Vanmorgen mee geweest om een paard uit te wei te gaan halen.
Dat was dus in de auto verschillende weilanden door crossen op zoek naar desbetreffend paard. Te voet verder en het paard was in een open vlakte zo te pakken samen met haar 6 weken oude veulen. Te voet het paard weer terug gebracht naar de boerderij en ondertussen weer veel feitjes geleerd.
Daarna een hele middag geholpen op een schapenbedrijf in de buurt. We hebben eerst de schapen de stal in geleid en vervolgens alle schapen uit geselecteerd: alle oornummers opschrijven en de lammeren eruit halen. Dit klinkt makkelijk maar met zon 350 schapen is dit een hele klus. We hebben dus een schapenrodeo gehouden om alle beesten te pakken te krijgen.
Wist je dat:
De paarden 2 maanden per jaar rusten op een weide?
Vroeger de merries 3 dagen na het veulen alweer aan het werk moesten?
Er IJslandse paarden zijn van 27 jaar oud?
De IJslandse paarden in alle kleurslagen voorkomen?
De bouw van elk paard ook echt verschillend is (robuust, smal, dik etc.) ?
Men vroeger het paard 3 dagen na het veulen al terug mee op schok nam om te werken?
We een paar keer op de grond hebben liggen worstelen met de schapen?
Wij allebei de nodige blauwe plekken hebben?
Annelies mocht blijven op de boerderij J?
We dus zeker en vast niet hebben ondergedaan voor de IJslandse boeren?
We voor het harde werk betaald werden met rabarbersnoep?
Half drie s nachts, onze chauffeur van dienst Xavier Geerolf (waarvoor dank) staat voor de deur in Essen om ons naar de luchthaven in Charleroi te brengen. Vluchten naar Finland en meer bepaald naar Savonlinna zijn er immers niet zo talrijk. Vandaar dat onze eerste dag al zeer vroeg begint.
Even langs Frank thuis en dan op weg naar Charleroi.
Om half 5 s morgens nemen we daar ons eerste ontbijt om voor de eerste keer met een vliegtuig in Charleroi op te stijgen. Deze luchthaven geeft helemaal niet de indruk een low kosten-luchthaven te zijn.
Om 6u25 stijgt ons vliegtuig op en brengt ons naar Lapeenranta. Dit is een kleine luchthaven dicht tegen de Russische grens in de buurt van Sint Petersburg. Daar informerend naar een mogelijke bus naar het station blijkt al geen lachertje. Allemaal Russische busjes die mensen daar ophalen en niet alleen geen woord Engels begrijpen, maar zeker niet richting station willen rijden. De taxis zijn s morgens blijkbaar ook al snel uitgeput en dus besluiten we maar om te voet het stadscentrum van Lapeenranta en het station op te zoeken.
De aansluiting met de trein later die dag geeft ons wat ruimte om een plaatselijke markt en de stad te verkennen.
Vers fruit en groenten, paddestoelen, dure bloemen en speciale broodjes zijn de meest verkochte producten aldaar.
Na een twee uur lange treinrit komen we aan in Savonnlina de voorlopige eindbesteming voor vandaag. Na één overnachting hier zullen de mensen van onze uitwisselingsschool ons morgen naar een verblijfplaats brengen in de buurt van de school zelf.
Eerste indrukken van Finland:
Veel water (lees meren)
Het land is vlakker dan we dachten
Er wordt veel gefietst hier (!)
De meeste huizen zijn van hout en zijn rood geschilderd
Veel berken en naaldbomen
De treinen rijden stipter dan bij ons
Weinig Finnen spreken Engels en wij spreken weinig (lees niks) Fins !
Vanmorgen om 8.45 aanwezig bij de Rettir voor het spektakel!
Eerst werd ongeveer 1/3 van de schapen die we gisteren hierheen hadden gebracht (dus zon 2000) de piste in gedreven en toen begon het grote uitzoekwerk (lees: de grote chaos). Schapen zaten strak op een gepakt en daar probeerden dan mensen tussendoor te lopen om hun eigen schapen eruit te halen. Natuurlijk stond iedereen af en toe goed knel tussen al die beesten, dus hebben wij ff gewacht met onszelf er tussen te smijten. Toen bijna alle schapen uitgezocht waren kwam er weer een nieuwe lading totdat uiteindelijk alle 6000 schapen verdeeld waren.
Het herkennen van de schapen gaat via het oormerk en aan een knip in het oor (elke boer heeft een andere manier van knippen). Toch waren er sommige nog extra slim door de hoorns van een kleur of brandmerk te voorzien.
Annelies was natuurlijk kei trots dat zij al snel een schaap te pakken had van onze boerderij.(zie foto) Deze boerderij is een buurman van ons gastgezin.
Toen het hele spektakel voorbij was, werden alle schapen in wagens geladen of te paard naar de boerderijen gebracht. Ook wij hebben geholpen om de schapen naar de boerderij te krijgen. Ook dit ging weer met paarden en honden, dus ook vandaag weer goed aan de wandel. De boerderij heeft een guesthouse etc. dus daar een kop schapensoep genomen zoals de traditie voorschrijft.
Wist je dat:
Er verschillende Rettirs worden gehouden en dat deze een van de grootste was?
De lammeren nu ongeveer een week mogen bekomen en dan geslacht gaan worden?
Er IJslands bier is genaamd Gull?
Er altijd wat schapen in de bergen achterblijven omdat deze niet gevonden zijn?
Er nog 2x uitgereden wordt om de achterblijvers alsnog te zoeken?
We wel al voor IJslandse paarden gezorgd hebben (foto), maar nog niet gereden hebben?
Er bloed is gevloeid?
Dit van schapen kwam, omdat hun hoorn kapot werd getrokken?
Wij verbaasd zijn dat al die mensen zich tussen de schapen storten?
Er namelijk geregeld mensen een paar minuten vast zaten?
Wij ons in België zon chaos niet kunnen voorstellen?
Wij namelijk niet zouden willen dat er zo veel mensen aan onze beesten komen?
Het echt wel stresserend is voor de schapen?
Het al met al een unieke en overweldigende ervaring was?
De schapen van verschillende boeren uit de omgeving stonden tijdens de zomermaanden los in de bergen (zonder toezicht). Afgelopen week zijn er ploegen mensen te paard de bergen in getrokken om zo de schapen weer terug naar beneden te drijven. Wij hebben een stuk meegelopen tussen de duizenden schapen. Vervolgens werden deze verzameld in een Rettir: een soort piste met daar rond allemaal hekjes, die uitkomen op verschillende kleine weilandjes. De bedoeling is om een groep schapen in de piste te zetten, waar de schapen door tientallen mensen uitgezocht worden en versleept naar het desbetreffende hekje. Aan de andere kant kunnen dan (na het sorteren) de boeren hun uitgezochte dieren inladen en terug naar de boerderij brengen.
Na een stevige wandeling volgende een stevige lunch en eventjes tijd om uit te blazen.
Vervolgens voegden wij ons weer bij een verder trekkende kudde van 6000 schapen om ook deze te begeleiden naar een Rettir waar morgen de schapen gesorteerd worden. Deze tocht nam nog eens 4 uur in beslag. We hebben dus nu een flinke conditie opgebouwd en daarom gaan we nu naar bedje.
Wist je dat:
6000 schapen aan alle kanten langs je, opgedreven door ruiters een kei indrukwekkend gezicht is?
Annelies er eventjes stil van werd?
Een ruiter ons een slokje cola aanbood?
Annelies een gretige teug nam en er toen pas achterkwam dat er 50% sterke drank in zat?
We ook al de zelfgestookte wodka gedronken hebben?
Maar de lokale alcohol genaamd Opal nog straffer was?
Vandaag om 14.00 in de vlieger gestapt op schiphol om richting IJsland te vliegen om daar een week van alles te weten te komen over het land en zijn beesten. Om 15.20 plaatselijke tijd geland (in het echt dus wel wat langer onderweg geweest) en bij de aankomsthal stond onze hostess van de vorige keer al te wachten samen met haar kleinkind. De auto in en via tal van stops het slechte weer doorgestoken (regen, regen, regen en mist) naar de boerderij van onze gastvrouw. Daar hernieuwde kennismaking met de gastheer en lekker gegeten en een rondje over het erf gedaan.
Nu wat relaxen en ons voorbereiden op de komende actieve dagen!
Wist je dat:
IJsland van boven bruin is.
De verkeersborden geel zijn ingekleurd in plaats van wit.
Annelies een kindje gered heeft van ganzenangst.
We al met pampers gesleurd hebben.
De daken van de huizen hier bekleed zijn met gras
We een peuter van 2jaar gevangen hebben in de supermarkt.
We al wat IJslander paardjes van dichtbij hebben gezien.
We een IJslandse drive inn hebben uitgeprobeerd.
We het IJslandse woord voor chocomel kennen: koko mjolk
Erasmus+
