Vakantie-update! Examens op Plett Sec, en een paar verlofdagen, dus ik heb niet veel gewerkt de laatste tijd… Maar ik ben dan ook al over de helft en ik moet toch ook een klein beetje van het land gezien hebben voor ik weer naar huis ga.

Vorige week hebben Jolien en Jeroen me vereerd met een bezoekje op hun tour van Kaapstad naar Johannesburg. Hoewel alles hier goed gaat, is het toch fijn om vertrouwde gezichten te zien! Ze zaten al vol reisverhalen, en we hebben hier dan nog een beetje aan verkenning gedaan: de Heads in Knysna, een stevige wandeling in Tsitsikamma National Park (ottertrail, maar geen otter te zien; wel veel geklauter over rotsen…niet leuk voor mensen met hoogtevrees! Maar toch de moeite toen we bij de waterval uitkwamen), het strandleven van Plett, een schoolbezoek bij the Crags… De paar dagen waren snel voorbij. Jeroen moet nog wat werken aan zijn angry white boy-mentaliteit, maar Jolien vindt alles al ‘lekker’, dus dat zit wel snor! Ze hebben wat kleur gekregen, al heeft Jolien de andere 2 weken nog wel nodig om haar maximum te bereiken…

Vrijdag tot zondag zijn we dan met de huisgenoten (behalve Ben en Sharon, die teruggekeerd zijn door autotoestanden, en jammer genoeg veel te vroeg naar huis moeten door gezondheidsproblemen) in Graaff-Reinet op weekend geweest. Auto gehuurd (mooie knalrode VW Polo), en met 5 meiden erin over de dirt road langs de bergen op… Niet goed voor de zenuwen, maar het is gelukt (links rijden valt trouwens wel mee, vooral links schakele is moeilijk!). Onderweg (5u rijden) veel niks, en af en toe een dorpje of een stopplaats, zoals Angie’s G-spot, een zeer vreemde kampeerplek, waar we iets gedronken hebben en gebruik gemaakt van de service ‘4u2pee’. Zie foto’s... Da’s juist het leuke aan hier rondrijden he: altijd wel iets te beleven. Ook dieren onderweg, zoals schildpadden, apen, struisvogels… bieden afleiding. En prachtige uitzichten natuurlijk. Gelukkig is de weg niet overal even slecht.

Onze backpackers werd uitgebaat door een ouder koppel dat heel vriendelijk en, uiteraard, een tikje vreemd was, maar we lagen daar goed. In het dorp valt niks te beleven, maar het ligt midden in Camdeboo National Park, en dat is magnifiek. Zaterdag reden we naar de Valley of Desolation… en het zicht van boven op de berg was inderdaad eentje van verlatenheid. Geweldige rotsformaties en kloven, met cactussen en hagedissen en roofvogels… Heerlijk. Daarna reden we iets verder het game reserve in, beetje dieren spotten: gemsbokken, impala’s struisvogels, buffels, elanden, vervet monkeys… de klassiekers! En ongelooflijk veel spinnen! Echt nog nooit gezien zoveel… Boven de weg waar we over reden en erna, honderden… En ze weven gouden webben. Vies, maar toch speciaal alweer.

Dan nog door naar Nieu Bethesda, waar we het owl house blijkbaar moesten bezichtigen. Weer ki-lo-meters vooraleer we weer bewoonde wereld tegenkwamen, en ja hoor: tank van de auto leeg… geen petrol station in Nieu Bethesda natuurlijk, dus township in (en een ‘vreemde’ township is toch nog net iets anders dan bij ons, waar ze ons komen en gaan gewoon zijn) op zoek naar een winkel. Die had alleen de leaded naft, dus nog wat verder rijden voor de unleaded, op hoop van zegen… Uiteindelijk iemand gevonden, en veel betaald voor een paar liter, maar we konden weer voort. Het huis dan maar bezocht: gewoon een madam waar een serieuze hoek af was. Die heeft haar heel huis vol petieterige stukjes glas gehangen, binnen en buitenkant, om het zonlichteffect altijd te kunnen hebben… En tuin vol beelden van uilen en allerhande figuren… Zotte doos, als je ’t ons vraagt.

Toen we uit dat huis kwamen, bleek dat de game drive en de dirt road onze schone kar geen deugd gedaan hadden: stuk plastic rooster vooraan waren we kwijt. Geen goed nieuws, want de verzekering (die geen verzekering blijkt, achteraf, maar soit) dekt dat natuurlijk niet. Kosten, dus. Enfin, even een domper op de vreugde (we zijn nog teruggereden naar het game reserve om het onding te zoeken, maar niks gevonden). De volgende dag toch maar de veiliger weg via George (stuk om, maar de hele tijd goede weg) gekozen. Het was fijn om met de vrijwilligers er eens uit te zijn, we hebben ons goed geamuseerd!

En vanmorgen, omdat we toch een auto hadden, ben ik naar George gereden om een aanvraag in te dienen om mijn permit te laten verlengen… Ruim laat (moet normaal 30 dagen op voorhand en ik heb er nog 10), dus duimen maar dat het aanvaard wordt! De procedure viel goed mee (eens we het kantoor gevonden hadden, want het was verhuisd en ze hebben ons 3x ergens anders heen gestuurd) en de wachtrij ook, dat had ik niet verwacht!

Nu is het dus wachten: op Bart, en op bevestiging van de permit. In tussentijd groet ik u!

28-03-2011 om 17:19 geschreven door nele