En zo is het al maart… De tijd vliegt! Dat is een goed teken natuurlijk. De voorbije weken ben ik toch stilaan een beetje in een routine geraakt, dat kan dus ook hier, maar je moet er wel op rekenen dat onverwachte veranderingen in het schema (zoals 2u wachten op een lift van school naar huis) kunnen voorkomen (altijd een boek bijhebben dus!). Twee dagen Kranshoek Primary, twee dagen Plett Sec en een dag kantoor, is nog steeds mijn schema. In Kranshoek hebben ze het moeilijk om de door het departement gevraagde standaard te behalen. Het departement heeft gevraagd om ondersteuning in de graad 4-klassen. Magdalena, de leesmoeder/bia-mentor die ik bijsta, werkte nu met graad 3. Het plan is nu om over te schakelen op graad 4, terwijl de remedial teacher zich over de zwaksten van graad 1 tot 3 bekommert. Bovendien wil Isabelle een Homework Club voor de bia-kinderen vanaf graad 4, zoals in The Crags. Het ingezamelde geld zal dus goed van pas komen, lieve mensen allemaal, want dat is een nieuw projectje. Ik zal ook meehelpen het te organiseren en begeleiden, en ik doe verder met graad 4 in het rekenaarlokaal voor lees- en wiskundeoefeningen.

Op Plett Sec probeer ik dus ook nog steeds op dinsdag te remedieren, en op donderdag geef ik wat les. Of de leerlingen wat in de hand te houden zijn, hangt sterk af van de leerkracht die ze normaal hebben, merk ik (net zoals bij ons eigenlijk vaak het geval is). Maar het is wel leuk als die stoere mannen je hulp na school komen vragen om de muziek van hun rapgroep op internet te kunnen zetten… Wordt vervolgd!

In het weekend zitten we wat op het strand als het weer het toelaat, en als Isabelle niet iets anders voor ons in petto heeft: vorige week wat het golfdag, dus werden we gevraagd om daar wat te gaan helpen. De opbrengst ging naar bia en Masizame (project voor opvang van straatkinderen, ook interessant!). Dus doen we dat maar he. Niet ons publiek natuurlijk (golfers = rijke mannen vanaf 60 in witte shorts…), wel heel grappig om te zien hoe er bobbejanen over het golfterrein lopen (en dan heb ik het niet over de golfers). Leuke mix!

We hebben deze week ook de reeks zwemlessen afgesloten met een beach outing voor alle kinderen die gezwommen hebben de afgelopen 2 maanden. Het weer was niet zo schitterend, maar het was nog net goed genoeg om het te laten doorgaan. Super om te zien hoe die kinderen, waarvan sommigen voor januari nog nooit hun hoofd onder water hadden gestoken en heel erg bang waren, nu vrij plonsen in de lagoon en de golven toch tot aan hun middel durven laten komen. Hopelijk zijn ze nu wat meer gewapend voor hun leven aan de kust. Chaz heeft hen ook nog wat uitgelegd over Life Guards enzo, en wat oefeningen met hen gedaan op het strand… Dan nog koude hot dogs (zoals ze dat hier eten), aperitiefhapjes die iemand na een vergadering ons op het strand in onze handen is komen duwen wegens teveel besteld, en hun dag was dik in orde!

Gisteren hebben Ben en Sharon hun Farewell/Engagement (het meest romantische aanzoek OOIT!) Braai gehouden in de tuin… Dinsdag vertrekken ze op rondreis (ze komen wel in juni nog een weekje terug om hun auto te verkopen), dus hun bia-tijd zit erop. Het was fijn om te zien dat ze veel vrienden gemaakt hebben hier, en zelfs Isabelle was er bijna de hele avond en ze had zelfs een spel in elkaar gestoken voor hen. Die twee zullen gemist worden hier, dat is duidelijk (ook door mij trouwens… al betekent hun vertrek wel dat ik weer een kamer voor mezelf heb… kleine troost!). Sharon heeft trouwens in mineur haar laatste weken moeten doorbrengen: ze is al een tijdje behoorlijk ziek, maag en darmen. Ze was naar de dokter geweest, maar het hielp allemaal niet. Totdat de ouders van Ben (die deze week ook hier zijn gearriveerd) hoorden over een dokter die een analyse van je maakt aan de hand van een foto en een computer… Heel vreemd allemaal, maar enfin, die vrouw wist vanalles over haar te vertellen wat klopte. En volgens haar, zou Sharon wormen en parasieten hebben die haar het leven zuur maken. Dat komt hier heel vaak voor, en blijkbaar nemen ook de bia-stafleden om de 6 maanden een pil om al die beesten te doden. Dus ja… Nu hebben wij dat ook maar allemaal gedaan! Sharon zelf doet het al een pak beter intussen, en voor ons kan het blijkbaar ook geen kwaad. Ook dat is Afrika…

Ik wil jullie trouwens nog bedanken voor de mails en reacties en alles wat mijn kant uit gestuurd wordt… Ik vind het heel fijn om op de hoogte te blijven, want voor jullie en ik het weten sta ik weer in Belgie hoor. Bijna halfweg… heb ik al gezegd dat de tijd vliegt… Ik kijk uit naar bezoek van mijn zus en schoonbroer volgende week!

13-03-2011 om 08:33 geschreven door nele