Het is 14 dagen geleden dat ik nog iets aan mijn blog toegevoegd heb. Hier ben ik helemaal niet trots op; ik schaam me zelfs...
De eerste week had ik absoluut geen zin om ook maar een beetje op mijn eten te letten (lees: alles wat eetbaar was en mijn pad kruiste, eindigde in mijn mond) of ook maar één minuut aan sport te doen. Toch was ik vorige maandag nog op mijn gewicht van de week daarvoor gebleven, namelijk 129 kg.
Vorige week had ik een griepje en heb ik bijna een volledige week zweterig en miserabel rondgelopen. Afgelopen zaterdag hebben we de verjaardag van mijn liefste dochtertje gevierd: ze is drie jaar geworden. Natuurlijk was het hek weer van de dam wat eten en drinken betreft. Vlamingen blijven Bourgondiërs... is dan mijn zeer mager excuus (toch iets dat mager is ).
Vanmorgen viel het alweer mee: 129 kg, status quo dus!
Op mijn werk heb ik een collega toevertrouwd dat ik de Mont Ventoux wil beklimmen en rarara: de volgende dag wisten al mijn collegas het! De druk wordt nu wel heel hoog: een eventuele mislukking zal nu ook op mijn professioneel leven een invloed hebben. Ik neem me voor, omdat het nu sneller donker en dus kouder is, om mijn hometrainer weer van onder het stof te halen.
De volgende week moet absoluut een goede week worden. Ik hoop op 128kg af te sluiten.
).
