Deze ochtend heb ik nog een bloemkool uit de moestuin gehaald, zalig. Daarna is het wachten op de lente. volgend jaar willen we ons toeleggen op zeldzame of oude groentensoorten, meer en meer spelen groenten een centrale rol in onze voeding.
Tonijn met perzik is een bekend voorgerechtje. Maar je moet het eens proberen met een kers. De zoetzure smaak van de (ingemaakte) kersen is een verrassing en past wonderbaarlijk goed bij tonijn. Het kleurtje mag er ook zijn . Deze glazen tasjes gebruik ik veel om voorgerechtjes te presenteren. Doordat ze een brede rand hebben, zijn ze makkelijk te vullen en doordat ze een oortje hebben, kan je er heel makkelijk staand mee overweg. Deze kocht ik in de Kringwinkel, ik heb er 12 en er is nog geen enkel gebroken.
Dit is een overheerlijk recept voor iedereen die van exotisch en fris houdt. Het kommetje waarin het werd opgediend op de foto, hebben we rechtstreeks meegebracht uit China. In Shanghai vind je een markt waar 's ochtends vroeg de oude (sluwe) mannetjes komen verkopen en kopen, en daar waren we bij.
Het recept is als volgt: - Neem twee niet te grote en zeer verse komkommers. dunschillen en in grove stukken snijden. Dan bestrooien met zout en een half uur laten uitlekken. Dan goed uitknijpen. - Verhit een bodempje sesamolie in een zware pan en laat goed warm worden, doe er wat paprika bij en stukjes fijngehakte gember. - Als het goed warm is de komkommer toevoegen en heel vlug mengen (net zoals bij een wok, maar dan heel kort). - Vervolgens een flinke scheut appelazijn (of andere geparfumeerde azijn van goede kwaliteit) toevoegen. Van het vuur nemen. - Het geheel bestrooien met wat kristalsuiker (hoeft niet te veel te zijn). - Alles moet nu minstens twee uur in de frigo. Je moet dus wel tijdig aan dit recept denken.
Het is overheerlijk en zo door en door chinees: door de combinatie van de krokante komkommer en de sesamolie.
Nu we al meer dan een jaar het south beach dieet volgen, en eigenlijk ongeveer ons streefgewicht hebben bereikt, durf ik ons geheim verklappen: alle dagen pannenkoeken eten.
dit is geen grap. Elke dag eten we het volgende ontbijt: Voor de pannenkoeken: men ong. 100 ml karnemelk of yoghurt met verse gist, en zorg dat de gist goed is opgelost. Voeg twee volledige eieren toe en meng goed. Men vervolgens geleidelijk aan ong. 200 gr. boekweitmeel door het beslag. Goed mengen, als het te stijf wordt kan je gewoon aanlengen met melk of water. Je kiest de dikte die je zelf wil: als je wat steviger deeg maakt, dan krijg je een soort blini's, anders worden het dunnere pannenkoeken. Laat dit beslag een nachtje rusten (je kan er dus best de avond tervoor aan beginnen). Maar je hebt dan meteen genoeg deeg voor meerdere dagen, want je hebt niet zoveel nodig voor een pannenkoek. de volgende ochtend doe je wat olijfolie in een pan, giet er een scheutje van het beslag op en laat het aan een kant bakken totdat zich luchtblaasjes vormen. Keer de pannenkoek om. Voeg nu een paar sneden vers, niet gerookt en lichtgezouten buikspek toe (liefst niet te dik gesneden). Laat dit op een hevig vuur even sissen. Doe dan de pan op een kleiner vuur, en bak er een eitje.
Dit is echt geen werk (het meeste werk is het deeg maken en dat doe je vooraf voor de hele week) en het smaakt verrukkelijk!
Dessertjes moeten smakelijk ogen. Daarom heb ik een zwak voor deze "black & white" coupes. In de ene zit gewone chocolademousse en in de andere zit en opgeklopte plattekaas.
Mijn moeder noemde het Amerikaanse Selder, maar ik weet dat sommigen het ook Franse selder noemen. Het is niet omdat de Amerikanen en de Fransen niet altijd de beste vrienden zijn dat deze doorlevende "selder" of "lavas" geen must is in de tuin. Het is een zeer krachtig groeiende plant, die tot makkelijk 2 meter hoog kan worden en ook heel decoratief is. Ik gebruik er stukjes van in sausen of bouillons. De geur en de smaak is onovertroffen.
Dat de Aga niet alleen wordt gebruikt om lekkere dingen klaar te maken, kun je op deze foto zien. Dagenlang werd mijn keuken ontsierd door deze lelijke vormen. Ze zijn bedoeld om ornamenten te gieten voor op de gevel van het huis in Gent. De meeste van deze ornamenten waren gebroken of verdwenen, gelukkig hadden we nog één model waar we dan een moule mee hebben gemaakt en daarna konden we aan de slag. Dit was geen kleine klus, want de meeste mislukten gewoon. Maar w e hebben op onze tanden gebeten en het resultaat mag er zijn.
Ja bij ons komen de kippen zelfs van een tweedehands site. Bijna niets meer komt hier nieuw binnen. Ik vind het veel interessanter om dingen bij elkaar te sprokkelen op rommelmarkten en in Kringwinkels dan gewoon naar de supermarkt te gaan. De kinderen schudden dan soms meewarig het hoofd als ik weer met een vangst thuiskom, ze denken dat ik een tik op mijn kop heb gekregen in plaats van iets op de kop getikt te hebben. Deze kippen zijn goed voor dagelijkse verse eitjes, waarvan ik er elke dag ééntje eet bij het ontbijt. Je kan er zoveel variatie mee bedenken: - spiegelei met spek - omelet met champignons en eieeren - omelet met kaas - omelet met spinazie, kaas en spek Eieren zijn helemaal niet saai en goed voor het dieet, want die kilo's wil ik er echt weer niet bijhebben!
Er bestaan veel soorten basilicum, diegene die we hier het beste kennen (ik denk dat het een Italiaanse soort is) is eigenlijk het moeilijkst zelf te kweken. Als het veel regent worden de blaadjes zwart en als de dagen wat korter worden, stopt de groei. Ik heb nu al enkele jaren ervaring met Thaise basilicum, waarvan je de zaadjes hier overal kan kopen. Deze soort is veel sterker, je kan er heel van van snijden en het groeit altijd snel terug. De stelen zijn wat houterig, het parfum is subtieler en bovendien hebben ze mooie bloemen. Een aanrader voor volgend jaar?
Zelf ribbetjes marineren is spannend. Vroeger hadden we een recept van Roald Dahl: de ribbetjes van Hansje en Grietje. Het was natuurlijk een griezelig idee om de ribbetjes van deze arme kindjes te marineren, maar zelfs gevoelige zieltjes kunnen deze ribbetjes echt niet weerstaan. Zoals dat vaak gebeurt met gerechten die een tijdje populair zijn, vergeet je die daarna weer. Daarom moest even het betere opzoekwerk op internet gebeuren. De ingredienten zijn: - olie - tomatenpuree - bruine suiker - 5 kruidenpoeder - sesamzaadjes - honing - sojasaus En natuurlijk genoeg ribbetjes. Meng de ingrediënten voor de marinade ruim op voorhand en laat de ribbetjes er minstens een uur in trekken. Zo op de barbecue zijn ze het lekkerst. En o wee de heks van Hansje en Grietje, want het vuurtje moet heel heet zijn.
Vis is weliswaar niet altijd zo makkelijk te verkrijgen, maar is toch zeer dankbaar voor het bereiden van een bijzondere maaltijd. Wij zijn hier erg dol op witte heilbot. Die kan je bijna het hele jaar door bestellen bij de visboer. het is wel een vrij dure vis, maar zijn smaak (nogal vettig) is zo specifiek dat het de investering wel waard is. Ik neem altijd een grote filet en maak die klaar in de oven. Gewoon met boter en verse kruiden erop. Soms zoals op de foto reeptjes paprika en vaak ook met ajuin die je in fijne ringetjes hebt gesneden. Dit hoeft echt niet lang in de oven want de vis is zo klaar. Zelfs diegenen die niet zo te vinden zijn voor vis, kun je hiermee over de schreef krijgen. Toen de kinderen nog klein waren, dan moest ik voor hen zo van die gepaneerde visjes kopen en ik legde die dan gewoon mee in de ovenschaal. Maar het duurde niet lang vooraleer ze doorhaden dat de eigenlijke vis (de heilbot) een stuk lekkerder was, dus die gepaneerde visjes hebben we snel weer afgevoerd.
Pesto is haast niet meer weg te denken uit onze eetgewoonten. Toch vind ik de soorten die je in potjes kan kopen nauwelijks te eten, er zit altijd wel een fout smaakje aan. Pesto is zo makkelijk te maken, zeker als je zo een schitterende stenen vijzel hebt kunnen op de kop tikken (Ecoshop in Aalst). Het is een heel zwaar ding, maar doordat de binnenkant nogal oneffen is, kan je er bijzonder goed je kruiden in fijnstampen. Voor deze pesto gebruikten we verse basilicum, grof zout, pijboompitjes. Deze goed "vijzelen" en er af en toe wat olijfolie bijvoegen. Het resultaat is een heerlijke, pittige pesto. Gebruik hem als dip bij groenten, of bij de barbecue en natuurlijk bij pasta.
Deze vorm van glazen schalen op een voet vind ik heel plezant om kleurrijke dingen in te presenteren. Ze zijn ook makkelijk voor op een buffet omdat je op die manier ook hoogte kan creëren, zonder stuntwerk. Het dessert is ook een aanrader, ik heb nog nooit iemand gezien die dit niet lust. Klop een 4 tal eiwitten goed stijf. Neem een potje mascarpone (500gr als je veel volk hebt) en klop de mascarpone goed op met suiker. Ik gebruik niet al te veel suiker omdat de mascarpone zelf al een zoete smaak heeft, maar proef eens of het je bevalt. Roer een klein beetje sap van de besjes onder de mascarpone zodat die een licht roze kleur krijgt. Op het laatste het geklopte eiwit onderspatelen (zoals je een chocolademousse zou maken). De voorbereiding doe je best in een grote kom (zoals de mengkom van een keukenrobot), maar doe het wel met de hand. Dan overscheppen in je presenteerschaal of in porties per persoon en versieren met besjes naar keuze.
Ik probeer zoveel mogelijk zoete frisdranken te vermijden op tafel, ook al oogst ik daar niet altijd dankbaarheid voor. Daarom heb ik wat geëxperiminteerd met speciale zelfgemaakte frisdranken, en dat schijnt wel te lukken. Zo maakte ik siropen van de overschot van de rode besjes, van vlierbessen, van rabarber en in het voorjaar ook van vlierbloesem. Zo'n siroop maken is echt niet moeilijk (gewoon het sap een tijdje laten koken met suiker) en in perfect schone flessen doen. Deze siropen bewaren dan zonder problemen gedurende enkele maanden. Om er dan frisdrank mee te maken doe je er gewoon een flinke scheut van in een kan (net zoals je met Tesseire siroop zou doen), ijsblokken erbij en water. Soms doe ik er spuitwater bij, maar met plat water ook wel heel lekker. OP de foto zie je vlierbloesemsiroop met verse muntblaadjes. Dit is een verrassende smaak en bovendien zou het helpen bij ontstekingen en verkoudheden.
Ik vertel natuurlijk niets nieuws als ik zeg dat de zomer zo kort was. Ik heb het gevoel dat die gewoonweg niet bestaan heeft. Vandaar deze foto van een leuk moment in Frankrijk. Het is echt een aanrader om eens te eten waar je het niet gewend bent. Gewoon de tafel en de stoelen oppakken en ergens gaan zitten waar het anders is. Wij hebben gewoon de tafel in het riviertje gezet, de barbecue aangestoken en dan met blote voeten aan tafel de zonsondergang bewonderd.
Dit gerechtje is een aanpassing van wat ik op een site van Philadelphia vond, er staan trouwens verrassend lekkere dingen op die site. en natuurlijk moet je dit gerecht nu niet perse met Philadelphia klaarmaken, andere zachte roomkaas of zelfs gewoon stevige slagroom of turkse youghurt doen evengoed het ding. maak eerst de vulling door ong. 200 gram gerookte zalm te mixen met zachte kaas, peper en zout en naar believen knoflook en andere kruiden. Doe er ook twee blaadjes, vooraf geweekt in water en goed uitgeknepen, gelatine bij. Goed mengen en laten opstijven. Rol vervolgens per persoon een sneetje gerookte zalm rond een schepje van deze mix. Versier met wat je ook maar in huis hebt en opdienen als aperitiefhapje.
Dit wou ik al lang eens maken, maar meestal staan er niet genoeg courgettebloemen op mijn planten opdat het de moeite zou lonen. Deze keer, waarschijnlijk door de warme zomer, konden de courgetten er maar niet genoeg van krijgen te bloeien. Het recept is heel eenvoudig, en het resultaat spectaculair, alhoewel ik het op culinair vlak niet iets vind dat je elke dag zou klaarmaken. Neem dus voldoende courgettebloemen en kijk ze na of er geen insecten inzitten, vooral niet wassen. Steek in elke bloem een stukje kaas (type parmezaan) en indien gewenst ook een ansjovis. Indien nodig dichtmaken met een prikkertje, maar als je ze voorzichtig vult is het eigenlijk niet nodig. Maak een tempura beslag en roer de bloemen er voorzichtig doorheen, zodanig dat ze helemaal bedekt zijn. In voldoende wokolie (arachide of andere) bruin en knapperig laten worden en laten uitlekken alvorens te serveren.
Onlangs kocht ik in de Kringwinkel gietijzeren potten van Barbecook. Ik dacht een ontdekking gedaan te hebben. Niet dus. Op een goed voorbereide barbecue zette ik deze kom met een heerlijke eend, vol kruiden, een scheutje wijn, champignons etc. Kortom alles om een super maaltijdje te hebben. Het resultaat was afschuwelijk. Er zat een smaak in van rook (niet te verwonderen) gemengd met ijzer (ook niet te verwonderen). Niet voor herhaling vatbaar.
Deze ochtend heb ik nog een bloemkool uit de moestuin gehaald, zalig. Daarna is het wachten op de lente. volgend jaar willen we ons toeleggen op zeldzame of oude groentensoorten, meer en meer spelen groenten een centrale rol in onze voeding.
Tonijn met perzik is een bekend voorgerechtje. Maar je moet het eens proberen met een kers. De zoetzure smaak van de (ingemaakte) kersen is een verrassing en past wonderbaarlijk goed bij tonijn. Het kleurtje mag er ook zijn
Dit is een overheerlijk recept voor iedereen die van exotisch en fris houdt. Het kommetje waarin het werd opgediend op de foto, hebben we rechtstreeks meegebracht uit China. In Shanghai vind je een markt waar 's ochtends vroeg de oude (sluwe) mannetjes komen verkopen en kopen, en daar waren we bij.
Nu we al meer dan een jaar het south beach dieet volgen, en eigenlijk ongeveer ons streefgewicht hebben bereikt, durf ik ons geheim verklappen: alle dagen pannenkoeken eten.
Dessertjes moeten smakelijk ogen. Daarom heb ik een zwak voor deze "black & white" coupes. In de ene zit gewone chocolademousse en in de andere zit en opgeklopte plattekaas. 
Mijn moeder noemde het Amerikaanse Selder, maar ik weet dat sommigen het ook Franse selder noemen. Het is niet omdat de Amerikanen en de Fransen niet altijd de beste vrienden zijn dat deze doorlevende "selder" of "lavas" geen must is in de tuin. Het is een zeer krachtig groeiende plant, die tot makkelijk 2 meter hoog kan worden en ook heel decoratief is. Ik gebruik er stukjes van in sausen of bouillons. De geur en de smaak is onovertroffen.
Dat de Aga niet alleen wordt gebruikt om lekkere dingen klaar te maken, kun je op deze foto zien. Dagenlang werd mijn keuken ontsierd door deze lelijke vormen. Ze zijn bedoeld om ornamenten te gieten voor op de gevel van het huis in Gent. De meeste van deze ornamenten waren gebroken of verdwenen, gelukkig hadden we nog één model waar we dan een moule mee hebben gemaakt en daarna konden we aan de slag. Dit was geen kleine klus, want de meeste mislukten gewoon. Maar w e hebben op onze tanden gebeten en het resultaat mag er zijn.
Er bestaan veel soorten basilicum, diegene die we hier het beste kennen (ik denk dat het een Italiaanse soort is) is eigenlijk het moeilijkst zelf te kweken. Als het veel regent worden de blaadjes zwart en als de dagen wat korter worden, stopt de groei. Ik heb nu al enkele jaren ervaring met Thaise basilicum, waarvan je de zaadjes hier overal kan kopen. Deze soort is veel sterker, je kan er heel van van snijden en het groeit altijd snel terug. De stelen zijn wat houterig, het parfum is subtieler en bovendien hebben ze mooie bloemen. Een aanrader voor volgend jaar?
Zelf ribbetjes marineren is spannend. Vroeger hadden we een recept van Roald Dahl: de ribbetjes van Hansje en Grietje. Het was natuurlijk een griezelig idee om de ribbetjes van deze arme kindjes te marineren, maar zelfs gevoelige zieltjes kunnen deze ribbetjes echt niet weerstaan. Zoals dat vaak gebeurt met gerechten die een tijdje populair zijn, vergeet je die daarna weer. Daarom moest even het betere opzoekwerk op internet gebeuren.
Vis is weliswaar niet altijd zo makkelijk te verkrijgen, maar is toch zeer dankbaar voor het bereiden van een bijzondere maaltijd. Wij zijn hier erg dol op witte heilbot. Die kan je bijna het hele jaar door bestellen bij de visboer. het is wel een vrij dure vis, maar zijn smaak (nogal vettig) is zo specifiek dat het de investering wel waard is.
Pesto is haast niet meer weg te denken uit onze eetgewoonten. Toch vind ik de soorten die je in potjes kan kopen nauwelijks te eten, er zit altijd wel een fout smaakje aan.
Deze vorm van glazen schalen op een voet vind ik heel plezant om kleurrijke dingen in te presenteren. Ze zijn ook makkelijk voor op een buffet omdat je op die manier ook hoogte kan creëren, zonder stuntwerk.
Ik probeer zoveel mogelijk zoete frisdranken te vermijden op tafel, ook al oogst ik daar niet altijd dankbaarheid voor. Daarom heb ik wat geëxperiminteerd met speciale zelfgemaakte frisdranken, en dat schijnt wel te lukken.
Ik vertel natuurlijk niets nieuws als ik zeg dat de zomer zo kort was. Ik heb het gevoel dat die gewoonweg niet bestaan heeft. Vandaar deze foto van een leuk moment in Frankrijk. Het is echt een aanrader om eens te eten waar je het niet gewend bent. Gewoon de tafel en de stoelen oppakken en ergens gaan zitten waar het anders is. 
Dit gerechtje is een aanpassing van wat ik op een site van Philadelphia vond, er staan trouwens verrassend lekkere dingen op die site. en natuurlijk moet je dit gerecht nu niet perse met Philadelphia klaarmaken, andere zachte roomkaas of zelfs gewoon stevige slagroom of turkse youghurt doen evengoed het ding.
Dille is een heerlijk onkruid: het ziet er lekker uit, het ruikt lekker en het groeit als kool
Dit wou ik al lang eens maken, maar meestal staan er niet genoeg courgettebloemen op mijn planten opdat het de moeite zou lonen. Deze keer, waarschijnlijk door de warme zomer, konden de courgetten er maar niet genoeg van krijgen te bloeien.
Onlangs kocht ik in de Kringwinkel gietijzeren potten van Barbecook. Ik dacht een ontdekking gedaan te hebben. Niet dus. Op een goed voorbereide barbecue zette ik deze kom met een heerlijke eend, vol kruiden, een scheutje wijn, champignons etc. Kortom alles om een super maaltijdje te hebben. Het resultaat was afschuwelijk. Er zat een smaak in van rook (niet te verwonderen) gemengd met ijzer (ook niet te verwonderen). Niet voor herhaling vatbaar.
