Deze (werk)week heb ik vooral doorgebracht op het lagere schooltje in Kranshoek, waar ik mentor Magdalena heb bijgestaan tijdens de leesklasjes en BIA-mentorship taken. Maandag begon de schooldag met alle leerlingen in rijen per klas op de speelplaats, waar gebeden werd, en gepreekt, en het hoofd hen toesprak. Er werd o.m. gepraat over een meisje dat verdronken was, omdat zij dat weekend begraven was. Er werd gepraat over resultaten van de school in vergelijkende testen. En ik werd verwelkomd. Een paar honderd kinderen in de rij he, op de speelplaats! En die zijn dat relatief rustig! Een uur lang! Ze sloten af met enkele religieuze liederen... Best wel indrukwekkend, eigenlijk.
Minder indrukwekkend vind ik het feit dat sommige leerkrachten er de hele dag rondlopen met een stok in de hand... Als ze dat ding een hele dag meedragen, twijfel ik er niet aan dat ze hem ook gebruiken... Lijfstraffen zijn verboden, maar je kan er niet veel over zeggen, want ik mag geen bruggen opblazen daar... Maar ik moet toch zwaar slikken. Gelukkig ben ik er nog geen getuige van geweest; ik weet niet wat ik zou doen dan...
Magdalena is elke ochtend om 7.40 op school, en aangezien ze me een lift geeft, ik ook :). Op tijd dus voor het ochtendmoment met de leerkrachten, dat start met, jawel: religieuze liederen zingen. En niet halfslachtig, maar vol overgave! 3-stemmig he! Heel aanstekelijk. Dan overloopt de directeur met de leerkrachten de planning van de dag, en kunnen leerkrachten hun vragen kwijt. Vind ik wel een toffe manier van werken (is ook doenbaar zo, met een 20-tal leerkrachten natuurlijk).
Woensdag is Katrien gearriveerd, onze nieuwe medebewoonster. Studeert regentaat bio, LO, PO en komt voor 3 maanden stage lopen.
Donderdag ben ik na de lessen op Kranshoek meegegaan op huisbezoeken in de townships. Isabelle en Fiona wilden wat nieuwe kinderen selecteren voor het programma, en dan wordt er eerst gepraat met een ouder of voogd, en gekeken naar de thuissituatie, het inkomen... Fijn om die kans eens te krijgen, maar het was een confronterende ervaring. Door de townships rijden is één ding; de huisjes binnengaan en met de familie kennismaken nog een ander. Ik weet het, je wéét dat dat erg gaat zijn en dat je zo'n dingen zal zien, maar geloof me, als je er echt voor staat, dan is het toch lastig hoor. Sommige huisjes zijn best oké (ik heb het over de zgn Mandelahuisjes, die ze gezet hebben om de krotten weg te werken), en sommige bewoners maken zelfs werk van een tuintje enzo. Maar soms is het niet meer dan een bakstenen krot: stinkend naar vocht, niks tegen de stenen muur, nog geen gordijn om de slaapruimte af te scheiden van de leefruimte... Lege flessen overal... Een man die stoned in huis rondhangt en 'voor de kinderen zorgt' terwijl vrouwlief werken is... En de houten krotten, die de gemeente van de vuilnisbelt heeft afgehaald en verplaatst heeft (3 toiletten voor een straat), zijn natuurlijk helemaal niet te doen. Stinken, vliegen overal, matras en tafel in dezelfde ruimte, met 5 in een ruimte van 3 op 4 meter... Als we een paar kinderen zo lang kunnen opvolgen en begeleiden dat ze een job kunnen zoeken en daaruit kunnen geraken, dan is dat mooi, maar het einde van die situatie is nog lang niet in zicht. Ik was doodmoe toen ik om 17u thuiskwam.
Vrijdag was het atletiekmeeting voor alle lagere scholen, en mochten we gaan supporteren. Iedereen was daar: de leerkrachten, de mentoren, en dus ook de vrijwilligers. Leuke dag, maar in de verschroeiende hitte! Tussenin voor de afkoeling gaan shoppen :), 's namiddags nog wat kantoorwerk, de was laten doen, en het weekend kon beginnen! 's Morgens dus die kakkerlak op mijn kamer, brr, en ze zitten echt weer overal nu: toen we 's avonds iets gingen drinken, moesten we uitkijken waar we onze voeten neerzetten. Bah, maar ja, ook dat is Afrika he.
Zaterdag naar de French bakery gegaan... Zalig... echte chocoladebroodjes, croissants, stokbroodjes... ik moet daar wat vaker naartoe want het brood van de supermarkt is echt twee keer niks. Ontbeten met z'n allen op het strand... Ontzettend heet nog, maar na een paar uur kwamen de wolken opzetten, en 's avonds brak de stortregen uit! Amai. Als het regent, dan regent het tegoei. Maar het koelde eindelijk wat af, dus dat deed wel deugd.
En zo was het alweer zondag. Ik ga straks nog wat op het strand zitten denk ik, wat lezen :). Volgende week veel zwemlessen want Ben en Sharon hebben vrienden op bezoek en een paar dagen vrij, en iedereen van BIA en de mentoren hebben drie dagen vorming, dus runnen wij, vrijwilligers, de boel. Dinsdag komt er 120 man op 'boeriebraai' in onze tuin, iets van de board members van BIA, dus we zullen weten wat doen! Volgend weekend ook weer 2 nieuwe bewoners, en de week nadien zou ik dan toch ook nog naar Plett secondary gaan, dus ja, variatie genoeg hier. Goed dat we gewend zijn flexibel te zijn ;)!
