De lucht was grijs deze morgen en er waaide een frisse wind toen ik vertrok. Het was best gezellig aan de lange tafels met banken deze morgen in de jeugdherberg. Heel wat nationaliteiten samen aan het ontbijt.
Ik daalde de twee km terug af naar het centrum van Beaugency, kocht wat brood en zocht de oever van de Loire weer op. Ik draaide me nog even om, Op een foto te maken van de brug. Het is de oudste brug over deze rivier.
Ik volgde vandaag de fietsroute en kwam zo veel toeristen tegen. Ik praatte onderweg met een Engels koppel, een dame uit Canada, nog twee Britse meisjes en enkele Fransen. Velen wensten me "Bon chemin!" of "Buen camino!", anderen staken hun duim omhoog. Allemaal kleine, maar fijne aanmoedigingen.
Ik heb al vaak vermeld welke dieren ik zag, maar vergat de muisjes. Ongelooflijk hoeveel veldmuizen ik al zag wegvluchten. Maar vandaag zag ik een muisje me rustig en met glinsterende oogjes aankijken. Het liet zich zelfs gewillig fotograferen. (zie foto 2)
Vandaag slaap ik in een chambre d,'hotes. Ik maakte foto's van dit mooie huis met een oude watermolen. Nu ik terug op een pelgrimsroute zit, is het makkelijker een slaapplaats te vinden. En overal zijn er speciale pelgrimstarieven.
Morgen neem ik een halve dag vrij. (Ik heb nog betaald verlof :D) Het is maar 16 km van hier tot Blois, naar het schijnt een prachtige stad. Ik heb er gereserveerd in het CIS (Centre Internationale de Séjour). Normaal zal ik daar rond 13 u. toekomen en dan kan ik daarna op mijn sandaaltjes en zonder rugzak de stad verkennen.
Precies om 8 u. vanmorgen nam ik afscheid van Tim. Hij reed verder naar het Zuiden, ik stapte Zuid-westwaarts langs de Loire. Ik stapte voor de middag flink door want het beloofde warm te worden. Ik liep veel over smalle paadjes in de schaduw en toch dicht langs de rivier. Ik zag weer de typische Loire-bootjes. Er passeerden veel fietsers, joggers en wandelaars op mijn pad. Iedereen was vriendelijk. Ik kreeg veel aanmoedigingen en had fijne gesprekken onderweg.
Om half 1 had ik 20 km gedaan en verbleef bijna twee uren in de mooie stad Meung-sur-Loire. Uitgerust begon ik aan de laatste 10 km. Jammer genoeg was er op mijn pad nu weinig schaduw. In volle zon steeg de temperatuur tot 34 graden. Maar ik stapte dapper voort. Dapper, naar het voorbeeld van de nog veel dapperdere Jeanne d'Arc, die hier in de streek in allerlei vormen zichtbaar aanwezig is. Misschien stapte ik vandaag wel in haar eeuwenoude voetsporen.
Rond half 5 bereikte ik Beaugency. In het 'Office de tourisme' vertelden ze me dat de jeugdherberg, waar ik gisteren telefonisch gereserveerd had, nog minstens 2 km verder lag, ten noorden van de stad! Zo stapte ik vandaag dus 2 km extra. (30 + 2) en morgen ook.
Gelukkig dacht ik er in de stad aan om iets te kopen voor mijn avondeten. En daar ga ik nu aan beginnen! Tonijn met brood en wat fruit erna. Ik ben er al aan gewoon om, zoals de Fransen pas rond 20 u. aan tafel te gaan. A demain! Verzonden met mijn Windows Phone
Yes! Ik ben in Orléans,de stad van Jeanne d'Arc. Reeds om half twee stapte ik de kathedraal binnen. Ik wandelde de hele dag langs de Loire, een prachtige rivier, die nergens gekanaliseerd is en niet bevaarbaar voor grote schepen. Deze rivier heeft zijn natuurlijke schoonheid mogen behouden. Heerlijk om langs te wandelen vooral 's morgens als het nog fris is. Ik zag vissers in het water staan en heel veel vogels op de eilandjes in de rivier.
Rond 11 u. ontmoette ik een man die ook naar Compostella is geweest. Hij wandelde de laatste 10 km met me mee en trakteerde me bij aankomst in Orléans op een biertje. Ik zag ook verschillende andere pelgrims vandaag en heb wat met hen samen gezeten.
En nu ... zit ik samen met onze Tim op een terras. Hij verraste me eergisteren met een telefoontje dat hij me zou komen bezoeken. Hij heeft op zijn werk nog een weekje verlof kunnen regelen en gaat vrienden bezoeken in Zuid-Frankrijk. Op zijn doortocht is hij hier gestopt om de avond en de nacht met mij door te brengen. Mijn geluk kan niet op!
Dag 26: Van Chatenoy naar St. Denis de l'hotel 30 km
Oh jongens, ik beleef de tijd van mijn leven! Quel bonheur! Dieu merci!
Ik wil jullie graag laten meegenieten van weer een heerlijke dag, maar weet niet of ik de woorden vind om dit alles te beschrijven.
Om 6 uur vanmorgen werd ik gewekt door vertrekkende vrachtwagens. Ik had goed geslapen en keek weer uit naar de nieuwe dag. Na een stevig ontbijt met nog enkele chauffeurs was ik nog voor 7 uur op weg. Het was nog lekker fris. (12 gr.) Mijn tocht begon met 8 km door het bos van Orléans over een breed wandelpad. (eerste foto) Ik zag er geen mens, maar wel veel wegvluchtende konijntjes, hazen, een eekhoorn en een ree.
Dan wandelde ik door kleine dorpjes. Rond 10 u. zocht ik een mooi plekje om te rusten. Ik sloeg een wandelpad in en bleef 20 meter verder verrukt staan. Ik zag langs het wandelpad een eigenaardig kunstwerk van 'Pierre, le facteur ', met verschillende bordjes met poëtische teksten over deze facteur. (zie foto met mijn rugzak tussen de facteur en zijn ' velo'.)
In de mozaïek op de grond was ook een St. Jacobsschelp verwerkt. Ik bleef er een tijdje zitten en schreef een briefje voor de kunstenaar en stopte dat onder de arm van de facteur. Ik wandelde verder over het pad en mijn verbazing werd steeds groter. Ik zag nog meer prachtige kunstwerken langs de vijvers en aan de overkant van de onverharde weg een lange muur vol kunst, met daarachter het huis en waarschijnlijk het atelier van de kunstenaar.
Dit soort kunst in combinatie met de poëtische teksten, ik kreeg er niet genoeg van... (zie foto's)
Ook de dorpskerk van St. Martin d'Abbat sprak me aan. Ik kocht bij de bakker een belegd broodje en genoot ervan op een bank in het park. Via kleine wegen stapte ik verder naar Chateauneuf-sur-Loire, eerst langs de oever van de Loire en dan naar het centrum, waar ik op een bank in het kasteelpark mijn voeten liet rusten en mijn kleren, die deze morgen nog niet heel droog waren, te drogen hing.
Eigenlijk had ik gepland hier te overnachten, maar het was nog maar half 2 en ik had zin om nog wat door te stappen. Het volgende dorp was 8 km verder. Ik wandelde eerst door een natuurreservaat en dan verder langs de Loire, gelukkig vaak in de schaduw, want in volle zon steeg mijn thermometer tot boven de 30 gr.
Rond half 4 liep ik het centrum van het dorp in. Eerst even de kerk in en dan op zoek naar een café om mijn dorst te lessen. Ik zag alleen een bakker, met voor de winkel een tafel met enkele stoelen. Ik stapte binnen en kocht een bruiswater en informeerde naar mogelijke slaapplaatsen. Ze lachte breed. Haar schoonouders hadden 100 m verder een hotel, niet duur en heel netjes! Ze belde onmiddellijk of er nog een kamer vrij was en zie: 20 minuten later lagen mijn bezwete kleren te weken in een sopje en lag ik languit in een ligbad. :D Alweer geluk! Ik denk dat het deze keer te danken is aan het klavertje vier dat mijn leerling Milan voor me knutselde omdat hij geen echt vond. Natuurlijk heb ik dat bij, Milan. Ik heb vanmorgen een foto gemaakt van al mijn geluksbrengers die ik kreeg. (zie laatste foto)
Ook een speciale groet vandaag aan Daniel, Britt, Meck, Andreas, Milan, Etienne, Robbe, Luka, Lars en Eline, mijn tien leerlingen in het voorbije schooljaar, en aan alle kinderen van Dorne. Geniet nog van de drie laatste weken van de vakantie!
Vandaag stapte ik 10 km meer dan gepland. Om 8 u. vertrokken. Ik wandelde op een rustig tempo en nam regelmatig rust omdat ik wat pijn voelde in mijn kuit. Ik had alle tijd, want ik had maar 25 km gepland. In Lorris stapte ik eerst de kerk in. Twee dames die er aan het poetsen waren, belden onmiddellijk naar de paters om een slaapplaats voor mij te regelen. Maar die hadden geen plaats. Ze wilden me wel komen oppikken en meteen naar Orléans brengen, 50 km verder! :D Ik bedankte hen, maar als een echte pelgrim wil ik de hele weg te voet afleggen.
Ik trok vervolgens naar het 'Office de tourisme', maar alles was volgeboekt. Tja, het is vakantie voor velen. Ik ging voor een stempel naar de 'Mairie', maar daar stond ik voor een gesloten deur. Vakantieregeling! Terug naar het 'Office' voor de stempel. Een man van rond de 75 bekeek me en volgde me naar buiten. Hij vroeg honderduit naar wat ik deed en wou me dan absoluut helpen om een slaapplaats te vinden. Hij kende een relais (hotel waar vooral vrachtwagenchauffeurs de nacht doorbrengen) op 10 km afstand en ongeveer in de richting die ik morgen moet gaan. Hij vroeg me even te wachten, ging een huis binnen om een telefoonboek te vragen en kwam even later met het nummer. Hij belde met zijn gsm en zei fier dat het in orde was.
Ik bedankte de vriendelijke man, nam afscheid en kocht in de winkel nog wat drankjes. Eigenlijk was ik terug gerecupereerd en zag 10 km extra wel zitten. Twee km verder stond dezelfde man me op te wachten. Hij was blij dat ik de weg zover al had gevonden en wou me de rest nog uitleggen. Hij stapte terug in zijn auto en even later passeerde hij me. Door het open raampje riep hij me nog de bemoedigende woorden toe dat de laatste kilometers door het bos zouden zijn. Dan had ik wat schaduw. De man had gelijk. Ik had het al op mijn stafkaart gezien. En de schaduw was welkom, want het was heet! Aan een stevig tempo van 6 km per uur arriveerde ik even voor 19 u. heel bezweet. Ik dronk er mijn biertje in het gezelschap van heel wat chauffeurs, die heel wat vragen stelden. Daarna een douche en de was. Ondertussen heb ik een stevige maaltijd achter de kiezen en ga ik terug mijn kamer opzoeken. Ik heb vannacht het gezelschap van wat spinnetjes, denk ik. Zag al veel spinnenwebben, maar ach, met de ogen dicht zijn ze verdwenen! :)
En tot slot: Een dikke proficiat aan mijn oudste petekind Niels voor zijn 28ste verjaardag!
Deze morgen nam ik om 8 uur afscheid van Cecile en Denis Boucher,. Ik werd er gisteren zeer goed ontvangen. Alhoewel ik er heel onverwacht en pas om 19 u. aankwam, kon ik even later gewoon mee aanschuiven aan tafel voor een heerlijke maaltijd. Bij het eten serveerde Denis een streekbier. Zeer lekker! Na de gebruikelijke kaas, zette Cecile ook nog een vers gebakken cake op tafel. Ze zei lachend dat ze me onbewust verwacht had, want ze had plots zin gekregen om te bakken. Ik liet me de cake met abrikozen ook nog smaken. DELICIEUX!
Om 22 u. zocht ik mijn bed op voor een zorgeloze nacht.
Na een stevig ontbijt met lekker donker brood, begon ik fris en monter aan de nieuwe dag.
Rond half 12 vond ik in het mooie dorpje 'Griselles' een plaats waar ik mijn voeten in de rivier kon koelen. En dan bemerkte ik vlakbij een watermolen uit de zestiende eeuw, die tot 1900 gebruikt werd om graan te malen en nu geklasseerd is. En ... Daar bij die molen, die mooie molen ..., vleide ik me neer en genoot van stokbrood met kaas en gedroogde vijgen. (Lize )
Daarna volgde ik even een GR langs nog een watermolen en over smalle bruggetjes, om hem even later terug te verlaten. Op aanraden van Denis gisterenavond volgde ik een rustige weg met brede berm dwars door het woud. (ongeveer 9 km i.p.v. 15 km via de GR) Gedreven om mijn einddoel te bereiken in oktober, wil ik me niet forceren. En zo wandelde ik al rond 15 u. de mooie stad Montargis binnen. Ik verbleef een tijdje in de kathedraal, kreeg mijn stempel in het stadhuis, dronk op een terras het streekbier dat Denis me had leren kennen, kuierde nog wat door de stad en ging dan naar het 'Office de tourisme' om te informeren naar een goedkope slaapgelegenheid. De jeugdherberg is gesloten op dinsdag en zo zit ik nu in een eenvoudig hotelletje. Mijn was is weer gedaan en hangt te drogen boven de douche-bak.
Dadelijk ga ik nog wat eten in de stad, nog wat lezen in een tweede dwarsligger, die Lize me meebracht en dan weer vroeg naar bed.
Over drie dagen zal ik Orléans bereiken en dan zit ik weer op een pelgrimsroute.
Tot morgen!
Pour Cecile et Denis: un grand MERCI et beaucoup de bonheur avec votre petit-fils!
Vanmorgen om 8.45 u. nam ik afscheid van Marcel en Lize. Het was toch even moeilijk want nu is het normaal voor twee en een halve maand.
De hele dag moest ik opboksen tegen een strakke westenwind. Ik liep over klein wegen, door heel kleine dorpjes en langs afgelegen boerderijen. Deze middag me uit de wind gezet voor een lekkere picknick met het laatste brood dat Jaak had meegegeven aan Marcel. "Merci, Jacques!"
Om half 5 kwam ik aan in Egreville. De mairie was al gesloten en het "office de tourisme" had sluitingsdag. In een café vroeg ik dan of ze een slaapplaats voor me wisten. Ze wezen me de weg naar een chambre d'hôtes, een hotel is hier niet. De twee chambre d'hôtes waren volzet. Ik sprak mensen op straat aan, maar niemnad kon me helpen. Ik ging bij de bakker dan vragen en die wist dat er op een afgelegen boerderij nog een 'gite' was. Daar naar toe. Bij aankomst daar had ik ondertussen 39 km op mijn stappenteller staan (meer dan 50 000 stappen). De gite was volzet, maar de vriendelijke mensen wilden me een bed geven in hun woonhuis. Om 19 u. kon ik dan eindelijk mijn rugzak afdoen en een douche nemen. Heel opgefrist mag ik dadelijk met Cécile en Denis aan tafel gaan. Wat ben ik een geluksvogel! (Ligt dat misschien aan de gelukspoppetjes in mijn rugzak die ik kreeg van mijn vriendinnen van de gezinsbond? )
Ik ben Reinhilde Clijsters
Ik ben een vrouw en woon in Opoeteren (België) en mijn beroep is onderwijzeres.
Ik ben geboren op 22/03/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Marcel en heb twee geweldige kinderen: Tim (26) en Lize( 24)
)
