We zijn opgestaan met het ochtendgezang van Mr. Van Dijck. We moesten om 08:00 u aan  supermarkt Selver klaar staan, waar we op boswachter Martti moesten wachten. Tijdens het wachten kregen we een kleine show van Mr. Van Dijck.

Op de werkplaats, kregen we een korte uitleg over het bos (N6520638 E411400) en hoe we het werk moesten aanpakken. We besproken hoe we zo best mogelijk systematisch het stuk bos konden maaien, bosmaaier met zaagblad. We moesten in een L-vorm evenwijdig werken en minimum 10 m afstand van elkaar houden. We moesten verschillende soorten maaien zoals Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina), berk (Betula) en esdoorn (Acer) tot diameter 7 cm . Maar de jeneverbes (Juniperus, symbool van het eiland) moesten we laten staan.     

Het werk was best wel vermoeiend omdat het heel dicht begroeid was en drassige grond had. Martti gebruikte zelfs de naam jungle... Er was ook her en der ijs dat we het best konden vermijden omdat het redelijk diep kon zijn. Maar dankzij de zaagbotten die we kregen via het Europees project, en na wat wennen, ging het allemaal vlotjes. Er was ook overal rotzooi terug te vinden, een erfenis van de Russen die in der tijd het begrip ‘sorteren en recycleren’ niet kenden. Er spoelt ook nog veel afval aan. Dit komt omdat het bos maar een halve kilometer van de zee is en dus regelmatig overstroomd. Hierdoor kun je in de door everzwijnen omgewoelde plaatsen zeezand terugvinden.

De werkomstandigheden :

Om zes uur was het -7 °C met wat lichte sneeuwval. Daarna in de voormiddag was er een combinatie van natte sneeuw en lichte regen, met een striemende ijskoude wind. Al een geluk begon het rond de middag te beteren en wanneer we na de lunch terug begonnen, was het weer al veel beter en konden we terug wat opwarmen dankzij het zonnetje en noeste arbeid.

 Echter door ons niet aan ons maaiplan te houden en wat verward te zijn in oriëntatie, hebben we kriskras door elkaar gewerkt. Martti verwoorde het op zijn eigen manier : “Quantity 8 points, quality 4 points”.

Op terugweg hebben we verschillende interessante dingen gezien zoals een waarschuwingsbord voor elanden. Daarna hebben we de haven van Soru bezocht en hebben we ons even laten uitwaaien in de zeelucht.

 Net voordat we de thuisbasis in Suuremoisa bereikten, hebben we de kerk, en bijhorend kerkhof, uit de 14^de eeuw bezocht. Spijtig genoeg was de pastoor niet thuis. Dit was een korte maar leuke culturele afsluiter.

Björn