Vrolijk Pasen! Hier is alvast een haasje of twee gepasseerd, ik hoop voor jullie hetzelfde.
Ik heb er twee zalige weken opzitten. We begonnen wel met een valse start: Bart werd ziek (misselijk) net voordat zijn tweede vlucht (in Abu Dhabi dus) vertrok, en is van het vliegtuig gehaald. Heeft dan een nachtje doorgebracht in een hotelkamer in de luchthaven, na de hagelwitte vloer van de luchthaven ondergekotst te hebben. Ik was een dag voor zijn geplande aankomst naar Kaapstad gereisd met de bus om hem te kunnen opwachten op de luchthaven, maar heb dus een nacht moeten bijboeken en nog een dag alleen daar doorgebracht. Niet leuk, en helemaal niet zoals we het ons hadden voorgesteld, maar goed: 24u later dan gepland is Bart dan toch gearriveerd. Auto opgepikt (een oud model omdat de waarborg op een nieuwer model teveel was voor onze creditcard), en stad ingereden (met wat sightseeing wegens verkeerd gereden uiteraard). Leuke backpackers en zicht op de Tafeberg vanop ons balkon en vanuit de ramen, zelfs vanuit de douche!, een beetje rondgewandeld (het parcours dat ik de dag voordien in m'n eentje gedaan had :s)). De volgende dag lag de Tafelberg gehuld in een wolk, dus zijn we naar Cape Point gereden: mooie rit langs de kust, tot aan Kaap de Goede Hoop. Mooie wandeling gemaakt en de vreemde currents gezien rond de Kaap... Geen wonder dat menig schipper die niet gerond kreeg. Daarna op de terugweg gestopt bij de penguins in Simonstown. Grappige kleine beestjes, die behoorlijk wat lawaai kunnen maken (ze worden niet voor niets 'Jackass Penguins' genoemd). De volgende dag lag de Tafelberg open en bloot te blinken in de zon. Ideaal dus. Stevige schoenen aan, flessen water mee, en off we go. We kozen een wandeling van een dikke 2 uur uit, die vrij steil naar boven ging. Stevige klim, in de hete zon, maar zeer de moeite. Dan met de kabellift naar beneden: een mooie beloning voor de geleverde inspanning. Het is geweldig hoe die berg het uitzicht in de stad (van beneden uit) bepaalt: van overal heb je er prachtige zichten op, en ik heb in de buurt van Graaff-Reinet een gelijkaardige berg gezien, maar deze is echt veel imposanter, en dan die grote stad die aan haar voeten ligt... Mooi.
Op vrijdag zijn we vertrokken richting Swellendam. Een stuk van de weg hebben we langs de kust afgelegd (met een stop in Hermanus bijvoorbeeld, waar nu geen walvissen te zien zijn helaas), met prachtige zichten op de woeste zee en de rotskusten. Daar 's avonds gegeten in een klein restaurant dat eigenlijk een home cooking - concept bleek: we schoven aan en aten wat de pot schafte, en dat was een bijzonder geslaagd menu, voor bijna geen geld, zoals we elke avond eigenlijk heel goedkoop zijn gaan eten (omrekenen naar euro's is af en toe de moeite waard).Van daaruit de volgende dag naar De Hoop Nature Reserve gereden. De eerste dirt-road test voor onze oude Toyota Tazz... En platte band natuurlijk. Waren het domein nog niet tegoei binnengereden of het was al prijs. Bart heeft zijn skills mogen bovenhalen, echte man als hij is was het natuurlijk peanuts... Bovendien was het ook nog slecht weer geworden, waardoor we gewoon maar even zijn uitgestapt uiteindelijk om naar de witte duinvlakte daar te gaan kijken, mét regenjas en trui aan zowaar. Dan maar terug naar Swellendam, iemand gezocht die op een zaterdag onze band wilde plakken (want zonder reserveband aan de Route 62 beginnen zagen we niet zitten), en nachtje extra gebleven dus een hutje geboekt in een backpackers (very basic en very cold), en de volgende dag scheen de zon gelukkig alweer.
Dan verder op weg, via Cape Aghulas: het meest zuidelijke punt van Afrika. Ook weer mooi! Rijden in Afrika is trouwens echt een volwaardig deel van de reis: je valt van de ene verbazing in de andere, met telkens andere landschappen. Vis gegeten in de meest zuidelijke haven van Afrika (jammie). Verder naar de Route 62 (de wijnroute) tot in Montagu, waar we in dezelfde B&B onderdak vonden als waar Jolien en Jeroen een maand eerder geslapen hadden. Dat vonden de eigenaars natuurlijk geweldig :). 's Avonds nog in de baden van de hot springs daar gezeten (water van 40°C onder een sterrenhemel... alleen jammer dat het deel was geworden van een zeer commercieel en duur hotelcomplex, waardoor de charme wel wat verloren ging... maar 'lekker' anayway).
Op maandag reden we van Montagu op ons gemak naar Oudtshoorn, via de Seeweweekse Pas (onze eerste echte bergpas, om te oefenen voor wat zou komen). Veel struisvolgenfarms en wijngaarden onderweg. In Oudtshoorn ben je bijna verplicht om struisvogel te eten (is bovendien gezond), dus hebben we dat gedaan, en amai, het was de moeite. Ik denk dat we er een heel goed adres hadden uitgepikt (handig, zo'n Lonely Planet ;)): superlekker. Ja, als Europeaan ben je een rijke toerist in Zuid-Afrika: in verhouding kost het allemaal niet zo veel...
En na Oudtshoorn was het tijd om eens 'thuis' te komen in Plett, en aan Bart te tonen waar ik mee bezig ben geweest de afgelopen maanden. Via de Swartbergpas (prachtige bergpas, toch wel een dik uur dirtroad, maar onze Tazz heeft het gehaald, gelukkig want dat was echt de moeite. Ik zou zeggen 'zie foto's' maar die zeggen niet wat je in realiteit ziet en voelt natuurlijk) en de Meiringsepoort de R62 verder gevolgd, en door naar Plett. Daar waren ze blij ons te zien! De dagen nadien hebben we the Crags bezocht en de school daar (Bart werd meteen mee ingeschakeld om leeslesjes en life skills te geven), Plett wat verkend en bewonderd, een stevige hike op Robberg (waar de zeehonden het beste van zichzelf gaven, en de zee ook: zo woest als de laatste dagen heb ik ze nog niet gezien hier, zal wel met de komst van de winter te maken hebben), de suspension bridge in Tsitsikamma National Park (jammer genoeg te wilde zee om te kunnen kajakken op Stormsrivier), en op zaterdag een laatste ontbijt...
en alweer tijd om afscheid te nemen. Snif.
Het was alleszins de moeite, ik heb maar weer eens heel duidelijk beseft wat voor een mooi land dit is, en wat voor een gelukzak ik ben :).
Nog geen nieuws over mijn visum, dus ik wacht nog af: leef ik hier nog 8 weken verder in de illegaliteit of niet? Haha. We moeten vandaag ook alweer afscheid nemen van een huisgenoot: Katrien gaat nog wat rondreizen met haar ouders en dan naar huis. En toen waren de negertjes nog met 3... Het wordt rustig hier. Maar nu gaan we verder met z'n drietjes Pasen vieren. Met een zelf samengesteld en bereid menu: smullen maar!
Vakantie-update!
Examens op Plett Sec, en een paar verlofdagen, dus ik heb niet veel gewerkt de
laatste tijd Maar ik ben dan ook al over de helft en ik moet toch ook een
klein beetje van het land gezien hebben voor ik weer naar huis ga.
Vorige week
hebben Jolien en Jeroen me vereerd met een bezoekje op hun tour van Kaapstad
naar Johannesburg. Hoewel alles hier goed gaat, is het toch fijn om vertrouwde
gezichten te zien! Ze zaten al vol reisverhalen, en we hebben hier dan nog een
beetje aan verkenning gedaan: de Heads in Knysna, een stevige wandeling in
Tsitsikamma National Park (ottertrail, maar geen otter te zien; wel veel
geklauter over rotsen niet leuk voor mensen met hoogtevrees! Maar toch de
moeite toen we bij de waterval uitkwamen), het strandleven van Plett, een
schoolbezoek bij the Crags De paar dagen waren snel voorbij. Jeroen moet nog
wat werken aan zijn angry white boy-mentaliteit, maar Jolien vindt alles al lekker,
dus dat zit wel snor! Ze hebben wat kleur gekregen, al heeft Jolien de andere 2
weken nog wel nodig om haar maximum te bereiken
Vrijdag tot
zondag zijn we dan met de huisgenoten (behalve Ben en Sharon, die teruggekeerd
zijn door autotoestanden, en jammer genoeg veel te vroeg naar huis moeten door
gezondheidsproblemen) in Graaff-Reinet op weekend geweest. Auto gehuurd (mooie
knalrode VW Polo), en met 5 meiden erin over de dirt road langs de bergen op
Niet goed voor de zenuwen, maar het is gelukt (links rijden valt trouwens wel
mee, vooral links schakele is moeilijk!). Onderweg (5u rijden) veel niks, en af
en toe een dorpje of een stopplaats, zoals Angies G-spot, een zeer vreemde
kampeerplek, waar we iets gedronken hebben en gebruik gemaakt van de service 4u2pee.
Zie fotos... Das juist het leuke aan hier rondrijden he: altijd wel iets te
beleven. Ook dieren onderweg, zoals schildpadden, apen, struisvogels bieden
afleiding. En prachtige uitzichten natuurlijk. Gelukkig is de weg niet overal
even slecht.
Onze
backpackers werd uitgebaat door een ouder koppel dat heel vriendelijk en,
uiteraard, een tikje vreemd was, maar we lagen daar goed. In het dorp valt niks
te beleven, maar het ligt midden in Camdeboo National Park, en dat is
magnifiek. Zaterdag reden we naar de Valley of Desolation en het zicht van
boven op de berg was inderdaad eentje van verlatenheid. Geweldige rotsformaties
en kloven, met cactussen en hagedissen en roofvogels Heerlijk. Daarna reden we
iets verder het game reserve in, beetje dieren spotten: gemsbokken, impalas
struisvogels, buffels, elanden, vervet monkeys de klassiekers! En ongelooflijk
veel spinnen! Echt nog nooit gezien zoveel Boven de weg waar we over reden en
erna, honderden En ze weven gouden webben. Vies, maar toch speciaal alweer.
Dan nog door
naar Nieu Bethesda, waar we het owl house blijkbaar moesten bezichtigen. Weer
ki-lo-meters vooraleer we weer bewoonde wereld tegenkwamen, en ja hoor: tank
van de auto leeg geen petrol station in Nieu Bethesda natuurlijk, dus township
in (en een vreemde township is toch nog net iets anders dan bij ons, waar ze
ons komen en gaan gewoon zijn) op zoek naar een winkel. Die had alleen de
leaded naft, dus nog wat verder rijden voor de unleaded, op hoop van zegen
Uiteindelijk iemand gevonden, en veel betaald voor een paar liter, maar we
konden weer voort. Het huis dan maar bezocht: gewoon een madam waar een
serieuze hoek af was. Die heeft haar heel huis vol petieterige stukjes glas
gehangen, binnen en buitenkant, om het zonlichteffect altijd te kunnen hebben
En tuin vol beelden van uilen en allerhande figuren Zotte doos, als je t ons vraagt.
Toen we uit
dat huis kwamen, bleek dat de game drive en de dirt road onze schone kar geen
deugd gedaan hadden: stuk plastic rooster vooraan waren we kwijt. Geen goed
nieuws, want de verzekering (die geen verzekering blijkt, achteraf, maar soit)
dekt dat natuurlijk niet. Kosten, dus. Enfin, even een domper op de vreugde (we
zijn nog teruggereden naar het game reserve om het onding te zoeken, maar niks
gevonden). De volgende dag toch maar de veiliger weg via George (stuk om, maar
de hele tijd goede weg) gekozen. Het was fijn om met de vrijwilligers er eens
uit te zijn, we hebben ons goed geamuseerd!
En
vanmorgen, omdat we toch een auto hadden, ben ik naar George gereden om een
aanvraag in te dienen om mijn permit te laten verlengen Ruim laat (moet
normaal 30 dagen op voorhand en ik heb er nog 10), dus duimen maar dat het
aanvaard wordt! De procedure viel goed mee (eens we het kantoor gevonden
hadden, want het was verhuisd en ze hebben ons 3x ergens anders heen gestuurd)
en de wachtrij ook, dat had ik niet verwacht!
Nu is het
dus wachten: op Bart, en op bevestiging van de permit. In tussentijd groet ik
u!
En zo is
het al maart De tijd vliegt! Dat is een goed teken natuurlijk. De voorbije
weken ben ik toch stilaan een beetje in een routine geraakt, dat kan dus ook
hier, maar je moet er wel op rekenen dat onverwachte veranderingen in het
schema (zoals 2u wachten op een lift van school naar huis) kunnen voorkomen
(altijd een boek bijhebben dus!). Twee dagen Kranshoek Primary, twee dagen
Plett Sec en een dag kantoor, is nog steeds mijn schema. In Kranshoek hebben ze
het moeilijk om de door het departement gevraagde standaard te behalen. Het
departement heeft gevraagd om ondersteuning in de graad 4-klassen. Magdalena,
de leesmoeder/bia-mentor die ik bijsta, werkte nu met graad 3. Het plan is nu
om over te schakelen op graad 4, terwijl de remedial teacher zich over de
zwaksten van graad 1 tot 3 bekommert. Bovendien wil Isabelle een Homework Club
voor de bia-kinderen vanaf graad 4, zoals in The Crags. Het ingezamelde geld
zal dus goed van pas komen, lieve mensen allemaal, want dat is een nieuw
projectje. Ik zal ook meehelpen het te organiseren en begeleiden, en ik doe
verder met graad 4 in het rekenaarlokaal voor lees- en wiskundeoefeningen.
Op Plett
Sec probeer ik dus ook nog steeds op dinsdag te remedieren, en op donderdag
geef ik wat les. Of de leerlingen wat in de hand te houden zijn, hangt sterk af
van de leerkracht die ze normaal hebben, merk ik (net zoals bij ons eigenlijk
vaak het geval is). Maar het is wel leuk als die stoere mannen je hulp na
school komen vragen om de muziek van hun rapgroep op internet te kunnen zetten
Wordt vervolgd!
In het
weekend zitten we wat op het strand als het weer het toelaat, en als Isabelle
niet iets anders voor ons in petto heeft: vorige week wat het golfdag, dus
werden we gevraagd om daar wat te gaan helpen. De opbrengst ging naar bia en
Masizame (project voor opvang van straatkinderen, ook interessant!). Dus doen
we dat maar he. Niet ons publiek natuurlijk (golfers = rijke mannen vanaf 60 in
witte shorts ), wel heel grappig om te zien hoe er bobbejanen over het
golfterrein lopen (en dan heb ik het niet over de golfers). Leuke mix!
We hebben
deze week ook de reeks zwemlessen afgesloten met een beach outing voor alle
kinderen die gezwommen hebben de afgelopen 2 maanden. Het weer was niet zo
schitterend, maar het was nog net goed genoeg om het te laten doorgaan. Super
om te zien hoe die kinderen, waarvan sommigen voor januari nog nooit hun hoofd
onder water hadden gestoken en heel erg bang waren, nu vrij plonsen in de
lagoon en de golven toch tot aan hun middel durven laten komen. Hopelijk zijn
ze nu wat meer gewapend voor hun leven aan de kust. Chaz heeft hen ook nog wat
uitgelegd over Life Guards enzo, en wat oefeningen met hen gedaan op het
strand Dan nog koude hot dogs (zoals ze dat hier eten), aperitiefhapjes die
iemand na een vergadering ons op het strand in onze handen is komen duwen
wegens teveel besteld, en hun dag was dik in orde!
Gisteren
hebben Ben en Sharon hun Farewell/Engagement (het meest romantische aanzoek
OOIT!) Braai gehouden in de tuin Dinsdag vertrekken ze op rondreis (ze komen
wel in juni nog een weekje terug om hun auto te verkopen), dus hun bia-tijd zit
erop. Het was fijn om te zien dat ze veel vrienden gemaakt hebben hier, en
zelfs Isabelle was er bijna de hele avond en ze had zelfs een spel in elkaar gestoken
voor hen. Die twee zullen gemist worden hier, dat is duidelijk (ook door mij
trouwens al betekent hun vertrek wel dat ik weer een kamer voor mezelf heb
kleine troost!). Sharon heeft trouwens in mineur haar laatste weken moeten
doorbrengen: ze is al een tijdje behoorlijk ziek, maag en darmen. Ze was naar
de dokter geweest, maar het hielp allemaal niet. Totdat de ouders van Ben (die
deze week ook hier zijn gearriveerd) hoorden over een dokter die een analyse
van je maakt aan de hand van een foto en een computer Heel vreemd allemaal,
maar enfin, die vrouw wist vanalles over haar te vertellen wat klopte. En
volgens haar, zou Sharon wormen en parasieten hebben die haar het leven zuur
maken. Dat komt hier heel vaak voor, en blijkbaar nemen ook de bia-stafleden om
de 6 maanden een pil om al die beesten te doden. Dus ja Nu hebben wij dat ook
maar allemaal gedaan! Sharon zelf doet het al een pak beter intussen, en voor
ons kan het blijkbaar ook geen kwaad. Ook dat is Afrika
Ik wil
jullie trouwens nog bedanken voor de mails en reacties en alles wat mijn kant
uit gestuurd wordt Ik vind het heel fijn om op de hoogte te blijven, want voor
jullie en ik het weten sta ik weer in Belgie hoor. Bijna halfweg heb ik al
gezegd dat de tijd vliegt Ik kijk uit naar bezoek van mijn zus en schoonbroer
volgende week!
Hallo lieve mensen! Het is even geleden, dat besef ik, maar ik moet ook iets te vertellen hebben he, en tijd hebben, ik ben hier tenslotte niet op vakantie (al voelt het af en toe wel zo hoor :)). Maar hier gaan we nog eens voor een update!
Ik ben nu dus ook aan de slag gegaan op Plett Secondary. Een 'zwarte' school, waar de voorzieningen een pak minder zijn dan in de 'witte' scholen maar de doelstellingen dezelfde. Ik help er Nicky Manuel, lerares Engels, en de andere leerkrachten Engels ook wel, met remediëring voor lezen en schrijven, en ik geef af en toe les. Dat was best spannend de eerste keer: ik moest een kortverhaal geven aan de 12de graad, dat zijn de laatstejaars. 3 klassen, 4 lesuren, per klas bijna 40 leerlingen... Ik had zowaar nog eens de zenuwen! Maar het viel goed mee: een nieuw gezicht is altijd leuk he, voor even... Het is hetzelfde als op A'dal, basically, maar je moet bij de voorbereiding er rekening mee houden dat je geen beamer of pc of zelfs maar een OHP ter beschikking hebt. Ze hebben zelfs niet allemaal hun tekstboek. Dus er zijn op die school zeker mogelijkheden tot investeringen, collega's, maar dat zal wel heel doordacht moeten gebeuren, dus daar laat ik nog wat tijd over gaan. Als jullie ideetjes hebben: shoot!
We horen jammer genoeg ook verhalen over onze kinderen die verkracht worden, en dat is hard. Veel erover praten met elkaar helpt op die momenten.
Er zijn twee nieuwe meisjes bijgekomen in het huis, dus nu zit het hier echt wel vol. Wat afspraken zullen wel voor een vlotte gang van zaken moeten zorgen.
En dit weekend zijn we met graad 4-kindjes van BIA op kamp geweest. Dat was wel een belevenis, amai. Vrijdag na school hebben we hen opgepikt, 54 kids, om bij Red Baron een actief weekend door te brengen. De activiteiten waren geregeld, 4 vrijwilligers mee, en Belinda van Bia en Sarija, een mentor. Een surfcoach/animator verzorgde een heel deel activiteiten, en de uitbaatster van de kampplaats zorgde voor het eten. Onze taak was dus eigenlijk nog redelijk beperkt, maar toch... Vermoeiend! 54 kinderen die enorm veel aandacht vragen (meestal omdat ze het nu wel en anders nooit krijgen), en slapen in tenten tussen de beesten... De eerste nacht was zwaar, de tweede ging wat beter. We lagen aan een rivier, waar we wat aan watergewenning gedaan hebben (sommigen hadden al eens zwemlessen gehad, anderen hebben nog nooit water van dichtbij gezien), geroeid, allerlei spelletjes gespeeld, gewandeld, een talent show... En goed eten tussendoor... De kinderen hebben zich uitstekend geamuseerd, het weer zat mee, en geen rampen gebeurd. Blij dat we thuis zijn, maar ook blij dat we het meegemaakt hebben. En toch ook weer hard als je ze dan thuis afzet: sommigen worden niet eens onthaald door ouders, bij anderen zitten die ouders daar en ze zeggen amper iets. En dan weet je dat die echt genoten moeten hebben van die dagen.
Voila, en nu terug een drukke werkweek voor de boeg! We hebben recht op een dag 'recup' :), dus misschien komt dat er deze week van, en anders een andere keer... Het zal nog wel in mijn lijf kruipen, maar we zijn hier om te werken, zoals ik al zei ;). Ik probeer nog wat sfeerbeelden te uploaden, en dan: tot later!
Deze (werk)week heb ik vooral doorgebracht op het lagere schooltje in Kranshoek, waar ik mentor Magdalena heb bijgestaan tijdens de leesklasjes en BIA-mentorship taken. Maandag begon de schooldag met alle leerlingen in rijen per klas op de speelplaats, waar gebeden werd, en gepreekt, en het hoofd hen toesprak. Er werd o.m. gepraat over een meisje dat verdronken was, omdat zij dat weekend begraven was. Er werd gepraat over resultaten van de school in vergelijkende testen. En ik werd verwelkomd. Een paar honderd kinderen in de rij he, op de speelplaats! En die zijn dat relatief rustig! Een uur lang! Ze sloten af met enkele religieuze liederen... Best wel indrukwekkend, eigenlijk.
Minder indrukwekkend vind ik het feit dat sommige leerkrachten er de hele dag rondlopen met een stok in de hand... Als ze dat ding een hele dag meedragen, twijfel ik er niet aan dat ze hem ook gebruiken... Lijfstraffen zijn verboden, maar je kan er niet veel over zeggen, want ik mag geen bruggen opblazen daar... Maar ik moet toch zwaar slikken. Gelukkig ben ik er nog geen getuige van geweest; ik weet niet wat ik zou doen dan...
Magdalena is elke ochtend om 7.40 op school, en aangezien ze me een lift geeft, ik ook :). Op tijd dus voor het ochtendmoment met de leerkrachten, dat start met, jawel: religieuze liederen zingen. En niet halfslachtig, maar vol overgave! 3-stemmig he! Heel aanstekelijk. Dan overloopt de directeur met de leerkrachten de planning van de dag, en kunnen leerkrachten hun vragen kwijt. Vind ik wel een toffe manier van werken (is ook doenbaar zo, met een 20-tal leerkrachten natuurlijk).
Woensdag is Katrien gearriveerd, onze nieuwe medebewoonster. Studeert regentaat bio, LO, PO en komt voor 3 maanden stage lopen.
Donderdag ben ik na de lessen op Kranshoek meegegaan op huisbezoeken in de townships. Isabelle en Fiona wilden wat nieuwe kinderen selecteren voor het programma, en dan wordt er eerst gepraat met een ouder of voogd, en gekeken naar de thuissituatie, het inkomen... Fijn om die kans eens te krijgen, maar het was een confronterende ervaring. Door de townships rijden is één ding; de huisjes binnengaan en met de familie kennismaken nog een ander. Ik weet het, je wéét dat dat erg gaat zijn en dat je zo'n dingen zal zien, maar geloof me, als je er echt voor staat, dan is het toch lastig hoor. Sommige huisjes zijn best oké (ik heb het over de zgn Mandelahuisjes, die ze gezet hebben om de krotten weg te werken), en sommige bewoners maken zelfs werk van een tuintje enzo. Maar soms is het niet meer dan een bakstenen krot: stinkend naar vocht, niks tegen de stenen muur, nog geen gordijn om de slaapruimte af te scheiden van de leefruimte... Lege flessen overal... Een man die stoned in huis rondhangt en 'voor de kinderen zorgt' terwijl vrouwlief werken is... En de houten krotten, die de gemeente van de vuilnisbelt heeft afgehaald en verplaatst heeft (3 toiletten voor een straat), zijn natuurlijk helemaal niet te doen. Stinken, vliegen overal, matras en tafel in dezelfde ruimte, met 5 in een ruimte van 3 op 4 meter... Als we een paar kinderen zo lang kunnen opvolgen en begeleiden dat ze een job kunnen zoeken en daaruit kunnen geraken, dan is dat mooi, maar het einde van die situatie is nog lang niet in zicht. Ik was doodmoe toen ik om 17u thuiskwam.
Vrijdag was het atletiekmeeting voor alle lagere scholen, en mochten we gaan supporteren. Iedereen was daar: de leerkrachten, de mentoren, en dus ook de vrijwilligers. Leuke dag, maar in de verschroeiende hitte! Tussenin voor de afkoeling gaan shoppen :), 's namiddags nog wat kantoorwerk, de was laten doen, en het weekend kon beginnen! 's Morgens dus die kakkerlak op mijn kamer, brr, en ze zitten echt weer overal nu: toen we 's avonds iets gingen drinken, moesten we uitkijken waar we onze voeten neerzetten. Bah, maar ja, ook dat is Afrika he.
Zaterdag naar de French bakery gegaan... Zalig... echte chocoladebroodjes, croissants, stokbroodjes... ik moet daar wat vaker naartoe want het brood van de supermarkt is echt twee keer niks. Ontbeten met z'n allen op het strand... Ontzettend heet nog, maar na een paar uur kwamen de wolken opzetten, en 's avonds brak de stortregen uit! Amai. Als het regent, dan regent het tegoei. Maar het koelde eindelijk wat af, dus dat deed wel deugd.
En zo was het alweer zondag. Ik ga straks nog wat op het strand zitten denk ik, wat lezen :). Volgende week veel zwemlessen want Ben en Sharon hebben vrienden op bezoek en een paar dagen vrij, en iedereen van BIA en de mentoren hebben drie dagen vorming, dus runnen wij, vrijwilligers, de boel. Dinsdag komt er 120 man op 'boeriebraai' in onze tuin, iets van de board members van BIA, dus we zullen weten wat doen! Volgend weekend ook weer 2 nieuwe bewoners, en de week nadien zou ik dan toch ook nog naar Plett secondary gaan, dus ja, variatie genoeg hier. Goed dat we gewend zijn flexibel te zijn ;)!
Mijn eerste échte werkweek zit erop! En het was meteen lekker druk en vermoeiend. Maandag begonnen we met de uniformen voor de kinderen van The Crags: BIA-bus volladen met dozen schoenen, broeken, 'hempies', jassen en jerseys... 200 kinderen helpen aankleden en telkens een foto ervan nemen... Een heel gedoe, maar je ziet ook meteen hoe hard sommigen dat uniform nodig hebben om iets fatsoenlijks aan te hebben. En achteraf komen ze je een knuffel geven om merci te zeggen. Mooi toch... Dinsdag hetzelfde maar in iets kleinere aantallen voor Wittedrif, woensdag Kranshoek, en donderdag Plett Sec. Overal ongeveer hetzelfde verhaal (ik sta vol blauwe plekken van al dat gezeul met zware dozen en geklauter in en uit de bus), alleen dat ik op Plett Sec wel heel hard het gevoel had dat kinderen overal toch basically hetzelfde zijn... De anderen konden er niet aan uit hoe tam en traag en 'moeilijk' ze deden, maar voor mij voelde het als thuiskomen :). Eentje vroeg meteen om een essay van Engels na te lezen, dus ja... :). Als je je afvraagt hoe de uniformen eruit zien, kijk dan maar eens bij de foto's straks.
Dat waren de voormiddagen. In de namiddag zijn we gaan zwemmen, van maandag t.e.m. donderdag, met de kleintjes van Wittedrif en Harkerville. Voor een heel deel was het hun eerste bezoek aan een zwembad... We mogen het badje gebruiken van Adventure Land, een waterslide complex, voor hen een ongelooflijk sjieke bedoening natuurlijk, en je ziet die monden openvallen als ze daar aankomen. Ze hebben zich een paar uur uitgeleefd (ze zwemmen per 10, maar we hebben 40 kinderen op 2 uur, dus ze moeten hun beurt afwachten), maar nu mogen ze van de baas niet meer spelen op de speeltuigen en moeten we hen braaf aan een bank houden terwijl ze wachten. Omdat we niet betalen, natuurlijk. Jammer voor de kinderen, het bericht leverde heel wat beteuterde snoetjes op. Maar goed, we mogen blij zijn dat we het bad mogen gebruiken, zeker... De kinderen krijgen les van Chaz, een Amerikaan die al 15 jaar in ZA woont en life guard (trainer) is op het strand. Wij mogen mee het water in om wat te helpen, en als het heet is, dan is dat heel welkom!
Vrijdagvoormiddag ben ik met Lotte meegegaan om de leestestjes af te nemen bij de kleintjes van The Crags (om hun niveau aan het begin van de lagere school te meten... bedroevend, trouwens. Sommigen gaan naar de crèche, sommigen hebben 1 jaartje 'kleuterklas' gehad, maar de meesten moeten van nul beginnen...). Fijn, en ze begrijpen mijn 'koeterafrikaans' zodat ik goed kan oefenen. Het is nodig blijkbaar, want hier in huis vinden ze dat ik een Duits accent heb!:(
Omdat we af en toe ook moeten ontspannen, zijn we donderdag na de spaghetti het huis nog eens uitgegaan (was er deze week verder nog niet van gekomen wegens elke dag pompaf) voor dessert. En als je bij valavond na een mooie dag naar het strand gaat, dan zie je de dolfijnen voorbij zwemmen! Super, mijn eerste dolfijnen 'in het wild'!
Vrijdagnamiddag, na het werk, zijn we naar de lagoon van Nature's Valley gereden: mooi en heel rustig, beetje relaxen op het strand... 's Avonds pizza gaan eten met zicht op zonsondergang... En zaterdag hebben we een leuke uitstap gemaakt. Nature's Valley is een natuurgebied op een goeie 30 km van Plett, en we hebben daar een stevige wandeling gemaakt langs de Salt River. Heel mooi, over de rosten, langs de zee (soms uitkijken voor de golven!), even uitrusten en picknick op een strandje, en de berg op en af terug... Prachtige uitzichten: bergen, rotsen, het water... En een goeie inspanning... In goed gezelschap... 's Avonds lekker gaan eten en de Afrikaanse editie van Trivial gespeeld. We konden er niet veel van (ook de Afrikaanse vriend van Ben en Sharon niet trouwens :)), maar het was een heel gezellige dag! Ook hiervan zijn er foto's!
Voila, nu zijn jullie weer mee... Wat volgende week zal brengen, weet ik nog niet precies: normaal gezien opnieuw zwemlessen, maar alles is hier veranderlijk. Mijn 'opdracht' is ook weer veranderd: op Plett Sec hebben ze blijkbaar wat problemen, dus zou ik op Kranshoek gaan helpen met de leesklasjes voor de kleintjes (er is daar 1 mentor voor 90 kids en nog geen vrijwilliger, dus ze kunnen wel wat hulp gebruiken). We zien wel, en jullie horen het volgende week! Bedankt ook voor de reacties en de mailtjes, dat is allemaal super om te lezen!
Jaja, ik
sla al een heel stuk over :) Elke dag schrijven dat blijft toch
niet duren! Er moet trouwens ook wat te vertellen zijn he. En aangezien ik niet
kan blijven stoefen over het vakantiegevoel ;)
Het weekend
was rustig, nog wat mooie plekjes ontdekt hier, een cafeetje gedaan en met zn
allen film gekeken in onze home cinema (living, laptop, beamer en wit laken).
Gezellig en ontspannen.
Maandag tot
woensdag nog betrekkelijk rustige kantoordagen, omdat we nog allemaal in huis
zijn en nog niet naar de scholen. Vanalles en nog wat: naar de winkel,
administratie, bedankkaartjes maken, brieven posten, voorbereidingen voor de
studenten Lotte is met Belinda naar Kaapstad om de universiteitsstudenten daar
in te schrijven. Dat betekent 5u heen met de BIA bus, en 5u terug, dus
overnachten in de buurt. Is wat anders dan van thuis naar Leuven he. We geven
het meisje nog wat spullen mee zodat ze voort kan, want veel zit er niet in
haar koffer. Ze neemt afscheid van haar familie voor weet ik hoe lang (elk
weekend op en af zal er zéker niet inzitten). In de winkel komt Isabelle nog
een meisje tegen dat ze kent van op school: grade 10 (das ongeveer het 4de
middelbaar), en kan nu terug naar school omdat haar kind (!!!) groot genoeg is
voor de crèche Erg, maar wel hoopgevend dat ze terug naar school gaat. Ik weet dat het thuis ook gebeurt maar hier moet je zelden rekenen op hulp van thuis, laat staan van de staat.
Donderdag
rijden we s morgens met zn allen naar the Crags. In de primary school in die
township zijn we het meest actief. Ben, Sharon en Lotte gaan er afspraken
maken, ik mag mee, als deel van de rondleiding. We rijden een heel eind met
Red Pepper, de auto van Ben en Sharon, en komen aan in de township Ik probeer
zo dadelijk wat fotos te uploaden, want die zeggen meer dan mijn uitleg denk
ik. Krottenwijk, tja. Sommige krotten zien er (langs buiten) nog min of meer
uit als huisjes en zijn van steen (sommige leerkrachten wonen in zoiets... makes you think), maar de meeste zijn echt krotten, houten
planken De mensen die er nog rondhangen (en dus geen werk hebben of niet naar
school gaan) zien er ook navenant uit natuurlijk. De school valt van uitzicht
goed mee, de lessen hangen sterk af van de leerkracht (niks nieuws ;)). De
kinderen zijn door het dolle heen als ze de vrijwilligers terugzien, en mij, de
onbekende, komen ze na 5 minuten ook knuffelen en plagen. Blij met elk beetje
aandacht. Zucht Hun problemen oplossen zal niet lukken, we kunnen ze alleen
een beetje proberen de juiste richting in te duwen. Lichtjes.
We passeren
onderweg ook een site met superleuke winkeltjes, een café met échte koffie
(hebben we in het huis niet, en oploskoffie is toch wel niet hetzelfde, zelfs
al is het de dure van Nescafé) en de beste chocoladetaart van de streek
moest ik toch ook testen (inderdaad lekker). Ook het kralenproject dat BIA
steunt, is daar: de vrouwen die er werken en halskettingen, armbandjes,
sleutelhangers, potjes en rainbow dolls maken, krijgen er een eerlijk loon. Mooie
spullen, echt waar! Ik weet dat het vreemd klinkt om enthousiast te zijn over winkels en taart als je uit zo'n wijk komt, maar het is een soort vrijwilligers-overlevingsstrategie, denk ik.
Voila, ik
probeer nu de fotos er nog op te zetten. Lukt niet goed op deze blog dus ik heb een album gemaakt (link volgt), waar ik met mondjesmaat de komende maanden op zal posten. Het weer was niet zo goed vandaag, na
3 dagen hitte (je hoeft me niet te geloven hoor :)). Volgend verslag wellicht (na?) volgende
week, als de zwemlessen beginnen en we overal uniformen gaan uitdelen: drukke
dagen, en wellicht veel indrukken!
dinsdag, 11, woensdag, 12 en donderdag, 13 januari
Stralend blauwe hemel op dinsdagochtend. Rustig opgestaan, en dan naar het centrum om nog wat zaken te regelen. Een sim-card, om te beginnen, zodat ik tenminste mijn gsm kan gebruiken. Dan naar de post voor postzegels en mijn petekind een verjaardagskaart gestuurd. Bij de politie wilden we een kopie van ons paspoort laten afstempelen, zodat dat kan gelden als identificatie en we het paspoort zelf thuis kunnen laten, achter slot en grendel... maar: op het hele politiebureau zou er geen kopieerapparaat zijn... Juist... Dan later maar terug, met kopie... Afrika, nietwaar.
Nog maar wat verdere verkenning gedaan dan: helemaal naar Market Square gewandeld, een heel eind toch wel (de meesten doen dat met de auto, maar ja, wij hebben er geen :)), maar supermooie uitzichten over de stranden... En hier en daar nog kerstversiering aan de straatverlichting... Moet echt vreemd geweest zijn, kerst vieren in de zon. Bij Ben en Sharon hangt een foto van hen met kerstmuts en een glas champagne, languit op het strand... Geen gezicht :). Genoteerd: in Market Square zijn leuke winkels te vinden. Berg terug op, ons eerste ijsje genuttigd, en eten kopen... Allemaal genoeg om flink te verbranden! Doet deugd, veel beweging en buitenlucht... en zon natuurlijk...
Woensdag zouden we beginnen want dan komt Isabelle, maar uiteindelijk blijkt dat toch uitgesteld tot donderdag. Dus: strand vandaag! Het blijft toch een beetje onwezenlijk als je erbij nadenkt dat je midden januari op een strand ligt te bakken... Maar mij hoor je niet klagen! 's Avonds nog een gezellige plek ontdekt, met kraampjes waar je kledij maar ook eten en drinken kan krijgen... Gezellig, met live muziek en leuke sfeerlichtjes.
Donderdag beginnen we er dan toch aan. Tegen 9u arriveert Isabelle en hebben we onze eerste korte vergadering. We overlopen de planning van zowel het huis als het werk, en de taken worden verdeeld. Ik zal voorlopig ingezet worden bij Plett Secondary School, bij een leerkracht Engels die nogal vernieuwend (wat dat hier betekent, zullen we snel weten) werkt, en helpen bij de zwemlessen wanneer die beginnen. Lijkt me leuk! Mannekes van school, ik hoop dat ik kan zeggen dat het een groooot verschil is met wat ik op A'dal gedaan heb!
Verder nog post gesorteerd en vertaald, en wat praktische zaken. Morgen nog een kantoordag, en volgende week worden op de scholen de uniformen verdeeld. Ik ga dan ook mee naar de Crags, om de school waar de anderen voornamelijk zitten, ook eens te zien.
In het huis blijven we zeker nog de rest van de maand gezellig met ons 4, dus ik heb mijn kamertje voorlopig nog voor mezelf! Vanavond kijken we samen een filmpje (met de beamer van BIA en een wit gordijn als scherm) en dan zit deze dag er ook weer op! Het zou ook gaan regenen trouwens, moest dat een troost zijn... :)... Weet ik ook weer hoe dat hier ruikt en voelt!
Goed geslapen eigenlijk! Zou het aan het kussensloop liggen? Het heeft gelukkig geen afdruk achtergelaten ;). Wel vroeg wakker, het is hier vroeg licht. Om 7u nog eens gewekt door luid roepende vuilnismannen, maar gelukkig heb ik me nog eens kunnen omdraaien. Om half 9 opgestaan, en net op tijd, want Belinda arriveerde net: één van de coordinatoren van BIA, die wat kwam werken. Iemand in huis dus!
Tegen de middag ga ik het huis uit met nog wat tips van Belinda. Plett city een beetje verkend: veel winkels en restaurantjes en dergelijke, echt westers hoor. Vriendelijke mensen en nog wel wat toeristen (het seizoen voor de Afrikanen loopt op z'n eind). Ik zie de zee beneden liggen, en zoek me een weg naar het strand. Langs 'The Sand' (het sjieke hotel) af via een rotswegje tussen het groen o.m. grote cactussen en palmen) naar beneden, prachtige uitzichten, en twee minuten later sta ik op het zachte zand... Het uitzicht wordt een beetje verpest door een megahotel, dat gebouwd is op een landstrook die de zee ingaat. Op het strand een vader en zoon die hun golfslag (!) oefenen (écht golfen he), wat watersporters, niet veel volk want het is bewolkt vandaag. Even gezeten daar, en dan terug naar boven, naar de winkel. Onderweg naar boven (het is echt wel een klimmetje) passeer ik een stevige negerin, die verbaasd uitroept 'Man, you fast!'. Ze liep al van het begin (een heel stuk) voor me en had dat blijkbaar gezien... Ik dus maar gezegd dat ik de oefening kon gebruiken, en toen moest ze lachen (denkt waarschijnlijk dat ik niet goed snik ben, maar goed). Maar evengoed heel vriendelijke dame.
In de namiddag wordt het ineens druk! Het koppel dat met vakantie was (Ben en Sharon) zijn terug, en een paar uur later arriveert ook Lotte, die hier vorig jaar al heeft gezeten. Voelt toch wel een pak beter, zo volk in huis! Het gaat hier blijkbaar nog druk worden, dus ik zal mijn kamer snel moeten delen.
's Avonds blijkt dat mijn nek, ondanks de bewolking vandaag, al verbrand is... Goed dat ik zonnecrème gekocht heb!
De anderen hebben wat verteld over hun ervaringen, en ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het opnieuw: ik ga hier nog wat meemaken...
En we zijn
vertrokken! Zaterdagvoormiddag, na een rusteloze nacht, de laatste hand gelegd
aan koffer en handbagage, en vooral: de kaartjes lezen (ik kon niet wachten tot
op het vliegtuig, alleen als het me uitdrukkelijk gevraagd werd). En Bart heeft mogen zeven! Jullie zijn
bijzonder lief en gul geweest Het zal goed besteed worden, en het deed deugd!
Op de
luchthaven natuurlijk een moeilijk moment. Krop in de keel en Starbucks in de
hand Het was rustig op Zaventem, eerder een dag van terugkomen dan van
vertrekken precies. De vluchten verliepen alle drie normaal, het duurt
natuurlijk lang allemaal, en het is vermoeiend als je niet meer dan een paar
lichte hazenslaapjes kan doen, maar een goed boek doet wonderen.
Aankomen op
George was meteen raak: uit het vliegtuig langs de trap, en zo op de tarmac van
het vliegveld! Wandelen tot aan de deur van arrivals, in dat halletje twee
bagagebanden, en veel glas, waar de 'opwachters' staan, die gewoon binnen kunnen.
Niks controle meer, met andere woorden. Ik zag meteen het Born in Africa-logo,
dus ik was gerust. Eén van de BIA-mentoren pikte me op, met zijn kersverse
echtgenote, net terug van honeymoon. We maakten de mooie rit van George naar
Plett, met alvast enkele adembenemende uitzichten. Maar tegelijk zie je
onderweg ook de sloppenwijken, en kinderen langs een drukke weg bloemen
verkopen. Er staat me hier nog wat te wachten Wat me ook opviel: het ruikt
goed. Ik weet niet wat het is dat die zoete geur verspreidt, maar door het open
raampje kwam een aangename lucht naar binnen. Volop zomer ook, en dat went
snel!
Het huis is
degelijk, en in orde. We droppen mijn bagage, maar voordat ze me daar alleen
achterlaten gaan ze nog met me naar de winkel, want ik heb kleingeld nodig om
naar huis te kunnen bellen met de payphone (gsm werkt niet, enfin, proximus
werkt niet, binnenkort dus local number!). Dankzij een voorzienige (ex-)collega heb ik wat rand
op zak, en dat komt goed uit! Als ze thuis gerustgesteld zijn, en ik wat eten
heb om de dag door te komen, blijf ik alleen achter. En dat is toch echt wel alleen hoor, op dat moment. Ik voel me
nog niet geroepen om de stad in te trekken, ik zit hier tenslotte nog wel even,
dus ik verken het huis, en kies een kamer om me te installeren. En ik kijk of
ik op internet kan, en thank god, dat lukt. Dus wat skypen, paar mailtjes
versturen, en ik heb toch een beetje contact gehad met de buitenwereld . Morgen komt er nog iemand aan, dus mijn
eenzaamheid zal maar voor even zijn.
Als je graag wil volgen wat ik zoal uitsteek in Plett en wat er de komende zes maanden aan leuks, spannends, avontuurlijks, of minder leuks gebeurt, dan is dit je adres. Ik neem me voor (!) om regelmatig wat te schrijven en ik zal proberen ook wat foto's erop te zetten. Op dit moment ben ik even benieuwd als jullie naar wat me te wachten staat, dus duimen maar!
Meer info over het project vind je op www.borninafrica.org. Als je zelf op één of andere manier wil steunen, dan vind je daar ook de info.
 "Smile"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
