je foto's wil nemen van lekkernijen, moet je soms snel zijn, want soms verdwijnen die als sneeuw voor de zon. In dit geval was de sneeuw niet weg, maar de koekjes weg. 
Dit is ons nieuwe huis, momenteel het kot van onze zoon. We hebben er nog niets aan veranderd, maar binnenkort beginnen we eraan. Het wordt spannend.
Deze Romanesco kool hebben we zelf in de moestuin. We leerden ze kennen als en echte delicatesse en ontdekten toen dat deze prachtige koolsoort, ook nog makkelijk te kweken is en oogstbaar in een seizoen waarop er niet veel verse groenten meer in de tuin overblijven. We hebben ze gezaaid in augustus en overgeplant in september. Heerlijk.
Deze periode van het jaar zijn de paddenstoelen er weer. Eén van de heerlijkste soorten is het eekhoorntjesbrood, of zoals de Italianen dit zo mooi sensueel zeggen: Funghi. 
Onze buurvrouw in Frankrijk is een prachtige vrouw, overal waar ze binnenkomt is het onmiddellijk ambiance. Op deze foto poseert ze met een theepotje, maar eigenlijk drinkt ze het liefst wijn en liefst veel.
Door de uitzonderlijk vroege vorst dit jaar, waren denk ik wel alle tuinliefhebbers enigszins uit hun normale doen. Bij ons stonden de pompoenen nog te pronken in de tuin, om de volgende dag triestig aan vervroren takken te hangen. Gelukkig zijn de vruchten zelf (hoop ik toch) niet aangetast. Ik zet altijd pompoensoorten die niet al te groot zijn, maar die wel een heel goede smaak geven in verschillende bereidingen: soep, souflé, frietjes enz. Daarover volgt later meer want dit is echt iets voor in de winter als de groenten en de vitamines minder abondant aanwezig zijn. Ook onze dieren vinden dat leuk, want Lily (ons hangbuikzwijn) is verzot op pompoenen.
We hebben reeds lang een vijgenboom staan en zitten altijd te loeren of de vijgen al rijp worden, maar zonder succes. Soms is er eens eentje die het aandurft om te rijpen, maar dat is het dan.
De zomer lijkt nu wel echt voorbij, ik heb weer een trui aan en overweeg om ook sokken aan te doen,....
Onze ezel is nu iets meer dan twee jaar oud, ze is een echte ezel: ongelooflijk nieuwsgierig en eigenwijs. 's morgens als we opstaan, weet ze om een of andere reden dat we er zijn (ook al kan ze ons niet zien), ik weet nog altijd niet hoe ze het doet, maar ze begint oorverdovend te balken van het moment dat we uit onze slaapkamer komen. Ook in de wei kan ze het niet hebben als er iets gebeurt dat niet overeenkomt met haar dagelijkse routine. Zo hebben we vorige week een van de twee hanen weggenomen (omdat we het niet meer konden zien hoe die twee onze arme kippen steeds maar weer lagstig vielen). Dat beviel Roza helemaal niet, ze ging tekeer als gek. Haar beste vriend is ons varken Lily. Daar moeten we ook nog eens foto's van op de blog zetten. Een schattig beest.
Ja onze Sushi heeft smaak, ze prefereert de muis van mac.
Oeij, zo een lieve poes en nu?
Een ouderwetse bloem die je nog in weinig tuinen ziet, want de tuinarchitecten houden niet van boerenbloemen, is deze zonnebloem. Elk jaar begin september versieren ze de tuin met een gigantisch spectakel aan kleur en kracht. Ze zijn schitterend in een vaas en bovendien houden ze ook nog lang. 
Eindelijk zijn ze er. De eendenkuikens, we hebben er twaalf, en ze rennen over het gras alsof hun leven er vanaf hangt. Mooi. Waarom kunnen ze niet gewoon babies blijven?
Buiten leven met dit weer is elke dag vakantie beleven. Alleen komen die rotvliegen (en ook de wespen) maar al te vaak de pret verstoren. Zeker wanneer je mossels eet (zie vorig berichtje) komen ze massaal aangevlogen. We hebben in de bomen aan het terras (6 notenbomen voor de schaduw) van die glazen potten gehangen om vliegen mee te vangen. Deze werken wonderbaarlijk goed. We gieten er altijd slechte wijn (ja dat gebeurt) of restjes bier in en de vliegen komen er gretig op af. Je moet wel die smurrie vaak verversen, het stinkt dan ongelooflijk als het vol zit met verdronken vliegen. Eigenlijk vind ik die potjes aan de bomen ook nog wel mooi om te zien. In onze ervaring werken ze echt alleen als je ze ook effectief ophangt. Als je ze op de tafel zet dan zijn de vliegen veel minder geneigd om erin te kruipen.
Mijn familie heeft een speciale band met reukerwtjes, want een van mijn nonkels is een professionele kweker. Reukerwtjes imponeren niet alleen door hun stralende snoepjeskleuren maar natuurlijk ook door hun geur. Toen mijn moeder in het rusthuis verbleef en ziek en heel triestig was, bracht mijn tante altijd reukerwtjes mee. Deze bloemen toverden altijd een glimlach op haar gezicht en op dat van iedereen die haar kamer binnenkwam. Al het personeel van het rusthuis bezweek voor de charmes van de reukerwtjes.
We hebben al jaren legkippen. We vragen ons wel dikwijls af of het wel de moeite waard is want die beesten moeten altijd eten en drinken hebben, leggen soms in geen weken een ei of durven als eens hun eigen eieren kapot maken. Maar anderzijds is het wel leuk om ze te zien scharrelen en heeft het toch iets als je weet dat de eitjes die je eet echt van biologische scharrrelkippen komen.
