Het laatste jaar heb ik weinig van me laten horen, waarvoor mijn excuses. Dus even een update. Ook omdat ik eindelijk mijn eerste reactie op mijn blog binnen heb. Bedankt Frank voor uw interesse.
Vorig jaar was het mijn doelstelling om de Mont Ventoux in één keer te beklimmen, ondanks het feit dat ik het jaar er voor, in oktober 2008, nog zou goed als ongetraind was. Het is me uiteindelijk gelukt, zelfs in zware weersomstandigheden: rukwinden tot 200 km/u op de top. Mijn tijd was 3u36. Ik wist vooraf dat ik mijn eigen ritme moest aanhouden en dat ik me niet mocht laten verleiden om al die wielrenners die me voorbijstaken te proberen te volgen. En er zijn er me véél voorbijgestoken... Op de laaste 5km heb ik er op mijn beurt veel voorbijgestoken, die gestopt waren of die te voet de berg verder beklommen. Verder wist ik dat ik een constante snelheid moest aanhouden, ook op de vlakkere stukken. Op de vlakkere stukken kan men dan recuperen. Ik heb de hele rit, kant Bédoin, op mijn eigen tempo gereden, t.t.z. hartslag rond de 150 hartslagen per minuut houden en maximaal tot 170 laten oplopen op de steilste stukken. Dit betekende een snelheid rond de 6 km/u. Ik heb de top bereikt zonder echt uitgeput te zijn, ik was ook zeer snel gerecupereerd. Waar ik me wel serieus misrekend heb, is het aantal liter vocht. Ik had 3 bussen van 750ml bij en dit is voldoende voor iemand die er maar 2 uur over doet, maar ik zat al enkele kilometers voor Châlet Renard zonder drank. Gelukkig is een vriend, iemand die jaarlijks de Mont Ventoux beklimt, enkele blikjes cola gaan halen in de châlet. Op dat moment had ik serieuze krampen in mijn buik én bovenbenen; beide te wijten aan te weinig vocht naar het schijnt.
Het is een unieke ervaring boven op de top! Men wordt inderdaad euforisch en de beklimming neemt dan heroïsche proporties aan, maar het feit is dat iedereen die zich goed voorbereidt en zijn verstand tijdens de beklimming erbij houdt deze beklimming aankan.
Dit jaar ga ik opnieuw en ook weer met Sporta. De microbe heeft me gebeten: zowel de berg, als het Sporta-evenement. Vorig jaar was het groepsgevoel tussen de 2.500 Vlamingen geweldig groot, wat een enorme boost gaf. Ook de organisatie en de begeleiding door Sporta waren ongelofelijk goed en dit met bijna alleen maar vrijwilligers. Prima gedaan, Sporta!
Ik sta serieus achter met mijn training: in 2010 heb ik tot op vandaag 455 km gefietst. Daar moeten toch nog 2.000 km bij komen, maar dat zal moeilijk worden. Vorig jaar had ik net 3.000 km gefietst van oktober tot aan de beklimming in juni. Dat zal ik dit jaar niet halen. Maar ik ben nu wel beter in conditie dan vorig jaar. Gisteren heb ik een fietstocht van 92 km zonder al te grote problemen afgerond, ondanks de felle wind en dat we met drie waren, wat het eigen tempo aanhouden bemoeilijkt.
Ik weeg vandaag rond de 120 kg. Dit is ongeveer zoals vorig jaar. Zoals elke Ventourst weet: elke kilo teveel kost 3 minuten tijdens de beklimming. Hopelijk gaan er nog 10 kilo tegen 19 juni af..
Mijn trainingsplan ziet er nu als volgt uit: in april veel kilometers maken aan een rustig tempo. Bij mij is dit onder de 150 hartslagen per minuut, liefst rond de 140. Bedoeling is om nu een grote uithouding op te bouwen, om daarna intensiever, lees hellingen, te trainen. Vergelijk het met een pyramide: hoe breder de basis hoe hoger men kan gaan. Begin mei heb ik een korte fietsvakantie (5 dagen) in Wales gepland en dat zal de eerste kennismaking met de hellingen zijn. En daarna elke weekend naar de Ardennen en in de week rustig blijven trainen.
Ik ga nu weer af en toe iets van mij laten horen op mijn blog. Beloofd!
