Blijkbaar zijn we niet de enige Belgen hier in Finland. Wel op de campus Natural Resources waar wij ons bevinden. We hebben nog collega´s ontmoet van een middelbare school uit Eupen. Ze hebben reeds meerdere jaren een uitwisselingsproject met deze finse school. Ze wisselen leerlingen en leerkrachten uit in de richtingen: haartooi, architectuur, botenbouw (schrijnwerkerij) en mechanische technieken.
Tesamen hebben we de grootste toeristische attractie bezocht van Savonlinna, de middeleeuwse burcht vanSint-Olaf. Na een lange, maar interessante uitleg hebben we heel de geschiedenis van Finland doorlopen. Het is een middeleeeuwse burcht gebouwd op een hoge rotsblok temidden van het merengebied.
Savonllina bestaat voor 50 % uit water, of beter uit ijs. De stad is dan ook gebouwd op eilanden, elk met zijn eigen kenmerken; industrie, toerisme, woonzone, productiebos, natuurpark, .
Na het bezoek aan de kasteel hebben weal wandelend de stad doorkruist. De stad heeft één hoofdweg met zijhoofdwegen richting de eilanden. Verloren lopen is hier niet gemakkelijk, mits je het meer kunt doorsteken over het ijs, mits wat klauteren in de sneeuw.
Zaterdag 26/03/2011Dag allemaal op het thuisfront.
Onze reis begint op zaterdag omstreeks half vier s nachts. Het vroege vertrek is nodig om tijdig in Charleroi te geraken. Ryanair vliegt niet van of naar hoofdsteden, weet u wel. In Finland is dat voor ons een voordeel. Lappeenranta ligt op 230 km van Helsinki. En als we dan moeten kiezen tussen 70 of meer dan 200 km vervoer over de weg .
Benny en Xavier hebben zich vooral geamuseerd omdat ik nog nooit in een vliegtuig zat. Verder voorziet Ryanair weinig beenruimte tussen de stoelen. In het midden (aan de emergency exit) staan de zetels ver uit elkaar. Daar mogen alleen passagiers zitten die Engels praten, in nood moet je de bevelen van het cabine-personeel kunnen uitvoeren. Aangezien het grootste deel van de inzittenden Russen waren, zaten er bijgevolg op deze 12 stoelen slechts vijf mensen. Heel leuk want ik ben links en rechts vaak door het raampje gaan kijken... een beetje zoals een kleine die voor het eerst vliegt! Aan het vliegen vind ik vooral het begin op de startbaan goed. Zon vlieger trekt bangelijk snel op, vergelijkbaar met de Anubis-achtbaan in Plopsaland. Het stijgen heeft ook wel iets maar sommige passagiers vonden dit minder aangenaam. Tijdens de vlucht lijkt het alsof het toestel de hele tijd bergop vliegt. Dat van die oren en dat slikken vind ik een beetje overroepen, maar misschien is dat erger op andere vluchten. De knappe airhostessen werken bij de andere luchtvaartmaatschappijen. Vriendelijk zijn ze wel!
Eens geland in Lappeenranta houden we even halt om te eten en daarna de trein richting Savonlinna te nemen. Onderweg was er een oponthoud van twee uur. Blijkbaar was er ergens een trein in twee gebroken. We werden goed opgevangen door de conducteur. Omstreeks 19.35u arriveerden we te Savonlinna. Daarover morgen meer.
We zijn er eindelijk in geslaagd om ons elektronisch verkeer te beginnen,met de nodige aanpassing om met een qwertytoetsenbord te werken. Hierdoor werden we er aan herinnerd dat we qua ICT in een luxesituatie verkeren op het PITO.
We zijn dus in het kader van een Europees uitwisselingproject (LLP)onderLeonardo da Vinci met zn drieën een bijscholing Duurzame Bosbouw aan het volgen aan het SAMI in Finland. Onze verhalen, bekommernissen, lichtpunten, zal je op deze blog kunnen volgen, als we toegang hebben tot het internet.
Erasmus+
