Hier zijn we dan! Kurt, Evi en Kobe Cools Trotse ouders en grote broer van Marie Yanit
We proudly present... Marie Yanit 27-10-2007 officieel onze dochter op 08-05-2008
"Marie's corner"
"Marie's place"
Marie, ons langverwachte prinsesje
zus van Kobe - dochter van Kurt&Evi
11-04-2008
Marie komt niet in mei...
Deze namiddag belde Ann van FIAC me op. Ze had gedacht dat ik haar zou gecontacteerd hebben deze week ,vandaar dat ze zelf even belde om te informeren hoe het ermee ging. Tegelijkertijd bevestigde ze mijn angstig voorgevoel dat de mogelijkheid om alsnog mee te reizen met de mei-groep nu echt onbestaande is. De andere vijf koppels met een toewijzing 26/2 zullen hun kindjes eind mei afhalen in Addis, waarvan eentje met escorte, maar "Yanit" zal niet meekunnen.
Hoewel ik wist dat dit zou gebeuren, was het toch een zware klap om te incasseren en kromp mijn maag ineen. Ze doen al het mogelijke om ons zo snel mogelijk te laten afreizen na rechtbankdatum, maar kunnen niets beloven.Er zou een mini-groepje gevormd worden voor drie koppels,twee van FIAC en 1 van Sourire d'Enfants uit Wallonië,die dan samen zouden kunnen reizen. Garantie om terug te zijn voor 14/6, zoals we hadden aangekaart, is er niet. We moeten hoe dan ook afwachten tot uitspraak van ons vonnis en dan kunnen we pas concreet stappen zetten in de richting van onze afreis.
Volgende week verwachten we wel nieuwe foto's van ons Marie. Bart heeft er mooie gemaakt naar het schijnt en ze worden ons per post toegestuurd. Hoe raar het ook klinkt en hoe blij ik er ook mee zal zijn, ik ben er ook een beetje bang voor. Bang om nog meer bewust te worden van de afstand die er tussen ons bestaat en de onmacht om daar iets aan te veranderen. Meer dan drie maanden moeten wachten op een kind dat al zo lang in je hart&gedachten leeft is echt onmenselijk lang!
Welkom thuis Simon, Marie-Lou, Obe en de anderen...
Deze morgen zijn de 5 families geland op Zaventem! Bij het ontwaken was dit de eerste gedachte die bij me opkwam en heeft me sindsdien nog niet losgelaten. Ik kan me al voorstellen welke emoties daarbij gepaard gaan. Aan alle ouders en familie: geniet van deze onvergetelijke momenten, wij zijn in gedachten bij jullie!
Speciaal voor Inge&Jef : bedankt voor de dagelijkse updates via jullie blog. Jullie dagboek was niet alleen voor jullie familie&friends een waardevol instrument, maar ook voor ons als ongeduldige, popelende mama's&papa's "to be" een zeer leuke manier om ons al een beetje dichter bij ons kindje van ver te wanen.
En wij... wachten op een telefoontje van FIAC met nieuws uit het Amba.
... zijn wij officieel de trotse papa & mama en NATUURLIJK grote broer van Marie Yanit !!!
Nu de ergste emotie een beetje geluwd is , probeer ik weer "on the bride side of life" te kijken. Precies binnen 1 maandje (klinkt ook al veel minder lang ;o)) is ons gezinnetje eindelijk compleet en komt onze felbeproefde wens eindelijk uit : twee kindjes, aan elk handje één - dat is wat mijn moederhart altijd wilde.
Voor de organisatie van de afreis vertrouwen we op de ervaring en het engagement van de FIAC-verantwoordelijke. We zijn er wel van overtuigd dat ze alles in het werk stellen om de kindjes zo vlug als mogelijk thuis te krijgen. Het is vooral de rechtbank die momenteel stevig roet in het eten gooit : uitstel, extreem late data,etc... Het zal nog spannend worden om alle toegewezen kindjes tegen eind juni af te halen in het Amba, het zijn er ondertussen al 12 of 13 bij mijn weten. Ik denk dat het eerder half juli zal zijn. Wij hopen uit de grond van ons hart tegen half juni terug te zijn, maar het zal er erg om gaan spannen.
Genoeg "stof tot nadenken" voor slapeloze nachtjes, maar eens komt de dag dat dit allemaal voorbij zal zijn.
Nog even : aan alle ouders die me de laatste dagen met raad, daad en info hebben bijgestaan, MERCI !
Ik maak straks een paar kiekjes van "Marie's corner" & "Marie's place" Thema ? Think pink :o))
Marie, ons langverwachte prinsesje
