Onze hond Cibie is een echte Corgie in hart en nieren. Als hij enigszins kan neemt hij ook plaats aan tafel. Grappig als we naar foto's kijken van ons gezin, zit hij bijna op elke foto gewoon bij de rest aan tafel. Misschien is dat omdat hij korte pootjes heeft en hij toch wil op niveau van de rest kunnne meepraten. Op deze foto is hij in Indische stemming: de vaandel hangt aan ons tentje, we hebben er twee gekocht van een meisje dat naar India was geweest. Zoals dat vaak gebeurt, koop je in het buitenland een souvenir waar je dan eenmaal thuisgekomen geen plaats voor hebt.
Ook verrast door de plotse inval van de herfst? Laat het niet aan je hart komen, het is weer tijd voor heerlijke ovenschotels. Gisteren maakte ik: kip met prei en aardappelen in de oven. Dat gaat zo: Neem een normale hoeveelheid prei en snijd het wit in stukjes. Doe wat olijfolie in je ovenschotel terwijl de oven op 200 graden voorverwarmt, en leg hierin de prei in één lag. Voeg knoflook toe naar smaak. Laat de prei half gaar worden en leg daar dan de in stukken gesneden kip op (kipfilet of restjes van de dag ervoor, maar wel alles zonder been). Maak vervolgens de saus: verse kaas (mascarpone, mozarella, zachte geitenkaas, ...) wat je maar graag lust of een combinatie. Doe de kaas in een blender of pot voor te mixen. Voeg ruim kruiden toe: kervel, peterselie, bieslook,... Voeg witte wijn toe en evt. wat kippenboullon, zout en peper. Als het goed is krijg je na het mixen een dikke half vloeibare massa die heerlijk ruikt. Giet deze massa over de kip. Nu komt de kroon op het werk. Schil een voldoende portie aardappelen en snijd vervolgens de aardappelen in dunne schijfjes (zoals je pommes dauphin zou maken). Leg deze aardappelen bovenop de rest. Nog eens met de peper- en zoutmolen overgaan... en nu geduld hebben. Zoals met alle ovenschotels heeft dit gerecht zijn tijd nodig. De smaken mengen zich dan heerlijk en de textuur wordt onvergelijkbaar. Dit duurt dus wel zeker een uurtje of zo. Je mag intussen beginnen aperitieven want je hoeft niets meer te doen, alles zit in één schaal. Je kan natuurlijk wel jezelf overtreffen en er een frisse sla bij serveren, maar daar zar waarschijnlijk niet veel van gegeten worden.
In deze periode zijn de tomaten het lekkerst en ook het goedkoopst. Ik maak er gebruik van om een wintervoorraadje tomatenpuree aan te leggen. Een heel gedoe? Eigenlijk valt het nog best mee. Neem minstens 5 kg tomaten (mogen verschillende varieteiten door elkaar zijn) en doe ze in een grote kookketel. Laat flink aan de kook komen om de tomaten zacht te maken. Dan draai je ze door een zeef. Ik heb zo een echte Italiaanse tomatenzeef op de kop kunnen tikken, waarmee (in mijn fanatasie althans) dames met een zwarte schort tientallen liters tomatensap fabriceren. Het gaat supersnel en je hebt enkel nog de droge velletjes en pitjes over. Intussen laat ik fijngesneden courgette en ajuin smoren in olijfolie. Als ze glazig worden het sap van de tomaten erbij gieten en nog een halfuur met open deksel laten inkoken. Daardoor wordt de brij nog wat dikker. Vervolgens alles in schone bokalen doen en onmiddellijk hermetisch afsluiten. De bokalen steriliseren gedurende meer dan een uur (als je geen wektoestel hebt kan dit ook in de oven).
Uit de tuin: - ajuin - courgette - tomaten
Van de rommelmarkt: - een prachtige rode "passapomedori"
Dit jaar had ik zelf tomatenplantjes gezaaid. Ik verwachtte daar veel van omdat ik verschillende soorten had uitgeprobeerd. Het resultaat was teleurstellend: de grote tomaten (coeur de boeuf, marmandes enz) bleven ondermaats en de kleintjes (zo groot als een kers) overwoekerden de volledige tuin. Kleine tomaten zijn vaak wel lekker van smaak, maar wat doe je daar dan mee? Je kan ze heel goed drogen. Dit gaat zo: snijd elk tomaatje overlangs in twee. Leg ze naast elkaar op een ovenschaal. Verwarm de oven voor op 70 graden. Strooi wat grof zout over de tomaten en wat oregano (mag vers zijn, die droogt mee samen met de tomaten). Zet de schaal gedurende minstens 14 uur in de oven, mag ook langer. Afhankelijk van het type oven zullen ze op een andere manier gaan drogen. Het resultaat mag dan wel gezien worden, dus het geduld wordt weer eens beloond. Dan kan je de gedroogde tomaten in een bokaal doen. Als je ze vervolgens overgiet met goede kwaliteit olijfolie, hoef je nooit meer te piekeren wat je als aperitiefhapjes zult geven. Deze tomaten zijn heerlijk op ciabatta, of met gezouten vlees, of wat je hartje maar belieft.
Helemaal niet fout. Gekocht op de rommelmarkt, een vorm om een ijs-lichtje te maken. Je doet er water in en zet het in de vriezer. De volgende dag laat je het langzaam opwarmen, na twintig minuten kan je het uit de vorm doen. Je hebt er uren plezier van. Het licht wordt mooi gefilterd door het ijs. De dag erna hebben we gratis, op de rommelmarkt aan het miljoenenkwartier, een nog grotere vorm gekregen. We kunnen nu een kleine productie beginnen van ijslichtjes.
Als we onze vrienden Karen en Philippe uitnodigen, dan is het inmiddels een traditie geworden dat Karen een zelfgebakken taart meebrengt. Hieronder het recept voor haar overheerlijke bosbessenkwarktaart. Deze taart kan natuurlijk ook met ander fruit worden gemaakt.
Ingrediënten:
Voor het koekjesdeeg:
100 gr. volkorenkoekjes
100 gr. havervlokken + 2 eetl rietsuiker
100 gr. boter
(je kan ook 200 gr. koekjes nemen + boter maar het eerste vind ik het lekkerste)
Voor de vulling:
10 gelatine blaadjes (kan vervangen worden door agar agar voor de vegetariërs onder ons)
een beetje warm water voldoende om de gelatine blaadjes volledig op te lossen
250/300 gr bosbessen
500 gr kwark
sap van een citroen
100 gr witte suiker
2 dl half stijfgeklopte slagroom
Voor de topping:
100 gr bosbessen
bessengelei en 1 eetl armagnac of iets dergelijks dat goed samengaat met bessen
Bereiding:
Kruimelkorst maken door in een pannetje de boter te smelten en de verkruimelde koekjes, suiker en havervlokken goed door elkaar te mengen.
In een springvorm (ong. 22cm diameter) eerst op de bodem ingevet bakpapier leggen en zijkanten ook een beetje invetten en daarop de helft van het koekjesdeeg verdelen, goed aandrukken.
De andere helft tegen de wand.
20 min laten opstijven in de koelkast
ONDERTUSSEN
de vulling maken:
gelatineblaadjes weken in koud water, nadien uitknijpen en in een kommetje met net genoeg warm water oplossen
2dl slagroom half opkloppen (moet nog wat vloeibaar zijn)
250 gr bosbessen pureren met de mixer
De kwark, suiker en het sap van de citroen goed door elkaar mengen
3 eetl van het kwarkmengsel voegen bij de gepureerde bosbessen + de helft van de opgeloste gelatineblaadjes
slagroom bij het resterende kwarkmengsel voegen + de andere helft van de gelatine bijvoegen.
AFWERKING:
Eerst een witte laag op het koekjesdeeg uitstrijken daarna het bosbessenmengsel en eindigen met de witte laag.
Bovenkant versieren met de overgebleven bosbessen en eventueel ,is niet echt noodzakelijk, een topping maken door de bessengelei te smelten in een pannetje met de likeur. Eventjes laten doorkoken en wat afkoelen en daarmee de bosbessen en de bovenlaag van de taart bestrijken. Enkele uren laten opstijven in de koelkast of een hele nacht. Smakelijk!
Eindelijk zijn ze er. De eendenkuikens, we hebben er twaalf, en ze rennen over het gras alsof hun leven er vanaf hangt. Mooi. Waarom kunnen ze niet gewoon babies blijven?
Vandaag nog een wassen bizarrerie gevonden: een fles rode wijn en twee glaasjes, allemaal kaarsen. Een kaars past wel bij een goed glas rode wijn, maar hier is de rode wijn de kaars. Misschien iets voor iemand die niet mag drinken van de dokter, maar toch de gezelligheid wil proeven. Of voor iemand die extreem klein is behuisd.
Er gaat niets boven traditioneel klaargemaakte mossels: zo vers mogelijk en rijkelijk klaargemaakt met heel veel ajuin, wortels, prei, selder en wat mij betreft ook fijngesneden courgette. Dit gaat dan in een leuke kom (liefst knaloranje) op het vuur. Ik vind het jammer dat mossels zo vaak in een zwarte pot worden gepresenteerd, daarin komt hun schoonheid toch niet tot zijn recht? Alle exotische bereidingen van mossels zijn wel eens verrassend, maar toch gaan ze snel vervelen en heb je het gevoel dat die mossels zelf niet helemaal tot hun recht komen. Het enige wat ik wel af en toe als variant aandurf is een tikkeltje fijngesneden citroengras bij de mossels mengen, niet te veel want de smaak is nogal krachtig. Het resultaat is dan een heel frisse mosselbereiding met een kleine Oosterse toets.
Buiten leven met dit weer is elke dag vakantie beleven. Alleen komen die rotvliegen (en ook de wespen) maar al te vaak de pret verstoren. Zeker wanneer je mossels eet (zie vorig berichtje) komen ze massaal aangevlogen. We hebben in de bomen aan het terras (6 notenbomen voor de schaduw) van die glazen potten gehangen om vliegen mee te vangen. Deze werken wonderbaarlijk goed. We gieten er altijd slechte wijn (ja dat gebeurt) of restjes bier in en de vliegen komen er gretig op af. Je moet wel die smurrie vaak verversen, het stinkt dan ongelooflijk als het vol zit met verdronken vliegen. Eigenlijk vind ik die potjes aan de bomen ook nog wel mooi om te zien. In onze ervaring werken ze echt alleen als je ze ook effectief ophangt. Als je ze op de tafel zet dan zijn de vliegen veel minder geneigd om erin te kruipen. Gezien we deze potjes nu al jaren gebruiken, zien ze er echter wel al wat vies en versleten uit. Ik heb al gezien dat je die nieuw kan kopen. Ik heb dat nog niet gedaan omdat het altijd om gekleurde potjes gaat (blauw, geel, rood) en ik een gevoel heb dat dit minder goed zal werken. Weet iemand waar je nog die oude vliegenpotjes kan kopen (eigenlijk gewoon een flesje met een dikke opstaande bodem met in het midden een gat).
Vandaag lijkt het me een dag om cheesecake te maken
Cheesecake heeft zijn naam niet mee, maar wel zijn smaak en textuur. Deze is heel eenvoudig te maken: neem een bodem (liefst kruimeldeeg). Meng 500gr roomkaas (liefst met hoog vetgehalte) samen met een tweetal eitjes en 200gr. suiker goed door elkaar. Stort deze mengeling op de taartbodem en laat bakken bij 200 graden tot de cheese stevig is. Een frisse zoetzure smaak is de beloning voor deze (toch wel kleine) inspanning.
Deze vakantie wandelden we langs de Loire in Frankrijk (aan het kasteel van Chaumont) en natuurlijk was er ook een rommelmarkt: heel gezellig met de zon, de prachtige rivier en goedgezinde mensen. Daar kochten we dit exemplaar van een kaars, van een koppeltje dat nog niet zo lang geleden getrouwd was. Ze kregen deze kaars cadeau. Ze waren helemaal verwonderd toen we er belangstelling voor toonden. De man riep zijn vrouw: "he er zijn mensen die naar deze kaars vragen". Ze vonden het heel grappig, het was bovendien het eerste stuk dat ze verkochten. Duidelijk waren ze niet zo blij geweest met hun cadeau. Wie haalt het ook in zijn hoofd om zo een gedrocht te produceren? Wie haalt het in zijn hoofd om zoiets als huwelijkscadeau te geven? En wie haalt het in zijn hoofd om dat dan nog te kopen bij?
Reukerwtjes, niet eetbaar maar schitterend op tafel
Mijn familie heeft een speciale band met reukerwtjes, want een van mijn nonkels is een professionele kweker. Reukerwtjes imponeren niet alleen door hun stralende snoepjeskleuren maar natuurlijk ook door hun geur. Toen mijn moeder in het rusthuis verbleef en ziek en heel triestig was, bracht mijn tante altijd reukerwtjes mee. Deze bloemen toverden altijd een glimlach op haar gezicht en op dat van iedereen die haar kamer binnenkwam. Al het personeel van het rusthuis bezweek voor de charmes van de reukerwtjes. Ik ben geen professionele kweker, maar ik heb toch ook een zwak voor deze oude boerenbloemetjes en...je kan ze zo gemakkelijk zelf kweken, dat het verwonderlijk is dat zo weinig mensen het doen. Nu is het moment om zaden te nemen. De zaden komen aan de plant zoals bij echte erwtjes en verdrogen. De bolletjes die erin zitten springen er letterlijk uit, maar je kan ze ook heel gemakkelijk in een potje doen en bewaren voor de volgende lente. Duizenden komen er zo aan één plant. Ik heb ze gisterenavond verzameld en klaargezet voor volgend jaar. Ze kunnen best groeien tegen een stukje draad of een omheining, maar toch liefst een nogal zonnige plaats. In het voorjaar neem je gewoon je zaden, maakt de ondergrond proper, zaden erin en binnen de kortste keren zie je de plantjes groeien en bloeien, een hele zomer lang. Officiële naam: larhyrus. Er is trouwens een leuke site waar heel veel oude plantensoorten beschreven staan: www.plantaardigheden.nl.
Op de rommelmarkt vind je trouwens mooie oude vaasjes, die er perfect voor zijn, meestal zijn de stelen niet zo lang, dus je bent bes met een niet te hoog bol vaasje.
Op de www.bloggen.be/levensgenieters las ik heel wat leuke barbecuetips. eén van de ingedrienten bij een barbecue die maken of het lekker is of saai, zijn de sausjes. Bij ons komen er nooit DevosLemmens of andere commerciële sausjes aan tafel (sorry Devos en sorry Lemmens) jullie zijn best wel sympathiek op de radio, maar jullie sausjes zitten vol vieze brol; Als je vertrekt van een zelfgemaakte mayonaise dan heb je niet alleen een goede basis om naar alle fantasie zelf andere sausjes te maken (tartaar, cocktail, mosterdsaus etc), maar het kost je ook maar een fractie van de rest en bovendien blijf je niet zitten met al die half opgegeten bokalen die je uiteindelijk dan toch maar weggooit wegens plaatsgebrek in de frigo.
Mijn man en ik hebben natuurlijk een andere manier van mayonaise maken. Ik doe het zoals ik het thuis geleerd heb, en het mislukt bijna nooit (bij hem trouwens ook niet). Neem een bokaal die je kan afsluiten (steriliseerbokaal is perfect). doe er een volledig ei in, een grote schep mosterd, peper en zout, en citroen of azijn. Mix dit met de staafmixer door elkaar en druppel er voorzichtig wat olie onder. In het begin is het belangrijk dat je heel traag olie toevoegt, eenmaal de mayonaise begint te 'pakken' dan mag je flink doorgieten. Je mayonaise is echt op 1 minuut klaar en overheerlijk. Als basis voor andere sausjes of zo voor bij frietjes met sla.
Tip: als je mayonaise toch mislukt, gewoon opnieuw beginnen en eenmaal het begint te pakken het mislukte goedje er langzaam bijgieten. Je hoeft het zeker niet weggooien.
Grappig: in Frankrijk kijken ze neer op ons omdat wij mayonaise eten. maar als de pot op tafel staat, verdwijnt de inhoud razendsnel op hun bord.
We hebben al jaren legkippen. We vragen ons wel dikwijls af of het wel de moeite waard is want die beesten moeten altijd eten en drinken hebben, leggen soms in geen weken een ei of durven als eens hun eigen eieren kapot maken. Maar anderzijds is het wel leuk om ze te zien scharrelen en heeft het toch iets als je weet dat de eitjes die je eet echt van biologische scharrrelkippen komen.
Gisteren zag ik op www.tweedehands.be een aankondiging die interessant was. Ik daar onmiddellijk op af. Een bio kippenboerderij (voor eitjes niet voor het vlees) in Oostkamp doet na een jaar haar kippen weg en vervangt ze door nieuwe exemplaren. Ik was een beetje sceptisch over het geval. Maar de idee en zeker ook de prijs van de kippen (2 euro voor een volwassen - jonge? - legkip) trok met toch aan. Het resultaat: we hebben nu 5 nieuwe kippen. Ik vind ze prachtig, ze maken zo van die gelukkige kippengeluidjes en paraderen voor een eveneens gelukkige haan. Helemaal iets anders dan wanneer je kippen haalt bij een commerciële kweker. Een aanrader voor iedereen: kijk eens op tweedehands, ze hebben er 600 te koop en vandaag is in principe de eerste dag.
En nu maar uitkijken naar de eerste eitjes die niet lang zullen uitblijven denk ik.
Toen ik nog kind was ging er geen enkele kermis of speciale gelegenheid voorbij of er werd bij grootmoeder (meetje Paap) vlaaien gebakken. Deze werden in grote hoeveelheden in de oven gezet en iedereen kreeg dan een kommetje mee. Een mooie gewoonte, die we beter in eer zouden herstellen.
Hier volgen de ingrediënten - 1 pak beschuiten - 1 liter volle melk - 5 eieren - 1/2 potje candijsiroop (van die donkere vloeibare plaktoestand) - 1/2 pak peperkoek - 1 koffielepel kaneel - 1 koffielepel foelie
Alle ingredienten in een grote kom doen en fijn mixen. Er mogen geen stukjes meer inzitten. Dan overgieten in een aarden schaal. Liefst zo van die oude bruine ovenschalen (dat zijn de echte vlaaienkommen van vroeger). Deze komm in een voorverwarmde oven (180°) zetten. Langzaam laten garren. Dt duurt toch wel ongeveer een uurtje. De vlaai moet stevig aanvoelen als je erop klopt, en uiteraard moet een naald die je erin prikt er redelijk droog uitkomen. Jammer, maar deze vlaai moet je eerst laten afkoelen vooraleer je hem opeet, want anders is die echt niet lekker. Hij wordt zelfs beter als je hem een dagje op een koele plaats laat rusten . De hoeveelheden hierboven beschreven zijn natuurlijk slechts minima. Ik denk dat mijn grootmoeder soms het 10-voudige ervan klaarmaakte. Je kan de vlaai zo eten in punten gesneden. Maar je moet ook eens proberen om een dikke laag ervan de smeren op een verse witte boterham. Je weet niet wat je proeft, ik denk dat dit de speculoospasta gewoonweg een miljoen keer overtreft. Een tip voor Lotus?
Van de rommelmarkt: - bruine ovenkommen ovaal of rond in steen, liefst met wat "barsten" binnenin, dan krijgen ze een mooie patine.
Als je indruk wil maken op gasten dan moet je opletten met Brésiliennetaart. Mij is het al meer dan ééns overkomen dat ik die taart maak, in de frigo zet en dat er maar een klein hoekje overblijft wanneer de gasten komen. Deze taart is zo lekker dat wanneer je ze ziet staan, er onweerstaanbaar stukken afgesneden worden. Gelukkig is ze zo gemakkelijk te maken dat het geen probleem is.
Maak een flan bereiding, poeder dat je in de supermarkt kan kopen doet het zeer goed. Zorg er wel voor dat het geen banketbakkersroom of vanillepudding is; het moet flanbereiding zijn.
Rol een kruimeldeeg uit in de taartvorm (standaardvorm) en giet de flanbereiding erin. Zet in een niet te warme oven (180 graden is ok) en laat gedurende ongeveer 40 minuten bakken. Neem de taart uit de vorm en laat afkoelen. Als er stukjes van de deeg boven de flan uitsteken, dan kan je die gemakkelijk wegknippen met een schaar. Doe er nu versgeklopte slagroom op. Bovenop de slagroom strooi je van die heerlijke zoete Brésilienne nootjes. Zet de taart in de frigo en kijk wat gebeurt...
Deze taart is net zoals de "Coupe Brésilienne" in onmin geraakt. Vroeger was ze heel populair. Het wordt tijd voor een revival.
Een website waar ik al heel veel plezier aan heb gehad is deze van BBC: www.bbc.co.uk/food. De recepten zijn heel overzichtelijk opgebouwd, dus als je eens iets origineels wil maken kan je er altijd terecht. Ook kan je zoeken volgens de chef die je meest bekoort. Verder hebben ze ook zo van die schitterende rubrieken zoals: this week, get cooking, .... Alleen zijn ze (BBC waardig) wel heel serieus en staat er bij hen nooit rommel op tafel!
Dit is een interactieve boodschappenlijst, van vroeger. Iedere keer dat je besefte dat je iets nodig hebt, kan je het schuifje met de desbetreffende categorie aanzetten: lekkernijen, naaigereedschap, suikergoed.... . Het ding heeft geen batterij, het maakt geen geluid maar werkt eigenlijk evengoed als de moderne iphone applicaties die je helpen bij het beheren van je boodschappen.
Het ding is zo oud, dat er zelfs geen merk op staat. Het zou leuk zijn indien Colruyt dit opnieuw zou uitbrengen, in het kader van de algemene onthaasting. Een offline aanvulling van hun Collect & Go.
Gekocht op de rommelmarkt van De Muide, in Gent, voor 10 cent.
Dit is nog een voorbeeld van een redelijke foute kaars. Het is een vrouwelijke clown, in badpak zittend op een zwemband. Het geheel vormt een drijfkaars, die nu op onze vijver dobbert. Hoe kom je erbij om zoiets te bedenken?
Onze hond Cibie is een echte Corgie in hart en nieren. Als hij enigszins kan neemt hij ook plaats aan tafel. Grappig als we naar foto's kijken van ons gezin, zit hij bijna op elke foto gewoon bij de rest aan tafel. Misschien is dat omdat hij korte pootjes heeft en hij toch wil op niveau van de rest kunnne meepraten.
In deze periode zijn de tomaten het lekkerst en ook het goedkoopst. Ik maak er gebruik van om een wintervoorraadje tomatenpuree aan te leggen. Een heel gedoe? Eigenlijk valt het nog best mee. Neem minstens 5 kg tomaten (mogen verschillende varieteiten door elkaar zijn) en doe ze in een grote kookketel. Laat flink aan de kook komen om de tomaten zacht te maken. Dan draai je ze door een zeef. Ik heb zo een echte Italiaanse tomatenzeef op de kop kunnen tikken, waarmee (in mijn fanatasie althans) dames met een zwarte schort tientallen liters tomatensap fabriceren. 
Dit jaar had ik zelf tomatenplantjes gezaaid. Ik verwachtte daar veel van omdat ik verschillende soorten had uitgeprobeerd. Het resultaat was teleurstellend: de grote tomaten (coeur de boeuf, marmandes enz) bleven ondermaats en de kleintjes (zo groot als een kers) overwoekerden de volledige tuin. Kleine tomaten zijn vaak wel lekker van smaak, maar wat doe je daar dan mee?
Helemaal niet fout. Gekocht op de rommelmarkt, een vorm om een ijs-lichtje te maken. Je doet er water in en zet het in de vriezer. De volgende dag laat je het langzaam opwarmen, na twintig minuten kan je het uit de vorm doen. Je hebt er uren plezier van. Het licht wordt mooi gefilterd door het ijs. De dag erna hebben we gratis, op de rommelmarkt aan het miljoenenkwartier, een nog grotere vorm gekregen. We kunnen nu een kleine productie beginnen van ijslichtjes.
Eindelijk zijn ze er. De eendenkuikens, we hebben er twaalf, en ze rennen over het gras alsof hun leven er vanaf hangt. Mooi. Waarom kunnen ze niet gewoon babies blijven?
Vandaag nog een wassen bizarrerie gevonden: een fles rode wijn en twee glaasjes, allemaal kaarsen. Een kaars past wel bij een goed glas rode wijn, maar hier is de rode wijn de kaars. Misschien iets voor iemand die niet mag drinken van de dokter, maar toch de gezelligheid wil proeven. Of voor iemand die extreem klein is behuisd.
Er gaat niets boven traditioneel klaargemaakte mossels: zo vers mogelijk en rijkelijk klaargemaakt met heel veel ajuin, wortels, prei, selder en wat mij betreft ook fijngesneden courgette. Dit gaat dan in een leuke kom (liefst knaloranje) op het vuur. Ik vind het jammer dat mossels zo vaak in een zwarte pot worden gepresenteerd, daarin komt hun schoonheid toch niet tot zijn recht? 
Buiten leven met dit weer is elke dag vakantie beleven. Alleen komen die rotvliegen (en ook de wespen) maar al te vaak de pret verstoren. Zeker wanneer je mossels eet (zie vorig berichtje) komen ze massaal aangevlogen. We hebben in de bomen aan het terras (6 notenbomen voor de schaduw) van die glazen potten gehangen om vliegen mee te vangen. Deze werken wonderbaarlijk goed. We gieten er altijd slechte wijn (ja dat gebeurt) of restjes bier in en de vliegen komen er gretig op af. Je moet wel die smurrie vaak verversen, het stinkt dan ongelooflijk als het vol zit met verdronken vliegen. Eigenlijk vind ik die potjes aan de bomen ook nog wel mooi om te zien. In onze ervaring werken ze echt alleen als je ze ook effectief ophangt. Als je ze op de tafel zet dan zijn de vliegen veel minder geneigd om erin te kruipen.
Cheesecake heeft zijn naam niet mee, maar wel zijn smaak en textuur. Deze is heel eenvoudig te maken: neem een bodem (liefst kruimeldeeg). Meng 500gr roomkaas (liefst met hoog vetgehalte) samen met een tweetal eitjes en 200gr. suiker goed door elkaar. Stort deze mengeling op de taartbodem en laat bakken bij 200 graden tot de cheese stevig is. 
Deze vakantie wandelden we langs de Loire in Frankrijk (aan het kasteel van Chaumont) en natuurlijk was er ook een rommelmarkt: heel gezellig met de zon, de prachtige rivier en goedgezinde mensen. 
Mijn familie heeft een speciale band met reukerwtjes, want een van mijn nonkels is een professionele kweker. Reukerwtjes imponeren niet alleen door hun stralende snoepjeskleuren maar natuurlijk ook door hun geur. Toen mijn moeder in het rusthuis verbleef en ziek en heel triestig was, bracht mijn tante altijd reukerwtjes mee. Deze bloemen toverden altijd een glimlach op haar gezicht en op dat van iedereen die haar kamer binnenkwam. Al het personeel van het rusthuis bezweek voor de charmes van de reukerwtjes.
We hebben al jaren legkippen. We vragen ons wel dikwijls af of het wel de moeite waard is want die beesten moeten altijd eten en drinken hebben, leggen soms in geen weken een ei of durven als eens hun eigen eieren kapot maken. Maar anderzijds is het wel leuk om ze te zien scharrelen en heeft het toch iets als je weet dat de eitjes die je eet echt van biologische scharrrelkippen komen.
Toen ik nog kind was ging er geen enkele kermis of speciale gelegenheid voorbij of er werd bij grootmoeder (meetje Paap) vlaaien gebakken. Deze werden in grote hoeveelheden in de oven gezet en iedereen kreeg dan een kommetje mee. Een mooie gewoonte, die we beter in eer zouden herstellen.
Als je indruk wil maken op gasten dan moet je opletten met Brésiliennetaart. Mij is het al meer dan ééns overkomen dat ik die taart maak, in de frigo zet en dat er maar een klein hoekje overblijft wanneer de gasten komen. Deze taart is zo lekker dat wanneer je ze ziet staan, er onweerstaanbaar stukken afgesneden worden. Gelukkig is ze zo gemakkelijk te maken dat het geen probleem is.
Dit is een interactieve boodschappenlijst, van vroeger. Iedere keer dat je besefte dat je iets nodig hebt, kan je het schuifje met de desbetreffende categorie aanzetten: lekkernijen, naaigereedschap, suikergoed.... . Het ding heeft geen batterij, het maakt geen geluid maar werkt eigenlijk evengoed als de moderne iphone applicaties die je helpen bij het beheren van je boodschappen.
Dit is nog een voorbeeld van een redelijke foute kaars. Het is een vrouwelijke clown, in badpak zittend op een zwemband. Het geheel vormt een drijfkaars, die nu op onze vijver dobbert. Hoe kom je erbij om zoiets te bedenken?
