Jaja, ik
sla al een heel stuk over :) Elke dag schrijven dat blijft toch
niet duren! Er moet trouwens ook wat te vertellen zijn he. En aangezien ik niet
kan blijven stoefen over het vakantiegevoel ;)
Het weekend
was rustig, nog wat mooie plekjes ontdekt hier, een cafeetje gedaan en met zn
allen film gekeken in onze home cinema (living, laptop, beamer en wit laken).
Gezellig en ontspannen.
Maandag tot
woensdag nog betrekkelijk rustige kantoordagen, omdat we nog allemaal in huis
zijn en nog niet naar de scholen. Vanalles en nog wat: naar de winkel,
administratie, bedankkaartjes maken, brieven posten, voorbereidingen voor de
studenten Lotte is met Belinda naar Kaapstad om de universiteitsstudenten daar
in te schrijven. Dat betekent 5u heen met de BIA bus, en 5u terug, dus
overnachten in de buurt. Is wat anders dan van thuis naar Leuven he. We geven
het meisje nog wat spullen mee zodat ze voort kan, want veel zit er niet in
haar koffer. Ze neemt afscheid van haar familie voor weet ik hoe lang (elk
weekend op en af zal er zéker niet inzitten). In de winkel komt Isabelle nog
een meisje tegen dat ze kent van op school: grade 10 (das ongeveer het 4de
middelbaar), en kan nu terug naar school omdat haar kind (!!!) groot genoeg is
voor de crèche Erg, maar wel hoopgevend dat ze terug naar school gaat. Ik weet dat het thuis ook gebeurt maar hier moet je zelden rekenen op hulp van thuis, laat staan van de staat.
Donderdag
rijden we s morgens met zn allen naar the Crags. In de primary school in die
township zijn we het meest actief. Ben, Sharon en Lotte gaan er afspraken
maken, ik mag mee, als deel van de rondleiding. We rijden een heel eind met
Red Pepper, de auto van Ben en Sharon, en komen aan in de township Ik probeer
zo dadelijk wat fotos te uploaden, want die zeggen meer dan mijn uitleg denk
ik. Krottenwijk, tja. Sommige krotten zien er (langs buiten) nog min of meer
uit als huisjes en zijn van steen (sommige leerkrachten wonen in zoiets... makes you think), maar de meeste zijn echt krotten, houten
planken De mensen die er nog rondhangen (en dus geen werk hebben of niet naar
school gaan) zien er ook navenant uit natuurlijk. De school valt van uitzicht
goed mee, de lessen hangen sterk af van de leerkracht (niks nieuws ;)). De
kinderen zijn door het dolle heen als ze de vrijwilligers terugzien, en mij, de
onbekende, komen ze na 5 minuten ook knuffelen en plagen. Blij met elk beetje
aandacht. Zucht Hun problemen oplossen zal niet lukken, we kunnen ze alleen
een beetje proberen de juiste richting in te duwen. Lichtjes.
We passeren
onderweg ook een site met superleuke winkeltjes, een café met échte koffie
(hebben we in het huis niet, en oploskoffie is toch wel niet hetzelfde, zelfs
al is het de dure van Nescafé) en de beste chocoladetaart van de streek
moest ik toch ook testen (inderdaad lekker). Ook het kralenproject dat BIA
steunt, is daar: de vrouwen die er werken en halskettingen, armbandjes,
sleutelhangers, potjes en rainbow dolls maken, krijgen er een eerlijk loon. Mooie
spullen, echt waar! Ik weet dat het vreemd klinkt om enthousiast te zijn over winkels en taart als je uit zo'n wijk komt, maar het is een soort vrijwilligers-overlevingsstrategie, denk ik.
Voila, ik
probeer nu de fotos er nog op te zetten. Lukt niet goed op deze blog dus ik heb een album gemaakt (link volgt), waar ik met mondjesmaat de komende maanden op zal posten. Het weer was niet zo goed vandaag, na
3 dagen hitte (je hoeft me niet te geloven hoor :)). Volgend verslag wellicht (na?) volgende
week, als de zwemlessen beginnen en we overal uniformen gaan uitdelen: drukke
dagen, en wellicht veel indrukken!
dinsdag, 11, woensdag, 12 en donderdag, 13 januari
Stralend blauwe hemel op dinsdagochtend. Rustig opgestaan, en dan naar het centrum om nog wat zaken te regelen. Een sim-card, om te beginnen, zodat ik tenminste mijn gsm kan gebruiken. Dan naar de post voor postzegels en mijn petekind een verjaardagskaart gestuurd. Bij de politie wilden we een kopie van ons paspoort laten afstempelen, zodat dat kan gelden als identificatie en we het paspoort zelf thuis kunnen laten, achter slot en grendel... maar: op het hele politiebureau zou er geen kopieerapparaat zijn... Juist... Dan later maar terug, met kopie... Afrika, nietwaar.
Nog maar wat verdere verkenning gedaan dan: helemaal naar Market Square gewandeld, een heel eind toch wel (de meesten doen dat met de auto, maar ja, wij hebben er geen :)), maar supermooie uitzichten over de stranden... En hier en daar nog kerstversiering aan de straatverlichting... Moet echt vreemd geweest zijn, kerst vieren in de zon. Bij Ben en Sharon hangt een foto van hen met kerstmuts en een glas champagne, languit op het strand... Geen gezicht :). Genoteerd: in Market Square zijn leuke winkels te vinden. Berg terug op, ons eerste ijsje genuttigd, en eten kopen... Allemaal genoeg om flink te verbranden! Doet deugd, veel beweging en buitenlucht... en zon natuurlijk...
Woensdag zouden we beginnen want dan komt Isabelle, maar uiteindelijk blijkt dat toch uitgesteld tot donderdag. Dus: strand vandaag! Het blijft toch een beetje onwezenlijk als je erbij nadenkt dat je midden januari op een strand ligt te bakken... Maar mij hoor je niet klagen! 's Avonds nog een gezellige plek ontdekt, met kraampjes waar je kledij maar ook eten en drinken kan krijgen... Gezellig, met live muziek en leuke sfeerlichtjes.
Donderdag beginnen we er dan toch aan. Tegen 9u arriveert Isabelle en hebben we onze eerste korte vergadering. We overlopen de planning van zowel het huis als het werk, en de taken worden verdeeld. Ik zal voorlopig ingezet worden bij Plett Secondary School, bij een leerkracht Engels die nogal vernieuwend (wat dat hier betekent, zullen we snel weten) werkt, en helpen bij de zwemlessen wanneer die beginnen. Lijkt me leuk! Mannekes van school, ik hoop dat ik kan zeggen dat het een groooot verschil is met wat ik op A'dal gedaan heb!
Verder nog post gesorteerd en vertaald, en wat praktische zaken. Morgen nog een kantoordag, en volgende week worden op de scholen de uniformen verdeeld. Ik ga dan ook mee naar de Crags, om de school waar de anderen voornamelijk zitten, ook eens te zien.
In het huis blijven we zeker nog de rest van de maand gezellig met ons 4, dus ik heb mijn kamertje voorlopig nog voor mezelf! Vanavond kijken we samen een filmpje (met de beamer van BIA en een wit gordijn als scherm) en dan zit deze dag er ook weer op! Het zou ook gaan regenen trouwens, moest dat een troost zijn... :)... Weet ik ook weer hoe dat hier ruikt en voelt!
Goed geslapen eigenlijk! Zou het aan het kussensloop liggen? Het heeft gelukkig geen afdruk achtergelaten ;). Wel vroeg wakker, het is hier vroeg licht. Om 7u nog eens gewekt door luid roepende vuilnismannen, maar gelukkig heb ik me nog eens kunnen omdraaien. Om half 9 opgestaan, en net op tijd, want Belinda arriveerde net: één van de coordinatoren van BIA, die wat kwam werken. Iemand in huis dus!
Tegen de middag ga ik het huis uit met nog wat tips van Belinda. Plett city een beetje verkend: veel winkels en restaurantjes en dergelijke, echt westers hoor. Vriendelijke mensen en nog wel wat toeristen (het seizoen voor de Afrikanen loopt op z'n eind). Ik zie de zee beneden liggen, en zoek me een weg naar het strand. Langs 'The Sand' (het sjieke hotel) af via een rotswegje tussen het groen o.m. grote cactussen en palmen) naar beneden, prachtige uitzichten, en twee minuten later sta ik op het zachte zand... Het uitzicht wordt een beetje verpest door een megahotel, dat gebouwd is op een landstrook die de zee ingaat. Op het strand een vader en zoon die hun golfslag (!) oefenen (écht golfen he), wat watersporters, niet veel volk want het is bewolkt vandaag. Even gezeten daar, en dan terug naar boven, naar de winkel. Onderweg naar boven (het is echt wel een klimmetje) passeer ik een stevige negerin, die verbaasd uitroept 'Man, you fast!'. Ze liep al van het begin (een heel stuk) voor me en had dat blijkbaar gezien... Ik dus maar gezegd dat ik de oefening kon gebruiken, en toen moest ze lachen (denkt waarschijnlijk dat ik niet goed snik ben, maar goed). Maar evengoed heel vriendelijke dame.
In de namiddag wordt het ineens druk! Het koppel dat met vakantie was (Ben en Sharon) zijn terug, en een paar uur later arriveert ook Lotte, die hier vorig jaar al heeft gezeten. Voelt toch wel een pak beter, zo volk in huis! Het gaat hier blijkbaar nog druk worden, dus ik zal mijn kamer snel moeten delen.
's Avonds blijkt dat mijn nek, ondanks de bewolking vandaag, al verbrand is... Goed dat ik zonnecrème gekocht heb!
De anderen hebben wat verteld over hun ervaringen, en ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het opnieuw: ik ga hier nog wat meemaken...
En we zijn
vertrokken! Zaterdagvoormiddag, na een rusteloze nacht, de laatste hand gelegd
aan koffer en handbagage, en vooral: de kaartjes lezen (ik kon niet wachten tot
op het vliegtuig, alleen als het me uitdrukkelijk gevraagd werd). En Bart heeft mogen zeven! Jullie zijn
bijzonder lief en gul geweest Het zal goed besteed worden, en het deed deugd!
Op de
luchthaven natuurlijk een moeilijk moment. Krop in de keel en Starbucks in de
hand Het was rustig op Zaventem, eerder een dag van terugkomen dan van
vertrekken precies. De vluchten verliepen alle drie normaal, het duurt
natuurlijk lang allemaal, en het is vermoeiend als je niet meer dan een paar
lichte hazenslaapjes kan doen, maar een goed boek doet wonderen.
Aankomen op
George was meteen raak: uit het vliegtuig langs de trap, en zo op de tarmac van
het vliegveld! Wandelen tot aan de deur van arrivals, in dat halletje twee
bagagebanden, en veel glas, waar de 'opwachters' staan, die gewoon binnen kunnen.
Niks controle meer, met andere woorden. Ik zag meteen het Born in Africa-logo,
dus ik was gerust. Eén van de BIA-mentoren pikte me op, met zijn kersverse
echtgenote, net terug van honeymoon. We maakten de mooie rit van George naar
Plett, met alvast enkele adembenemende uitzichten. Maar tegelijk zie je
onderweg ook de sloppenwijken, en kinderen langs een drukke weg bloemen
verkopen. Er staat me hier nog wat te wachten Wat me ook opviel: het ruikt
goed. Ik weet niet wat het is dat die zoete geur verspreidt, maar door het open
raampje kwam een aangename lucht naar binnen. Volop zomer ook, en dat went
snel!
Het huis is
degelijk, en in orde. We droppen mijn bagage, maar voordat ze me daar alleen
achterlaten gaan ze nog met me naar de winkel, want ik heb kleingeld nodig om
naar huis te kunnen bellen met de payphone (gsm werkt niet, enfin, proximus
werkt niet, binnenkort dus local number!). Dankzij een voorzienige (ex-)collega heb ik wat rand
op zak, en dat komt goed uit! Als ze thuis gerustgesteld zijn, en ik wat eten
heb om de dag door te komen, blijf ik alleen achter. En dat is toch echt wel alleen hoor, op dat moment. Ik voel me
nog niet geroepen om de stad in te trekken, ik zit hier tenslotte nog wel even,
dus ik verken het huis, en kies een kamer om me te installeren. En ik kijk of
ik op internet kan, en thank god, dat lukt. Dus wat skypen, paar mailtjes
versturen, en ik heb toch een beetje contact gehad met de buitenwereld . Morgen komt er nog iemand aan, dus mijn
eenzaamheid zal maar voor even zijn.
Als je graag wil volgen wat ik zoal uitsteek in Plett en wat er de komende zes maanden aan leuks, spannends, avontuurlijks, of minder leuks gebeurt, dan is dit je adres. Ik neem me voor (!) om regelmatig wat te schrijven en ik zal proberen ook wat foto's erop te zetten. Op dit moment ben ik even benieuwd als jullie naar wat me te wachten staat, dus duimen maar!
Meer info over het project vind je op www.borninafrica.org. Als je zelf op één of andere manier wil steunen, dan vind je daar ook de info.
 "Smile"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
