Goed nieuws, via een vrijwiliger die nu ter plaatste is, heb ik vernomen dat de school praktisch al af is. Woaaow, zo snel al. Zij heeft met haar donatiegeld het dak helpen financieren en die wordt er nu op gezet. Als ik het goed begrijp is het morgen weer school in Uganda en zullen de leerlingen dus weldra hun intrek kunnen nemen in hun nieuwe lokalen.
Man, man, man, waarom zijn er nu rellen in Egypte? Boehoe, ik begrijp de bevolking wel hoor, maar dat komt mij zo NIET goed uit hé. Ik vlieg binnen jajaja, 12 dagen naar Entebbe met tussenlanding, jawel, Cairo. Nu, ik veronderstel dat lijnvluchten van Egyptair niet geannuleerd zullen worden, maar buitenlandse zaken zou wel een stokje voor mijn plannen kunnen steken. Ik zoek het uit, in ieder geval, IK VERTREK, al moet ik er met mijn fiets naartoe.
Backpack is nu echt klaar, ik heb wel 20 maal alles uitgehaald en teruggestoken maar nu is hij klaar. Ik overschrijd vast de 20kg maar dat zie ik dan wel. Verder moet ik nog duizend en één prutsen regelen maar het lijkt allemaal goed te komen.
Ik ben (nog) niet zenuwachtig maar kijk er wel ernorm naar uit.
Inkopen gedaan zoals: Gezelschapspelen voor de kinderen 300 figuurballonnen met blaaspomp Een reistandenborstel, met een mini tube tandpasta en een mini doosje flosdraad Muggenmelk 30% Deet en 50% Deet mij gaan ze niet stekken hoor, die muggen. Dosis Lariam pillen, die ik uiteindelijk blijkbaar goed verdraag (al ben ik iedere 2de dag na iname wel wat somber geluimd ben) en die ik dus verder 1x weerk moet innemen. Desinfecterend handschuim en een mini EHBO kit en apotheek (jah, moet toch ergens wel voorzichtig zijn hé). Een antibiotica voor het geval dat mij darmstelsel het begeeft. Zonnemelk, ik heb niet alleen het geluk van naar Uganda te vertrekken maar heb dan ook eens het geluk dat Uganda aan de evenaar ligt, dus mooi en warm weer. Een mijnwerkerslamp, om mijnen weg terug te vinden in het donker of om 's avonds mijn blog te kunnen schrijven En een zaklamp met een dynamo, die je moet opladen door aan een hendeltje te draaien. Fototoestelletje op batterijen want je bent niets met een super fototoestel als je niet kunt opladen hé ....... Massa's batterijen. 2 dagboeken, voor als ik niet op mijn blog kan schrijven, zodat ik alles mooi kan catalogeren . Een leesboek en een backgammon, voor de rustige momenten Briefpapier en enveloppen om klassieke rectoversoo'tjes te kunnen schrijven naar mijn liefste schat. En ook wat kleren en een paar goeie schoenen. Niet veel poespas, is niet nodig, daarvoor ga ik ook back to basics.
Nog 14 dagen, ahh, paniek verdwijnt en maakt plaats voor ongeduld en dromen naar wat komen zal.
Nog even op de tanden bijten en de thuisadministratie en de opvang voor mijn kroost regelen.
jaja, ik begin nu toch wel een beetje paniek te voelen. heb ik hier goed aan gedaan, wat bezielt me toch.....?
Ik heb niet schrik echt om te vertrekken maar de aanloop naar vertrek is toch wel een hele organisatie. Er moet vanalles geregeld worden op het thuisfront en ik kom precies tijd tekort. Het missen van mijn kleine meid gedurende een maand.....ja dat begin ik sterk te voelen. Zal ze het goed hebben, zal haar niets overkomen, zal mij niets overkomen, dit zijn vragen die mij nu bezighouden....
Ik lig er nu toch een beetje van wakker waardoor ik nu geen energie heb om mensen aan te spreken over het project. Dit spijt mij een beetje en ik hoop dit recht te kunnen zetten door veel info te verzamelen en deze via deze blog te kunnen melden.
Het komt allemaal wel goed en ik mag hopen dat deze ervaring mij alleen maar sterker mag maken in de toekomst.
Nog dit, ik vertrek alvast positief, zonder teveel verwachtingen en hoop in Uganda mijn bijdrage te mogen leveren en een klein verschil te kunnen maken, al was het maar dat ik de bevolking daar hoop mag geven, dat zou al veel zijn.
Veel zal ik de komende dagen niet posten maar dat zal ik zeker compenseren, hopelijk tijdens mijn verblijf en alvast erna. Maar tot dan moet ik het stellen met paniekaanvallen
Er is bij Pelido een mooi idee ontstaan om een bibliotheek op te richten. Om zo de mensen uit de community meer bij elkaar te brengen. Waar ze kunnen praten, lezen of leren lezen. Maar ook waar ze in de toekomst beter engels zouden kunnen leren. Verder is er een idee om een kleine ruimte te creeren voor de allerkleinsten.
Ik ga alvast mijn engesle romans ipv nederlandstalige romans of boeken mee te doen en kijken of er in de toekomst een mogelijkheid is om boeken naar Peldio te sturen. Mocht iemand dit reeds willen doen, boeken sturen, dan kan je mij mailen zodat ik het correct adres kan doorgeven.
Super leuk initiatief natuurlijk.
Pelido bestaat nu 2 jaar er is al veel kunnen gebeuren waarbij er nu ook kan gedacht worden aan cluturele initiatieven. maar. ...... het belangrijkst voor Peldio is nog altijd GELD.
Ik weet het het lijkt afgezaagd maar zonder geld kunnen er geen initiatieven opgestart worden of projecten blijven lopen. Het hoofddoel van Pelido, is nog altijd om de inwoners te sensibliseren, hen te leren een eigen inkomen te verwerven, hen aan proper drinkwater te helpen......en dit kan enkel door aan de basis te sponseren.
2de lariam pil genomen, en alles oké. Ik heb blijkbaar geen bijwerkingen, althans ik merk er niets van.
Backpacks gekocht en beetje bij beetje stapelt zich gerief op die ik wil meenemen.
Het inzamelen lukt beetje bij beetje. Vooral collega's op het werk doen hun best, alvast bedankt. Ik heb het er nog moeilijk mee om te "schooien" maar ik hou mezelf voor dat het echt voor een goed doel is en dat het geld echt goed terecht komt.
Het biggenverhaal spreekt mensen enorm aan en dit doet mij plezier. het is ook een heel goed en simpel initiatief en het heeft direct effect op de inwoners van de community.
Ik wil hier nogmaals oproepen om een beetje bij te dragen. Dit kan nog steeds door een gift te storten op rekening:
NL17RABO0121774228 (swift RABONL2U) op naam van Katja Bataillie -Pelido.
Ik kan zien hoeveel gestort wordt en daarvan kan ik 50% zelf ter plaatste besteden voor een initiatief (en de meeste donateurs willen graag een big ). Het overige geld gaat naar de pot op lange termijn. Zoals ik eerder gemeld had, is er land gekocht om een school op te bouwen. De bouwkosten zullen deels gedekt worden door de donaties op lange termijn.
Donateurs kunnen steeds de vooruitgang op deze blog volgen. ik zal proberen om zoveel mogelijk te informeren hoe het project loopt, wat er gerealiseerd wordt, nieuwe initiatieven die genomen worden. Zo kan iedere donateurs daadwerkelijk zien wat er met zijn geld gebeurt.
Dus aan allemaal, die ene euro zal voor u het verschil niet maken maar voor de inwoners van Kikenene wel.
To the world you may be one person, but to one person you may be the world!
Er staan er nu 4, bij de kapper, bij de apotheek, op mijn werk en op mijn bijbaantje. Ik laat ze tot begin februari staan en laat jullie zeker weten hoeveel ze opgebracht hebben.
Gisteren eerste Lariam pil genomen, 'k had wat schrik want er gaan geruchten over het gebruik van dit medicijn, maar voorlopig geen bijwerkingen dus dat is goed.
Nog 36 dagen dan ben ik weg, ik kijk er echt naar uit maar heb toch ook een beetje schrik. Niet om te vertrekken maar om mijn dochter achter te laten. Een maand is niet lang maar ik ben nog nooit zolang vanhaar weggeweest en maak me toch een beetje zorgen. Ik weet dat ze goed opgevangen wordt maar toch ......
Verder ben ik volop de praktische zaken aan het regelen en begin ik toch langzaam mijn koffer te pakken.
Wat zal ik daar eten, heb toch wat zoekwerk gedaan
De Oegandese keuken bestaat uit traditionele gerechten met Engels, Arabische en Aziatische (vooral Indiase) invloeden.
Hoofdgerechten zijn meestal gericht op een saus of stoofpot van aardnoten, bonen of vlees. Hethoofdingrediënt isugali (maïsmeel) of matoke (gekookt en gepureerd groene banaan) De meer welvarende eten witte (vaak genaamd "Ierse") aardappelen en rijst in hun voeding. Soja werd gepromoot als een gezond voedsel in de jaren 1970 en deze wordt ook gebruikt, vooral voor het ontbijt.
Chapati, een Aziatische pannekoek, maakt ook deel uit van de Oegandese keuken.
Ugali (maïsmeelbrij) is een dikke pap voor het ontbijt.
Kip, vis, rundvlees, geiten-en schapenvlees zijn vaak gegeten, hoewel onder de armen op het platteland zou er een goede reden moeten zijn voor het slachten van een groot dier, zo wordt een geit of een koe en Nyama, (Swahili voor "vlees") niet elke dag gegeten.
Er worden verschillende bladgroenten in Oeganda geteeld. Deze kunnen gekookt worden in de stoofschotels, of dienen als bijgerechten. Amaranth (soort graan), nakati (beetje zoals spinazie) en Borr zijn voorbeelden van regionale groenten.
Fruit is overvloedig en wordt regelmatig gegeten.
Alssnack, schijnen degeroosterde sprinkhanen een delicatesse te zijn en dezezal ik dus zekermoeten proberen J
Geografie Oeganda of Uganda, officieel de Republiek Oeganda of de Republiek Ugandaligt in Oost-Afrika, midden op de evenaar engrenst aan Soedan, Kenia, Tanzania, Rwanda en Congo. De grens met Kenia en Tanzania loopt gedeeltelijk door het Victoriameer. Dit is één van de grootste zoetwatermeren ter wereld (ca. 68.000 m²). De oppervlakte van Oeganda is 236.040 km².. Al is het land over het algemeen vlak, de gemiddelde hoogte ligt rond de 1000 meter. Het hoogste punt punt is de Mount Stanley met 5110 meter. Taal De officiële taal van Uganda is het Engels. Daarnaast wordt er Luganda, Swahili en vele lokale talen gesproken.
Bevolking Het land telt elf verschillende inheemse bevolkingsgroepen. Hiervan vormen de Baganda de grootste groep, gevolgd door de Karamojong en Basogo. Daarnaast zijn er nog gemengde groepen en niet-Afrikaanse inwoners. De Pygmeeën wonen vooral in de bossen in het westen van het land. Religie
84% van de bevolking van Oeganda zijn christenen. De katholieke Kerk telt het grootste aantal aanhangers (41,9%), gevolgd door de Anglicaanse kerk van Oeganda (35,9%). Een minderheid van de bevolking is islamitisch.
Geschiedenis Over de oorspronkelijke bewoners van Uganda is weinig bekend. Aan het einde van de 19e eeuw kwam Uganda onder indirect Brits bestuur te staan en gedurende de eerste helft van de 20e eeuw werd een klassieke koloniale economie ontwikkeld, met voornamelijk cash crops (vooral koffie en katoen), aangevuld met gewassen voor lokale consumptie. Doordat de Britten vanaf eind 19e eeuw veel Indiërs naar Oost-Afrika haalden voor de aanleg van het Keniaanse en Ugandese spoorwegennet, groeide de Aziatische bevolkingsgroep flink.
In 1962 werd Uganda onafhankelijk van Groot-Brittannië. Uganda zou in de jaren na de onafhankelijkheid 8 regeringswisselingen kennen in 36 jaar, waarvan enkele gepaard gingen met zeer veel geweld. De instabiliteit van het land is door sommigen toegeschreven aan de enorme etnische verscheidenheid die Uganda kent.
De eerste regering van het onafhankelijke Uganda werd formeel geleid door president Mutesa, maar de uitvoerende macht lag in werkelijkheid bij premier Milton Obote. In 1966 nam Obote met behulp van het leger de macht over en benoemde zichzelf tot president. Protesten en geweld in Buganda werden door het leger, onder leiding van generaal Idi Amin, met harde hand onderdrukt.
In 1971 volgde een nieuwe militaire coup, nu door Amin. Zijn bewind genoot aanvankelijk de steun van de bevolking en de massale deportatie van Aziaten uit het land werd door vele Afrikanen toegejuicht. De populariteit van Amin nam echter snel af, net als zijn greep op het volk, dat hij probeerde te verdelen door de etnische tegenstellingen te benadrukken. Tijdens het gewelddadige bewind van Amin vielen naar schatting enkele honderdduizenden doden. Door interventie van Tanzania, dat het regime van Amin nooit erkend had, moest Amin het veld ruimen. Hierna volgden twee korte regeerperiodes die geen stabiliteit in het land brachten. Bij verkiezingen in 1980 kwam Obote opnieuw aan de macht als leider van het Uganda National Liberation Front (UNLF). Er brak weer een periode aan van zeer veel geweldaardigheden en binnenlandse onrusten. Volgens de meeste bronnen werden er door politie en leger zelfs meer slachtoffers gemaakt dan ten tijde van het Amin-bewind, ca. 500.000. Conflicten tussen de verscheidene etnische groepen in het leger leidden uiteindelijk tot het afzetten van Obote in 1985. Onderhandelingen tussen de verschillende partijen onder leiding van de Keniaanse president Moi, leidden tot niets. In januari 1986 greep de National Resistance Army (NRA), voorheen de Uganda Patriotic Movement, onder leiding van Yoweri Museveni de macht. Deze had tot dan toe als guerrillabeweging geopereerd tegen het bewind van Obote. Museveni werd de nieuwe president en vervult nog immer die positie.
Het noorden van Uganda wordt al 20 jaar geteisterd door conflict. De Lord Resistance Army (LRA) is een kleine rebellenbeweging met een cult-achtig karakter en zonder duidelijke politieke agenda. Het begaat voornamelijk misdaden tegen burgers, en ontloopt confrontaties met het Ugandees leger. Dit maakt het een moeilijk te bestrijden tegenstander.
In februari 2011 zijn terug verkiezingen in Uganda.
Ik denk eraan om toch één weekend voor mezelf te gunnen en zou dolgraag naar het Nationaal park Murchison Falls gaan.
Murchison Falls National Park is gelegen in het noordwestelijke deel van Oeganda en heeft een oppervlakte van 3860 km² . Het ligt op circa 6 uur rijden van Kampala en dankt haar naam aan de overweldigende watervallen die in het park te vinden zijn. Deze watervallen zijn uitermate spectaculair, de Nijl perst zich hier door een zes meter brede kloof in de rotsen en stort met donderend geraas veertig meter naar beneden. Per seconde stroomt er 360.000 liter water doorheen. Niet voor niets staat dit fenomeen bekend als de meest krachtige, natuurlijke stroming ter wereld.
De Nijl deelt het park in tweeën. Het meeste wild komt voor op het schiereiland, gecreëerd door de Victoria Nijl en Albert Nijl, in het noordelijke gedeelte van het park. Om deze reden worden game drives voornamelijk in dit gebied gemaakt. Olifanten, buffels, leeuwen, luipaarden, wrattenzwijnen en patas monkeys komen hier veelvuldig voor en tevens een grote diversiteit aan hertachtigen. Bovendien is Murchison Falls het enige park waar giraffen voorkomen, de Rothschild giraf. Langs het water zijn vooral nijlpaarden en krokodillen te vinden. Een ideale gelegenheid om deze van dichtbij te bekijken is door een boottocht naar de Murchison Falls te maken. De drie uur durende tocht gaat over een afstand van 17 km en eindigt bij de fameuze waterval. Voor een nóg beter zicht op de waterval is een wandeling naar de Top of the Falls aan te bevelen.
De Kaniyo Pabidi is een rustig deel van het park in het Budongo Forest Reserve. Hier kan men een wandeling maken door het regenwoud, op zoek naar chimpansees.
Via Be-More kan ik een heel weekend mee voor een heel schappelijke prijs ( 280,00) waarin 2 gamedrives zijn inbegrepen, een hike naar de top van de watervallen en een boottocht op de Nijl.
Ik hoop stiekem massa's wilde dieren te zien.Het liefst apen en leeuwen, maar ook nijlpaarden, giraffen, en???
Donaties ook geen succes, is niet moeilijk er wordt alom naar donaties gevraagd. Collectebussen zijn klaar en begin januari deel ik ze rond.
Uit Uganda heb ik ook niet veel nieuws.
Kinderen hebben daar nu vakantie tot half februari, wel leuk voor mij dat de school dan opnieuw start vanaf dat ik er ben. Ik zal onder ander ook les geven (basic - Engels) en ook voorlichting omtrent HIV - AIDS - malaria.......
Ik hoop veel te kunnen helpen op allerlei vlakken. Ik kijk er nu echt wel naar uit, het kan niet snel genoeg gaan.
Voorbereidingen hier zijn quasi in orde. Opvang is geregeld voor mijn dochter, de hond, de kat, het huis...... Ik heb nu wel nog een hele drukke periode op het werk maar dat is oké want de tijd vliegt. Hopelijk vliegt de tijd niet zo snel in Uganda :)
Prikken zijn in orde, pasport, verzekeringen, vlucht, backpackers..... nog enkele kleine zaken zoals een goeie zaklamp, muggenmelk en malariapillen. Ik ben zeker niet van plan om veel bagage mee te nemen, gewoon een rugzak met het hoognodige. Als ik iets tekort kom, koop ik het daar wel, zo steun ik ook een beetje de economie :).
Hierbij wil ik nog eens aansporen om het project te steunen, dit kan door een gift te doen via overschrijving op rekening 12.17.74.228, t.n.v. BIC/SWIFT-code: RABONL2U IBAN-nummer: NL17 RABO 0121 7742 28 met vermelding Katja Bataillie
Voor een meisje in een Afrikaans ontwikkelingsland is het niet makkelijk om een schoolopleiding te volgen en daadwerkelijk af te maken. Door onvoldoende hulpmiddelen en uitleg blijven schoolmeisjes tijdens de menstrutatieperiode vaak thuis, dit betekend dat zij 4-5 schooldagen per maand wegblijven. AFRIpads is een klein bedrijf in Uganda dat poogt hulp te bieden aan deze meisjes. Onderstaande link bevat op 1 pagina uitleg over niet alleen de manier waarop wij helpen, en al de positieve gevolgen uit onze bedrijfsvoering, maar omhelst ook een mogelijkheid om ons te steunen. De link naar deze pagina is:
Ons verzoek aan u allen is om deze link te bekijken en via uw eigen mail door te sturen naar diegene die: ons kunnen helpen, steunen of gewoon geïnteresseerd zijn.
Bij voorbaat dank en met vriendelijke groeten, namens AFRIpads:
ps: neem ook eens een kijkje op onze vernieuwde site: www.afripads.com
Ik heb deze pads gezien op mijn traningdag. Het zijn gekleurde uitwasbare katoenen bandjes die in in de slipjes wordt gelegd, zoals wij maandverbanden gebruiken. Ze kunnen een aantal keer gewassen worden en gaan dus een tijdje mee. Het idee is weeral zeer simpel maar brengt een wereld van verschil voor de meisjes in Uganda. Meisjes worden vaak afgezonderd tijdens hun menstruatie, ze hebben ook niet de mogelijkheid om hygiënisch rond te lopen tijdens hun menstruatie, de meeste behelpen zich met bananebladen. Je kunt je inbeelden dat deze niet echt absorberen en ze zullen ook wel niet lekker zacht zitten. De meisjes blijven dus vaak thuis tijdens de menstruatie en missen dan een aantal dagen school, wat erg is gezien het feit dat het voor deze meisjes niet zo evident is om een opleiding te mogen of kunnen genieten. De Afripads zijn echter nog een beetje te duur voor de Ugandese meisjes, daarom is het interessant om te donneren, zodat de pads voor een gunstigere prijs kunnen verdeeld worden.
Enkele weken geleden stuurde ik mijn persbericht, tot nu toe heb ik daar nog geen reslutaat van gezien, dus nog maar eens doorgestuurd, kwestie dat ze mij niet over het hoofd zien.
Geen groot nieuws in het project. Momenteel zijn er 4 vrijwilligers bij Pelido. Het bevalt hen blijkbaar goed want ze vinden geen tijd om nieuws te vertellen wat alleen maar kan betekenen dat ze geneten en zich niet teveel zorgen maken over het thuisfront.
Een vrijwilliger meldt dat ze nog steeds stoves aan het bakken zijn en dat dit project een groot succes kent. Er worden "housevisits" gedaan. Hierbij gaan vrijwilligers op huisbezoek bij de bewoners in de community. De community of de gemeenschap telt een 1200 gezinnen, verspreid over KIKENENE-KINONI. Door huisbezoeken te doen, hebben vrijwilligers zich op de noden van de zwakkere in de gemeenschap. Het betreft vaak zeer arme gezinnen waar grootouders instaan voor de opvoeding van hun kleinkinderen omdat de ouders overleden zijn aan aids. De kinderen kunnen niet naar school want ze moeten helpen op het land. Ze wonen in kleine huisjes waar ze samen met 4 of 5 op een matras op de grond moeten slapen. Ze hebben weinig hygiênisch voorzieningen. Qua gezondheid worden ze niet gecontroleerd, medische kosten zijn te duur. Vrijwilligers proberen hier de noden van de mensen aan te horen en zelf een handje mee te helpen.
Verder zouden de craftwomen een afzetmarkt gevonden hebben langs een drukkere weg richting Masaka. Dit kan alleen maar goed zijn en meer opbrengsten voor hen betekenen.
Er is ook een nieuwe watertank van 10.000 liter geplaatst. Super!
Momenteel niet zoveel te melden, buiten dat het koud is en dat ik eigenlijk wel blij ben dat ik in februari in Uganda zit, maar dat terzijde.
Blijkbaar is er bijna geen electriciteit in Kikenene waardoor we weinig nieuws van de vrijwilligers nu ter plaatste ontvangen. Dit is iets waar ik zeker rekening ga mee moeten houden.
Wij kunnen ons niet echt inbeelden hoe het is om geen electriciteit te hebben, maar je moet je maar inbeelden wat voor ons GEEN electriciteit is: geen licht, niet kunnen koken, geen verwarming, geen TV, geen PC, geen internet, niet kunnen wassen of drogen, geen koelkast (wat dezer dagen niet erg is ), telefoon niet kunnen opladen, en zoveel meer dingen waarvan ik nu echt de luxe van voorstel. Electriciteit is eigenlijk een luxe en niet echt levensnoodzakelijk als je weet dat de gemeenschap in Kikenene het 99% van de tijd zonder electriciteit moet stellen.
Electriciteit brengt natuurlijk wel vooruitgang en wij zijn ermee opgegroeid en weten van niet beter maar als je het bekijkt echt LEVENSnoodzakelijk neen, dat is het niet. Zo zie je maar dat wij ergens ook afhankelijk zijn om te kunnen leven, zonder electriciteit zouden we niet zo ver staan als dat we nu staan. Onze ganse economie is afhankelijk van electriciteit en zonder dit valt alles in elkaar.
Tot daar, mijn voorbereiding ligt een beetje stil tot januari. dan begin ik met mijn Lariam kuur en moet ik echt uitkijken voor opvang voor mijn dochter, hond, kat, huis..........
Gisteren "zussen van mijn dochter" gezien. In De zussen van mijn dochter keert Annemie Struyf terug naar Kenia, waar haar hartsvriedin Achieng weeskinderen een warme thuis geeft. . Prachtig programma, zeer aangrijpend ook.
De problemen die in dit programma aan bod komen, zijn ook de problemen die in Uganda voorkomen.
Wat mij steeds verwonderd is dat zowel in Kenia als Uganda er blijkbaar wel goede schoelen zijn, vaak privé kostscholen met kinderen in uniform(vind ik zo mooi). Jammer dat niet alle kinderen de kans krijgen om naar school te kunnen gaan.
Er zijn zoveel aidswezen, kinderen die op zeer jonge leeftijd geconfronteerd worden met de dood. Kinderen die op zeer jonge leeftijd aan hun lot worden overgelaten en zelfstandig moeten zijn. Kleine helden voor mij want ze houden de hoop op, ze willen naar school en vooruit geraken in het leven, heb ik respect voor.
Water halen aan de poel was ook een item, zoals ik eerder meldde moeten kinderen in Uganda ook vaak uren lopen naar een vervuilde poel om water te halen. Dit vervuilde water gebruiken ze om te koken, te wassen...... Pelido werkt aan deze problematiek. Er wordt volop gewerkt aan het bouwen van watertanken, om zo het regenwater op te vangen. Regenwater, water die zuiverder dan water uit een poel. Water die dichtbij beschikbaar is waarbij kinderen dan niet moeten zeulen met zware jerrycans en niet het risico lopen om aangerand te worden. Want het gebeurt vaak dat meisjes tijdens hun tocht naar water aangerand en verkracht worden, waardoor ze ook het risico lopen om zwanger te geraken of HIV op te lopen. Schrijnend is dit.
Algemeen wordt aangenomen dat mensen in Afrika zelf de oorzaak van hun situatie is. Ik geloof dit niet. Kinderen die aangerand worden en zo zwanger worden of HIV oplopen, neen, ik denk niet dat ze hierom vragen. Waarom worden ze aangerand? Ik denk deels door gebrek aan informatie over hun rechten. Verkrachtingen worden vaak in de doofpot gestoken, het is bijna iets normaals, het gebeurt, meisjes weten niet hoe ze moeten omgaan met mannen die avances maken, laten we niet vergeten dat vrouwen nog steeds zwaar onderdrukt worden en weinig recht tot spreken hebben.
Het oplopen van HIV is ook niet iets waar ze om vragen, er is polygamie waardoor het risico groter wordt om besmet te worden. Polygamie is nog altijd iets heel normaal in Afrika. Condooms zijn er niet zo ingeburgerd, dit vooral omwille van het geloof.
Pelido biedt daarom ook voorlichting aan volwassenen en kinderen. In de gemeenschap wordt over allerlei onderwerpen voorlichting gegeven; van schoon drinkwater en hygiëne tot hiv/aids-preventie en vrouwenrechten.
Voor ons lijkt de levenswijze in Afrika zeer achterhaald, maar het is hun levenswijze, al zo lang en verandering in mentaliteit zal niet van de één op de andere dag gebeuren. Daarom is het belangrijk dat wij helpen door te informeren en de mensen bewust te maken dat het ook anders kan.
Een verward bericht maar echt uit het hart, ik probeer te begrijpen, ik vrees dat mij dit niet altijd zal lukken. Als ik kijk naar zussen van mijn dochter dan vraag ik me af, of ik alles kunnen plaatsen. Ik heb schrik omdat ik niet weet of ik de problemen zal aankunnen. Het programma maakt mij er wel bewust van dat ik situaties zal meemaken die mij omwille van mijn karakter ontzetten boos zullen maken maar ik zal moeten relativeren.
Er zijn kerstkaarten beschikbaar van Be-More, de opbrengst gaat integraal naar Be-More, dus op termijn ook naar Pelido. Deze kunnen rechtstreeks besteld worden bij Be-More zie www.be-more.nl/kerst.
mij gaan ze niet stekken hoor, die muggen. Dosis Lariam pillen, die ik uiteindelijk blijkbaar goed verdraag (al ben ik iedere 2de dag na iname wel wat somber geluimd ben) en die ik dus verder 1x weerk moet innemen.
heb ik hier goed aan gedaan, wat bezielt me toch.....?
), telefoon niet kunnen opladen, en zoveel meer dingen waarvan ik nu echt de luxe van voorstel. Electriciteit is eigenlijk een luxe en niet echt levensnoodzakelijk als je weet dat de gemeenschap in Kikenene het 99% van de tijd zonder electriciteit moet stellen.
