We mochten iets later opstaan(dus niet om 6.30u) en hebben daar gebruik van gemaakt. Daarmee
dat we verloren brood hebben klaar gemaakt met de eieren en overschot van brood
dat we hadden.
Een frisse ochtend, -1°C met een stralende zon, maar volle moed vertrokken naar
Kõrgesaare. Deze keer waren we wat actiever omdat we waren uitgeslapen. In het
busje met zn allen, altijd een hele belevenis. Mr Van Dijck is zoals steeds de
vrolijkheid zelf, in de ochtend en buiten school, met vrolijk gezang over de
BWP...(Mr Geerolf, niet vergeten de lichten op te zetten!).
Na wat bespreken over wat we allemaal gingen doen konden we
eindelijk gaan kettingzagen.
De grote, oude reuzen van het woud moesten er aan geloven. De
bomen die geveld moesten worden, waren zelfs vier maal zo oud als mezelf. Er
moest ook een beetje gebosmaaid worden, maar niet veel. We konden dus allemaal
terug wat trainen om beter bomen te vellen. Zoals steeds moeten natuurlijk de
nodige veiligheidsmaatregelen in acht genomen worden, geen huizen, mensen of
dieren raken (tenzij het everzwijnen zijn, hier hebben ze er dit jaar een
1000-tal van afgeschoten op het eiland).
De gereedschappen die
we moesten gebruiken, waren natuurlijk de kettingzaag en de bosmaaier maar we
moesten ook speciale haken gebruiken om de takken en boomstammen te versleuren.
Tijdens de middagpauze kwam een heel eigenaardige man langs
die we eerst niet verstonden, ons Russisch is beperkt. Later bleek dat hij
gratis verse vis wou geven. Maar we hebben hem toch nog betaald. In de namiddag
hebben we dan bezig geweest met die vissen te kuisen en de schubben er af te schrapen.
Snorreke 4!
Tijdens het werken heeft Daan een everzwijnpoot gevonden en
Ceirdwyn was hier natuurlijk mee aan het spelen.
Tijdens het ondergaan van de zon, konden de leerkrachten het
niet laten om de gevaarboom te vellen en het is perfect gelukt!
Daarna wat gezellig winkelen en dan waren we klaar, alleen
nog koken en wassen en daarna ons bed in.
- leerlingen leerkrachten gewoon aanspreken met hun voornaam. - leerlingen met elkaar mogen praten tijdens de les; communicatieve vaardigheden. - leerlingen hun gsm op de bank hebben en mogen gebruiken, ook voor dingen die niets met de les te maken hebben. - ze eten en drinken wanneer ze willen. - ze met potlood schrijven i.p.v. balpen, misschien om bevroren inkt te vermijden. - taalvakken (deze week) op een redelijk traditionele manier gegeven werden, - al kan dat ook aan de leerkracht gelegen hebben. - de focus hier ligt op lezen, schrijven en luisteren. Mondelinge vaardigheden werden voorlopig niet geëvalueerd, wat ons verbaasd. - we nog geen taaltaken hebben zien passeren. - we dus héél erg uitkijken naar de taallessen van volgende week. - zelfs de keuze-taalvakken een eigen vaklokaal hebben... - de leerlingen allemaal in orde zijn met hun materiaal. - de motivatie ook hoog is om in orde te zijn, omdat ze zelf gekozen hebben voor het vak. - de leerlingen een flexibele uurrooster hebben omdat ze zelf hun uren/opleidingsonderdelen kiezen. - de leerlingen tussen de uren door kunnen ontspannen in de 'common rooms'. Ze liggen er te slapen, zijn aan het breien, studeren, ... - elke school een warme keuken heeft. - de leerlingen elke middag een warme maaltijd krijgen. - we al wat Finse woordjes kennen: - kiitos dankjewel betekent, - huvää huomenta goedemorgen betekent en - keskusta centrum betekent (en je dit dorpje dus nooit moet zoeken op een landkaart). - het nu weekend is en - je de blog uit Finland even zal moeten missen tot maandag.
Op onze derde werkdag hebben we (eindelijk) het te bosmaaien
gebied afgewerkt. Hier hebben we onze
werkdagen tot nu toe aan gespendeerd, maar nu kunnen we met kettingzagen
beginnen.
Na het werken zijn we nog wat rondgereden naar verschillende
soorten bossen. Het eerste was een dennenbos voor constructiehout. Sommige van
deze bomen waren zon 25 meter hoog en al ouder dan 150 jaar! Toen we daar
stonden, was dat een vrij moeilijk getal om je erbij voor te stellen dat zon
grote, majestueuze boom van 150 jaar zomaar in een kwartiertje omgezaagd kan
worden. Een beetje triestig als je erover nadenkt
Het tweede bos was een berkenbos dat gebuikt wordt voor de
papierindustrie (paper wood). Deze bomen waren ongeveer 15 meter hoog. Het is
wel cool om zo allemaal witte berkenstammen te zien en bijna niets anders
ertussen.
Het derde en laatste bos was eigenlijk hetzelfde bos
soortgelijk, maar dan in een veel vroeger stadium. Deze bomen waren (maar) 4
meter hoog. In dit bos vonden we ook een paar eigenaardig afgebroken
dennenbomen. Deze breuken bleken veroorzaakt te zijn door mannelijke elanden
die jeuk hebben aan hun onderbuik. Zodoende kunnen ze hun territorium afbakenen.
We vonden hier dan ook hun uitwerpselen die verrassend veel op paaseieren
leken.
Daarna reden we huiswaarts. Onderweg zagen we nog 2
kraanvogels, deze vogels komen hier wel vaker voor en maken een soort van
trompetgeluid.
Dan nog even naar de winkel en naar huis. Corneel en ik
hebben een paar dagen terug ook tuinkers gezaaid waardoor we volgende week
verse tuinkers kunnen eten bij onze sla. Zo meteen nog een lekkere lasagne
eten, een filmpje zien en dan het bed in! Als je om 6 uur moet opstaan en
overdag hard moet werken in den bos, is vroeg gaan slapen hier zeker niet
zeldzaam 😉.
We zijn opgestaan met het ochtendgezang van Mr. Van Dijck.
We moesten om 08:00 u aansupermarkt
Selver klaar staan, waar we op boswachter Martti moesten wachten. Tijdens het
wachten kregen we een kleine show van Mr. Van Dijck.
Op de werkplaats, kregen we een korte uitleg over het bos (N6520638
E411400) en hoe we het werk moesten aanpakken. We besproken hoe we zo best
mogelijk systematisch het stuk bos konden maaien, bosmaaier met zaagblad. We
moesten in een L-vorm evenwijdig werken en minimum 10 m afstand van elkaar
houden. We moesten verschillende soorten maaien zoals Amerikaanse vogelkers
(Prunus serotina), berk (Betula) en esdoorn (Acer) tot diameter 7 cm . Maar de jeneverbes
(Juniperus, symbool van het eiland) moesten we laten staan.
Het werk was best wel vermoeiend omdat het heel dicht
begroeid was en drassige grond had. Martti gebruikte zelfs de naam jungle... Er
was ook her en der ijs dat we het best konden vermijden omdat het redelijk diep
kon zijn. Maar dankzij de zaagbotten die we kregen via het Europees project, en
na wat wennen, ging het allemaal vlotjes. Er was ook overal rotzooi terug te
vinden, een erfenis van de Russen die in der tijd het begrip sorteren en
recycleren niet kenden. Er spoelt ook nog veel afval aan. Dit komt omdat het
bos maar een halve kilometer van de zee is en dus regelmatig overstroomd. Hierdoor
kun je in de door everzwijnen omgewoelde plaatsen zeezand terugvinden.
De
werkomstandigheden :
Om zes uur was het -7 °C met wat lichte sneeuwval. Daarna in
de voormiddag was er een combinatie van natte sneeuw en lichte regen, met een
striemende ijskoude wind. Al een geluk begon het rond de middag te beteren en
wanneer we na de lunch terug begonnen, was het weer al veel beter en konden we
terug wat opwarmen dankzij het zonnetje en noeste arbeid.
Echter door ons niet
aan ons maaiplan te houden en wat verward te zijn in oriëntatie, hebben we
kriskras door elkaar gewerkt. Martti verwoorde het op zijn eigen manier : Quantity
8 points, quality 4 points.
Op terugweg hebben we verschillende interessante dingen
gezien zoals een waarschuwingsbord voor elanden. Daarna hebben we de haven van
Soru bezocht en hebben we ons even laten uitwaaien in de zeelucht.
Net voordat
we de thuisbasis in Suuremoisa bereikten, hebben we de kerk, en bijhorend
kerkhof, uit de 14de eeuw bezocht. Spijtig genoeg was de pastoor niet
thuis. Dit was een korte maar leuke culturele afsluiter.
Onze tweede werkdag startte anders dan normaal. Om klokslag
08.00u Estse tijd hebben we een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van
de terroristische aanval op de luchthaven van Zaventem exact een jaar geleden. We
moesten heel even terugdenken aan ons vertrek
Na
deze kleine ceremonie kregen we nog een korte uitleg van Martti over hoe we te werk
moesten gaan om het bos af te werken. Na een goed voormiddagje hard werken,
raakte het eerste bos stilaan klaar. In de namiddag hebben Corneel, Nick en ik
verder gedaan in het grote bos, de rest is begonnen aan een nieuw stuk. Het
tweede perceel was veel moerassiger. Op sommige plaatsen waren er stukken waar
je tot aan de knieën kon inzakken, wist Martti me te vertellen.
In het bos is een brede bolle weg. Deze werd vroeger
gebruikt om er grote vissersboten door te trekken. Aan het begin van de weg
woonde een visser, die zijn eigen schepen maakte. Wat niet zo verwonderlijk is
want zon 150 jaar geleden lag de zee veel meer landinwaarts dan nu. Volgens
onze plaatselijke informant stijgt het eiland nog steeds (en ligt de zee
verder).
Na een snel bezoek aan de Konsum (supermarkt), zijn we naar
huis getrokken en hebben we een saunake gedaan. Met volgens de lokale rituelen
met een hapje en een drankje.
Deze
dag hebben we dan nog goed afgesloten met een gezond slaatje.
In de voormiddag waren we getuige van de première van een theaterstuk van de leerlingen van de afdeling Dans. De leerlingen zitten in hun eerste jaar (vanaf 15 jaar) en brachten vandaag een dansvoorstelling voor de kinderen van de lagere school van Outokumpu. De leerlingen van de opleiding Licht & Geluid assisteerden bij de voorstelling. Op deze manier kunnen alle leerlingen ervaren wat het is om deel uit te maken van een echt dansoptreden.
Later vandaag werden we ondergedompeld in de wereld van het lassen en de werktuigmachines in het PKKY te Outokumpu. De leraar gaf ons een uitgebreide rondleiding in de grote praktijkzalen met indrukwekkende machines. Ook hier werd weer de nadruk gelegd op learning by doing. 2/3 van de leerlingen was on-job-learning in bedrijven, 1/3 was op school. Deze leerlingen hebben praktijk en op deze manier krijgen zij de nodige aandacht van de leerkrachten en worden alle machines in de praktijkzalen ten volle benut. Voor de leerlingen is er dus een doorschuifsysteem: sommigen zijn op stage en anderen zijn op school. De voorjaarstage duurt 2 tot 4 maanden.
Om af te sluiten hebben we een boeiend gesprek gehad met Tarja Ruuska, the special needs teacher. We werden hier geconfronteerd met concrete voorbeelden van leerlingen die extra zorg nodig hebben op gebied van leren. We hebben een paar praktische hulpmiddelen meegekregen om leerlingen met dyslexie te ondersteunen. Mogen we zeggen dat we toch wel een beetje jaloers zijn op de aangename werkplek die Tarja heeft: een gezellige woonkamer binnen de schoolmuren waar ze individuele ondersteuning biedt of in kleine groepjes werkt aan studievaardigheden.
Vandaag hebben we een boeiende uiteenzetting gekregen van Anne-Mari Suoto, de student welfare coordinator. Zij is de verantwoordelijke voor alle hulp die de leerlingen krijgen op vlak van 'leren' en 'leven'. Er wordt gewerkt op 4 niveaus: county level (alle scholen van de scholengemeenschap), college level (elke school apart), vocational field level (per richting) en individual level (leerling). Elke school is verplicht om een leerling extra hulp te bieden als die het nodig heeft. Er wordt dan voor die leerling een individueel plan uitgewerkt. Momenteel heeft 17,3% van de leerlingen een individueel traject.
Wij vonden het idee van de tutor students interessant. Oudere leerlingen begeleiden leerlingen van lagere jaren op gebied van leren. De leerlingen krijgen dus eigenlijk bijles van elkaar. Deze manier van werken past het PKKY toe zowel tijdens de lessen als na de schooluren. De tutor students kunnen credits bekomen voor hun tutortaken. Ze krijgen hier ook een extra diploma voor om later bij een sollicitatie hun sociale en communicatieve vaardigheden te benadrukken.
Een andere manier van werken waar Anne-Mari volledig achter stond, was het idee van 'group processes for students with social fears and anxiety'. Leerlingen met sociale problemen leren elkaar op deze manier kennen en werken samen om zich geleidelijk over deze angsten heen te zetten. Op deze manier zien de leerlingen dat ze niet de enige zijn met problemen en door met lotgenoten in overleg te gaan, komen ze er vaak sterker uit. De leerlingen zitten gedurende 8 sessies samen binnen een tijdspanne van 2 maanden.
Na de vermoeiende reis van gisteren en ons gesetteld te
hebben, maakten we vandaag in de voormiddag kennis met de contactpersonen
van hier in Hiiumaa.Hier was ook de bedrijfsleider van Metsahooldus aanwezig (www.vmv.ee), waar we gaan stage lopen. We kregen te horen wat onze opdracht zal zijn. We beginnen morgen met struiken en kleine bomen
verwijderen met zaagblad op de bosmaaier. Hierdoor kunnen de bomen
gemakkelijker met de harverster gerooid worden of zoals Martti het in het
Engels verwoord Machines
dont like little bushes.
Nieuwe vrienden maken : Snorreke1 en Snorreke2
Hier
hebben we de voorbereidende werkzaamheden moeten doen, zodat we er morgen tegenaan
kunnen gaan. We hebben om te beginnen onze werkuitrusting en onze PBMs
gekregen en aangepast . Iedereen kreeg een vest, een helm, een werkgordel,
handschoenen, en een bosmaaierharnas om de komende 14 dagen mee te werken.
Verder hebben we onze machines in orde gebracht, hierbij zaten enkele nieuwe
kettingzagen we zelf in mekaar moesten zetten. De andere kettingzagen en zaagbladen van de bosmaaiers werden gecontroleerd
en indien nodig geslepen.
In de namiddag hebben we een rondleiding gekregen in de
Ametikooli Manor house. We hebben hier geleerd
over de geschiedenis van de Manor house en het eiland. Zo kregen we te horen
dat dit gebouw dateert uit eind 18de eeuw. Na de onafhankelijkheidsoorlog
werden vele Manor houses aan de staat gedoneerd. De Manor houses kregen verschillende
functies. Om de gebouwen voor verder verval te behoeden, werden er bijvoorbeeld
ook scholen in gehuisvest. In deze school kregen we te zien hoe de leerlingen
(volwassenenonderwijs) het gebouw zelf renoveren en trachten om alles terug in
hun oorspronkelijke staat te herstellen.
Om de dag te beëindigen zijn we naar de haven van Kardla,
hoofdstad van het eiland, geweest waar een zeer leuke groepsfoto genomen werd.
Daarna shoppen in de Selver zodat we ons eigen potje lekker zelf konden koken.
Ara Hayrabedian heeft ons rondgeleid op het North Karelia College Joensuu (PKKY). Dit is een school met studierichtingen die aansluiten bij de opleidingen die wij hebben op PITO. Jammer genoeg hebben we vandaag geen leerlingen aan het werk gezien, want het was 'planningsdag'. Dan zitten alle leerkrachten en de directie samen om de lesinhouden en lessentabellen van volgend schooljaar te bespreken.
We zijn er ons van bewust dat de leerlingen op PITO de kans krijgen om zich in de praktijklessen te ontwikkelen in mooi uitgeruste praktijkzalen, maar wat we hier gezien hebben was heel indrukwekkend voor ons.
Naast praktijklessen hebben de leerlingen in 'vocational education' ook veel stages: 20 lesweken. Deze stage bestaat uit on-the-job learning, company training en optioneel abroad training. Er wordt bovendien nauw samengewerkt met het beroepsleven: de leerlingen werken aan externe projecten en worden hierop geëvalueerd. Het is hier dus real life-learning.
Wat evaluatiemethodes betreft zijn de leerkrachten vrij om te kiezen voor een examen of permanente evaluatie. De leerlingen kunnen naast hun diploma ook nog kiezen voor een BAC-examen. Dit geeft een meerwaarde als ze naar de universiteit willen.
Ik ga op buitenlandse stage naar Estland en neem meeâ¦
Ik ga op buitenlandse stage naar Estland en neem mee
6PTW, twee (dit is zelf in te vullen)
leerkrachten en veel te veel spullen.
Dit jaar krijgen wij, de leerlingen van het 6de technisch
Tuinbouw, de kans om naar Estland op stagete gaan om de praktische kant van bosbouw te leren. Dus vertrekken we
vandaag,19/03, goed op tijd in
Zaventem. Nog even afscheid nemen van ons moedertje en vadertje EN vriendinneke
en tellen tot 1,2,3 en wij zijn ribbedebie.Eerst nemen we het vliegtuig naar Frankfurt, om daarna het vliegtuig naar Tallinn te nemen.
Het was voor mij de eerste keer dat ik vloog. Ik had een beetje veel stress
omdat ik niet wist wat er mij te wachten stond. Maar het is super goed mee
gevallen. Het was een beetje een raar gevoel tijdens het opstijgen en
landen.Al een geluk hadden we een piloot
die het goed deed, in tegenstelling met die van de tweede vlucht die nogal
hevig vertrok en landde.
In Tallinn aangekomen moesten we eventjes wachten voor onze
valiezen.Het was er ineens veel
frisser. Natuurlijk moesten we wachten op meneer Van Dijck omdat zijn koffer op
zich liet wachten. Toen meneer Van Dijck er was, snel de huurauto in om de
ferry in Haapsalu te halen, wat nog maar op het nippertje lukte. Deze trip door
Estland was super leuk. Zo kregen we een eerste indruk van het land. Er is veel
natuur, op een paar dorpjes na hebben we voortdurend tussen de bossen en velden
gereden. We spotten zelfs een vos die de weg overstak. Helaas konden we geen
foto nemen omdat we te snel reden.
Deze boottrip was een hele ervaring omdat de zee
bevroren was en we door het ijs moesten breken met de boot.
Na een uurtje schommelen op de boot en een lekkere maaltijd,
zijn we op Hiiumaa aangekomen en konden
we onze rit verder zetten naar onze verblijfplaats. Dit was een heel avontuur
want we wisten niet goed waar we heen moesten op het donker eiland zonder
straatverlichting, pikdonker is het hier met een mooie sterrenhemel. Maar
uiteindelijk toch goed aangekomen.
Erasmus+
 "Wink"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
