Hier zijn we dan! Kurt, Evi en Kobe Cools Trotse ouders en grote broer van Marie Yanit
We proudly present... Marie Yanit 27-10-2007 officieel onze dochter op 08-05-2008
"Marie's corner"
"Marie's place"
Marie, ons langverwachte prinsesje
zus van Kobe - dochter van Kurt&Evi
14-05-2008
"38 lentes"...
Aiaiai, 14 mei = elk jaar een rimpel erbij !
Deze ochtend, zeg maar nacht, om 4.00 klaarwakker... waarom? Geen idee. Na wat woelen en zuchten om 5.00 uit bed, ...begon het nog te regenen ook! Echt een leuk begin van een "lange" verjaardag...
Enfin, ondertussen zijn alle donderwolken volledig opgeklaard boven Hingene en fluiten de vogels weer vrolijk. Deze voormiddag allez/retour Brussel voor VISA, maar morgen moet ik nog eens terug! Het was onmogelijk op enkele uurtjes drie VISA in orde te brengen, zucht/steun/kreun, maar ja , 't is voor de goede zaak.
De aankomstkaartjes worden gedrukt, de reis is verder helemaal geregeld, haar koffer staat klaar, haar bed is opgedekt, morgen wordt de babyborrel geregeld en dan ...is het weeral bijna weekend. Het laatste zonder Marie ! Gelukkig is het heel gevuld : we gaan nog eens goed dansen & swingen - eten & drinken en dan om af te sluiten Kobes' laatste voetbaltornooi en een lentefeest.
Heb zondag trouwens de mooiste moederdag van mijn leven beleefd : 's ochtends een verrassingsontbijt opgediend op het terras en een mooi geschenkje van Kobe. 's Middags kwam Kurt op de proppen met een prachtig (dankuwel Kaatje ;o)) "roze" boeket dat Kobe me overhandigde "uit naam van Marie"... ja, ik snifsnif natuurlijk, helemaal van slag! Ik voel me nu echt compleet, 't is raar, maar waar.
Volgende week verhuis ik mijn administratie en kantoor naar de thuisbasis, zodat ik tussen de papjes & pampertjes de zaak aan het rollen kan blijven houden.
Laat de zomer maar komen, jongens! Ik ben er klaar voor.
Vooral nu ik de warmte in mijn eigen hartje terug voel stralen, mens, wat zaten mijn emoties op slot,zeg! Deze morgen hoorde ik mezelf meezingen met de radio in de wagen en plots besefte: hé, that's me! Wat was het langgeleden dat ik de radio harder heb moeten zetten om mijn eigen "overtuigende" kattengejank niet te moeten aanhoren ;o)) I'm back!
Gisteren heel drukke, maar fijne dag gehad. Onze reis is geboekt, vertrek 24/5 met een nachtvlucht en terug op 31/5 's ochtends, dus voor de liefhebbers : wij landen met ons prinsesje om 8.25 en iedereen is welkom op Zaventem! De prikken zijn gezet, zonder "in zwijm vallende" mannen, wauw, wat een echte venten heb ik toch in huis ;o))
Mijn werk op de zaak ging eindelijk eens vanzelf, hiphip voor het teruggekeerde concentratievermogen, enfin, alles valt weer in de plooi.
's Avonds nog een heerlijk terrasje met de vriendinnen om de dag feestelijk af te sluiten.
Het moet gezegd, het leven van een moeder van twee valt wel mee :o))
Vandaag al eens nakijken wat er allemaal in de koffer moet en dinsdag een allez-retourtje Brussel voor onze visa.
Ondertussen hebben we het lekker druk met allerlei plezante activiteiten en kunnen we volop genieten van onze "nette" tuin.
8 mei 2008 - de dag dat we mama en papa werden van Marie
EINDELIJK !!!
Deze namiddag rond een uur of vier kwam het verlossende telefoontje van FIAC : vandaag is tijdens de rechtzitting het adoptievonnis uitgesproken en mogen we onszelf de supertrotse ouders EN grote broer noemen van YANIT COOLS. Haar naamsverandering volgt via een rechtsprocedure hier in België.
We bekijken vandaag wanneer we kunnen afreizen, maar we denken dat het inderdaad rond 23/5 zal zijn , misschien iets later,voor een week, eventueel verlengd met een paar dagen, indien nodig voor de erkenning door België.
OEF, ZUCHT...
groetjes van zij die zijn opgelucht ;o)))
THE PAST IS HISTORY THE FUTURE A MYSTERY THE PRESENT A GIFT
't Is niet te geloven, maar toch de waarheid : rechtbank uitgesteld wegens computerpanne door electriciteitsproblemen. Morgennamiddag proberen ze het opnieuw... en wat zal er dan weer fout lopen?
Radeloos, moedeloos, onzeker, ... ik ben helemaal "plat", mijn batterij is leeg.
Ik kan niet denken aan Marie zonder angst en ik begin soms te denken: gaat het ooit wel eens in orde komen?
Zo ben ik nooit geweest en eerlijk ik heb dit niet verdiend , wij hebben dit niet verdiend!
Ja, vandaag is het dan eindelijk 7 mei! Als de goden ons welgezind zijn worden we vandaag officieel voor de tweede keer mama en papa en dit door het vonnis dat de rechter van de Rechtbank van eerste aanleg in Addis Abeba velt. In feite komt het erop neer dat hij het adoptiecontract tussen de vertegenwoordigers van het kind,ons en de wet legaliseert.
Van een euforisch gevoel is momenteel nog geen sprake ,wel buikkrampen en een hoop zenuwen (het lijken wel weeën ):o(( Waarschijnlijk zullen we pas morgen vernemen of alles vlot is verlopen en het verleden heeft mij geleerd niet te hard van stapel te lopen en met de twee voetjes op de grond te blijven tot het nieuws bevestigd wordt door FIAC. Enfin, van een ezelsdracht en een zware bevalling gesproken!
Voor alle zekerheid doe ik zodadelijk een mailtje naar FIAC om zeker te zijn dat ze de zaak niet vergeten op te volgen.
Ik kom terug vanaf het moment dat ik meer zekerheid heb.
Ik hoop dat de rechter met het goede been uit bed stapt en ons vonnis uitspreekt, zodat we eindelijk kunnen beginnen aftellen.
De afgelopen dagen was er voldoende afleiding om het "lange" weekend door te spartelen. Erg hé, dat je schrik krijgt van een beetje vrije tijd! Uiteindelijk heb ik toch nog eens "stevig" aan mezelf gedacht ook en ben vrijdag gaan shophoppen met een achterbank vol kleurige zakken als resultaat. Ik kan er wel even tegen nu en zal niet in mijn blootje moeten rondlopen de komende maanden ;o))
Met 21 kg minder mee te sleuren, wordt winkelen terug een aangename tijdsbesteding. Moet gezegd dat het echt HEEL lang geleden was, dus toch (hoewel op het nippertje van "trop is te veel") gepermitteerd. In ieder geval: ik zal helemaal assorti zijn met onze dochter, want deze zomer is "kleur" mijn motto!
Het weekend hebben we doorgebracht tussen het grasgroen van de voetbalvelden, waar Kobe heeft geschitterd als een rasechte goalgetter en wij ondertussen werden voorzien van een gezonde teint. Al bij al toch een fijne tijd.
En nu de laatste countdown naar woensdag, dus alsjeblieft ALLE duimen stijf en fingers crossed, schietgebedjes en rozenkransjes, alles wat maar helpen kan DOEN!
Marie, ons langverwachte prinsesje
en dan is het EINDELIJK zeven mei.
