Morgen is de eerste dag, de eerste dag van een nieuw leven. Een gezonder en hopelijk langer leven.
Ik word dit jaar tweeënveertig. Sinds mijn twaalf jaar worstel (klinkt beter dan sukkel) ik met mijn gewicht. Tijdens mijn tienerjaren en mijn studententijd was ik al een fors uit de kluiten gewassen kerel, maar toen deed ik nog veel aan sport en viel het eigenlijk nog wel mee. Maar toen begon mijn professioneel leven en ging het van kwaad naar erger: een zittend beroep en veel minder sport.
Sindsdien wisselen de diëten (of soms enkel de voornemens tot) en de à volonté-periodes zich af.
Waarom probeer ik na al die mislukkingen, die processie van Echternach opnieuw? Waarom weer die misschien tevergeefse moeite? Ben ik misschien een masochist?
Wel, ik ben bijna tweeënveertig en dus niet meer piep. Om in de Mont Ventoux-stemming te blijven: ik ben al over de berg, nu ben ik aan de lange en laatste afdaling begonnen. Nu voel ik me, ondanks al die kilos, nog heel goed en mankeer ik, denk ik, nog niets. Ik wil dus de laatste trein naar een gezonder leven niet missen, want misschien is er geen volgende meer...
Een tweede reden is dat ik op mijn negenendertigste trotste vader geworden ben van een flinke en mooie dochter. Je hoeft geen wiskundig genie te zijn om uit te rekenen dat als mijn dochter eenentwintig wordt dat ik dan al zestig wordt enz... Graag zou ik toch nog mijn dochter op eigen krachten en, zoals altijd grapje-, met de nodige stijl naar het altaar willen leiden. En als we ons dan toch aan fictie bezondigen (of dit werkelijkheid wordt, hoop ik nog persoonlijk te melden), dan droom ik ervan toch nog mijn eerste kleinkind te zien. Het einge compromis dat ik hier wil maken is dat ik op die leeftijd de Mont Ventoux niet meer zal beklimmen. ;-))
Last but not least, wil ik mijn vrouw, mijn allerliefste nachtegaaltje uit Antwerpen, niet vergeten. Ze leerde mij kennen, in 1999, toen ik minstens twintig kilo lichter was. Ook haar wil ik terug de ferme man schenken die ik toen was, qua gewicht dan, want op leeftijd heb zelfs ik geen vat.
Hoe ga ik dit doen? Dat is natuurlijk het moeilijkste stuk, dit is het put your money where your mouth is-deel.
In alle eerlijkheid: ik weet het nog niet. Ik hoop een succesformule gaanderweg te ontdekken en verder te verfijnen, optimaliseren.
Ik weet wel wat ik niet wil: medicijnen, geprul met keukenweegschalen, hele dagen één soort groente, fruit of andere voedingstof eten, superslanke en pedante diëtistes die me elke week afkeurende blikken geven, dure fitnesshypes...
Ik hoop met kleine en ,indien nodig, grotere bijsturingen mijn huidig leven en levenspatroon te veranderen, zodat ik mijn doel bereik binnen de gestelde periode. Mijn mannequinambities heb ik al enkele jaren geleden opgeborgen, wel ik heb de drive nog om een gezonder en lichter (letterlijk) leven te leiden. Zonder evenwel alle geneugtes van het leven, zoals het gezellig en lekker tafelen (inclusief wijn) onder familie en vrienden op te geven. Dit is voor mij zeer belangrijk en waardevol.
Ik heb wel voor mezelf enkele vuistregels in gedachten, waarvan ik denk dat ze noodzakelijk zijn om mijn doel te bereiken. Gaanderweg zal ik ze bijsturen, veranderen en misschien zelfs laten vallen. Ik ga ze ook niet allemaal tegelijk toepassen. Ik heb in het verleden al ervaren dat een zachte revolutie veel meer resultaat geeft (zeker op lange termijn), dan een putch. Ik ga beginnen met de volgens mij vier belangrijkste regels uit te kiezen en toe te passen. Als ik een vuistregel met succes een maand heb toegepast, dan beschouw ik deze als verwezenlijkt, als verworven en neem ik een nieuwe vuistregel erbij tot ik alle vuistregels deel van mijn levenspatroon heb laten worden.
Deze vuistregels zijn (voorlopig):
Drink elke dag twee liter water.
Probeer minstens tweemaal per week minstens een uur te sporten.
Neem zoveel mogelijk de fiets naar het werk, naar de stad, naar school of naar vrienden. Ga meer te voet, laat de wagen staan. Neem de trap. Stuur de tuinman naar huis en onderhoud zelf je tuin. Beweeg op elk moment van de dag.
Laat de tussendoortjes (snoep, broodje, ijsje...) zoveel mogelijk als je alleen bent.
Probeer zo gevarieerd en vers mogelijk te eten. Afwisselen is de boodschap!
Probeer kleinere porties te eten.
Eet minstens twee stukken fruit per dag.
Drink minder frisdranken (ook light-frisdranken).
Verstevig uw buikspieren: doe honderd oefeningen per dag.
Bouw een rustdag (minder eten) na een avondje stappen of een uitgebreid en copieus diner.
Om te beginnen kies ik voor voor volgende vuistregels:
Drink elke dag twee liter water.
Probeer minstens tweemaal per week minstens een uur te sporten.
Neem zoveel mogelijk de fiets naar het werk, naar de stad, naar school of naar vrienden. Ga meer te voet, laat de wagen staan. Neem de trap. Stuur de tuinman naar huis en onderhoud zelf je tuin. Beweeg op elk moment van de dag.
Laat de tussendoortjes (snoep, broodje, ijsje...) zoveel mogelijk als je alleen bent.
Ik ga elke dag bijhouden of ik met succes volgens mijn vuistregels geleefd heb. Ik zal dit in een tabel bijhouden, zodat ik alles eenvoudig en overzichtelijk kan bewaren voor het nageslacht. Ook mensen die me willen volgen en/of steunen, kunnen dit document bekijken.
Ja, waarom begin ik met deze blog? Ik hoop dat het schrijven van een blog therapeutisch (lees: vetafstotend) zal werken. De tijd en de rust nemen om alles te overdenken is volgens mij heilzaam en tegelijkertijd confronterend.
Waarom een blog? Hopelijk zullen er mensen mijn blog lezen en zorgt dit voor een beetje sociale controle. Misschien zijn er ook mensen die mij tips kunnen geven. Shoot, zou ik zeggen, u dankend bij voorbaat.
Ik probeer u minstens wekelijks een stand van zaken te geven. Een stand van zaken van de harde cijfers (gewicht, BMI, het aantal succesdagen en het aantal flopdagen...), maar ook van mijn emoties en beleving van de afgelopen week. Tevens zal ik ook de gehanteerde vuistregels waarderen en waar nodig bijsturen of afvoeren.
In het begin zal ik waarschijnlijk meer dan één keer rapporteren, je weet wel: nieuwe borstels keren beter...
