Aan alle leerlingen en leerkrachten , maar speciaal aan die van basisschool 'De Kornuit' van Dorne
Bonjour! Goedemorgen!
En? Zijn jullie allemaal blij vandaag :P? Of een beetje zenuwachtig :-S?
Weer samen zijn met je vriendjes, samen leren, samen spelen,... Dat is toch altijd fijn!
Ik ben blij dat ik jullie via de nieuwe digitale borden in alle klassen een heel goede start kan wensen van het schooljaar 2012-2013. ;)
Doe jullie best en maak er het beste van!
Hartelijke groeten uit Zuid-Frankrijk van juf Reinhilde.
Speciaal voor de leerlingen van mijn klas, het eerste leerjaar, nog een versje.
Zoem, zoem, doet Zoem, de bij.
hij maakt jullie zeker blij!
maan en roos en 1 + 1
dat leer je met juf Anneleen.
ik doe stap, stap,
mijn stok tik, tik,
jij leert vandaag het woordje ...(dat verklap ik nog niet) :)
(Zoem, de bij, is de handpop in mijn klas, die de kinderen al leerden kennen in juni met de instapdag. Ze leerden toen ook het woordje 'zoem'. Vandaag leren ze 'ik')
Na twee frisse ochtenden (10gr.) maar warme dagen, begon mijn tocht om half 9 al met 18 gr. Gekleed in short en T-shirt kon ik vanaf half 10 toch weer mijn voorhoofdwisser gebruiken.
Na enkele kilometers, stapte ik het natuurgebied 'Les Landes' in. Soms over asfaltwegen, dan over brede wandelpaden met aan weerszijden naaldbomen. Ik hou van de frisse geur van die bomen. Onderweg passeerde ik meermaals dezelfde groep wandelaars (of zij passeerden mij) . Telkens werd even tijd gemaakt om wat te praten. Zij wonen in de buurt en doen een zesdaagse tocht met z'n twaalven. Een gezellige groep!
Om 12 u. nam ik een lange pauze onder een grote naaldboom. Voor ik terug vertrok, schreef ik met mijn stok in het zand mijn naam en het uur voor Jiho. Hij moest vandaag meer dan 40 km afleggen omdat hij twee dagen in Bordeaux bleef. Bij temperaturen van 33 gr. is dat heel zwaar en er was bijna nergens schaduw namiddag. Ik maakte me toch wat ongerust, maar het lukte niet om een berichtje naar hem te sturen of te bellen. Net 1 km voor onze slaapplaats haalde hij me in. Onder zijn voeten dikke blaren. Hij had maar één keer even gerust en was heel blij dat hij me weer zag. :D
Morgen doen we maar 19 km om Jiho wat rust te geven.
Na een rustige nacht in de mooie gite van Bouscat, vertrok ik om half 9 richting Bordeaux centrum. Ik zocht het 'Office de tourisme' voor een stadsplan, maar dat was nog niet open. Ik stapte dan eerst naar de Basiliek Saint-Seurin,waar een mis bezig was. Ik heb me er neergezet en de rest van de viering gevolgd. Dan kriskras door het centrum gestapt en rondgekeken. Het was warm en ik was vlug moe geslenterd en zocht mijn weg naar Gradignan. Maar in een stad kan ik mij moeilijk oriënteren. (he, Lize ;)) Ik raakte even op de dool, maar ik ben eruit geraakt. Ik was al rond 16 u. in Gradignan. Ik ben weer de enige pelgrim hier vannacht in een heel groot huis. Er liep hier voortdurend volk in en uit omdat er een georganiseerde wandeling was namiddag. Een man vroeg of ik graag tomaten had en haalde er toen uit zijn tuin hier vlakbij. Er staat pasta in de kast die ik mag gebruiken en in de winkel haalde ik nog wat vlees en brood en alles voor morgen. Ik ga morgen 26 km doen door het bos om dan te arriveren in een gite, die ik kan openen met een code. Er is daar geen winkel in de buurt, verwittigden ze me. Dus alles moet mee in de rugzak voor een ganse dag plus voor dinsdagmorgen. Ik ben voorzien! Ik zal waarschijnlijk de volgende dagen ook geen internetverbinding kunnen maken, dus misschien geen verslagen.
En nu heb ik honger! Ik ga wel proberen morgenvroeg nog iets op mijn blog te zetten voor al de kinderen en leerkrachten die morgen aan een nieuw schooljaar beginnen. Ja hoor, ik denk toch aan jullie! Al begin ik elk jaar graag opnieuw op school in september, dit jaar wil ik hier zijn en alleen aan mijn doelstelling denken: Santiago de Compostela bereiken in oktober!
Verzonden met mijn Windows Phone
Dag 49: Van Arsac naar Bouscat (Voorstad v. Bordeaux) 16 km
Mijn verblijf in Arsac viel een beetje tegen. Na misselijkheid werd ik rond 4 uur roepend om hulp wakker uit een nachtmerrie. Maar goed dat ik vannacht een kamer voor mij alleen had!
Deze morgen zagen we de bazin van het hotel. Ze bood me de rekening aan... 20 euro meer dan in mijn boek wordt vermeld. In het 'Office de tourisme' stond dezelfde prijs (40 euro) als in mijn boek op hun lijst. Ik zei de vrouw dat ik niet akkoord was met haar prijs. Zij antwoordde dat mijn boek verouderd was en dat ze de prijsverhoging had doorgegeven aan het 'Office'. Geen uitzondering voor pelgrims! Jiho zuchtte ook toen hij moest betalen. De vrouw bracht ons wel met de auto terug op de route. Dat deed ze voor alle pelgrims, anders moeten die nog eens de 7 km extra doen. Jammer dat hier in de buurt geen andere slaapgelegenheden zijn voor pelgrims.
Vandaag trakteerde ik mezelf op rust. Ik nam om half 10 afscheid van Jiho voor enkele dagen. Hij wil twee dagen in de stad (Bordeaux)doorbrengen en stapt vandaag 25 km. Ik deed heel op mijn gemak mijn korte traject. In Blanquefort verbleef ik enkele uurtjes. Ik kocht fruit op de markt, maakte een internetverbinding in de bibliotheek en kon eindelijk mijn mails weer lezen en... stapte binnen in een kapsalon. Ik liet mijn haar kleuren en bijknippen. Ik kreeg daarbij een heerlijke hoofdmassage en de massagestoel masseerde ondertussen mijn rug, schouders en bekken. Wat een luxe! Een zaligheid. Daarna trakteerde ik mezelf op een magnum. Ik trok helemaal fris en op het gemak nog 7 km verder. Om 17 u. kon ik binnen in de gite van Bouscat. Wat een geluk om hier te zijn. Het is een heel ruim en proper huis, vandaag helemaal voor mij alleen. De koelkast en de kast is gevuld met allerlei lekkers. Ik haalde nog wat zalm, wat groenten en een klein flesje wijn in de winkel en genoot daarna van een feestmaaltijd.
In deze gite is zelfs internet! Zo kan ik de voorbije verslagen ook nog even nakijken en aanvullen en alle foto's doorsturen. Vandaag maakte ik enkel foto's van mijn verwennerijtjes. :D
Na zo'n dag kan ik er weer tegenaan voor de tweede helft van mijn tocht. Morgen stap ik de ganse dag door de grote stad, Bordeaux. Amper 17 km, maar zo heb ik de tijd om rond te kijken, kerken te bezoeken,... De dagen daarna zal ik, volgens veel voorgangers, het saaiste stuk van mijn tocht stappen, door de naaldbossen van 'Les Landes', een desolaat gebied. Vanaf maandagavond zal mijn Koreaanse vriend, Jiho, mij weer gezelschap houden. Dat maakt dat saaie stuk wat aangenamer. Even alleen zijn doet goed, maar ik weet dat we maandag weer allebei blij zijn als we ons terugzien.
Na een zware dag gisteren besloot ik een rustdag te nemen en maar 10 km te stappen vandaag. Maar de dag verliep anders dan gepland...
Na een zalige nachtrust in goede bedden met frisse lakens, stonden we pas om half 9 op. Rond 9.40 u. verlieten we het gastvrije dorp en stapten richting Blaye, een stad aan het estuarium van de Gironde.
We liepen tussen wijngaarden met alleen maar blauwe druiven voor de rode bordeauxwijnen. Bij momenten hadden we vergezichten over 360 graden met aan de horizon kleine dorpjes of kastelen. In een riviertje zagen we vijf otters, een moeder met vier kleintjes.
Net voor we Blaye binnen liepen, zag Jiho de M van Mc Donald's. Daar is altijd gratis internet, zei hij en dan konden we frietjes eten! We hadden tijd genoeg en dus maakten we een omweg. Die was wel verder dan we dachten en helaas, bij deze kleine Mc. Donald's geen WIFI! Na nog eens twee km (ondertussen 14) liepen we door het centrum, langs de citadel naar het bureau voor toerisme aan het estuarium. Daar hoorden we dat alle hotels en andere slaapgelegenheden volzet waren. We overwogen om vandaag de overzetboot (Le Bac) te nemen en aan de andere kant van het water een slaapplaats te zoeken. De juffrouw van het bureau hielp ons en probeerde telefonisch iets te reserveren voor ons. Ze sprak een boodschap in op het antwoordapparaat van de eigenaar van een gite, waar plaats zou zijn en gaf mijn gsm-nummer op.
Om 15 u. stapten we aan boord van Le Bac en na een half uurtje weer af aan de andere kant. Na 6 km kreeg ik een telefoontje dat het toch moeilijk was om ons in Soussannes onderdak te bieden, maar er was zeker plaats 10 km verder in Arsac. Er was al gereserveerd voor ons maar ik moest nog even bellen om te bevestigen. De moed zonk ons even in de schoenen maar na wat rust op een bank en een pleister op een blaar op mijn hiel, stapten we door. Rond 19.50 waren we tevreden dat we de kerk van Arsac vlakbij zagen. We vroegen aan mensen op straat waar de gite 'Le clos de Arsac' lag. " 7 km voorbij het centrum! En het is geen gite maar een hotel!", was het antwoord. Oh, neen!
We moesten nu echt al onze moed bijeen rapen! We zouden er waarschijlijk niet voor het donker geraken! De laatste kilometers werden we opgepikt door een vriendelijke man met een auto met twee zitplaatsen. Jiho stapte achter in bij de rugzakken en ik voor. Om 20.40 u. konden we via een code binnen geraken in het verlaten hotel. We waren uitgeput!
Na een douche aten we een boterham en dan vlug naar bed, te moe om een verslag te maken van de voorbije dag.
Om 23.50 u. werd ik wakker, heel misselijk. Ik kon niet meer slapen en dus ben ik nu om 1 u. mijn blog aan het aanvullen, zittend op mijn bed. Ik voel me terug een beetje beter nu. Morgenvroeg probeer ik hem door te sturen en nu ga ik proberen terug te slapen. :-]
Vandaag verlieten we het departement Charente-Maritime, bekend om zijn Cognac en Pineau. Gisterenavond hebben we die mogen proeven. We kregen als aperitief een Pineau aangeboden door mijnheer Patry, eigenaar van de gite. Lekker!
Vanmorgen om 8 u. toonde de man ons de distilleerderij van zijn familie, waar cognac wordt geproduceerd. Pineau is cognac vermengd met druivensap (twee derde). Mijnheer Patry reed met ons door hun wijngaarden (1500 ha!) en toonde ons het kasteeltje van zijn grootouders. Ongelooflijk mooi!
Om 8.30 u. zwaaiden we de vriendelijke man uit. We wandelden nu tussen wijngaarden en weiden. We zagen veel vijgenbomen, zomaar langs de weg, met rijpe vruchten. Overal plukten en smulden we.
Onderweg werden we uitgenodigd door een vrouw om iets te komen drinken. Ze ontving ons hartelijk in haar armoedige woning. De gulheid van die vrouw was enorm. We vertrokken na een gezellig half uurtje met een zak vol tomaten, meloen en hard gekookte eieren. Ze riep ons nog terug om ons een brood mee te geven. Ze deed dat voor alle pelgrims, zei ze! We werden er heel stil van op onze verdere weg. We stapten de streek van de Bordeaux binnen (departement Aquitaine). Hier bijna enkel nog wijngaarden met blauwe druiven. Na de lekkere picknick namen we afscheid van Jacky. Zijn vrouw komt hem oppikken. Hij zet morgen zijn weg verder langs een andere route.
Omdat we geen slaapplaats vonden in St. Aubin de Blaye, stapten Jiho en ik nog 12 km verder. Maat het loonde de moeite! We slapen vannacht in een heel verzorgde, mooie gite van de gemeente. De burgemeester (een vrouw) gaf ons een rondleiding in de kerk en sprak vlot Engels. Jiho genoot er ook van. Ze bleef nog een half uurtje met ons praten. Een aangename vrouw.
We maakten ons wat lekkers klaar (met veel rijst) en bleven lang napraten aan tafel. Daarom zo laat de blog. De kerktoren is hier elke avond blauw verlicht. Nog even buiten kijken, een foto en dan naar bed. Ik ben heeeeel moe!
Ron 8 uur verlieten Jacky, Jiho en ik de mooie gite van Pons. Hij had zijn rijst weer gehad deze morgen en begon de wandeling op mijn vraag met het schitterende Koreaanse lied met als titel 'Ik wil met je meewandelen'. Ik krijg er telkens kippenvel van.
Het was een minder mooi parcours vandaag, maar het gezelschap was goed en het was weer minder warm dan de voorbije dagen. (22 gr.) Vanaf morgen zal Jacky ons verlaten, want hij steekt over naar een andere pelgrimsroute. (Le Puy). Hij noteerde onze gsm- nummers. Misschien zien we hem in Spanje terug.
Ik heb nog geen optelling gemaakt van het aantal afgelegde kilometers, maar ben wel zeker dat ik ondertussen meer dan 1000 km in de benen heb. Bijna op de helft! En ik ben het lopen nog lang niet moe! Nu pas begin ik me echt een pelgrim te voelen... Een ganse dag stappen, vermoeid aankomen in een eenvoudige gite, soms andere pelgrims ontmoeten, douchen, de was doen, samen naar de winkel en koken, vaak diepgaande gesprekken en dan op tijd naar bed... Het leven van een pelgrim...
Ik twijfelde deze morgen of ik een rustdag zou nemen in Saintes, samen met Robert uit Nederland, of dat ik verder zou stappen met Jiho en Jacky uit Bretagne. Om 8.20 u. volgde ik de twee mannen richting Pons, maar na 500 m zei ik hen dat ik nog even de stad in wou en dat ik alleen zou nakomen. Gisteren was het te laat geworden om de kathedraal of kerk met crypte te bezoeken en dat wilde ik toch nog even doen. Ik had nog geen kaarsje gebrand in Saintes en moest terug. ( W. )
Een uurtje later stapte ik alleen tussen velden en wijngaarden. Het was fijn nog eens alleen te wandelen. Het was redelijk warm en er waren weinig bomen die schaduw konden bieden. De weg is hier wel goed bewegwijzerd voor pelgrims. Ik had geen kaart nodig vandaag. Rond 10 u. kwam ik voorbij de luchtmachtbasis waar Tim al verscheidene weken verbleef met de basis van Bevekom. Ik zag er veel zweefvliegers. Ik dacht aan Tim en Marcel en stuurde hen een berichtje. Om 14 u. stuurde Jiho een berichtje of alles o.k. was en dat hij al was gaan winkelen voor onze maaltijd vanavond. :)
In dit pittoreske stadje, dicht bij onze gite, is er een pelgrimskruispunt met mooie beelden. (zie foto). Het huisvest ook een pelgrimshospitaal uit de 12de eeuw, nu museum, dat gratis toegankelijk is voor pelgrims. Dat ga ik nu bezoeken!
Vandaag logeren we in een ruimere gite met 4 stapelbedden in één ruimte. We zijn tot nu toe maar met drie.
Jacky is heel aangenaam gezelschap. We hadden al diepzinnige gesprekken.Ik geniet van deze conversaties. :)
Het was een bewogen en zware dag vandaag, maar met weer en heerlijk einde. Rond 19.00 aangekomen in de gite van de gemeente. Er waren al drie pelgrims daar. Een Nederlander en twee Fransen. Met Jiho en mij erbij zijn dat vier nationaliteiten samen. We kookten samen soep en rijst en iedereen deelde met wat hij nog had. Heeeel gezellig!
Gisteren ook nog twee mannen uit Normandië ontmoet met wie ik een biertje dronk. Ook superleuk!
Bij Jean en Catherine werden we hartelijk ontvangen in een mooie kamer met prachtige doucheruimte. Splinternieuw! We mochten er mee aan tafel. We kregen een Pineau (streekdrank) als aperitief. Catherine stopte onze kleren in de wasmachine, zodat we deze morgen met een frisse lading konden vertrekken.
Merci beaucoup Jean et Catherine!
Voormiddag stapten we met drie. Een pelgrim uit Bretagne, Jacky, vergezelde ons. De landschappen waren weids. Ik voelde euforie. Ik wou op dat moment nergens anders zijn. Puur genot!
Maar de Fransman stapte iets te snel en rond 14 u. zat ik er een beetje door. We waren op de plaats waar we eerst wilden overnachten, maar het was er zo doods in dat kleine dorpje. Dat is een beetje dubbelzinnig... Heel het dorp was verzameld in de kerk voor een begrafenis. De enige bar die er was, had jaarlijks verlof. Ik had er eigenlijk afgesproken met de twee mannen uit Normandie aan de bar 's avonds, maar ik wou er niet blijven om te slapen en Jiho helemaal niet. Na een lange rustpauze, waarbij ik even sliep, gaf Jiho me zijn cola en moedigde me aan om nog 14 km verder te stappen tot Saintes. Ik volgde hem met tranen in de ogen, maar na een half uur voelde ik me terug beter en stapten we weer flink door. Het werd nog zwoegen en zweten, op en af door de bossen. We bereikten uitgeput de gite, maar werden vriendelijk onthaald met de kreet ' Vive la Belgique!" en "Vive La Coree!"
Nog even naar de nachtwinkel geweest en Wifi gevonden op straat. Staande op straat, tik ik mijn blog, in het licht van een straatlamp. Dadelijk in mijn stapelbed, met vier mannen samen in een kleine dortoire met drie stapelbedden. Ik denk dat ik ondanks gesnurk goed ga slapen!
Verzonden met mijn Windows Phone
Pour les Normandes (je ne sais plus vos noms :/) : Dommage, le bar-tabac était fermé. J' attendais plus d'une heure, mais puis je continuais vers Saintes avec Jiho. C'etait mon voeux de boire une bière avec vous, mais, ... Au revoir!
Dag 43: Van Aulnay naar Saint-Jean-d'Angely 23.5 km
Na een goede nachtrust van mijn kant en een minder goede voor Jiho (Hij was bang dat hij zou snurken en mij daardoor wakker zou maken, zei hij :) ) vertrokken we rond 8 u. Het was nog lekker fris. De zon scheen heel de dag maar de temperaturen waren redelijk. We genoten van de vergezichten.
We maakten praatjes met voorbijgangers en stopten regelmatig als we een mooi plekje vonden om te rusten, zoals deze middag bij een kabbelend riviertje. Heerlijk!
Rond 15 u. arriveerden we in het prachtige stadje St.-Jean-d'Angely. Ik moest heel wat nummers bellen om een slaapplaats te vinden. We kunnen bij mensen thuis slapen straks maar die zijn pas om 19.00 u. thuis. We slenterden wat door de stad en zitten nu op een terras met een drankje, beiden constant met de gsm bezig. (zie laatste foto's)
Voor morgen voorspellen ze terug 30 graden. Tot Saintes is 35.5 km. We reserveren nog niets. We zien morgen wel of we de hele etappe doen of onderweg een slaapplaats zoeken.
Ik kijk weer uit naar de ontmoeting dadelijk met onze gastheer (en gastvrouw?) met wie ik telefonisch contact had.
De eerste foto vandaag is van het knusse huisje waar we vorige nacht sliepen. En dan twee foto's van inbraak in dat huisje! :S Dat kwam zo: We arriveerden rond 18.40 u. We zetten onze rugzakken binnen, openden vensters, want het rook er muf, maar lieten de luiken op die plaatsen dicht omdat we nog moesten winkelen. Na terugkomst van de ALDI tikte Jiho tot driemaal toe de foute code om de deur te openen. En toen blokkeerde de deur. Niks hielp. We geraakten niet binnen. We hadden geen telefoonnummer. Dat lag binnen.
Ik kreeg de slappe lach. Jiho liep een paar keer rond het huisje en zag dan een luik op een kiertje. We zochten stokken die door de kier konden en toch sterk genoeg waren om niet te breken en de hendel van het luik omhoog te duwen. Na heel wat pogingen geraakte Jiho via het venster binnen en liet mij erin.
Dan hebben we lekker gekookt en gegeten. En deze morgen... aten we allebei rijstpap! En ja, vandaag al om 7.10 op pad en om 8 u. zongen we 'I'm singing in the rain' want een flinke bui maakte ons kletsnat. Maar daarna scheen de zon ook weer. Het was een lange, maar fijne stapdag.
Heel mooie, oude kerk hier in Aulnay! (foto)
Rond 18 u. konden we de gite van de gemeente binnen. Heel netjes! Zes bedden maar we waren weer alleen. We gingen winkelen en aten spek en eieren. En dan samen afwassen, douchen, onze was doen, ... En toen waren we te moe om nog naar het centrum te wandelen om ergens een internetaansluiting te zoeken.
Maar dat is nu in orde gemaakt!
Verzonden met mijn Windows Phone
Eindelijk, de hittegolf is voorbij. Gisteren nog 32 gr., vandaag amper boven de 20 gr. Heerlijk stapweer dus. We hebben ervan geprofiteerd en ineens twee etappes tegelijk gedaan. :)
Ik heb om 6.20u. deze morgen wel weer de klok moeten luiden om Jiho uit zijn bed te krijgen. Hij haalde het rijstgerecht dat hij gisteren kocht, uit de koelkast en zette het in de microgolf, samen met 2 knackworstjes. "That's a good breakfast!", zei hij. En om 7.20 u. stapten we beiden goedgehumeurd de nieuwe dag tegemoet. Rond 8 u. begon hij zelfs al te zingen!
We volgden heel de dag goed verzorgde wandelpaden tussen velden en weiden met koeien. Terwijl ik gisteren de kaart hanteerde en Jiho volgde, waren vandaag de rollen omgekeerd. We hebben vertrouwen in elkaar.
Rond half 12 hadden we al 20 km gedaan en besloten we nog 17 km erbij te doen. Jiho voelde zich in topvorm vandaag. De eerste keer op zijn tocht vanuit Parijs, voelde hij zich echt goed, zei hij. En dat heb ik gemerkt! Hij floot, zong en moedigde mij aan Ik was wel blij met mijn wandelmaatje vandaag!
Hij begint me ook te kennen! Als we ergens gerust hebben, controleert hij of ik niks vergeten ben. Hij doet mijn ritsen of kleppen dicht, als ik dat vergeet. (van mijn rugzak, bedoel ik) :D
Net toen we de stad Melle binnen stapten, begon het te regenen en moesten we onze regenjassen uithalen. We stapten eerst naar het 'Office de tourisme' voor de sleutel van de gite die we reserveerden. Er heeft niemand anders gereserveerd vandaag, dus koken we wat voor ons twee vandaag. Er is een ALDI vlakbij voor onze boodschappen. Zouden er daar ook rijstschotels zijn voor morgenvroeg? :D
We zitten nu op het terras van een café. De enige plek waar we internet hebben. En zo geniet ik nog eens van een fris pintje. Het is even geleden!
Jiho is ondertussen uitgekwebbeld in dat gekke taaltje van hem. (Hij was aan het skypen met zijn moeder) We gaan nu de gite zoeken, dan douchen, winkelen en koken. Gezellig! Morgen staat een etappe van 33 km op het programma.
Nog even dit: Gisteren zag ik braambessen. Jiho kende die niet, maar vond ze heerlijk. We plukten en smulden naar hartelust. Hij vroeg wat dat was, maar het Engelse woord voor deze vrucht ken ik niet, dus leerde ik hem 'braambes'. Vandaag riep hij plots: "Look there! I see braambes!"
Jiho heeft het moeilijk 's morgens om zijn bed uit te komen en wakker te worden. Hij is heel stil 's morgens tot 9 u., maar dan komt hij los en vertelt over zijn familie. Hij heeft het soms moeilijk. Hij mist zijn ouders. Hij wil graag bij me blijven tot minstens over de grens met Spanje, zegt hij. We zien wel!
Hij is aan het skypen naast me. Ik hoor: " King me la se doo kom me ha,..."
Hij leert me elke dag Koreaanse woordjes. Rond 12 u. deze middag zag ik eindelijk nog eens een rivier waar ik mijn voeten in het water kon steken. Dat heb ik met deze hittegolf erg gemist de vorige dagen.
Ik liep er naar toe, riep Jiho, gooide mijn schoenen en kousen uit en genoot. Jiho bekeek me eerst raar en aarzelde maar volgde dan mijn voorbeeld. En ik leerde hem het woord 'zalig!'
We vonden iets verder een fijne picknickplaats in de schaduw. We aten onze boterhammen en deden een dutje op het gras.
Rond 17 u. kwamen we toe in de gite van de gemeente. Er zijn zes bedden, verdeeld over drie kamers, een keuken en een badkamer. Er verblijft hier nog een man deze nacht die 7 etappes doet om te oefenen.
We deden samen inkopen, maakten een lekkere pasta klaar en hebben goed gegeten. En nu ben ik heel moe. Ik ga dadelijk slapen. Jiho wil ten laatste om 7 u. vertrekken. Ik ben benieuwd of het hem morgen lukt.:)
Om 7 u. was het nog lekker fris buiten. Onze gastvrouw bracht ons met de auto terug naar de plaats waar ze ons gisteren oppikte. Ze stopte onderweg nog om ons een plek te tonen waar de inval van de Arabieren in 734 herdacht wordt.
We stapten flink door. Jiho vertelde veel over Zuid-Korea. Zijn moeder en oma zijn heel blij dat hij mij gevonden heeft. Ze maken zich wat minder zorgen nu. Ik heb net even naar zijn mama gezwaaid en gelachen via Skype op zijn I-phone.
Jiho zong vandaag voor mij een Koreaans lied. Ik kreeg er kippenvel van. Heel mooi!
We gaan nu nog 3 km stappen naar de jeugdherberg. We zitten al enkele uurtjes in de grote stad Poitiers.
Deze morgen om iets voor 7 uur namen Jiho en ik afscheid van Marcelle en haar man, twee lieve mensen die ons goed in de watten hebben gelegd. (zie eerste foto) Rond 10.00 u. hadden we 14 km afgelegd en wou Jiho graag even binnen bij de Mc. Donald's. We passeerden daar toch en daar is gratis WIFI beschikbaar. Hij wou contact met zijn familie. Ik maakte er gebruik van om mijn mails te lezen en alvast de blog te schrijven. Nu zie ik net dat er niets op staat, dus ben ik opnieuw begonnen. In Chatellerault bezochten we samen de 'Eglise St.-Jacques', met een mooi beeld van de heilige in de kerk maar ook op de deur. (zie foto's)Na de middag stapten we eerst door het bos en dan 4 km over straat. De hitte was ondraaglijk. We waren heel blij toen we het opvangcentrum bereikten waar ik in de voormiddag twee bedden had gereserveerd. Een vrouw wachtte ons op en vertelde ons dat het centrum deze week eigenlijk gesloten was, maar ze wou ons wel meenemen naar haar huis, 11 km verder. En daar zitten we nu. Het is hier heel netjes en we hebben allebei een frisse kamer met een goed bed. De lieve dame toonde ons haar tuin die grenst aan de rivier. Ik maakte er enkele foto's en zij van mij. Ik zit hier nu achter haar computer terwijl zij voor ons een maaltijd bereidt. Ze wil geen hulp. Jiho is weer gelukkig en ik ook natuurlijk! Jiho wil graag nog enkele dagen met mij mee lopen. Hij mist zijn ouders en vrienden, zegt hij en ik doe hem aan zijn moeder denken. Hij vindt het moeilijk om slaappplaatsen te vinden omdat hij de Franse taal niet goed kent. Ik vind hem aangenaam gezelschap. Het is een vriendelijke jongen en stapt in hetzelfde tempo als ik. Hij trakteerde mij vandaag op fruitsap. We communiceren hoofdzakelijk in het Engels maar ook een beetje in het Frans, want hij wil de taal leren. Hij vertelt veel over Zuid-Korea en leert me een paar woorden. Best interessant. En zo is elke dag weer anders op mijn camino. Ik hoop wel dat de temperaturen een beetje gaan zakken, maar voor de rest is alles naar mijn zin. Nu ga ik Jiho aan de computer laten. De foto's kan ik vandaag niet doorsturen omdat ik geen verbinding kan maken met mijn mobieltje, maar morgen komt dat wel in orde!
Gisterenavond trakteerden Jos en Mi-Ange me op een heerlijk etentje in een restaurant. Ze zijn nog gebleven tot 14 u. deze middag. Mi-Ange wandelde mee tot Ormes.(20 km) Om 6.15 u. konden we ontbijten in de chambre d'hôtes en even voor 7 u.waren we op pad. Op het eerste kruispunt ontmoetten we een 24-jarige pelgrim uit Korea. We hadden hem gisteren al een paar keer gezien. Hij heeft de hele dag met ons mee gewandeld. Hij spreekt een beetje Engels en een klein beetje Frans.
Jos wachtte ons op in Ormes met allerlei lekkers wat hij in de winkel had gehaald. We genoten samen van een heerlijke picknick in het park.(Dejeuner sur l'herbe :)) Daarna namen we afscheid. Ondanks de hitte waren het een paar heerlijke dagen samen met mijn oudste broer en schoonzus. Merci, Jos en Mi-Ange!
Jiho (uit Korea) en ik stapten samen nog 5 km verder. De hitte overviel ons weer. Gelukkig had Jos ons voorzien van frisse cola voor onderweg. In Dangé-St.-Romain aangekomen, haalden we onze stempel en klopten dan aan bij de pastoor. Hij gaf ons een lijst met telefoonnummers en adressen van mensen in het dorp die pelgrims wilden opvangen. Jiho was tevreden dat ik wilde telefoneren. Ik vond een slaapplaats voor ons beiden bij een heel lieve oudere dame op 800 m van de pastorij. Jiho tikte het adres in op zijn GPS en ik hoefde hem maar te volgen. :)
Alhoewel we zeiden dat het niet nodig was, wil onze gastvrouw voor ons een maaltijd bereiden. We hoeven maar te zeggen hoe vroeg we willen ontbijten, zij zal ook zorgen voor een stevig ontbijt! Wat een gastvrijheid! De hittegolf zal nog twee dagen aanhouden, maar als ik op tijd kan vertrekken, is dat geen probleem. Ik voel me nog steeds fantastisch goed!
Verzonden met mijn Windows Phone
Dag 36: Van Sorigny naar St. Maure de Touraine 20 km
25 ... een magisch getal... 25 + 25 = 50 of 50 - 25 = 25... Ik ben 50.
Vandaag precies 25 jaar geleden beleefde ik ook een moment van intens geluk... want toen werd mijn dochter geboren. Het was ook heet die dag. En wat nu zo magisch is... Net vandaag, 25 jaar later, wordt onze Lize 25! :D Een heel dikke proficiat, Lize! De Zuiderwind zal vandaag 25 warme kusjes van mij naar jou brengen. Wedden dat je de warmte zal voelen!
Ja, ik zit nu in vogelvlucht ongeveer 25 x 25 km bij jou vandaan, maar in mijn hoofd en in mijn hart ben ik vandaag dicht bij jou, Lize.
En volgens mij gaat de magie nu zijn werk doen... en komen er vanavond nog veel berichtjes en telefoontjes met felicitaties voor jou!
Ondertussen zit ik weer 20 km verder. Voor de middag was de temperatuur nog aangenaam. Rond 12.30 u. hadden Mi-Ange en ik ons doel bereikt. Jos had ondertussen een kamer gereserveerd, maar eerst zijn we nog eens naar het zwembad gereden. Zalig verfrissend!
Oh ja, onderweg werden we door enkele mannen uitgenodigd om iets te komen drinken. Ze vulden ook onze flessen met fris water. Aan één van de mannen heb ik gevraagd of hij met mij op de foto wou. Hij leek wel een Middeleeuwse magiër. (zie eerste foto)
En ik kreeg het voor mekaar om met deze droogte weg te zakken in de enige plek modder die er nog restte. Mi-Ange heeft er eens goed om gelachen en dan een foto gemaakt van mijn schoen.
Ik hoop op iets frisser weer morgen. Gisteren liep de temperatuur hier op tot 40 graden. Vandaag 35 gr.
Is het in België ook zo verschrikkelijk warm? De temperaturen klommen tot 40 graden vandaag. 't Is alleen goed om te zwemmen. En dat heb ik dan ook gedaan vandaag, samen met Jos en Mi-Ange (mijn broer en schoonzus). Ze zijn me gisterenavond komen opzoeken. Ik ben om 22.00 u. nog met hen naar een kasteelruïne hier in de buurt gereden, waar een Middeleeuws spectakel werd opgevoerd met als titel 'De terugkeer van de koningen'. Knappe vertoning.
Ook al is het verschrikkelijk heet, morgen wil ik toch weer gaan stappen. Er staat een korte etappe (ong. 20 km) op het programma. Mi-Ange stapt mee. We zullen vroeg vertrekken om de grootste hitte voor te zijn. Geniet van deze zwoele zomeravond!
Het was middernacht eer Raf, Els en ik in onze bedden lagen.
Zo ver rijden met de auto, dan mij op de leukste manier verrassen, mij trakteren op een lekker etentje en ook nog niet willen dat ik meedeel in de hotelkosten ... Wie durft nog beweren dat collega's geen echte vrienden kunnen zijn? Ik ben er nog een beetje ondersteboven van! Raf en Els, heel, heel erg bedankt. Dit is ook onvergetelijk! (Ik krijg alweer de slappe lach als ik aan de ontmoeting in de kathedraal denk.:D)
Aan al mijn collega's: heel veel groetjes! Geniet nog van jullie laatste weken vakantie. Bij sommige onder jullie begint het misschien alweer te kriebelen om een nieuw schooljaar te beginnen?
En de verrassingen stapelen zich op. Ik was nog maar net de grote stad Tours uit, toen onze Tim een berichtje stuurde. Hij zou me opwachten deze middag in Montbazon, een stadje op 6 km van mijn eindbestemming vandaag. Precies om 12 uur vonden we elkaar. We zijn samen wat gaan drinken en eten. Even na 13 u. nam Tim spontaan mijn rugzak op zijn rug. Hij wandelde de laatste 6 km mee, want zijn auto stond al sinds gisterenavond geparkeerd in Sorigny en deze morgen had hij de 6 km al gelopen! Wat een geweldige zoon heb ik! Na een cola bij aankomst en een douche is Tim om 14.45 u. naar huis vertrokken. (Nu was Tim nat van het zweet, want met een zware rugzak lopen in volle zon bij temperaturen boven de 30 graden, 't is toch niet niks. )
Ik heb een lekker frisse kamer in een kleine herberg met bar, restaurant en internet! Ik blijf lekker binnen tot vanavond.Wat lezen, de kaarten bekijken voor de volgende dagen, ...
En zo is elke dag weer anders. Ik vermoed dat er ondertussen een heel aantal een beetje jaloers zijn op mij!
Ik wil vandaag ook nog eens iedereen bedanken voor de vele berichtjes en e-mails die ik ontvang en voor de leuke reacties en tekstjes in het gastenboek. Het zijn allemaal vitaminen voor de ziel.
DANK JE WEL!
Verzonden met mijn Windows Phone
Alweer een mijlpaal bereikt! Ik ben in Tours! Het was een redelijk zware dag. Om 7 u. liep ik bij de bakker binnen om even later te onbijten op een bank langs de Loire. De zon liet zich weer van haar beste kant zien. De eerste 25 km liep ik door kleine dorpjes en stadjes, redelijk veel op en af. Af en toe met steile beklimmingen naar een kasteel. Best vermoeiend! Maar de laatste 5 km stapte ik opnieuw over het jaagpad langs de Loire. De laatste keer! Tot nu liep ik bijna steeds zuid-westwaarts, maar vanaf morgen ga ik pal naar het Zuiden tot aan de Spaanse grens. Net voor ik de Loire overstak, zag ik de kathedraal van Tours aan de andere kant liggen. Ik had nog niet de kans gehad om mijn voeten in de rivier te steken en voilà nu bood de kans zich aan! Ik bedacht me niet, trok mijn schoenen uit en stapte in het ondiepe water. Bij elke stap zakten mijn voeten een beetje weg in het zand. Een zalige massage voor de voeten! Nog geen kwartier later stapte ik de kathedraal van Tours binnen. En daar werd ik verrast... Ik maakte net een kaarsje aan toen nog een pelgrim mij benaderde... De vrouw zag er wat verwilderd uit. Ik vroeg haar in het Frans naar haar nationaliteit. Ze leek me niet te verstaan. Ik vermoedde dat het een Duitse was, maar toen bemerkte ik de Belgische vlag achter op haar rugzak. "Ah! Een Vlaamse pelgrim!" Plots begon die rare vrouw heel hard te lachen. En toen... herkende ik achter die zonnebril en onder die rare pruik...: juf Els van Dorne! Ze vertelde dat ze met de trein tot hier was gekomen. Ik geloofde haar niet meteen en zag dan nog een duister figuur achter een pilaar met een camera in de aanslag! Ook die herkende ik niet meteen. Maar wie houdt er van gekke fratsen en heeft de leukste ideeën??? Meester Raf (onze directeur) natuurlijk! Wat een verrassing! Die moesten meteen op de foto! Kijken! De moeite waard! Morgen vertel ik meer hierover. Nu gaan we gezellig samen eten! Geweldige collega's heb ik!
Ik ben Reinhilde Clijsters
Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)
)
