Dag 43: Van Aulnay naar Saint-Jean-d'Angely 23.5 km
Na een goede nachtrust van mijn kant en een minder goede voor Jiho (Hij was bang dat hij zou snurken en mij daardoor wakker zou maken, zei hij :) ) vertrokken we rond 8 u. Het was nog lekker fris. De zon scheen heel de dag maar de temperaturen waren redelijk. We genoten van de vergezichten.
We maakten praatjes met voorbijgangers en stopten regelmatig als we een mooi plekje vonden om te rusten, zoals deze middag bij een kabbelend riviertje. Heerlijk!
Rond 15 u. arriveerden we in het prachtige stadje St.-Jean-d'Angely. Ik moest heel wat nummers bellen om een slaapplaats te vinden. We kunnen bij mensen thuis slapen straks maar die zijn pas om 19.00 u. thuis. We slenterden wat door de stad en zitten nu op een terras met een drankje, beiden constant met de gsm bezig. (zie laatste foto's)
Voor morgen voorspellen ze terug 30 graden. Tot Saintes is 35.5 km. We reserveren nog niets. We zien morgen wel of we de hele etappe doen of onderweg een slaapplaats zoeken.
Ik kijk weer uit naar de ontmoeting dadelijk met onze gastheer (en gastvrouw?) met wie ik telefonisch contact had.
De eerste foto vandaag is van het knusse huisje waar we vorige nacht sliepen. En dan twee foto's van inbraak in dat huisje! :S Dat kwam zo: We arriveerden rond 18.40 u. We zetten onze rugzakken binnen, openden vensters, want het rook er muf, maar lieten de luiken op die plaatsen dicht omdat we nog moesten winkelen. Na terugkomst van de ALDI tikte Jiho tot driemaal toe de foute code om de deur te openen. En toen blokkeerde de deur. Niks hielp. We geraakten niet binnen. We hadden geen telefoonnummer. Dat lag binnen.
Ik kreeg de slappe lach. Jiho liep een paar keer rond het huisje en zag dan een luik op een kiertje. We zochten stokken die door de kier konden en toch sterk genoeg waren om niet te breken en de hendel van het luik omhoog te duwen. Na heel wat pogingen geraakte Jiho via het venster binnen en liet mij erin.
Dan hebben we lekker gekookt en gegeten. En deze morgen... aten we allebei rijstpap! En ja, vandaag al om 7.10 op pad en om 8 u. zongen we 'I'm singing in the rain' want een flinke bui maakte ons kletsnat. Maar daarna scheen de zon ook weer. Het was een lange, maar fijne stapdag.
Heel mooie, oude kerk hier in Aulnay! (foto)
Rond 18 u. konden we de gite van de gemeente binnen. Heel netjes! Zes bedden maar we waren weer alleen. We gingen winkelen en aten spek en eieren. En dan samen afwassen, douchen, onze was doen, ... En toen waren we te moe om nog naar het centrum te wandelen om ergens een internetaansluiting te zoeken.
Maar dat is nu in orde gemaakt!
Verzonden met mijn Windows Phone
Eindelijk, de hittegolf is voorbij. Gisteren nog 32 gr., vandaag amper boven de 20 gr. Heerlijk stapweer dus. We hebben ervan geprofiteerd en ineens twee etappes tegelijk gedaan. :)
Ik heb om 6.20u. deze morgen wel weer de klok moeten luiden om Jiho uit zijn bed te krijgen. Hij haalde het rijstgerecht dat hij gisteren kocht, uit de koelkast en zette het in de microgolf, samen met 2 knackworstjes. "That's a good breakfast!", zei hij. En om 7.20 u. stapten we beiden goedgehumeurd de nieuwe dag tegemoet. Rond 8 u. begon hij zelfs al te zingen!
We volgden heel de dag goed verzorgde wandelpaden tussen velden en weiden met koeien. Terwijl ik gisteren de kaart hanteerde en Jiho volgde, waren vandaag de rollen omgekeerd. We hebben vertrouwen in elkaar.
Rond half 12 hadden we al 20 km gedaan en besloten we nog 17 km erbij te doen. Jiho voelde zich in topvorm vandaag. De eerste keer op zijn tocht vanuit Parijs, voelde hij zich echt goed, zei hij. En dat heb ik gemerkt! Hij floot, zong en moedigde mij aan Ik was wel blij met mijn wandelmaatje vandaag!
Hij begint me ook te kennen! Als we ergens gerust hebben, controleert hij of ik niks vergeten ben. Hij doet mijn ritsen of kleppen dicht, als ik dat vergeet. (van mijn rugzak, bedoel ik) :D
Net toen we de stad Melle binnen stapten, begon het te regenen en moesten we onze regenjassen uithalen. We stapten eerst naar het 'Office de tourisme' voor de sleutel van de gite die we reserveerden. Er heeft niemand anders gereserveerd vandaag, dus koken we wat voor ons twee vandaag. Er is een ALDI vlakbij voor onze boodschappen. Zouden er daar ook rijstschotels zijn voor morgenvroeg? :D
We zitten nu op het terras van een café. De enige plek waar we internet hebben. En zo geniet ik nog eens van een fris pintje. Het is even geleden!
Jiho is ondertussen uitgekwebbeld in dat gekke taaltje van hem. (Hij was aan het skypen met zijn moeder) We gaan nu de gite zoeken, dan douchen, winkelen en koken. Gezellig! Morgen staat een etappe van 33 km op het programma.
Nog even dit: Gisteren zag ik braambessen. Jiho kende die niet, maar vond ze heerlijk. We plukten en smulden naar hartelust. Hij vroeg wat dat was, maar het Engelse woord voor deze vrucht ken ik niet, dus leerde ik hem 'braambes'. Vandaag riep hij plots: "Look there! I see braambes!"
Jiho heeft het moeilijk 's morgens om zijn bed uit te komen en wakker te worden. Hij is heel stil 's morgens tot 9 u., maar dan komt hij los en vertelt over zijn familie. Hij heeft het soms moeilijk. Hij mist zijn ouders. Hij wil graag bij me blijven tot minstens over de grens met Spanje, zegt hij. We zien wel!
Hij is aan het skypen naast me. Ik hoor: " King me la se doo kom me ha,..."
Hij leert me elke dag Koreaanse woordjes. Rond 12 u. deze middag zag ik eindelijk nog eens een rivier waar ik mijn voeten in het water kon steken. Dat heb ik met deze hittegolf erg gemist de vorige dagen.
Ik liep er naar toe, riep Jiho, gooide mijn schoenen en kousen uit en genoot. Jiho bekeek me eerst raar en aarzelde maar volgde dan mijn voorbeeld. En ik leerde hem het woord 'zalig!'
We vonden iets verder een fijne picknickplaats in de schaduw. We aten onze boterhammen en deden een dutje op het gras.
Rond 17 u. kwamen we toe in de gite van de gemeente. Er zijn zes bedden, verdeeld over drie kamers, een keuken en een badkamer. Er verblijft hier nog een man deze nacht die 7 etappes doet om te oefenen.
We deden samen inkopen, maakten een lekkere pasta klaar en hebben goed gegeten. En nu ben ik heel moe. Ik ga dadelijk slapen. Jiho wil ten laatste om 7 u. vertrekken. Ik ben benieuwd of het hem morgen lukt.:)
Om 7 u. was het nog lekker fris buiten. Onze gastvrouw bracht ons met de auto terug naar de plaats waar ze ons gisteren oppikte. Ze stopte onderweg nog om ons een plek te tonen waar de inval van de Arabieren in 734 herdacht wordt.
We stapten flink door. Jiho vertelde veel over Zuid-Korea. Zijn moeder en oma zijn heel blij dat hij mij gevonden heeft. Ze maken zich wat minder zorgen nu. Ik heb net even naar zijn mama gezwaaid en gelachen via Skype op zijn I-phone.
Jiho zong vandaag voor mij een Koreaans lied. Ik kreeg er kippenvel van. Heel mooi!
We gaan nu nog 3 km stappen naar de jeugdherberg. We zitten al enkele uurtjes in de grote stad Poitiers.
Deze morgen om iets voor 7 uur namen Jiho en ik afscheid van Marcelle en haar man, twee lieve mensen die ons goed in de watten hebben gelegd. (zie eerste foto) Rond 10.00 u. hadden we 14 km afgelegd en wou Jiho graag even binnen bij de Mc. Donald's. We passeerden daar toch en daar is gratis WIFI beschikbaar. Hij wou contact met zijn familie. Ik maakte er gebruik van om mijn mails te lezen en alvast de blog te schrijven. Nu zie ik net dat er niets op staat, dus ben ik opnieuw begonnen. In Chatellerault bezochten we samen de 'Eglise St.-Jacques', met een mooi beeld van de heilige in de kerk maar ook op de deur. (zie foto's)Na de middag stapten we eerst door het bos en dan 4 km over straat. De hitte was ondraaglijk. We waren heel blij toen we het opvangcentrum bereikten waar ik in de voormiddag twee bedden had gereserveerd. Een vrouw wachtte ons op en vertelde ons dat het centrum deze week eigenlijk gesloten was, maar ze wou ons wel meenemen naar haar huis, 11 km verder. En daar zitten we nu. Het is hier heel netjes en we hebben allebei een frisse kamer met een goed bed. De lieve dame toonde ons haar tuin die grenst aan de rivier. Ik maakte er enkele foto's en zij van mij. Ik zit hier nu achter haar computer terwijl zij voor ons een maaltijd bereidt. Ze wil geen hulp. Jiho is weer gelukkig en ik ook natuurlijk! Jiho wil graag nog enkele dagen met mij mee lopen. Hij mist zijn ouders en vrienden, zegt hij en ik doe hem aan zijn moeder denken. Hij vindt het moeilijk om slaappplaatsen te vinden omdat hij de Franse taal niet goed kent. Ik vind hem aangenaam gezelschap. Het is een vriendelijke jongen en stapt in hetzelfde tempo als ik. Hij trakteerde mij vandaag op fruitsap. We communiceren hoofdzakelijk in het Engels maar ook een beetje in het Frans, want hij wil de taal leren. Hij vertelt veel over Zuid-Korea en leert me een paar woorden. Best interessant. En zo is elke dag weer anders op mijn camino. Ik hoop wel dat de temperaturen een beetje gaan zakken, maar voor de rest is alles naar mijn zin. Nu ga ik Jiho aan de computer laten. De foto's kan ik vandaag niet doorsturen omdat ik geen verbinding kan maken met mijn mobieltje, maar morgen komt dat wel in orde!
Gisterenavond trakteerden Jos en Mi-Ange me op een heerlijk etentje in een restaurant. Ze zijn nog gebleven tot 14 u. deze middag. Mi-Ange wandelde mee tot Ormes.(20 km) Om 6.15 u. konden we ontbijten in de chambre d'hôtes en even voor 7 u.waren we op pad. Op het eerste kruispunt ontmoetten we een 24-jarige pelgrim uit Korea. We hadden hem gisteren al een paar keer gezien. Hij heeft de hele dag met ons mee gewandeld. Hij spreekt een beetje Engels en een klein beetje Frans.
Jos wachtte ons op in Ormes met allerlei lekkers wat hij in de winkel had gehaald. We genoten samen van een heerlijke picknick in het park.(Dejeuner sur l'herbe :)) Daarna namen we afscheid. Ondanks de hitte waren het een paar heerlijke dagen samen met mijn oudste broer en schoonzus. Merci, Jos en Mi-Ange!
Jiho (uit Korea) en ik stapten samen nog 5 km verder. De hitte overviel ons weer. Gelukkig had Jos ons voorzien van frisse cola voor onderweg. In Dangé-St.-Romain aangekomen, haalden we onze stempel en klopten dan aan bij de pastoor. Hij gaf ons een lijst met telefoonnummers en adressen van mensen in het dorp die pelgrims wilden opvangen. Jiho was tevreden dat ik wilde telefoneren. Ik vond een slaapplaats voor ons beiden bij een heel lieve oudere dame op 800 m van de pastorij. Jiho tikte het adres in op zijn GPS en ik hoefde hem maar te volgen. :)
Alhoewel we zeiden dat het niet nodig was, wil onze gastvrouw voor ons een maaltijd bereiden. We hoeven maar te zeggen hoe vroeg we willen ontbijten, zij zal ook zorgen voor een stevig ontbijt! Wat een gastvrijheid! De hittegolf zal nog twee dagen aanhouden, maar als ik op tijd kan vertrekken, is dat geen probleem. Ik voel me nog steeds fantastisch goed!
Verzonden met mijn Windows Phone
Ik ben Reinhilde Clijsters
Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)
En om 7.20 u. stapten we beiden goedgehumeurd de nieuwe dag tegemoet. Rond 8 u. begon hij zelfs al te zingen!
