Om acht uur in de morgen stonden we met ons drieën te wachten aan de simulator-trailer van de school. Het is een mobiele oplegger met daarin drie simulatoren voor bosbouwwerktuigen, zoals harvester en forwarder. De trailer is gemeenschappelijk aangekocht door drie scholen. Voor je aan het echte werk kan beginnen moet je hier eigenlijk wat computerspelletjes spelen. Het is leuk, maar je moet er echt je gedachten bijhouden, zoveel verschillende mogelijkheden. Het is niet alleen bomen vellen, maar je moet hier ook rekening houden met verdere bosontginning enz. Alleen al door deze simulatie kom je te weten op welke manier men hier te werk gaat. En hoe meer je oefent, hoe vlotter voor sommigen... Veel tijd hadden we niet, we moesten reeds om kwart voor tien gaan lunchen, patatjes eten
Daarna zijn met vlammende busjes richting Varkaus gereden. Varkaus is een dorp (of stadje) rondom een fabriek gebouwd. Opgestart in 1830 als een kleine houtzagerij. Daarna verder uitgebreid tot een enorm complex van zagerijen met kilometers transportbanden. In een eerste fase worden de bomen geleverd voor de houtzagerijen. 2500 m³ per dag! Gigantische kranen droppen deze stammen, waarna ze één voor één gekeurd worden. Vandaar gaan ze kilometers verder over het meer naar de houtzagerij. Daar heeft men verschillende mogelijkheden voor het verzagen ; balken, planken in alle maten. Onderweg ondergaan ze een hele reeks van kwaliteitscontroles, waarna ze ingepakt worden klaar voor de uitvoer. Momenteel planken reeds op maat gezaagd voor Japan voor direct gebruik.
Ongeveer de helft van het aangevoerde hout is afval. Dit afval wordt verwerkt voor de pulpindustrie en de aanmaak van o.a. pellets, . . Bomen zoals berk en ratelpopulierworden dan weer gebruikt als grondstof voor papier. Gigantische pletwalsen rollen het papier, nadat dit gekookt werd. Vergelijk het met een wc-rolletje met een breedte van 7m en een diameter van 3 meter. Daar kan je al eens een krabbeltje opschrijven.
Het afval dat niet voor papier kan gebruikt worden, wordt gehakseld en gebruikt als brandstof voor aanmaak biogas. Dit biogas wordt omgezet naar paraffine vanwaar het verder kan worden omgezet naar biodiesel. Deze kan voor allerlei doeleinden worden gebruikt. Na een fijnere raffinage is de diesel klaar als verkeersdiesel. Tijdens deze processen wordt aangemaakte energie (thermische, ) ook nog gebruikt voor elektriciteitsproductie o.a. met een waterkrachtcentrale, warm water wordt dan weer gebruikt voor het kweken van steur voor kaviaar. Hier zullen in september andere leerkrachten wat meer over vertellen. En zo kunnen we nog wel eventjes doorgaan, Je ziet dat de Finnen altijd een beetje verder denken en niets laten verloren gaan. We verwachten dat dit dorpje binnen enkele jaren nog enkele nieuwe, aanverwante fabrieken zal tellen. Volgens Xavier staan de Finnen hier een beetje voor; dat zie je aan het feit dat er geen putten in de weg zitten?????
Blijkbaar zijn we niet de enige Belgen hier in Finland. Wel op de campus Natural Resources waar wij ons bevinden. We hebben nog collega´s ontmoet van een middelbare school uit Eupen. Ze hebben reeds meerdere jaren een uitwisselingsproject met deze finse school. Ze wisselen leerlingen en leerkrachten uit in de richtingen: haartooi, architectuur, botenbouw (schrijnwerkerij) en mechanische technieken.
Tesamen hebben we de grootste toeristische attractie bezocht van Savonlinna, de middeleeuwse burcht vanSint-Olaf. Na een lange, maar interessante uitleg hebben we heel de geschiedenis van Finland doorlopen. Het is een middeleeeuwse burcht gebouwd op een hoge rotsblok temidden van het merengebied.
Savonllina bestaat voor 50 % uit water, of beter uit ijs. De stad is dan ook gebouwd op eilanden, elk met zijn eigen kenmerken; industrie, toerisme, woonzone, productiebos, natuurpark, .
Na het bezoek aan de kasteel hebben weal wandelend de stad doorkruist. De stad heeft één hoofdweg met zijhoofdwegen richting de eilanden. Verloren lopen is hier niet gemakkelijk, mits je het meer kunt doorsteken over het ijs, mits wat klauteren in de sneeuw.
Zaterdag 26/03/2011Dag allemaal op het thuisfront.
Onze reis begint op zaterdag omstreeks half vier s nachts. Het vroege vertrek is nodig om tijdig in Charleroi te geraken. Ryanair vliegt niet van of naar hoofdsteden, weet u wel. In Finland is dat voor ons een voordeel. Lappeenranta ligt op 230 km van Helsinki. En als we dan moeten kiezen tussen 70 of meer dan 200 km vervoer over de weg .
Benny en Xavier hebben zich vooral geamuseerd omdat ik nog nooit in een vliegtuig zat. Verder voorziet Ryanair weinig beenruimte tussen de stoelen. In het midden (aan de emergency exit) staan de zetels ver uit elkaar. Daar mogen alleen passagiers zitten die Engels praten, in nood moet je de bevelen van het cabine-personeel kunnen uitvoeren. Aangezien het grootste deel van de inzittenden Russen waren, zaten er bijgevolg op deze 12 stoelen slechts vijf mensen. Heel leuk want ik ben links en rechts vaak door het raampje gaan kijken... een beetje zoals een kleine die voor het eerst vliegt! Aan het vliegen vind ik vooral het begin op de startbaan goed. Zon vlieger trekt bangelijk snel op, vergelijkbaar met de Anubis-achtbaan in Plopsaland. Het stijgen heeft ook wel iets maar sommige passagiers vonden dit minder aangenaam. Tijdens de vlucht lijkt het alsof het toestel de hele tijd bergop vliegt. Dat van die oren en dat slikken vind ik een beetje overroepen, maar misschien is dat erger op andere vluchten. De knappe airhostessen werken bij de andere luchtvaartmaatschappijen. Vriendelijk zijn ze wel!
Eens geland in Lappeenranta houden we even halt om te eten en daarna de trein richting Savonlinna te nemen. Onderweg was er een oponthoud van twee uur. Blijkbaar was er ergens een trein in twee gebroken. We werden goed opgevangen door de conducteur. Omstreeks 19.35u arriveerden we te Savonlinna. Daarover morgen meer.
We zijn er eindelijk in geslaagd om ons elektronisch verkeer te beginnen,met de nodige aanpassing om met een qwertytoetsenbord te werken. Hierdoor werden we er aan herinnerd dat we qua ICT in een luxesituatie verkeren op het PITO.
We zijn dus in het kader van een Europees uitwisselingproject (LLP)onderLeonardo da Vinci met zn drieën een bijscholing Duurzame Bosbouw aan het volgen aan het SAMI in Finland. Onze verhalen, bekommernissen, lichtpunten, zal je op deze blog kunnen volgen, als we toegang hebben tot het internet.
Erasmus+
